Στην Ελλάδα της κρίσης και της ύφεσης γεννιούνται ακόμα εκατομμυριούχοι! Αυτό είναι το συμπέρασμα-έκπληξη της φετινής έκδοσης της έρευνας Wealth Report, της Knight Frank. Από τα στοιχεία της έρευνας, που δόθηκε στη δημοσιότητα πριν από μερικές ώρες, προκύπτει ότι η Ελλάδα είχε πέρυσι 721 πολυεκατομμυριούχους (η Knight Frank “μετρά” όσους έχουν περιουσία άνω των 30 εκατ. δολαρίων, εξαιρώντας την αξία της βασικής τους κατοικίας). Και αυτό ενώ ο πληθυσμός των πολυεκατομμυριούχων της Ελλάδας ανερχόταν το 2003 σε 571 και το 2012 σε 709. Μάλιστα, η Knight Frank εκτιμά ότι η ελληνική οικονομία θα δώσει ακόμα περισσότερες ευκαιρίες πλουτισμού τα επόμενα χρόνια. Σύμφωνα με τις προβλέψεις της, το “κλαμπ” των Ελλήνων πολυεκατομμυριούχων θα μετρά 864 μέλη σε δέκα χρόνια από σήμερα, το 2023. Αξίζει να σημειωθεί ότι 92 Έλληνες έχουν περιουσία που ξεπερνά τα 100 εκατ. δολάρια (επίσης περισσότεροι σε σχέση με το προηγούμενο έτος, καθώς το 2012 ήταν 90). Όσο για τους δισεκατομμυριούχους της Ελλάδας, αυτοί είναι σταθερά δύο... Πώς εξηγεί η Knight Frank τη γέννηση τέτοιων περιουσιών σε καιρούς κρίσης; Η βρετανική εταιρεία τη συνδέει κυρίως με την άνοδο του χρηματιστηρίου της Αθήνας. “Η ελληνική οικονομία μπορεί να παρέμεινε σε ύφεση τον τελευταίο χρόνο, όμως, οι μετοχές στο Χρηματιστήριο της Αθήνας ενισχύθηκαν κατά 25% και όλοι προβλέπουν ότι η χώρα θα βγει επιτέλους από την ύφεση κατά τον επόμενο χρόνο”. Σε κάθε περίπτωση, τα πλούτη των Ελλήνων μάλλον θα αργήσουν να επιστρέψουν στα προ της κρίσης επίπεδα, αφού η Knight Frank διαπιστώνει πως το πλήθος των πολυεκατομμυριούχων της χώρας παραμένει κατά 19% μικρότερο σε σχέση με το 2007. Πηγή: newmoney.gr Τους οποίους δεν αγγίζει κανείς αφού κυβερνήσεις και ΜΜΕ τους ανήκουν.
0 Comments
Πώς να διατηρείτε την ψυχραιμία σας απέναντι στους αγανακτισμένους από την κρίση πολίτες - Εισηγητές «εκμάθησης καλής συμπεριφοράς» οι οικονομικοί επιθεωρητές Ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων και προϊστάμενος των εφοριών όλης της χώρας κ. Χάρης Θεοχάρης είχε την πρωτότυπη ιδέα να οργανώσει σεμινάρια ώστε οι υπάλληλοι των ΔΟΥ να μάθουν πώς θα διαχειρίζονται την αγανάκτηση και τις εκρήξεις θυμού των φορολογουμένων. Τα σεμινάρια ξεκίνησαν στις 25 Φεβρουαρίου και θα διαρκέσουν έως τις 14 Μαρτίου, όπου δίνουν ορισμένες καλές οδηγίες στους εφοριακούς για το πώς θα γλιτώσουν από τις φωνές, ακόμη και τη χειροδικία που μπορεί να παραμονεύει σε κάθε επαφή τους με φορολογούμενους πολίτες αυτές τις δύσκολες εποχές. Μαθήματα ευγένειας και υπομονής Συμβουλεύουν τους υπαλλήλους να είναι ευγενικοί, μειλίχιοι, υπομονετικοί και αρκούντως επεξηγηματικοί όταν συνομιλούν με τους φορολογουμένους. Να ενημερώνουν με κάθε λεπτομέρεια για την υπόθεση που χειρίζονται και να δείχνουν κατανόηση. Να αντιλαμβάνονται ότι έχουν να κάνουν με απελπισμένους ανθρώπους που συχνά βρίσκονται στα όριά τους και να φροντίζουν να εξαντλούν τα περιθώρια επιείκειας που έχει κάθε υπάλληλος της ΔΟΥ ανάλογα με τη θέση και τις αρμοδιότητές του. Πριν από αυτά, οφείλουν με ψυχραιμία να εκτιμούν επακριβώς με τι είδους φορολογούμενο έχουν να κάνουν, αν δηλαδή πρόκειται για ανθρώπους που έχουν πραγματικά ανάγκη ή για επαγγελματίες μπαταχτσήδες που προσπαθούν μέσω της πίεσης και των φωνών να εκβιάσουν προνομιακή αντιμετώπιση. Στα σεμινάρια οι υπάλληλοι των ΔΟΥ θα μάθουν να απευθύνονται στους φορολογουμένους καλλιεργώντας ένα αίσθημα αλληλεγγύης, ζητώντας όμως και από εκείνους το ίδιο. «Και εμείς εργαζόμενοι είμαστε» είναι μια φράση που θα λέγεται συχνά πλέον στις εφορίες όταν τα πράγματα θα αγριεύουν. Οι εφοριακοί καλούνται να μην απαντούν στις προκλήσεις, ούτε να σχολιάζουν λεγόμενα των φορολογουμένων, ιδίως όταν δεν έχει νόημα μια τέτοια συζήτηση. Και φυσικά, να μην παίρνουν επί προσωπικού τα όσα μπορεί να ακουστούν σε μια τέτοια κατάσταση. Ακόμη, να εκτιμούν γρήγορα πού μπορεί να οδηγήσει μια ανεξέλεγκτη κατάσταση και να λαμβάνουν τα μέτρα τους απευθυνόμενοι είτε σε συναδέλφους και προϊσταμένους, είτε ακόμη και... στην Αστυνομία! Οπως παραδέχονται στελέχη του υπουργείου Οικονομικών, στην πραγματικότητα τα σεμινάρια διαχείρισης θυμού δεν έχουν στόχο να κατευνάσουν μόνο τους φορολογουμένους, αλλά και τους ίδιους τους εφοριακούς, οι οποίοι έχουν απαυδήσει και ως πολίτες, όπως όλοι οι Ελληνες, αλλά και ως υπάλληλοι με τις συνεχείς αλλαγές και ανατροπές στο φορολογικό σύστημα, τις ατελείωτες εγκυκλίους και τις, συχνά αλληλοσυγκρουόμενες, ρυθμίσεις για τον χειρισμό των φορολογικών υποθέσεων. Πιο Αμερικ(λ)νιά δεν γίνεται!!! Αποκαλυπτικά στοιχεία για την ανατροπή Μπερλουσκόνι που άνοιξε το δρόμο και για την πρωθυπουργοποιήση του Λ.Παπαδήμου Καθώς η Ιταλία βυθιζόταν, τις προηγούμενες ημέρες, σε μια ακόμη κυβερνητική κρίση, από την οποία όλα έδειχναν ότι θα προέκυπτε ένας ακόμη πρωθυπουργός χωρίς άμεση εκλογική νομιμοποίηση, η εφημερίδα Financial Times έφερε στο φως συγκλονιστικές λεπτομέρειες για την σχεδόν πραξικοπηματική αναρρίχηση στην εξουσία του τεχνοκράτη, πρώην υπαλλήλου της Goldman Sachs, Μαριο Μόντι. Μια υπόθεση, που μέχρι σήμερα χαρακτηριζόταν θεωρία συνωμοσίας επιβεβαιώθηκε ουσιαστικά από τον ίδιο τον Μόντι σε μια ατυχή, γι’ αυτόν συνέντευξη. Το μόνο που έλειπε ήταν να συνδέσει κανείς τα νέα στοιχεία για να συνειδητοποιήσει το ρόλο που έπαιξαν τέσσερις Ιταλοί στην ανατροπή μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Η ιστορία που μας διηγούνται οι Fianancial Times μας φέρνει πίσω στο Νοέμβριο του 2011 όταν η πανευρωπαϊκή κρίση στην αγορά ομολόγων, η οποία οδηγεί την ευρωζώνη στα όια της ολοκληρωτικής κατάρρευσης κλυδωνίζει επικίνδυνα και την Ιταλία. Η εκτόξευση των spreads θα αποτελέσει το κομβικό σημείο της κρίσης που θα οδηγήσει στην παραίτηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. To πρόβλημα, όπως αποκάλυψε η βρετανική εφημερίδα είναι ότι η πολιτική κρίση δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία για το Ιταλικό κατεστημένο. Ο ίδιος ο Μόντι παραδέχθηκε σε συνέντευξή του ότι ήδη από το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ο πρόεδρος της Ιταλίας, Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, τον είχε καλέσει για να διερευνήσει το ενδεχόμενο ανάληψης από τον ίδιο της πρωθυπουργίας, στη θέση του εκλεγμένου Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ο Καβαλιέρε είχε ήδη αρχίσει να γίνεται «φορτικός» για τις φιλοευρωπαϊκές οικονομικές ελίτ της χώρας και πολύ περισσότερο για το Βερολίνο, αφού εξέφραζε τα συμφέροντα ενός τμήματος της ιταλικής ολιγαρχίας που διεκδικούσε μεγαλύτερες ελευθερίες από τη γερμανική οικονομική αυτοκρατορία. Όπως αποκάλυψε μάλιστα σε βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα ο Λορένζο Μπίνι-Σμάγκι, πρώην ανώτατο στέλεχος της ΕΚΤ, ο Μπερλουσκόνι συζητούσε σοβαρά το ενδεχόμενο εξόδου από την ευρωζώνη, γεγονός που έστελνε κύματα πανικού προς το Βερολίνο. Το αν ο Ιταλός πρωθυπουργός ήθελε απλώς να μπλοφάρει, προκειμένου να εξασφαλίσει ευνοϊκότερης μεταχείρισης από την ΕΕ ή αν πίστευε ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα αποτελούσε την καλύτερη δυνατή λύση για την ανάκτηση της ιταλικής ανταγωνιστικότητας και την έξοδο από την κρίση, παραμένει ακόμη και σήμερα άγνωστο. Το βέβαιο είναι ότι ισχυροί κύκλοι στις Βρυξέλλες αλλά και στην Ιταλία ήθελαν πλέον την κεφαλή του επί πίνακι και προετοίμαζαν τον Μόντι για το διάδοχο τεχνοκρατικό σχήμα. Ο Μόντι ενημέρωσε αμέσως ορισμένους στενούς φίλους του τραπεζίτες αλλά και τον Ιταλό πρώην πρωθυπουργό Ρομάνο Πρόντι, οι οποίοι του έδωσαν τις ευχές τους και όπως φαίνεται καθόρισαν και τον χρόνο της «δημοκρατικής εκτροπής» στην περίοδο μεταξύ Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου του 2011 – όπως και έγινε. Συγκεκριμένα ο Πρόντι φέρεται να προειδοποίησε τον Μόντι ότι όταν τα spread των ιταλικών ομολόγων ξεπεράσουν τις 300 μονάδες (εκείνη την περίοδο βρίσκονταν στις 220 με 250) θα τον καλέσουν να κυβερνήσει. Μέσα σε λίγους μήνες τα ιταλικά spread ξεπέρασαν τις 500 μονάδες και ο τεχνοκράτης της Goldman Sachs εισήλθε στο πρωθυπουργικό μέγαρο. Παράλληλα με τις διερευνητικές κινήσεις προς τον Μάριο Μόντι το τραπεζικό κατεστημένο της Ιταλίας ανέθεσε στον τραπεζίτη Κοράντο Πασέρα, ο οποίος στη συνέχεια θα γινόταν υπουργός οικονομικής ανάπτυξης στην κυβέρνηση Μόντι, να συντάξει ένα κείμενο για τη «θεραπεία σοκ» που θα έπρεπε να επιβάλλει στη χώρα η νέα τεχνοκρατική κυβέρνηση. Πρόκειται προφανώς για τις πολιτικές σκληρής λιτότητας, οι οποίες βύθισαν τη χώρα βαθύτερα στην κρίση και, όπως ακριβώς συνέβη και στην Ελλάδα μετά την πρωθυπουργοποιήση Παπαδήμου, είχαν ως αποτέλεσμα την ραγδαία αύξηση του δημοσίου χρέους. Η απόρρητη έκθεση 196 σελίδων ίσως να θυμίζει σε ορισμένους το περίφημο «τούβλο» για το οποίο μιλούσε η Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της «Το δόγμα του σοκ» – δηλαδή το οικονομικό πρόγραμμα που είχε συντάξει η σχολή του Σικάγου για την Χιλή πριν την κατάληψη της εξουσίας από τον δικτάτορα Πινοσέτ. Προφανώς η πρόταση του Ναπολιτάνο προς τον Μόντι βρισκόταν πέρα από κάθε συνταγματική νομιμότητα και ισοδυναμούσε με ένα αναίμακτο πραξικόπημα στην καρδιά της Ευρώπης. Ήταν λοιπόν απαραίτητο να δημιουργηθούν εκείνες οι συνθήκες βαθιάς κρίσης και πανικού που θα επέτρεπαν στο πολιτικό κατεστημένο να φέρει στην εξουσία τον άνθρωπο της Goldman Sachs με τις μικρότερες δυνατές αναταράξεις στην ιταλική κοινωνία. Το έργο αυτό δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς την παρέμβαση ενός ακόμη πρώην στελέχους της Goldman Sachs, ο οποίος εκείνη την εποχή «τύχαινε» να είναι και επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας – του επίσης Ιταλού, Μάριο Ντράγκι. Αρκετοί αναλυτές εκτιμούν πλέον ότι η ΕΚΤ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκτίναξη των spreads που οδήγησε στην παραίτηση Μπερλουσκόνι και έθεσε σε εφαρμογή το πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο του Ναπολιτάνο. Η χρονική σύμπτωση μάλιστα της αναρίχησης του Λουκά Παπαδήμου στην ελληνική κυβέρνηση είχε προκαλέσει από τότε αρκετά ερωτήματα σχετικά με το ρόλο που έπαιξαν τα σημαντικότερα θεσμικά όργανα της ΕΕ στην αντικατάσταση δυο εκλεγμένων πρωθυπουργών από τεχνοκράτες με ισχυρές διασυνδέσεις στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα. Η πανομοιότυπη πολιτική λιτότητας που ακολούθησαν οι δυο τεχνοκράτες, και η οποία βρίσκεται ακόμη σε ισχύ, περιελάμβανε περικοπές δημοσίων δαπανών, που εκμηδένισαν κάθε ελπίδα ανάπτυξης, αυξήσεις στους φόρους φυσικών προσώπων, και χαράτσια στα ακίνητα. Οι αποκαλύψεις των Fianancial Times γίνονται ενώ η Ιταλία ετοιμάζεται να ορίσει έναν ακόμη πρωθυπουργό, ο οποίος δεν θα είχε διεκδικήσει την ψήφο των συμπολιτών του για τη συγκεκριμένη θέση. Η παραίτηση του πρωθυπουργού Ενρίκο Λέτα, ύστερα από την πρόταση μομφής που κατατέθηκε στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος, θύμισε σε αρκετούς τις συνθήκες του αναίμακτου, οικονομικού «πραξικοπήματος» που έφερε στην εξουσία τον Μάριο Μόντι. Αυτή τη φορά ρόλο κλειδί στις εξελίξεις φαίνεται πως παίζει ο Ιταλικός ΣΕΒ, η ηγεσία του οποίου συναντήθηκε με τον γ.γ του κόμματος, Ματέο Ρέντσι, λίγες μόνο ημέρες πριν από την «ανατροπή» του Λέτα. Αυτή τη φορά ζητούμενο από την πλευρά του συνδέσμου Ιταλών βιομηχάνων, της περίφημης Κονφιντούστρια, δεν είναι απλώς η πολιτική λιτότητας που επέβαλε ο Μόντι αλλά η εκ βάθρων ανατροπή της εργασιακής νομοθεσίας προς όφελος των μεγαλύτερων επιχειρήσεων της χώρας. Οι προτάσεις με τις οποίες κατέβηκε στην πολιτική αρένα ο Ρέντζι, ικανοποιούν και τα πιο τρελά όνειρα του Ιταλικού ΣΕΒ αφού προβλέπουν ουσιαστικά κατάργηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων για εργαζόμενους που δεν έχουν κλείσει τρία χρόνια απασχόλησης σε μια εταιρεία. Η Ιταλία δείχνει για άλλη μια φορά το δρόμο σε μεθόδους αλλαγής κυβέρνησης που κινούνται στα όρια της δημοκρατικής νομιμότητας ή πέρα από αυτά. Και δυστυχώς αρκετές άλλες μεσογειακές χώρες έχουν την τάση να ακολουθούν. Πηγή: ΕΠΙΚΑΙΡΑ - Άρης Χατζηστεφάνου Φεβρουάριος '14 Ανυποχώρητος εμφανίζεται ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Μάξιμος Χαρακόπουλος σε ότι αφορά στην επιχειρούμενη επιμήκυνση της διάρκειας ζωής του φρέσκου γάλακτος, καθώς θεωρεί ότι τούτη θα επιφέρει πλήγμα στον πρωτογενή τομέα. Μιλώντας σε εκδήλωση της Ομοσπονδίας Κτηνοτροφικών Συλλόγων Θεσσαλίας και του Κτηνοτροφικού Επαρχιακού Συλλόγου Ελασσόνας, δήλωσε χαρακτηριστικά πως «η αντίθεσή μου στις προτάσεις του ΟΟΣΑ για το γάλα, το γιαούρτι και το ελαιόλαδο, εκπορεύεται από την πεποίθηση ότι θα αποτελέσουν, εφόσον εφαρμοστούν, πλήγμα για την πρωτογενή μας παραγωγή. Αναμένω ακόμη πειστικές απαντήσεις στα επιχειρήματα που ανέπτυξα διεξοδικά τις προηγούμενες μέρες». Και πρόσθεσε πως δεν τον πτοούν οι δυσκολίες και οι κατηγορίες, αν πιστεύει πως έχει δίκιο στις θέσεις που υποστηρίζει. Ο Χαρακόπουλος, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και σε όσους χαρακτηρίζουν «συντεχνία» την κτηνοτροφία. «Εκτός, όμως, από τα προβλήματα», είπε, «έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλές φορές και αρνητικά στερεότυπα που ενδημούν πέριξ της πλατείας Κολωνακίου για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, καθώς κάποιοι τους χαρακτηρίζουν συντεχνία και κατεστημένα συμφέροντα. Θα τους καλούσα να έρθουν, στην Ελασσόνα, που χτυπά η καρδιά της κτηνοτροφίας και να σφίξουν ροζιασμένα χέρια και να αντικρίσουν τα αυλακωμένα από τον ήλιο και τον αέρα πρόσωπα. Να δουν ανθρώπους που εργάζονται 365 μέρες. Και τότε να μιλήσουν για συντεχνίες». πηγή: enet.gr |
ΟικονομίαΕλληνική και Παγκόσμια Αρχείο
October 2014
Η Ελλάδα πλυντήριο
|