Είμαι μια 'γαλάζια πρόσληψη' - το ομολογώ!

Ένα απίστευτο άρθρο σήμερα στα ΝΕΑ μου ανέβασε την πίεση κι ένιωσα πια ότι ήρθε η ώρα να βγάλω ακόμα και προσωπικά δεδομένα στη φόρα, όχι για να πω τον πόνο μου, αλλά να δώσω ένα παράδειγμα, και να δείξω με ποιο τρόπο τα ΜΜΕ μπορούν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη, πως το μαύρο γίνεται άσπρο και τούμπαλιν, και πως από θύμα γίνεσαι γίνεσαι θύτης. Το άρθρο τους:

865.000 γαλάζιες προσλήψεις με τη βούλα Παυλόπουλου!

“ Στα «γαλάζια παιδιά», που πήραν εισιτήριο διορισμού σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες κατά την πενταετία διακυβέρνησης Καραμανλή, αποδίδουν σε μεγάλο βαθμό στελέχη του Δημοσίου τις τωρινές απαιτήσεις της τρόικας για απολύσεις και περιορισμό υπηρεσιών και προσωπικού. Κατά το διάστημα 2004-2009 και με τη βούλα του τότε υπουργού Δημόσιας Διοίκησης Προκόπη Παυλόπουλου, που ενέκρινε τις σχετικές αποφάσεις, έγιναν περισσότερες από 865.000 προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων. Πρόκειται για αριθμό που αντιστοιχεί στο 129% του σημερινού υπηρετούντος προσωπικού, με δεδομένο ότι σε όλο τον δημόσιο τομέα απασχολούνται τώρα περίπου 670.000 υπάλληλοι.

Στην πλειονότητά τους, μάλιστα, οι προσλήψεις που έγιναν την περίοδο εκείνη δεν πέρασαν από τις αντικειμενικές διαδικασίες του ΑΣΕΠ. Ενδεικτικό είναι πως έξι στις δέκα προσλήψεις ήταν για υπαλλήλους με σύμβαση έργου ή ορισμένου χρόνου, οι διαδικασίες για τις οποίες δεν υπάγονταν τότε στον έλεγχο της ανεξάρτητης Αρχής. Αποτέλεσμα ήταν - όπως είχε καταγγελθεί - στις προκηρύξεις να περιλαμβάνονται φωτογραφικά κριτήρια που οδηγούσαν στην επιλογή ημετέρων. Αντιθέτως, μόνο δύο στις δέκα προσλήψεις αφορούσαν μόνιμο προσωπικό, για το οποίο οι φορείς ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν διαφανείς διαδικασίες. Ωστόσο, και σε αυτή την περίπτωση καθιερώθηκε η προφορική συνέντευξη. Η απουσία συγκεκριμένου αντικειμενικού πλαισίου για τη διενέργειά της είχε ως κατάληξη να λειτουργήσει απλώς ως μέσο πριμοδότησης των «γαλάζιων παιδιών».

Παράλληλα, με το Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου κατέστη δυνατή η μονιμοποίηση 35.240 συμβασιούχων που απασχολούνταν στο Δημόσιο. Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδιζε τους τότε κυβερνώντες να δημιουργήσουν νέες γενιές συμβασιούχων.

Είναι χαρακτηριστικό πως την πενταετία Καραμανλή προσλαμβάνονταν κατά μέσο όρο ετησίως περίπου 98.400 συμβασιούχοι, αριθμός υπερδιπλάσιος των σημερινών 45.600 απασχολουμένων ως συμβασιούχων. ”    

Δεν θα ασχοληθώ με το συνολικό νούμερο, γιατί ξέρω πως τα νούμερα και η στατιστική είναι ένα μαχαίρι που κόβει όπως θες, κι από τη μια κι από την άλλη. Κι ούτε έχω όλα τα στοιχεία για να απαντήσω πως το 1,5 εκατ. που έλεγαν ότι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι τελικά βρέθηκε να είναι το μισό και πολύ μικρότερο από αυτό που αναφέρεται εδώ, μόνο από 'γαλάζια' περίοδο. Η 'πράσινη' δεν είχε; Ας αφήσουν τα Ντέϊβιντ Κόπερλφιλντ κόλπα γι' αυτούς που ασχολούνται πως κάνει τρικ ένας μάγος... Είμαι μια από τους 83.636 αναπληρωτές, αλλά ΚΑΙ ωρομίσθιους καθηγητές και θα μιλήσω για αυτούς...


Να, λοιπόν και η δική μου ιστορία και πείτε μου πόσο 'γαλάζια' είναι:


Είμαι καθηγήτρια μουσικής κι άρχισα να δουλεύω στο δημόσιο από το το 1997. Παράλληλα δούλευα σε Δημοτικά Ωδεία της Θεσσαλίας και στην Συμφωνική Ορχήστρα Βόλου, που ήταν και η αιτία να μετακομίσω από την Αθήνα στο Βόλο. 

Το 1997 ως ωρομίσθια και όχι ως αναπληρώτρια (που σημαίνει ότι τότε το ωρομίσθιο σε δραχμές ήταν κάπου στα 6-7 ευρώ (αν έπαιρνες Αλβανίδα στο σπίτι να σου σιδερώσει ζητούσε 10 την ώρα) εργάστηκα σε ΔΥΟ μουσικά σχολεία, επί 4 έτη, της Λάρισας και του Βόλου, που μόλις είχε αρχίσει τη λειτουργία του, ξεπερνώντας τις 21 ώρες διδασκαλίας και στα δύο, και παραβαίνοντας τον περιορισμό τους ενός σχολείου και 11 ωρών για ωρομίσθιο. Η απόφαση δεν ήταν δική μου, ήταν επιβολή από την καλλιτεχνική επιτροπή, από το ίδιο το υπουργείο καθώς δεν υπήρχαν τότε άλλοι καθηγητές στην ειδικότητα μου (φλάουτο) και έπρεπε να καλύψω και τα δυο σχολεία. "Αν παίρνεις τη θέση στο Βόλο, θα παίρνεις αναγκαστικά και στη Λάρισα" μου είπαν κάποια στιγμή που ήθελα να διακόψω το σχολείο στη Λάρισα.

Παράλληλα δίδασκα και στα Δημοτικά Ωδεία Βόλου και Καρδίτσας, καθώς οι μαθητές μου στο Βόλο τότε ήταν ελάχιστοι. Τα δε Παρασκευο-Σαβ/κα, έπαιζα στην Συμφωνική Ορχήστρα Βόλου. Σύνολο ωρών εργασίας εβδομαδιαίως = 60 ώρες!!! (μόνο οι Κινέζοι δουλεύουν τόσο).

Απολαβές: Θα νομίζει κανείς ότι αν δουλέψει 60 ώρες για το κράτος στην Ελλάδα μπορεί και να έχει φτιάξει μια μικρή περιουσία. Και θα έπρεπε να έχει φτιάξει μια, αν το ωρομίσθιο ήταν ανάλογο, ή σχεδόν ανάλογο με εκείνο της φίλης μου Λίζας από την Φιλανδία: Εγώ 7 ευρώ - εκείνη 25 για να κάνουμε ακριβώς την ίδια δουλειά! Όχι μόνο κομπόδεμα δεν έχω από κείνα τα χρόνια, αλλά και μια κάρτα τραπεζική φουσκωμένη που πληρώνω και δεν λέει να τελειώσει με τα υψηλά και παράνομα επιτόκια των ελληνικών τραπεζών. Γιατί; Πολύ απλά: Ο μισθός και από τις πέντε δουλειές ερχόταν πάντα καθυστερημένος και πήγαινε σε ανάγκες που δεν σήκωναν καθυστέρηση -νοίκι, φως, νερό κλπ ακόμα και βενζίνες για τις εκτός έδρας- και για το σούπερ μάρκετ ή προσωπικές ανάγκες δεν έφταναν ΠΟΤΕ! Όσο για 'μαύρα' χρήματα = 0!!!! Όπως καταλαβαίνετε, εκτός του ότι ήμουν ιδεολογικά κατά των ιδιαιτέρων μαθημάτων, δεν υπήρχε καθόλου χρόνος μετά από 60 ώρες εργασίας!

Ασφάλιση: Από το 2000 με ανάγκασαν να μπω στα 'βαρέα' ένσημα, αυτό ίσχυε για μουσικούς πνευστών οργάνων. Αυτό σήμαινε κρατήσεις που ξεπερνούσαν το 50% του μισθού και ένσημα ΣΕ ΟΛΕΣ υποχρεωτικά τις δουλειές μου από τις οποίες ΜΟΝΟ ΜΙΑ μετράει συνταξιοδοτικά.

Αξιολόγηση: Μπορεί κανείς να φανταστεί ότι με τόσες ώρες εργασίας η διδασκαλία μου ίσως να μην ήταν επαρκής. Δεν θα απαντήσω εγώ σε αυτό, απαντούν τα γεγονότα: τα πανελλήνια βραβεία των μαθητών μου, η άριστη βαθμολογία τους, τα σύνολα τους, τα πτυχία και διπλώματα και το γεγονός ότι έχω μαθητές μου συναδέλφους πλέον και μάλιστα πολύ καλούς. 

Διορισμοί: Το 2004 έχοντας πλέον ανεβάσει τον αριθμό των μαθητών μου στο Δημοτικό Ωδείο Βόλου, περιορίζομαι σε αυτό και στη συμφωνική. Για τρία χρόνια απέχω της διδασκαλίας των μουσικών σχολείων. Να σημειωθεί ότι οι καθηγητές μουσικής πανελληνίως είχαν συγκεντρώσει χρήματα και πήγαν σε εργατολόγο για να δικαιωθούν για την ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ κατά τον οποίον όσοι τηρούν πάγιες ανάγκες θα έπρεπε να μονιμοποιηθούν. Το ΠΑΣΟΚ κοιτούσε αλλού, δεν τηρούσε τον νόμο. Είχε προκηρύξει ΑΣΕΠ για να προσλάβει καθηγητές μουσικής στα Μουσικά σχολεία τα οποία το ίδιο είχε δημιουργήσει, αλλά ο καβγάς Ωδειακών και Πανεπιστημιακών καλά κρατούσε, γιατί οι πρώτοι καθηγητές μουσικής που βγήκαν από τα πανεπιστήμια τότε, ήθελαν να εκτοπίσουν τα 'άλογα' που ήταν μεγαλύτερης ηλικίας και που στα χρόνια τους δεν είχαν πανεπιστήμιο για να σπουδάσουν  και στους οποίους προσκάλλησαν και την ταμπέλα του 'Ωδειακού". 

Το 2005 και επί 'γαλάζιας' δημοτικής αρχής στο Βόλο, το ΑΣΕΠ αποφασίζει να κάνει όλους τους μουσικούς, που επί σειρά ετών ήταν με συμβάσεις, σε αορίστου χρόνου, κι αυτό ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ. 'Ομως ο 'γαλάζιος' μας ο δήμαρχος, για καθαρά προσωπικούς λόγους ΔΕΝ ήθελε να υπακούσει στον 'γαλάζιο' νόμο του 'γαλάζιου' Παυλόπουλου κι ετοιμαζόταν να κάνει προσφυγή ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΣΕΠ στο ΣτΕ. Δώσαμε μια μάχη που κράτησε 7-8 μήνες εκτός ΣτΕ και καταφέραμε μετά από σκληρό αγώνα να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα: την τήρηση του νόμου και της απόφασης ΑΣΕΠ.

Το 2006 έρχεται και ο αυτόματος διορισμός μου ΚΑΙ στο δημόσιο ΠΑΛΙ με τον νόμο Παυλόπουλου. Κάνω την πανελλήνια πρώτη να μην καταθέσω τα χαρτιά μου για πρόσληψη. Ο λόγος; Δεν ήθελα να διαλύσω την τάξη μου στο Ωδείο στο οποίο μόλις είχα γίνει αορίστου χρόνου, δεν είμαι τυχοδιώκτρια.

Από το Δόξα σοι ο Θεός στο Βόηθα Παναγιά: Μόλις αλλάζει η γαλάζια δημοτική αρχή και πρασινίζει στις επόμενες εκλογές, μας ανακοινώνουν οι 'πράσινοι', ότι οι 'γαλάζιοι' έχουν αφήσει απλήρωτο το ΙΚΑ μας κι έτσι για κάποιους μήνες δεν θα έχουμε μισθό, θα πληρώνουν πρώτα το ΙΚΑ και αργότερα τους καθηγητές του Ωδείου. Ποτέ κανείς δεν λογοδότησε ούτε διώχθηκε για αυτές τις τρύπες... Όμως για μένα αυτό σήμαινε καταστροφή (για όλους μας βέβαια, για διαφορετικούς λόγους) μόλις είχα πάρει μικρό δάνειο συμπληρωματικό και, πουλώντας το σπίτι μου στην Αθήνα, αγόρασα μετά από τόσα χρόνια σπίτι στην περιοχή όπου εργαζόμουν. Φυσικά... αν οι μούτζες των συναδέλφων μου στο Ωδείο για το γεγονός ότι είχα απορρίψει το δημόσιο ήταν ευρώ, τώρα θα ήμουν πλούσια!

Τον Αύγουστο του 2007 κτυπάει το τηλέφωνο. Ήταν μια κυρία από το υπουργείο Παιδείας η οποία με απορία και με κάποιον περίεργο εκνευρισμό μου είπε τα εξής: "Είστε για δεύτερη και τελευταία φορά στη λίστα για διορισμό. Τι θα γίνει; Θα τον πάρετε; Γιατί δεν το θέλετε;" Έμεινα 'σπίτσλες', όπως λέει και η χαζοδιαφήμιση και είπα... Ναι... θα τον πάρω. Μετά από μήνες απλήρωτη και με ΔΕΥΤΕΡΟ καταναλωτικό δάνειο για να τα βγάλω πέρα σε ένα νέο σπίτι όπου τα έξοδα και δάνεια έτρεχαν, δεν είχα περιθώρια άλλα.

Κι έτσι έγινα δημόσιος υπάλληλος. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Και μόλις Δοξάζω τον Θεό για δεύτερη φορά, ξανά από την αρχή η επίκληση βοήθειας, αφού δυο χρόνια μετά άρχισαν τα μνημόνια και οι περικοπές. 

Πόσο 'γαλάζια' σας φαίνομαι; Ούτε γαλάζια, ούτε πράσινη έχω υπάρξει ΠΟΤΕ! Ούτε σε κάλπη, ούτε και σε κανενός το γραφείο. Κι αν τώρα απολυθώ θα είναι τιμή μου. Την ΙΔΙΑ ακριβώς τιμή είχε και ο πατέρας μου ΕΠΙ ΧΟΥΝΤΑΣ, όπου απολύθηκε από το δημόσιο στον μήνα πάνω, Μάιος του 1967. Εκείνοι βέβαια κράτησαν τα προσχήματα και κατήργησαν απλά την οργανική του θέση για να μην φανούν αντισυνταγματικοί. Ο πατέρας μου, με δυο πανεπιστημιακά πτυχία κι ελάχιστα χρόνια πριν από τη σύνταξη, έκανε τον πλασιέ για να μας φροντίσει. Αναγκάστηκα να δουλέψω από τα 20 γιατί τα πολλαπλά εγκεφαλικά του δεν άντεχαν τις δικές μου σπουδές. Τις ολοκλήρωσα, μεγάλη πια, και ξεκίνησα καριέρα στα περίπου 40 μου και είμαι πολύ περήφανη γι' αυτό. Και είμαι περήφανη και για τις ατέλειωτες ώρες που δούλεψα. Και είμαι περήφανη που δεν έχω χρησιμοποιήσει ουδέποτε κανενός είδους μέσον. Και είμαι υπερήφανη που γράφω όλα αυτά και φανερώνω την προσωπική μου ιστορία, όχι για αυτοπροβολή, αλλά σε μια προσπάθεια να τελειώνει πια ο διασυρμός των δημοσίων, να τελειώνει η πόλωση και η συνεχείς αντιπαράθεση μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, να τελειώνει το κόλπο του εσύ κι εγώ. 

---

Προσωπικά καταγγέλλω τα ξεφτιλισμένα συνδικάτα που μόνο κακό έχουν κάνει μέχρι τώρα καθώς δούλευαν για κομματικά οφέλη και όχι των κλάδων. Δεν είναι τυχαίο που όλα τα 'κεφάλια' κατέληγαν αργότερα και υπουργοί.

Καταγγέλω όλους τους πολιτικούς και κόμματα όλων των χρωμάτων γιατί ουδέποτε νοιάστηκαν  για τον Ελλληνικό λαό, παρά μόνο για τα μαγαζάκια τους.

Καταγγέλλω όμως και την αδιαφορία ΟΛΩΝ μας, μη δε εμού εξαιρουμένης, που αφήσαμε τα πράγματα να φτάσουν μέχρις εδώ. Κάποιοι από μας, παρατήσαμε την πολιτικοποίηση μας γιατί απογοητευτήκαμε. Λάθος. Αυτό θέλουν. Την απαξίωση του πολιτικού συστήματος, το κλείσιμο στον εαυτό μας και στον μικρόκοσμό μας, την μόνιμη αίσθηση ότι τίποτα δεν γίνεται και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. 

Αυτόν τον χαμένο χρόνο αδιαφορίας προσπαθώ να κερδίσω τώρα. Αυτή τη διάσπαση μας και τον αέναο αποπροσανατολισμό προσπαθώ να πολεμήσω τώρα. Και γράφω εδώ, στην AllNewz, έχοντας παρατήσει και την άλλη μου αγάπη, τη λογοτεχνία. Νιώθω ότι σε ώρες πολέμου οι προτεραιότητες αλλάζουν, το ίδιο και οι επιθυμίες. Βάζω τις μικρές στην άκρια, κι επικεντρώνομαι σε ΜΙΑ: Την Αλήθεια και πως αυτή θα λάμψει ολόκληρη και χωρίς στρεβλώσεις και περικοπές. Και θα συνεχίσω έτσι, δεν μου χρειάζονται και πολλά, ένα δωμάτιο και ίντερνετ! Μόνο όταν ξεπεραστεί ο φόβος της απώλειας και της θυσίας, μόνο ΤΟΤΕ θα πάψουν να έχουν εξουσία πάνω μας! 

Βάλτε ένα τέλος στο διαίρει και βασίλευε, βάλτε ένα τέλος στο 'εγώ' και θυμηθείτε το μύθο του Αισώπου:  "Ένας αγρότης φώναξε τα παιδιά του που όλο καβγάδιζαν μεταξύ τους και τους είπε να φέρουν από ένα κλαδί. Αφού έκανε τα κλαδιά ένα δεμάτι και τα έδεσε, προκάλεσε ένα από τα παιδιά του να πάρουν το δεμάτι και να το σπάσουν. Όλα προσπάθησαν, αλλά μάταια. Κατόπιν ο πατέρας έλυσε το δεμάτι και έδωσε από ένα κλαδί σε κάθε παιδί για να το σπάσει, πράγμα που έκαναν με μεγάλη ευκολία. Στο τέλος ο πατέρας είπε: "Βλέπετε, παιδιά μου, πως αν παραμείνετε ενωμένοι, θα είστε ανίκητοι. Όμως αν διαφωνείτε και χωρίσετε, θα καταστραφείτε" 


Γιάννα Μυράτ

υπεύθυνη σύνταξης AllNewz 


© AllNewz  (όροι χρήσης)

---

---

Κάνοντας 'like' στη σελίδα μας στο f/b έχετε όλες τις κοινοποιήσεις AllΝewz |