Είναι αξιοπερίεργο να βλέπεις από τη μια την παγκόσμια κρίση να βαθαίνει, όπως φυσικά και στη χώρα μας, κι από την άλλη η ελίτ να κάνει σχέδια για το μέλλον που όχι μόνο δεν προβλέπουν λύσεις για τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό εξαθλιωμένων, αλλά μοιάζουν σαν να 'λείπουν' από το σκηνικό για να μην το χαλάσουν...

Στη Νότια Καρολίνα οι άστεγοι είναι πλέον παράνομοι. Οι άστεγοι έχει αποφασιστεί να σταλούν σε στρατόπεδο στα περίχωρα της πόλης το οποίο έχει μόνο 240 κρεβάτια, κι όποιος προλάβει...
 
Μόλις μπεις στο στρατόπεδο, δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής και δεν υπάρχει χώρος για τις υπόλοιπες χιλιάδες αστέγων που έχουν απομείνει στην πόλη Ακούγεται πολύ τρελό για να είναι αληθινό; Απλά δείτε το βίντεο που ακολουθεί.

Και δεν είναι μόνο οι άστεγοι που θα πρόβλημα. Άνθρωποι και οργανώσεις που επιθυμούν να υποστηρίξουν ή να ταΐσουν τους άστεγους θα πρέπει να καταβάλλουν ένα τέλος και να λάβουν άδεια 15 ημέρες νωρίτερα. Η φιλανθρωπική οργάνωση Food Not Bombs, δήλωσε ότι τώρα θα πρέπει να πληρώσει τουλάχιστον $ 120 για να προσφέρει εβδομαδιαία δωρεάν γεύματα. Η οργάνωση διοργανώνει δωρεάν πικνίκ στο πάρκο Finlay κάθε Κυριακή για τα τελευταία 12 χρόνια.

Ο διοργανωτής του ομίλου, Judith Turnipseed, λέει «Δεν είμαστε κάποια επίσημη οργάνωση. Δεν είμαστε ΜΚΟ. Είμαστε απλά μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι έρχονται στο πάρκο και φέρνουν φαγητό και το μοιράζουν σε όποιον έρχεται. Είτε είναι άστεγοι, είτε άνθρωποι που έχουν σπίτι, αλλά είναι δεν έχουν να φαγητό. Είναι πικνίκ ενός λαού."

Η κυβέρνηση της Columbia έχει αφαιρέσει ακόμη και αρκετά παγκάκια από το κέντρο της πόλης και ενθαρρύνει τους πολίτες να καλούν την αστυνομία όταν βλέπουν κάποιον 'ύποπτο' ως άστεγο. 

Το ερώτημα που γεννάται είναι που πηγαίνουν οι άστεγοι που δεν χωρούν σε καμία 'φιλοξενία', ούτε στο στρατόπεδο, αλλά ούτε και στη πόλη;


'Rethink Athens' και... ο άστεγος εξαφανίζεται δια μαγείας!

Να πως οραματίζεται την αναγέννηση της Αθήνας το Ίδρυμα Ωνάση. Πράσινο για ατμόσφαιρα, υπόγειοι ταμιευτήρες βρόχινου νερού, για την ολοκληρωμένη διαχείριση των υδάτινων πόρων και τη δημιουργία επαρκούς αποθέματος νερού  για την άρδευση του πρασίνου, και φύτευση 800 νέων δέντρων. Ακόμα τη μετατροπή σε πράσινους διαδρόμους για μικτή κυκλοφορία πεζών, ποδηλάτων, τραμ, ταξί και επιπλέον ανασχεδιάζεται η πλατεία Ομονοίας. Δεν έχουν πει ακόμα το ελεύθερο wifi που θα ψήνει τους εγκεφάλους των Αθηναίων σε πόσα σημεία θα μπει...

Τα έργα προβλέπεται να έχουν ολοκληρωθεί το 2016 προβλέπουν και η Αθήνα θα αρχίζει να μοιάζει σαν τις 'έξυπνες' πόλεις που έχουν σχεδιαστεί ανά τον κόσμο βάσει της Ατζέντας 21 για 'βιώσιμη' ανάπτυξη. 

Όλα ωραία και καλά, αλλά το 2016 δεν υπάρχουν προβλέχεις ότι η φτώχεια της Ελλάδας θα έχει πάψει να υφίσταται. Το αντίθετο μάλιστα, όλοι πιστεύουν ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν.

 Το καλό όμως και γενναιόδωρο Ίδρυμα Ωνάσης δεν νοιάζεται για την εξάλειψη της φτώχειας, αλλά για την εικόνα της Αθήνας όπου οι άστεγοι δεν θα έχουν καμία θέση. Υπερβάλω; Θα με θυμηθείτε... Πάντως από το βίντεο, εξαλείφθηκαν!

Στην παλιά και 'βρώμικη' Αθήνα βλέπουμε φτωχούς και αστέγους. Στην αναβαθμισμένη έχουν εξαφανιστεί δια μαγείας. Για, λοιπόν, ξανά- Rethink Athens! Και θα με θυμηθείς όταν θα αναρωτιέσαι κι εσύ: "Μα που πήγαν οι άστεγοι;" Κάπου που να μην τους βλέπεις, εκτός... εκτός κι αν είσαι ένας από αυτούς...

Η παγκόσμια ελίτ σχεδιάζει για μας, χωρίς εμάς μέσα στο σχέδιο.

Αυτή την στιγμή το νόμιμο όριο είναι τα 14 χρόνια. Και σκέφτονται να το κατεβάσουν κι άλλο, γιατί η οικογένεια βασίζει το εισόδημα της στην εργασία των παιδιών τους. Για κάποιες χώρες είναι απαγορευτικό να κάνεις παιδί, ενώ για άλλες τα ίδια τα παιδιά τιμωρούνται με την απώλεια της παιδικής τους ηλικίας από πολύ νωρίς.
 Όπως και να το πάρεις, οι παγκόσμια διεφθαρμένοι κάτοχοι του πλούτου της γης, μισούν θανάσιμα τα παιδιά....

Το νομοσχέδιο νομιμοποίησης της ανήλικης εργασίας από τα 12 έχει προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις στη Βολιβία.  Ο Βολιβιανός πρόεδρος Evo Morales, ο οποίος έχει δουλέψει από πολύ μικρή ηλικία, έχει στο πρόσφατο παρελθόν εναντιωθεί νομοσχεδίου που θα απαγόρευε την παιδική εργασία.

Όμως το πιο ανατριχιαστικό δεν είναι τι κάνει η Βολιβία, ο πρόεδρός της και η κοινωνία της χώρας, αλλά τι θέσει παίρνει ο ΟΗΕ. 

Η εκπρόσωπος της UNICEF στη Βολιβία,  Katarina Johansson Mekoulou, λέει ότι η οργάνωση στέκεται πλάι στα παιδιά και ενάντια στα μέτρα, ώστε να προστατευθούν τα παιδιά από τις επικίνδυνες εργασίες, όπως είναι αυτές στις καλλιέργειες και στα μεταλλεία. Δηλαδή... οι άλλες επιτρέπονται;

Επιτρέπονται, κατ΄αυτούς, γιατί για αυτά τα παιδιά η εργασία σημαίνει 'επιβίωση'. Τώρα για το ποιος είναι το αφεντικό. πόσο πληρώνονται αυτά τα παιδιά, κάτω από ποιες συνθήκες σκλαβιάς δουλεύουν και αν έχουν δικαίωμα στην υγεία και στην παιδεία ίδιο με των παιδιών του αφεντικού τους... ούτε λόγος!

Κι αν νομίζετε ότι η Βολιβία θα αργήσει να έρθει και στις δυτικές χώρες, ξανα-νομίστε το, η Ελλάδα τουλάχιστον είναι πολύ, μα ΠΑΡΑ πολύ κοντά! [Ζήτω!!! Γίναμε κι επισήμως Αφρική!]

Εξάλλου, η ταφόπλακα των λαών που έχει σχεδιαστεί από τον ΟΗΕ κι ονομάζεται Ατζέντα 21, το έχει ήδη προβλέψει από το 1992, ημερομηνία επίσης υπογραφής της. Δεν μιλάει για 'εξάλειψη' της ανήλικης εργασίας, το αντίθετο, την κατοχυρώνει μέσω ... 'δικαιωμάτων' των παιδιών.

Δείτε τι ακριβώς γράφει το ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25 για την νεολαία:

Απάντησε μου, λοιπόν, καλέ μου αναγνώστη, στα ακόλουθα ερωτήματα μου:

• Πόσο συνεπής είναι αυτή η Ατζέντα με τον εαυτό της και πόσο δίκαιη εξαρχής; 
• Μήπως κατάλαβες τώρα γιατί ποτέ δεν σου μιλάει κανένας γι' αυτήν; Γιατί η κάθε παράγραφος αρχίζει με τις λέξεις: "Κάθε χώρα", άρα... δεν αφορά στον Τρίτο Κόσμο, αλλά στον ΚΟΣΜΟ!
• Ποιον κατοχυρώνει ένα τέτοιο έγγραφο, τα παιδιά και την νεολαία ή τα αφεντικά; Γιατί δεν απαγορεύει την παιδική εργασία, το  μόνο που κάνει είναι να φορτώνει στη νεολαία της ευθύνες προστασίας του περιβάλλοντος, λες και είναι αυτά που κατέχουν εργοστάσια και παραγωγικές μονάδες. Κατά τα άλλα, τους υποχρεώνει να εκπαιδευτούν σύμφωνα με την Ατζέντα 21.
• Είδατε πουθενά στο 'κάθε χώρα' να μειώνεται η ανεργία των νέων; Το αντίθετο, όπως και στην Ελλάδα έτσι και παγκοσμίως, οι νέοι 'είναι το πρόβλημα' και το θύμα προς εκμετάλλευση.

Δεν νομίζω να έχει γραφτεί πιο ύπουλο κείμενο, να έχει φτιαχτεί πιο σατανικό προσχέδιο από αυτό που ονομάζεται  Ατζέντα 21,  και γι' αυτό λίγο λίγο θα σας το παρουσιάζουμε. Ήδη μπορείτε να δείτε κάποια κεφάλαια που έχουμε 'μεταφράσει', παίρνοντας αφορμή διάφορα γεγονότα στην πατρίδα μας αλλά και παγκοσμίως. Πιστεύουμε ότι κάποια στιγμή θα το ολοκληρώσουμε την παρουσίαση και των 400 σελίδων και θα πούμε και πως ΗΔΗ εφαρμόζονται σε τοπικό επίπεδο. Στόχος μας να μην μείνει ούτε ένας Έλληνας που να μην έχει μάθει γι' αυτήν και να μην έχει κατανοήσει ότι Ό,ΤΙ μας συμβαίνει δεν έτυχε, αλλά πέτυχε!

Προς το παρόν, καμάρωσε τι ακριβώς θέλουν να νομιμοποιήσουν στη Βολιβία, με την ανοχή και πλέρια υποκρισία του ΟΗΕ και που σύντομα ετοιμάζουν και στη χώρα σου. 

© AllNewz
(όροι χρήσης - Διαβάστε προσεκτικά τους όρους & σε ποια μπλογκ απαγορεύουμε την αναδημοσίευση)  

Από το χειμώνα της δυσαρέσκειας στο φόρο της κρεβατοκάμαρας 
και το βρετανικό success story

Αν έπρεπε να συγκρατήσει κανείς μια εικόνα για το σύγχρονο κοινωνικό κράτος και το οικονομικό succes story στη Μεγάλη Βρετανία του 2013, αυτή θα ήταν αναμφισβήτητα οι επιχειρήσεις που πραγματοποιούσε η βρετανική αστυνομία για να «κλέβει» τα υπάρχοντα αστέγων.

Σε μια προσπάθεια να περιορίσουν, όπως υποστήριζαν το φαινόμενο των ανθρώπων που κοιμούνται στους δρόμους, αστυνομικοί λάμβαναν εντολές να προχωρούν σε κατασχέσεις του φαγητού, των κουβερτών ή ακόμη και των χαρτονιών που χρησιμοποιούσαν οι άστεγοι για να προστατευτούν από το κρύο.

Η Μάργκαρετ Θάτσερ θα ήταν σίγουρα υπερήφανη αν έβλεπε τα «αγόρια» της, όπως αποκαλούσε τους ένστολους του στρατού και της αστυνομίας, να επιβάλλουν ένα μέτρο το οποίο όχι μόνο δεν δίνει λύση σε κανένα πρόβλημα αλλά θέτει σε κίνδυνο τις ζωές των ανθρώπων που η δική της πολιτική πέταξε στους δρόμο.

Οι Βρετανοί είναι βέβαια συνηθισμένοι εδώ και δεκαετίες να παρακολουθούν τις κυβερνήσεις τους να επιβάλλουν οικονομικά μέτρα τα οποία προκαλούν θυμηδία ή οργή στον υπόλοιπο πλανήτη. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται ενδεχομένως την απόφαση του πρωθυπουργού Τζέιμς Κάλαχαν το 1978 να διακόπτει από πολύ νωρίς το πρόγραμμα της κρατικής τηλεόρασης προκειμένου οι πολίτες να πηγαίνουν νωρίτερα για ύπνο και να μην καταναλώνουν πολλά καύσιμα για θέρμανση. Το μόνο αποτέλεσμα που έφερε βέβαια η συγκεκριμένη απόφαση ήταν ότι ύστερα από εννέα μήνες παρατηρήθηκε έκρηξη στον αριθμό των γεννήσεων καθώς οι Βρετανοί είχαν βρει έναν άλλο τρόπο να περνάνε τις κρύες νύχτες του λεγόμενου «χειμώνα της δυσαρέσκειας».

Επιβεβαιώνοντας ότι η λιτότητα περνά πάντα από το κρεβάτι, οι Βρετανοί ονόμασαν το χαράτσι που τους επιβλήθηκε στα μέσα του 2013 «φόρο της κρεβατοκάμαρας» αφού υπολογίζεται με βάση τα υπνοδωμάτια που περισσεύουν σε κάθε σπίτι. Κάθε οικογένεια δηλαδή πλήρωνε ένα είδος φορολογικού «πρόστιμου» αν υπήρχαν δωμάτια στα οποία δεν κοιμόταν κανένας. Το αποτέλεσμα, εκτός από ξεκαρδιστικούς τίτλους στις βρετανικές εφημερίδες, ήταν τρομακτικό για τα μεσαία και χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα.

Τουλάχιστον 50.000 άνθρωποι βρέθηκαν αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο άμεσης έξωσης καθώς αδυνατούσαν να πληρώσουν στους ιδιοκτήτες των σπιτιών το χαράτσι που περιλαμβανόταν πλέον στο νέο ενοίκιο.

Ο φόρος της κρεβατοκάμαρας θύμισε σε αρκετούς τον περίφημο «κεφαλικό φόρο που είχε επιχειρήσει να επιβάλει η Μάργκαρετ Θάτσερ το 1991 προκαλώντας την μεγαλύτερη κοινωνική έκρηξη που είχε γνωρίσει το Ηνωμένο Βασίλειο από τη δεκαετία του ’60 και η οποία σηματοδότησε και το πολιτικό τέλος της “σιδηράς κυρίας”. Ενώ όμως χιλιάδες Βρετανοί «γιόρτασαν» φέτος το θάνατο της Θάτσερ με ολονύχτια πάρτι σε όλη τη χώρα, πολλοί λιγότεροι ήταν αυτοί που βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για το φόρο της κρεβατοκάμαρας.

Η πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται στη Βρετανία ήδη από το 2008 και η οποία κλιμακώθηκε μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Κάμερον άρχισε να δείχνει από φέτος το τρομακτικό της πρόσωπο κυρίως στους νέους και τους συνταξιούχους.

Με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ανεργίας στους νέους η κυβέρνηση προωθεί προγράμματα σύγχρονης δουλείας στα οποία οι μακροχρόνια άνεργοι νέοι θα εργάζονται χωρίς να πληρώνονται με μοναδικό αντάλλαγμα ορισμένα επιδόματα πρόνοιας.
Παράλληλα η κυβέρνηση Κάμερον ετοιμάζεται να δεσμεύσει και μια ολόκληρη γενιά φοιτητών σε ιδιωτικές εταιρείες καθώς επιχειρεί να να ιδιωτικοποιήσει τα χρέη των φοιτητικών δανείων ακολουθώντας το καταστροφικό παράδειγμα των Ηνωμένων πολιτειών.

Την ίδια ώρα τουλάχιστον ένα εκατομμύριο νέοι βρίσκονται πλέον στην ανεργία και αναγκάζονται να διακόπτουν τις εισφορές τους στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και ίδιως στα ιδιωτικά ταμεία που προωθούν διαδοχικές κυβερνήσεις. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική των δυο τελευταίων δεκαετιών στο χώρο της ασφάλισης δημιουργεί ένα εφιαλτικό τοπίο για τους μελλοντικούς συνταξιούχους οι οποίοι όχι μόνο δεν συμπληρώνουν τα συντάξιμα χρόνια αλλά βλέπουν και τις συντάξεις τους να κινδυνεύουν από τις «έξυπνες τοποθετήσεις» των ασφαλιστικών ταμείων στο χρηματιστήριο.

Το δεύτερο τμήμα του πληθυσμού που ένοιωσε τις επιπτώσεις της πολιτικής λιτότητας ήταν οι ηλικιωμένοι που είδαν τα επιδόματα τους να ψαλιδίζονται. Τουλάχιστον μισό εκατομμύριο συνταξιούχοι και άτομα με ειδικές ανάγκες έχασαν οριστικά την πρόσβαση σε επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας.

Ως απάντηση σε αυτή την κατάσταση μεγάλο τμήμα του βρετανικού Τύπου επιχειρεί να διασώσει το προφίλ του υπουργού οικονομικών Τζορτζ Όσμπορν υποστηρίζοντας ότι χάρη στη λιτότητα η βρετανική οικονομία θα ξεπεράσει αυτή της Γαλλίας και της Γερμανίας μετά το… 2030. Στηριζόμενος σε αμφιλεγόμενες προβλέψεις ότι η βρετανική οικονομία εξέρχεται από την ύφεση των τελευταίων χρόνων και θα παρουσιάσει ρυθμούς ανάπτυξης 2.8% για το 2014, ο Όσμπορν επιχειρεί να κρύψει κάτω από το χαλί την σημαντική μείωση επενδύσεων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, την οποία προκάλεσε η πολιτική του.

Ακόμη και αν αγνοήσει κανείς το τεράστιο κοινωνικό κόστος η πολιτική της βρετανικής κυβέρνησης χαρακτηρίστηκε ως αποτυχημένη ακόμη και από συντηρητικά έντυπα όπως ο Νιου Γιόρκερ, που δεν φημίζονται για τις προοδευτικές αλλά ούτε καν για τις κεινσιανού τύπου απόψεις τους. Οι συντάκτες του περιοδικού αποδίδουν την ασθενική αύξηση του ΑΕΠ σε τεχνάσματα της κεντρικής Τράπεζας της Αγγλίας η οποία δημιούργησε μια τεχνητή αίσθηση ανάπτυξης με την πολιτική χαμηλών επιτοκίων και τις παρεμβάσεις στην αγορά ακινήτων που τόνωσαν προς στιγμήν τον κλάδο των κατασκευών.

Μια τέτοια πολιτική θα δείξει σύντομα τα όριά της. Και οι άστεγοι του Λονδίνου που πρέπει να κρύβουν πλέον τις κουβέρτες τους για να μην τις κλέψει η αστυνομία έχουν καταλάβει καλύτερα από όλους το πραγματικό πρόσωπο της «ανάπτυξης».

---------------------------------------

Ένα ακόμα πολύ καλό άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου, το μόνο που θα επιθυμούσαμε, κάποια στιγμή όλα αυτά να τα συνδυάσει με το επίσημο 'blueprint' (κυανοτυπία # μτφ. λεπτομερές (προ)σχέδιο) που λέγεται Ατζέντα 21. 

Όταν οι 180 χώρες μέλη του ΟΗΕ υπέγραφαν το 1992 την Ατζέντα 21 στο Ρίο ντε Τζανέϊρο συμμετείχαν σε παγκόσμια αναπαράσταση/τελετή μιας προδοσίας όμοιας και ισάξιας με το φιλί του Ιούδα. Όπως ο Ιούδας φίλησε το Χριστό για να τον καταδείξει στους Ρωμαίους στρατιώτες, έτσι κι αυτοί έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους εκπροσωπώντας τις χώρες που παραδίδουν τους λαούς τους στην εξαθλίωση και υποταγή στην παγκόσμια ελίτ. 

Στα πρώτα κιόλας κεφάλαια της Ατζέντα 21, στο  3ο κεφάλαιο "Καταπολεμώντας τη Φτώχεια", η φτώχεια αναφέρεται ως 'ένα πολύπλοκο πολυδιάστατο πρόβλημα με ρίζες τόσο σε τομείς εθνικούς όσο και διεθνείς'. Και γι' αυτό, λένε, δεν μπορεί και να βρεθεί ενιαία λύση για την παγκόσμια εφαρμογή. 

Τι μεγαλύτερη υποκρισία από αυτή την εισαγωγή στο κεφάλαιο της φτώχειας όταν όλα είναι παγκοσμιοποιημένα, οι αγορές αλληλο-εξαρτούμενες και οι παγκόσμιοι οργανισμοί όπως το ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, Ε.Ε. κλπ κάνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ για την εξάπλωση της εξαθλίωσης παγκοσμίως, παρά για την καταπολέμησή της. Κι ενώ μιλούν για 'εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας, μεγαλύτερη ισότητα στην κατανομή του εισοδήματος και την ανάπτυξη των ανθρώπινων πόρων (...) ο αγώνας κατά της φτώχειας είναι η κοινή ευθύνη όλων των χωρών', βλέπουμε η ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλουσίων να ανοίγει περισσότερο και η γη να γεμίζει με νεόπτωχους. Του κόσμου οι οικονομικά ισχυροί να γίνονται ισχυρότεροι... 

Στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου διόλου τυχαία επιλέχτηκε η ιστορική υπογραφή της Ατζέντας 21, η φτώχεια είναι κάτι σαν εθνικό σύμβολο. Οι γνωστές φαβέλες στο Ρίο ντε Τζανέιρο, είναι περιοχές μεγάλης φτώχειας και υψηλής εγκληματικότητας. Το 6% των κατοίκων της Βραζιλίας διαμένει εκεί.

"Φαβέλα" στα πορτογαλικά σημαίνει "φτωχογειτονιά", "παραγκούπολη" και στα 21 χρόνια που πέρασαν από την απόφαση του ΟΗΕ για την υποτιθέμενη εξάλειψη της φτώχειας, όχι μόνο δεν 'έλυσαν' το πρόβλημα στον ίδιο τον τόπο της υπογραφής, αλλά αυτό χειροτέρεψε εκεί, κι εξαπλώθηκε παγκοσμίως σαν επιδημία. Η κατασκευασμένη και οργανωμένη παγκόσμια κρίση από την παγκόσμια ελίτ γεννά περιθωριακούς, πρώην νοικοκυραίους που μένουν στους δρόμους, αν φυσικά κρατηθούν μακριά από την αυτοκτονία.

Έτσι διατήρησαν τις φαβέλες στο Ρίο, τις χρησιμοποίησαν ακόμα και σαν τουριστικό αξιοθέατο, ξεναγώντας τουρίστες στα σοκάκια τους για να βλέπουν τη φτώχεια των άλλων και να νιώθουν ευγνωμοσύνη (είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό που λένε, αν νιώθεις πολύ δυστυχισμένος, πήγαινε σε κανένα νοσοκομείο να δεις τον πόνο του άλλου και θα νιώσεις αμέσως καλύτερα για όσα έχεις).

Ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου το 2014 και των Ολυμπιακών Αγώνων το 2016, στην πόλη του Ρίο σκέφτονται να αλλάξουν την ονομασία τους στο χάρτη της Google και να τις μετονομάσουν  'morro', που σημαίνει 'λόφοι'.  Έτσι με τη νέα βάπτιση, θα εξαλειφθεί από τον παγκόσμιο χάρτη η τοπική φτώχεια... Πανεύκολο. αλλάζεις ένα όνομα κι έτσι όλοι αυτοί που πριν διεμέναν στις παράγκες και μέσα στη μιζέρια, θα είναι στην ίδια μοίρα με όλους αυτούς που μένουν σε λόφους, σαν να λέμε στο λόφο της Καστέλλας, στο Λυκαβηττό ή σε οποιονδήποτε άλλο λόφο που βρίσκεται σε μεγαλουπόλεις και που συνήθως καταλαμβάνονται από βίλες.

Στην πόλη Μεντεγίν της Κολομβίας - μιας από τις πιο επικίνδυνες πόλεις του κόσμου, αντίστοιχη του Ρίο και επίσης σε λόφο- για την τεράστια φτώχεια και τη συνεχή απειλή εγκληματικών συμμοριών, βρήκαν άλλη λύση αντιμετώπισής της. Εδώ δεν άλλαξαν την ονομασία στο χάρτη της Google, απλά ξόδεψαν 4,6 εκατ. ευρώ  για να μετακινούνται οι φτωχοί κάτοικοι της γειτονιάς Κομούνα 13 πιο γρήγορα. Μάλιστα πρόσφατα προσέθεσαν και σκέπαστρο για να μην βρέχονται. Κι αν αυτό για κάποιους μοιάζει έργο εξυπηρέτησης και ανάπτυξη, για μας σημαίνει... διαιώνιση και κατοχύρωση της φτώχειας και καμία διάθεση για ισότητα και καταπολέμηση της εξαθλίωσης, όπως λέει η Ατζέντα 21. Με λίγα λόγια... Εδώ θα μείνετε...

Και.. μιας και είναι καλοκαιράκι... πάμε Χαβάη, τώρα, για διακοπές!

Περισσότεροι από 7.500 άνθρωποι ζουν στους δρόμους και τις παραλίες του παραδεισένιου νησιού, πολλοί από αυτούς είναι εγγενείς κάτοικοι της Χαβάης και δεν θέλουν με τίποτα να εγκαταλείψουν τη χώρα.

Οι ιθαγενείς κοινότητες της Χαβάης είναι οι φτωχότερες. Ζουν σε τοξικές χωματερές και κοντά σε ερευνητικές εγκαταστάσεις χημικών και καλλιέργειες δοκιμής φυτοφαρμάκων.

Εδώ η εξουσία βρήκε άλλη λύση: Ο κυβερνήτης της Χαβάης πρότεινε να τους αγοράσει εισιτήρια χωρίς επιστροφή για τις ΗΠΑ για... να «καθαρίσει» το νησί. Αυτό σκέφτηκε. Μάλλον η σύζυγός του είναι από εκείνες που ζητούν συνέχεια από τον άντρα τους να 'βγάλει τα σκουπίδια' και μέχρι εκεί έφτασε το μυαλό του. Να εξάγει τα σκουπίδια σε άλλη πολιτεία των ΗΠΑ.

Κι ενώ πάνω από 700.000 τουρίστες που επισκέφτηκαν τη Χαβάη τον Ιούνιο του 2013 άφησαν μέσα σε ένα μήνα 1,3 δισ. δολ., κανένα από αυτά δεν πρόκειται να διατεθεί στην 'φτώχειά της Ατζέντας 21 που οι ΗΠΑ φυσικά και έχουν υπογράψει από τους πρώτους. Και το πιο αξιοπερίεργο είναι ότι οι περίπου 8.000.000 επισκέπτες της Χαβάης που ξόδεψαν 14 δισ. δολ. μέσα  στο 2012, προτίμησαν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο νησί της Χαβάης, το συγκεκριμένο, το Οάχου, με τους περισσότερους αστέγους. Φαίνεται τελικά ότι να βλέπεις τον πόνο του άλλου είναι για κάποιους μάλλον χαλαρωτικό...

Φαβέλες αλά... Ελληνικά

Όταν η κα Μπακογιάννη ερωτήθηκε σε μια εκπομπή από έναν εκ των ακροατών τι γνώμη έχει για την Ατζέντα 21, εκείνη απάντησε ότι... δεν ασχολείται με 'θεωρίες συνωμοσίας'! Αλλά ήταν ο συνωμότης πατέρας της, ο κυριολεκτικά 'αθάνατος' Μητσοτάκης που έβαλε την υπογραφή του σε αυτό το έκτρωμα το 1992.

21 χρόνια μετά οι νεόπτωχοι των Ελλήνων φτιάχνουν τις δικές τους φαβέλες. Φροντίζουν γι' αυτό οι εξέχοντες πολιτικοί μας, τα ποταπά τσιράκια της παγκόσμιας ελίτ και των ξένων συμφερόντων. 
Έτσι, οι πρώτες φαβέλες, δημιουργούνται από οικογένειες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και δυσκολεύονται να καλύψουν ακόμα και τις βασικές τους ανάγκες. Πρώην νοικοκυραίοι με δουλειές και σπιτικό, που όμως δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να καταβάλουν ούτε το ενοίκιο ενός μικρού διαμερίσματος ή το χαράτσι του σπιτιού τους, να πληρώσουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ αλλά και το πετρέλαιο. Εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για να ζήσουν μόνιμα πια σε τροχόσπιτα ή σκηνές σε οργανωμένα κάμπινγκ της Αττικής και της περιφέρειας που λειτουργούν ολόκληρο τον χρόνο.  Οι περισσότεροι από αυτούς είναι ιδιοκτήτες τροχόσπιτων, οι οποίοι τις καλές εποχές τα χρησιμοποιούσαν για τις καλοκαιρινές τους διακοπές ταξιδεύοντας στην Ελλάδα. 

Σήμερα, τα τροχόσπιτα των 7 τ.μ. είναι το μοναδικό τους σπίτι. Στη Νέα Κηφισιά, στη Νέα Μάκρη, στην Κινέττα, αλλά και σε πολλές ακόμη περιοχές σε ολόκληρη τη χώρα, τα κάμπινγκ που λειτουργούν όλο τον χρόνο έχουν μετατραπεί σε σύγχρονες φαβέλες και φιλοξενούν, με ελάχιστο κόστος, άνεργους πολίτες αλλά και χαμηλόμισθους οικογενειάρχες που παλεύουν για την επιβίωση. Πρώην ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, δημόσιοι υπάλληλοι, υψηλόβαθμοι ιδιωτικοί υπάλληλοι, νέοι που δεν βρίσκουν δουλειά, αλλά και γυναίκες με παιδιά κατέφυγαν στα κάμπινγκ για να μη βρεθούν στον δρόμο. Τους καλοκαιρινούς μήνες έρχονται αντιμέτωποι με τις υψηλές θερμοκρασίες και τον χειμώνα η διαβίωση γίνεται πιο δύσκολη, με τα λασπόνερα στην είσοδο του «σπιτιού» τους και το κρύο να αποτελούν γι’ αυτούς καθημερινότητα. Το ετήσιο κόστος της ενοικίασης του χώρου δεν ξεπερνάει τα 1.600 ευρώ. Το εσωτερικό ενός τροχόσπιτου περιλαμβάνει ένα μονό ή διπλό κρεβάτι, ένα WC, μια μικρή κουζίνα με γκάζι και μικρούς αποθηκευτικούς χώρους. 

Και τι γίνεται με όλους αυτούς που ούτε κι αυτό το ελάχιστο κόστος διαμονής δεν μπορούν να καλύψουν κι ούτε έχουν τροχόσπιτο; Στον Καιάδα των 5 δρόμων! 

Οι νεόπτωχοι Έλληνες καθώς και οι νεόπτωχοι του κόσμου αυξάνουν με δραματικά γρήγορο ρυθμό. Φουσκώνουν τα νούμερα της παγκόσμιας εξαθλίωσης και την ικανοποίηση αυτών που έδωσαν το προδοτικό φιλί επισφράγιση της κατάπτυστης Ατζέντας 21. 

Στη δεύτερη παράγραφο του κεφαλαίο 'Φτώχεια' γίνεται αναφορά στην 'διαχείριση των πόρων με βιώσιμο τρόπο και περιβαλλοντική πολιτική'. Την είδαμε και αυτή, λαμπρό παράδειγμα οι Σκουριές, κι ακόμα είμαστε μόνο στην αρχή της 'βιώσιμη ανάπτυξης μας', ρίξτε και μια ματιά στην Αφρική που την κατακλέβουν χρόνια πόσο βιώσιμη είναι.  Και επικαλούνται την ανάγκη μια 'συγκεκριμένης' στρατηγικής για:

 "Την αντιμετώπιση των προβλημάτων της φτώχειας, την ανάπτυξη και το περιβάλλον ταυτόχρονα θα πρέπει να αρχίσει με την εστίαση των πόρων, την παραγωγή και τους ανθρώπους και θα πρέπει να καλύπτει τα δημογραφικά ζητήματα, την βελτιωμένη υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση, τα δικαιώματα των γυναικών, ο ρόλος της νεολαίας και των αυτοχθόνων πληθυσμών και τοπικών κοινοτήτων και μια δημοκρατική διαδικασία συμμετοχής σε συνδυασμό με τη βελτίωση της διακυβέρνησης". 

Ναι... το φιλί του Ιούδα που τώρα το σφραγίζει τα χείλη των προδοτών κυβερνώντων μας. Η Ατζέντα 21 ήταν μια συνωμοσία της παγκόσμιας ελίτ, όλα γίνονται και πραγματοποιούνται βάσει σχεδίου, και δεν είναι πια θεωρία, αλλά πράξη, καθημερινή και βιωματική!

πηγές από: Πρώτο Θέμα, Newsbeast, iefimerida