Το υπουργείο Οικονομικών προσπαθεί να υποβαθμίσει την αποκάλυψη της Wall Street Journal σύμφωνα με την οποία την περασμένη Δευτέρα μετά το Eurogroup πραγματοποιήθηκε συνάντηση των δανειστών ερήμην της Ελλάδας για την Ελλάδα.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στη συνάντηση παρευρέθηκαν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, υψηλόβαθμα στελέχη από την Ευρωζώνη και οι υπουργοί Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και της Γαλλίας Πιερ Μοσκοβισί.

Η εφημερίδα επικαλείται άτομα με άμεση γνώση της κατάστασης. Ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, ο οποίος ενημέρωνε τους δημοσιογράφους στο ίδιο κτίριο, δεν είχε προσκληθεί. Οι αξιωματούχοι συζήτησαν τρόπους πίεσης της ελληνικής κυβέρνησης ώστε να προχωρήσει με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και πώς θα καλυφεί το χρηματοδοτικό κενό του 2014 το οποίο εκτιμάται στα 5 δισ. ευρώ με 6 δισ. ευρώ.
Η συνάντηση δεν κατέληξε σε κάποι απόφαση, αναφέρουν οι ίδιες πηγές.

Κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών με τις οποίες επικοινώνησε η iefimerida υποστήριξαν ότι τέτοιες συναντήσεις γίνονται συχνά και συνεπώς δεν προκαλούν έκπληξη. Απέφυγαν πάντως να σχολιάσουν το γεγονός ότι ο άμεσα ενδιαφερόμενος, δηλαδή ο κ. Στουρνάρας δεν εκλήθη στη συνάντηση.

Αυτές οι συναντήσεις είναι ενδεικτικές του προβληματισμού που προκαλεί πλέον η στάση της Αθήνας, λένε κοινοτικές πηγές. Επίσης, σημειώνουν ότι πλέον η τρόικα δεν πρόκειται να επιστρέψει στην Αθήνα πριν επιτευχθεί στην δι' αλληλογραφίας διαπραγμάτευση συμφωνία στα βασικά θέματα. "Η άφιξη στην Αθήνα θα σημαίνει ότι πάμε σε γρήγορη συμφωνία. Αλλιώς δεν θα υπάρξει άφιξη", λέει στην "Κ" στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σε αυτό εμμένουν ιδιαίτερα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της WSJ, αντικείμενο της μυστικής συνάντησης ήταν οι αυξανόμενες ανησυχίες γύρω από την ελληνική διάσωση και η εξεύρεση τρόπων αντιμετώπισης των προβλημάτων που απειλούν την εύθραυστη ανάκαμψη στην Ελλάδα και ευρύτερα στην ευρωζώνη.

Οι συμμετέχοντες συζήτησαν αφενός πώς θα πιέσουν την ελληνική κυβέρνηση για να προχωρήσει με μη δημοφιλείς δομικές μεταρρυθμίσεις και αφετέρου πώς θα συγκεντρώσουν επιπλέον κεφάλαια ώστε να καλύψουν τα κενά στις χρηματοδοτικές ανάγκες της Αθήνας για το δεύτερο εξάμηνο του έτους (εκτιμώνται σε 5 -6 δισ. ευρώ).
Σύμφωνα με την WSJ η συνάντηση δεν κατέληξε σε αποτέλεσμα, την ώρα που οι ανησυχίες αυξάνονται καθώς η Ελλάδα αντιμετωπίζει μεγάλες λήξεις ομολόγων τον Μάιο.


Πηγή: iefimerida.gr


Ούτε τον 'άλλο' Στουρνάρα κάλεσαν; Και όμως... ο Γιάννης Στουρνάρας είναι δυο!

Αντισυνταγματικό έκρινε το Β' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), με δύο αποφάσεις του, το ειδικό τέλος μείωσης εκπομπών αερίων ρύπων (ΕΤΜΑΕΡ), που εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.

Το ΣτΕ έκρινε ότι το εν λόγω ειδικό τέλος (ΕΤΜΑΕΡ), που επιβαρύνει όλους τους καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας, αποτελεί φόρο, καθώς δεν έχει το χαρακτήρα ανταποδοτικού τέλους. Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, το ΕΤΜΑΕΡ προορίζεται για την αποζημίωση των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και το ύψος του επίμαχου ειδικού τέλους καθορίζεται ανά εξάμηνο με αποφάσεις της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ).

Το Β΄ Τμήμα του ΣτΕ, με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Φιλοκτήμονα Αρναούτογλου και εισηγητή τον σύμβουλο Επικρατείας Αριστόβουλο Βώρο, αναφέρει ότι «το ανταποδοτικό τέλος διακρίνεται από το φόρο κατά το ότι αποτελεί μεν και αυτό, όπως ο φόρος, αναγκαστική παροχή, καταβάλλεται, όμως, έναντι ειδικής αντιπαροχής ήτοι έναντι ειδικώς παρεχόμενης δημόσιας υπηρεσίας». Και η δημόσια αυτή υπηρεσία «παρέχεται προεχόντως χάριν δημοσίου σκοπού, εξυπηρετούνται, όμως, με αυτήν ταυτοχρόνως και όποιοι την χρησιμοποιούν, που φέρουν και το βάρος των δαπανών της».

Σε άλλο σημείο των αποφάσεων, σημειώνεται ότι το ΕΤΜΕΑΡ αποτελεί φόρο και όχι εδικό τέλος και αυτό γιατί το ΕΤΜΕΑΡ «δεν έχει το χαρακτήρα ανταποδοτικού τέλους». Και δεν τον έχει γιατί δεν αποτελεί ειδική αντιπαροχή, αλλά «αποβλέπει στην οικονομική ενίσχυση του ειδικού λογαριασμού του νόμου 2773/1999», με τον οποίο ρυθμίζονται θέματα παραγωγής και συμπαραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ.

Ακόμη, το ΣτΕ αναφέρει ότι ο νόμος 4001/2011, ο οποίος αναθέτει στον υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής να ορίσει τη μεθοδολογία διαμόρφωσης του ύψους του ΕΤΜΑΕΡ και αφετέρου, παρέχει εξουσιοδότηση στη ΡΑΕ να καθορίσει τον συντελεστή χρέωσης ανά κατηγορία καταναλωτών ηλεκτρικής ενέργειας, είναι αντίθετος στο άρθρο 78 παράγραφος 4 του Συντάγματος. Το άρθρο αυτό του Συντάγματος καθορίζει την έννοια του φόρου και κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορεί αυτός να επιβληθεί. Κατά συνέπεια, το ΕΤΜΕΑΡ δεν μπορεί να καθοριστεί με υπουργική απόφαση, παρά μόνο με νόμο. Όμως, λόγω της αντισυνταγματικότητας του θέματος, το Β΄ Τμήμα του ΣτΕ παρέπεμψε προς οριστική κρίση το όλο ζήτημα στην Ολομέλεια.

Τέλος, στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έχουν προσφύγει πολίτες της Αττικής, όπως και διάφορες εταιρείες, ζητώντας να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη η απόφαση της ΡΑΕ, με την οποία καθορίστηκαν οι τιμές του ΕΤΜΕΑΡ για το β΄ εξάμηνο του 2013.


σχετικά άρθρα:

• Σημαντική είδηση για τις χρεώσεις της ΔΕΗ που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη! Διαβάστε-ενημερώστε!
  

Εδώ πάει το όποιος δεν θέλει να ζυμώσει... 

Μάταιο έχει αποδειχθεί το  πήγαινε-έλα του υφυπουργού Οικονομικών Γιώργου Μαυραγάνη στην Ελβετία για τη φορολόγηση καταθέσεων Ελλήνων στις ελβετικές τράπεζες, λένε. 

Η επίσκεψη του κου Μαυραγάνη στην Βέρνη όπου όπου συναντήθηκε με τον Ελβετό υφυπουργό αρμόδιο για τα Διεθνή Οικονομικά Θέματα Jacques de Watteville δεν έφερε αποτέλεσμα σχετικά με τη  φορολογική συμφωνία της Ελβετίας με την ΕΕ. 

Τα... «αγκάθια» που εμποδίζουν την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών για τη φορολόγηση των ελληνικών καταθέσεων στις ελβετικές τράπεζες είναι τα εξής δύο:

• Η Ελλάδα έχει θέσει ως όρο για την επίτευξη συμφωνίας φορολόγησης την καταβολή ενός σημαντικού ποσού από την πλευρά της Ελβετίας στην Ελλάδα, το οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, ξεπερνά τα 4 δισ. Ευρώ. Από την πλευρά της, όμως, η Ελβετία αποκλείει την καταβολή οποιουδήποτε ποσού ως προκαταβολή στην Ελλάδα φόρων για τις καταθέσεις των Ελλήνων
• Η στάση της Ελβετίας για την αναδρομική φορολόγηση των ελληνικών καταθέσεων. Η θέση της Ελβετίας είναι ότι από τη στιγμή που τα επιχειρηματικά κέρδη από ναυτιλιακές εργασίες είναι αφορολόγητα στην Ελλάδα, δεν είναι δυνατόν να ζητείται η φορολόγησή τους από την Ελβετία. Το επιχείρημα αυτό κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι μεγάλο ποσοστό των καταθέσεων που βρίσκονται στην Ελβετία προέρχεται από ναυτιλιακές εργασίες.

Η τελευταία προσπάθεια για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των δύο πλευρών θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα στην Αθήνα όπου θα φθάσει η Ελβετίδα υπουργός Οικονομικών Εβελίν Βίντμερ-Σλουμπφ η οποία και θα έχει τετ α τετ με τον Έλληνα ομόλογό της Γιάννη Στουρνάρα.

Και τώρα σωθήκαμε! Είμαστε σίγουροι πως ως δια μαγείας θα βρεθεί η λύση!!! Μήπως να βάλουμε όλοι ξανά πλατούλα να καλύψουμε την τρύπα της φοροδιαφυγής; Μη μου την ελίτ τάραττε!!!

Ψηφίστηκε επί της αρχής, με την στήριξη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και μετά από ονομαστική ψηφοφορία που είχε ζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, το νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ για την πώληση του 66% των μετοχών του ΑΔΜΗΕ.

Υπέρ του νομοσχεδίου τάχθηκαν 151 βουλευτές από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ κατά, ψήφισαν 122 βουλευτές της αντιπολίτευσης.

Υπενθυμίζεται πως και οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ στην αποκρατικοποίηση του Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, συνεχίζοντας τις 24ωρες επαναλαμβανόμενενες απεργίες, ενώ το μεσημέρι της Τετάρτης πραγματοποίησαν πορεία προς τη Βουλή.

Ο Ομπάμα θεσμοθετεί το «ακαταδίωκτο» των μεγάλων τραπεζών για ορισμένες από τις μεγαλύτερες απάτες της ιστορίας

O Μπέρνι Μάντοφ, ο άνθρωπος που κατηγορείτε για τη μεγαλύτερη οικονομική απάτη με μορφή «πυραμίδας» στην ανθρώπινη ιστορία, πρέπει να γέλασε με πικρία καθώς διάβαζε τους τίτλους των οικονομικών εφημερίδων των τελευταίων εβδομάδων.

Η JP Morgan, η τράπεζα μέσω της οποίας είχε πραγματοποιήσει τις μεγαλύτερες απάτες της καριέρας του, ήρθε σε συμφωνία με το αμερικανικό υπουργείο δικαιοσύνης πληρώνοντας περίπου 1.7 δισεκατομμύριο δολάρια προκειμένου να αποφύγει τις ποινικές διώξεις. Ο ίδιος ο ο Μάντοφ έχει θεωρητικά να περάσει στη φυλακή άλλα… 145 χρόνια. Οι καλύτεροι συνεργάτες του όμως, στο έγκλημα της χιλιετίας, κυκλοφορούν ελευθεροι.

Στην ουσία της η επιχείρηση του Μάντοφ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια κλασική «πυραμίδα», ένα «σχέδιο Πόνζι» όπως το αποκαλούν στις ΗΠΑ από το όνομα του Ιταλού μετανάστη Τσαρλς Πόνζι, ο οποίος έστησε μια από τις μεγαλύτερες πυραμίδες των αρχών του περασμένου αιώνα στις ΗΠΑ. Ο Μάντοφ υποσχόταν να επενδύσει τα κεφάλαια των πελατών του στην αμερικανική και την ευρωπαϊκή αγορά ενώ στην πραγματικότητα τα συγκέντρωνε σε τραπεζικούς λογαριασμούς από όπου προσέφερε υψηλές «αποδόσεις» στους προηγούμενους πελάτες του. Ένα δαιδαλώδες δίκτυο από επιχειρήσεις – βιτρίνα αναλάμβαναν να ξεπλύνουν τα κέρδη δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι τα χρήματα επενδύονται σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ύστερα από σχεδόν δυο δεκαετίες απάτης η πυραμίδα είχε περίπου 4.000 πελάτες που έπιναν νερό στο όνομα του Μπέρνι. «Τον θεό μπορείς, αν θέλεις, να τον αμφισβητήσεις, τον Μπέρνι όμως ποτέ» έλεγε ο Μάικλ Μπιένες, συνεργάτης αλλά και πελάτης του Μάντοφ.

Η JP Morgan ήταν η βασική τράπεζα που χρησιμοποιούσε ο Μάντοφ στις παράνομες δραστηριότητές του για τουλάχιστον είκοσι χρόνια και όπως δήλωσε και ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξή του στους Financial Times γνώριζε πολύ καλά τις δραστηριότητές του. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ η τράπεζα δεν έκρινε σκόπιμο να ενημερώσει το επενδυτικό κοινό και τις αρμόδιες αρχές για τις παράνομες δραστηριότητες του Μάντοφ, η ίδια φρόντισε πολύ νωρίς να απομακρύνει από το χαρτοφυλάκιό της τα πιο επικύνδυνα επενδυτικά στοιχεία που σχετίζονταν με αυτόν.

Ο ίδιος ο διακανονισμός αποτελεί επισήμως αναγνώριση ότι ο επικεφαλής της JP Morgan ήταν ουσιαστικά συνένοχος στην πυραμίδα του Μάντοφ. Ενώ όμως ο δευτερος καταδικάστηκε σε 150 χρόνια κάθειρξης ο πρώτος κυκλοφορεί σήμερα ελευθερος. Σε μια χώρα όπου τουλάχιστον 2 εκατομμύρια πολίτες βρίσκονται στη φυλακή και εκατομμύρια άλλοι ζουν με περιοριστικούς όρους για μικροαπάτες και εγκλήματα, οι άνθρωποι που συνέβαλαν περισσότερο στην χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, κι βύθισαν την ανθρωπότητα στην αστάθεια, τη φτώχεια και τη δυστυχία δεν πέρασαν καν έξω από κάποια δικαστική αίθουσα.

Η διαπλοκή της JP Morgan στη συγκεκριμένη υπόθεση μπορεί να αποτελεί, σε συμβολικό επίπεδο, το σημαντικότερο περιστατικό, δεδομένου ότι η «πυραμίδα» του Μάντοφ έχει χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία, σε καμία περίπτωση όμως δεν αποτελεί εξαίρεση στις δραστηριότητες της συγκεκριμένης τράπεζας. Το 2011 η JP Morgan κατηγορήθηκε για κερδοσκοπία στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και για ψευδείς δηλώσεις στην αμερικανική ρυθμιστική αρχή ενέργειας. Λίγο αργότερα κλήθηκε να πληρώσει 4.5 δισεκατομμύρια δολάρια για παράτυπες ενέργειας στην αγορά ομολόγων που ζημίωσαν ανεπανόρθωτα τα αμερικανικά συνταξιοδοτικά ταμεία ενώ μόλις πριν από μερικούς μήνες η ίδια τράπεζα κλήθηκε να πληρώσει 13 δισεκατομμύρια δολάρια ως πρόστιμο γιατί παραπλάνησε τους επενδυτές που την εμπιστεύτηκαν για να αγοράσουν τοξικά στοιχεία πριν από την κατάρρευση της αμερικανικής αγοράς ενυπόθηκων δανείων το 2007-2008. Αν και τα ποσά αυτά, στην ονομαστική τους τιμή, φαντάζουν κολοσσιαία για οποιαδήποτε οικονομία του πλανήτη στην πραγματικότητα είναι πολύ μικρότερα καθώς ένας δαιδαλώδης μηχανισμός εξασφαλίζει σημαντικές εκπτώσεις. Σε κάθε περίπτωση η JP Morgan δεν φαίνεται να έχει κανένα πρόβλημα να πληρώνει τα πρόστιμα προκειμένου να συνεχίζει ανενόχλητη τις δραστηριότητές της αφού όπως έχουν αποκαλύψει στελέχη της, έχει κρατήσει «στην άκρη» δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια για τις εξωδικαστικές τις συμφωνίες με το κράτος.

Προφανώς η συγκάλυψη των εγκλημάτων των μεγάλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων των ΗΠΑ αλλά και της Ευρώπης δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Από τη δημιουργία του σύγχρονου τραπεζικού συστήματος, στις οικονομίες της Δύσης, το κράτος λειτουργούσε στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων σαν προστάτης των τραπεζιτών και σαν εργαλείο διαιώνισης της εξουσίας τους. Άλλωστε οι χρηματιστηριακές κρίσεις του 1929 και του 2008, που αποκάλυψαν τα δομικά αδιέξοδα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος δεν θα είχα συμβεί εάν μεγάλα τραπεζικά ιδρύματα δεν δρούσαν ανεξέλεγκτα, ακόμη και για τα δεδομένα της λεγόμενης οικονομίας Καζίνο.

Ενώ όμως τους προηγούμενους αιώνες και τις τελευταίες δεκαετίες η συγκάληψη των οικονομικών εγκλημάτων γινόταν πίσω από κλειστές πόρτες κυβερνητικών και δικαστικών αιθουσιών, στα χρόνια της προεδρίας Μπούς και Ομπάμα το «ακαταδίωκτο» των τραπεζών άρχισε ουσιαστικά να θεσμοθετείται.

Από το 2008 μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία καταδίκη μεγάλου στελέχους αμερικανικής τράπεζας παρά το γεγονός ότι έχουν φτάσει ενώπιον του αμερικανικού κογκρέσου και της δικαιοσύνης δεκάδες υποθέσεις, στις οποίες οι παράνομες δραστηριότητες των τραπεζών είναι κάτι περισσότερο από προφανείς. Την ίδια ώρα και συγκεκριμένα από το 2004 μέχρι το 2012 το αμερικανικό υπουργείο δικαιοσύνης προχώρησε σε 242 εξωδικαστικές συμφωνίες που εξασφάλιζαν ότι κανένας τραπεζίτης δεν θα χριαζότα να σταθεί μπροστά στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Ανάμεσα στις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις ήταν η συμφωνία με την HSBC η οποία είχε αποδεχθεί ότι συμμετείχε σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος από εμπόρειο ναρκωτικών αξίας ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων!

Μπροστά σε αυτή την απόφαση του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, να προσφέρει συγχωροχάρτι στους μεγάλους τραπεζίτες, ακόμη και οι πιο «σκληροί» δημόσιοι κατήγοροι αναγκάστηκαν να υποταχθούν στις εντολές των ανωτέρων τους. Χαρακτριστικότερο όλων είναι φυσικά το παράδειγμα του εισσαγγελέα της Νέας Υόρκης, Πριτ Μπαράρα, ο οποίος είχε αναλάβει την υπόθεση της JP Morgan: ενώ μέχρι το καλοκαίρι του 2013 υποστήριζε ότι κανένας τραπεζίτης δεν είναι τόσο ισχυρός που να μην μπορεί να καταλήξει στη φυλακή, πριν από λίγες ημέρες μετατράπηκε στο βασικό συντελεστή της συμφωνίας του αμερικανικού κολοσσού με το υπουργείο δικαιοσύνης.

Καταστρατηγώντας κάθε έννοια δικαίου, μιας αστικής δημοκρατίας, το αμερικανικό πολιτικό σύστημα παρουσίασε τους τελευταίους μήνες τη φράση too big to jail (πολύ μεγάλο για να φυλακιστεί) παραφράζοντας το περίφημο too big to fail (σε ελευθερη απόδοση: πολύ μεγάλο για να μην διασωθεί από το κράτος). Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για τη νέα στάση που θα τηρεί στο εξής η αμερικανική δικαιοσύνη, ο αμερικανός υπουργός δικαιοσύνης Έρικ Χόλντερ δήλωσε ευθέως ότι «ορισμένες τράπεζες είναι πλέον πολύ μεγάλες για να ασκηθούν εναντίον τους ποινικές διώξεις». Σε περίπτωση που οι τράπεζες αυτές καταδικαστούν σε κάποιο δικαστήριο, ξεκαθάρισε ο Χόλντερ, «ενδέχεται να επηρρεαστεί η λειτουργία τους γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να επιφέρει καταστροφικές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία». Αν και ο Χόλντερ επιχείρησε λίγο αργότερα να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την πρωτοφανή δήλωσή του, το μήνυμα είχε σταλεί στους αποδέκτες του: Η αμερικανική δικαιοσύνη σταματά εκεί που ξεκινούν τα συμφέροντα των μεγάλων τραπεζών δημιουργώντας ένα νέο καθεστώς παρανομίας που απολάμβαναν οι αριστοκράτες και οι βασιλείς στα χρόνια της φεουδαρχίας.

Άρης Χατζηστεφάνου - ΕΠΙΚΑΙΡΑ Ιανουάριος 2014


Μόνο η Αμερικάνικη δικαιοσύνη; Παγκόσμιο καθεστώς φεουδαρχίας και το όνομα αυτού: Ρόθτσαϊλντς

Προκειμένου να διασωθεί η λειτουργία των τεσσάρων μονάδων παραγωγής της στην Ιταλία και να γίνουν ουσιαστικές επενδύσεις

Στα πρωτοσέλιδα των ηλεκτρονικών εκδόσεων των μεγαλύτερων ιταλικών μέσων ενημέρωσης βρίσκεται ανακοίνωση της γνωστής σουηδικής βιομηχανίας λευκών συσκευών Electrolux που αξιώνει να μειωθούν κατά περίπου 50% οι μισθοί των εργαζομένων προκειμένου να διασωθεί η λειτουργία των τεσσάρων μονάδων παραγωγής της στην Ιταλία και να γίνουν ουσιαστικές επενδύσεις.

Το σχέδιο που παρουσίασε τη Δευτέρα η εταιρεία για τη συνέχιση της λειτουργίας των μονάδων παραγωγής που κινδυνεύουν με κλείσιμο περιλαμβάνει τόσο σκληρούς όρους που οι εργαζόμενοι που φοβούνταν για τις θέσεις εργασίας τους δεν μπορούν να πάρουν ανάσα ανακούφισης, όπως σημειώνει η εφημερίδα La Stampa.

Σύμφωνα με πηγές των συνδικάτων, η μείωση μισθών είναι τόσο δραστική που φθάνει από το σημερινό μισθό των 1.400 ευρώ σε μηνιαίες απολαβές 700-800 ευρώ.

Για «σχέδιο Πολωνία» στην Ιταλία κάνει λόγο στη διαδικτυακή της έκδοση η εφημερίδα La Repubblica -είτε οι μισθοί εξισώνονται με τις απολαβές στην ανατολική Ευρώπη, είτε κόβονται οι θέσεις εργασίας.

Σύμφωνα με την Corriere della Sera, η οποία κάνει λόγο για «πρόταση σοκ για τη διάσωση της Electrolux», προτείνεται επίσης η μείωση των ωρών εργασίας, η μείωση του χρόνου διαλείμματος, η διακοπή της πληρωμής αργιών και η μείωση κατά 50% των αδειών που σχετίζονται με συνδικαλιστικές δραστηριότητες.

Ζητούμενο της σουηδικής βιομηχανίας είναι να μειωθεί δραστικά η διαφορά ανάμεσα στις απολαβές των Ιταλών και των Πολωνών εργατών. Προτείνεται η μεσοσταθμική μείωση των ωρομισθίων κατά 5 ευρώ. 

Τα συνδικάτα μέχρι στιγμής αρνούνται να ξεκινήσουν καν διάλογο επί των συγκεκριμένων προτάσεων. Το συνδικάτο Uil τονίζει ότι η κίνηση μπορεί να αποτελέσει το Κύκνειο άσμα ολόκληρου του τομέα ηλεκτρικών συσκευών που παράγονται στην Ιταλία.

Ο Ρόκο Παλομπέλα, γραμματέας του συνδικάτου Uilm, δήλωσε ότι «αυτή είναι η στιγμή για αποφασιστικό αγώνα. Η κυβέρνηση πρέπει να κάνει επιτέλους αισθητή την παρουσία της».

Ιταλικά μέσα επισημαίνουν ότι σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής πληροφορίες, αν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν δεχθούν τις προτεινόμενες μειώσεις, δεν πρόκειται να γίνει καμία νέα επένδυση στις μονάδες παραγωγής της Electrolux, και φέρεται να τίθεται εν αμφιβόλω η συνέχιση της λειτουργίας τους.

πηγή: Το Βήμα

Και σύντομα και στο πιο κοντινό σας σινεμά το έργο. Αν και εδώ ήδη έχουμε μισθούς Πολωνίας. Όμως υπάρχουν και μισθοί Σομαλίας. Σιγά σιγά... ο παγκόσμιος φασισμός προχωράει κανονικά.

Ολη την κατάθεση του πρώην εκπροσώπου στο ΔΝΤ, Παναγιώτη Ρουμελιώτη.
Σε μια περίοδο που αναζωπυρώνεται η συζήτηση για το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους, η κατάθεση του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παναγιώτη Ρουμελιώτη, ενώπιον της Δικαιοσύνης, αποκτά ιδιαίτερη σημασία ως ντοκουμέντο σχετικά με τη διερεύνηση των συνθηκών υπαγωγής στο Μνημόνιο.

Σε έναν κυκεώνα διαφορετικών προσεγγίσεων για το πώς η Ελλάδα έφθασε να δεσμευτεί με τα Μνημόνια, έρχεται να προστεθεί η εκδοχή του Π. Ρουμελιώτη και όσα κατέθεσε στις 20 Αυγούστου 2012 στον τότε οικονομικό εισαγγελέα Γρ. Πεπόνη σχετικά με τη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης Παπανδρέου και το κούρεμα του χρέους.

Η μαρτυρία του εμπεριέχει στοιχεία τα οποία θα συζητηθούν, με φόντο τις πολιτικές διαμάχες που ξεσπούν κάθε φορά που πρόσωπα με πρωταγωνιστικό ρόλο αποτυπώνουν τη δική τους οπτική για τα γεγονότα ή περιγράφουν διαφορετικά όσα συνέβησαν την περίοδο των κρίσιμων επιλογών.

Η κατάθεση περιλαμβάνεται στην ποινική δικογραφία που εστάλη στο Κοινοβούλιο (26.11.2012) και βρίσκεται καταχωνιασμένη στα συρτάρια του γραφείου Διεύθυνσης Νομοθετικού Εργου της Βουλής, έχοντας ορίζοντα παραγραφής τον Ιούνιο του 2014. Το ίδιο ξεχασμένη και η δέσμευση Αντ. Σαμαρά για σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής.

Το έναυσμα για τη δικαστική έρευνα είχαν δώσει δηλώσεις του Π. Ρουμελιώτη στους «New York Times» ότι το πρόγραμμα του Μνημονίου δεν βγαίνει και ότι αυτό το γνώριζαν όλοι.

Η κατάθεσή του κινείται στον αντίποδα της θέσης του Γ. Παπανδρέου, όπως διατυπώθηκε και πρόσφατα, μέσω ανακοίνωσης στενού συνεργάτη του πρώην πρωθυπουργού, σύμφωνα με την οποία «την αναδιάρθωση του χρέους είχε θέσει προς συζήτηση από την πρώτη στιγμή η τότε ελληνική κυβέρνηση, αλλά την απέρριπταν η Ε.Ε. και η ΕΚΤ». Αναφέρει ότι στην πρώτη συνεδρίαση του Δ.Σ. του ΔΝΤ, πριν από την έγκριση του πρώτου Μνημονίου και την εκταμίευση της πρώτης δόσης, μέλη του ΔΝΤ εξέφρασαν ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του χρέους. «Στις ανησυχίες αυτές, οι εμπειρογνώμονες μας πληροφόρησαν ότι η αναδιάρθρωση αποκλείστηκε από τις ίδιες τις ελληνικές αρχές».

Υποστηρίζει ότι τόσο ο Γ. Παπανδρέου όσο και ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου γνώριζαν ότι ο στόχος της τριετούς προσαρμογής που απαιτούσε η Ε.Ε. ήταν αισιόδοξος και ότι δύσκολα η Ελλάδα θα έβγαινε από την ύφεση χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους.

Μετέφερε τις απόψεις του Στρος -Καν περί αναδιάρθρωσης το συντομότερο δυνατό, αίτημα που θα έπρεπε να το ζητήσει η ίδια η κυβέρνηση, σε Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, στον Πέτρο Χριστοδούλου, πρώην επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, ενώ το θέμα συζήτησε και με τους Γερ. Αρσένη, Λούκα Κατσέλη και Βάσω Παπανδρέου.

Αρνείται ότι οι δηλώσεις του στους «New York Times» έβλαψαν τα εθνικά συμφέροντα. «Τι θα έπρεπε να πούμε για εκείνους που παρομοίαζαν την ελληνική οικονομία με τον Τιτανικό που βουλιάζει και εκείνους που δήλωναν στους ξένους ομολόγους τους ότι κυβερνούν μια διεφθαρμένη χώρα;».

Αναφερόμενος ευθέως στον Γ. Παπανδρέου λέει: «Δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε τις προβληματικές όψεις του πρώτου Μνημονίου. Δεν μπορεί να υποστηρίζει ότι δήθεν εγώ γνώριζα πράγματα τα οποία εκείνος δεν γνώριζε και ότι του τα απέκρυψα. Συμμετείχε σε όλες τις συναντήσεις κορυφής, ενημερωνόταν από συμβούλους διεθνούς περιωπής, είχε απευθείας επαφές με τον γενικό διευθυντή του ΔΝΤ και γνώρισε και από πρώτο χέρι τις ανησυχίες τους».

μέλος μιας οικονομικής και νομισματικής ένωσης της Ευρωζώνης με υπερεθνικό νόμισμα, δεν μπορούσε να υποτιμήσει το υπερεθνικό νόμισμά της. Οπως αναφέρω στη δήλωσή μου, αυτός ήταν ένας εκ των λόγων που το σύνηθες πρόγραμμα και η πάγια πολιτική του ΔΝΤ δεν μπορούσε να εφαρμοστεί στην Ελλάδα. Στην ίδια δήλωσή μου ανέφερα επίσης, απαντώντας σε επικριτική ερώτηση σε ό,τι αφορά τις καθυστερήσεις των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, ότι δεν είναι τόσο οι καθυστερήσεις αυτές που οδήγησαν σε σοβαρή ύφεση την οικονομία, αλλά κυρίως οι πολιτικές συρρίκνωσης μισθών και συντάξεων, που οδήγησαν σε σημαντική κάμψη την εσωτερική ζήτηση και τη μείωση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ). Το γεγονός και μόνον ότι η δήλωσή μου αυτή στους «New York Times» επικροτήθηκε από τον καθηγητή Πολ Κρούγκμαν -βραβείο Νόμπελ της Οικονομίας- την επόμενη κιόλας μέρα από τη δημοσίευσή της, αποδεικνύει ότι το πρώτο Μνημόνιο ήταν προβληματικό, όπως ειδικά αναφέρει ο ίδιος, λέγοντας ότι ακόμα και τώρα η ρητορική συνίσταται στο πως οι Ελληνες δεν προσπαθούν αρκετά, εννοώντας ότι δεν είναι ότι οι Ελληνες δεν προσπαθούν αρκετά, αλλά ότι το πρόβλημα το δημιουργεί η μεγάλη ύφεση. Πιστεύω ότι η δήλωσή μου αυτή στους «New York Times», μία εφημερίδα με παγκόσμια αναγνωσιμότητα, ήταν υποβοηθητική των προσπαθειών της σημερινής κυβέρνησης με την τρικομματική στήριξη, προκειμένου να αναδιαπραγματευθεί το δεύτερο Μνημόνιο και να αποτρέψει τις σοβαρές υφεσιακές παρενέργειές του.

Τα άλλα στοιχεία που ανέφερα στη δημοσιογράφο και δεν περιελήφθησαν στο άρθρο της ήταν τα εξής: Η αναδιάρθρωση του χρέους, το υψηλό επιτόκιο της Ευρωζώνης και η μικρή περίοδος προσαρμογής. Για τα τρία αυτά θέματα είχα εκφράσει τις απόψεις μου, όπως ανέφερα και προηγουμένως. Τα θέματα αυτά ήταν γνωστά σε όλους από την αρχή. Για παράδειγμα, θα αναφέρω ότι από την πρώτη μέρα που ανέλαβα τα καθήκοντά μου στο ΔΝΤ ως αναπληρωτή εκτελεστικού διευθυντή του ΔΝΤ, είχα την ευκαιρία να παρευρεθώ σε μια συνάντηση του πρώην υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, που επισκέφθηκε, στις 7-3-2010, την Ουάσιγκτον, με τον πρώην διευθυντή της Ευρωπαϊκής Διεύθυνσης του ΔΝΤ κ. Μάρεκ Μπέλκα, ο οποίος ανέφερε στον κ. Παπακωνσταντίνου ότι ο στόχος της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής (τριετούς) που απαιτούσε η Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν αισιόδοξος. Επίσης του ανέφερε ότι δύσκολα η Ελλάδα θα έβγαινε από την ύφεση χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους, την οποία επίσης αρνούνταν οι Ευρωπαίοι εταίροι. Επομένως και το θέμα αυτό ήταν γνωστό στον κ. Παπακωνσταντίνου καθώς επίσης και στον πρώην πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου, που είχαν εξάλλου απευθείας επαφές και με τον τότε γενικό διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν. Ωστόσο, στις 25-4-2010, ο κ. Παπακωνσταντίνου δήλωσε, σε συνέντευξη Τύπου στην Ουάσιγκτον, ότι η κυβέρνηση δεν έθεσε ποτέ το θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτό που δημιουργεί εντύπωση είναι ότι ο επίσημος σύμβουλος της κυβέρνησης από τα τέλη του 2009, η τράπεζα ΛΑΖΑΡ, είχε διαγνώσει από την αρχή ότι η κρίση χρέους στην Ελλάδα δεν ήταν κρίση ρευστότητας, δηλαδή βραχυπρόθεσμης αδυναμίας αναχρηματοδότησης του ελληνικού χρέους από τις αγορές, αλλά κρίση φερεγγυότητας, δηλαδή δυσκολία ή και αδυναμία αποπληρωμής του χρέους.

Οπως αποκαλύπτει ο πρόεδρος της ΛΑΖΑΡ κ. Ματιλέ Πιγκάς, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό «Βημαγκαζίνο» της 22ας-7-2012, η τράπεζα ΛΑΖΑΡ είχε προτείνει στην κυβέρνηση από τα τέλη του 2009 αρχές του 2010 να ζητήσει από τους εταίρους της την αναδιάρθρωση του χρέους. Επίσης εντύπωση δημιουργεί το γεγονός, όπως τουλάχιστον αναφέρεται σε πρόσφατο άρθρο του δημοσιογράφου Λάμπρου Καλαρρίτη στο περιοδικό «Επίκαιρα» της 2ας-8-2012, ότι ο πρώην πρωθυπουργός κ. Παπανδρέου, στο υπουργικό συμβούλιο, απαγόρευσε στους υπουργούς του να μιλούν για την αναδιάρθρωση του χρέους.

Επίσης θέλω να σας αναφέρω το γεγονός ότι λίγο πριν από τη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΝΤ για την έγκριση του πρώτου Μνημονίου και την εκταμίευση της πρώτης δόσης προς την Ελλάδα, που πραγματοποιήθηκε στις 9-5-2010 στην Ουάσιγκτον, έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον ανταποκριτή του MEGA στις ΗΠΑ κ. Μιχάλη Ιγνατίου, ο οποίος μου κατέστησε γνωστό ότι είχε την πληροφορία ότι ο κ. Ντομινίκ Στρος - Καν υποστήριζε την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε θέσει τέτοιο θέμα στις διαπραγματεύσεις.

«Είχα την ευκαιρία να ενημερώσω τον πρώην πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου για τους υψηλούς κινδύνους του προγράμματος και την πιθανή αποτυχία του και σε μία συνάντηση που είχα μαζί του στην Ουάσιγκτον στις 21-9-2010. Ομως ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου συνέχιζε με δηλώσεις του να αποκλείει το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης».

«Στις ανησυχίες των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, οι εμπειρογνώμονες μας πληροφόρησαν ότι η αναδιάρθρωση του χρέους αποκλείστηκε από τις ίδιες τις ελληνικές αρχές»

Πραγματικά, στην πρώτη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου που αφορούσε την εξέταση του αιτήματος της ελληνικής κυβέρνησης για υπαγωγή της Ελλάδας σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα του ΔΝΤ, και στο οποίο συμμετείχα, ορισμένα μέλη υποστήριξαν ότι έλειπε από το πρόγραμμα ένα ουσιαστικό στοιχείο για την επιτυχή εφαρμογή του, δηλαδή το στοιχείο της αναδιάρθρωσης του χρέους, το οποίο έκριναν ως μη βιώσιμο. Στις ανησυχίες αυτές των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου οι εμπειρογνώμονες μας πληροφόρησαν ότι η αναδιάρθρωση του χρέους αποκλείστηκε από τις ίδιες τις ελληνικές αρχές. Ωστόσο η συζήτηση για τη βιωσιμότητα του χρέους απασχόλησε το Διοικητικό Συμβούλιο για πολλή ώρα, καθώς είναι γνωστό, με βάση το καταστατικό του ΔΝΤ, ότι δεν μπορεί να εγκριθεί πρόγραμμα χρηματοδοτικής στήριξης για καμία χώρα εάν το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Συγκεκριμένα, από τα επίσημα έγγραφα του ΔΝΤ σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα που δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο, προκύπτει ότι υπήρχαν σημαντικά ρίσκα-κίνδυνοι στο πρόγραμμα, που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει το δάνειο προς το Ταμείο. Και αυτό γιατί δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από το Ταμείο εναλλακτικά εργαλεία (δική μου επισήμανση) όπως, για παράδειγμα, η υποτίμηση, πράγμα που παρεμποδίζει την ικανότητα της Ελλάδας να προχωρήσει σε μία βιώσιμη μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη που προσκρούει σε μία εξαιρετικής κλίμακας δημοσιονομική προσαρμογή σε συνδυασμό με την εφαρμογή φιλόδοξων διαρθρωτικών αλλαγών. Εξάλλου, στην επίσημη ανακοίνωση του Διοικητικού Συμβουλίου σχετικά με την έγκριση του πρώτου Μνημονίου, αναφέρεται ότι, ενώ τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου θεωρούν ότι το χρέος θεωρείται βιώσιμο σε μεσοπρόθεσμη βάση, αναγνωρίζουν ωστόσο ότι υπάρχουν σημαντικές αβεβαιότητες, που καθιστούν δύσκολο να αποφανθούν κατηγορηματικά ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ότι το χρέος είναι βιώσιμο κατά τη διάρκεια της περιόδου εφαρμογής του προγράμματος. Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου ενέκριναν την πρόσβαση της Ελλάδας στο χρηματοδοτικό μηχανισμό του Ταμείου λόγω του υψηλού ρίσκου-κινδύνου των διεθνών συστημικών επιπτώσεων. Λόγω των ανησυχιών αυτών, ο Ντομινίκ Στρος- Καν με κάλεσε στο γραφείο του, στις 13-5-2010 και στις 28-6-2010, για να συζητήσουμε το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους και της αποπληρωμής του. Από την αρχή μου ξεκαθάρισε ότι θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να επιδιωχθεί αναδιάρθρωση του χρέους, μου επεσήμανε όμως ότι αυτό θα πρέπει να το ζητήσει η ίδια η κυβέρνηση. Το δεύτερο θέμα που συζητήσαμε ήταν η επέκταση της περιόδου αποπληρωμής του δανείου των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ προς την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ. Μετέφερα τόσο στον κ. Παπακωνσταντίνου όσο και στον κ. Παπανδρέου τις απόψεις του Ντομινίκ Στρος - Καν, καθώς και στον κ. Πέτρο Χριστοδούλου, τον επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. Ο τελευταίος συμμεριζόταν τις απόψεις αυτές του Ντομινίκ Στρος - Καν. Επίσης σε ιδιωτικές συζητήσεις είχα συζητήσει αυτό το θέμα και τις απόψεις του Ντομινίκ Στρος-Καν, που πρέπει να τονίσω ότι ήταν εξαιρετικά φιλικά προσκείμενος απέναντι στην Ελλάδα και βοήθησε αφάνταστα τη χώρα μας. Με τον πρώην υπουργό κ. Γεράσιμο Αρσένη και την υπουργό Εργασίας κ. Λούκα Κατσέλη, καθώς και την πρόεδρο της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής κ. Βάσω Παπανδρέου συζήτησα επίσης το θέμα. Νομίζω ότι η τελευταία (κ. Βάσω Παπανδρέου) είχε ενημερώσει τον πρώην πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους από τον Μάιο του 2010. Ωστόσο είχα την ευκαιρία να ενημερώσω τον πρώην πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου για τους υψηλούς κινδύνους του προγράμματος και την πιθανή αποτυχία του και σε μία συνάντηση που είχα μαζί του στην Ουάσιγκτον στις 21-9-2010. Ομως ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου συνέχιζε με δηλώσεις του να αποκλείει το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης και συγκεκριμένα στις 12-10-2010, στην εκπομπή του κ. Αλέξη Παπαχελά «Φάκελοι» στον «ΣΚΑΪ», απέκλεισε για μία ακόμη φορά το ενδεχόμενο αυτό. Επειδή έβλεπα ότι το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους αποκτούσε μια επικίνδυνη δυναμική, δήλωσα στις 27-12-2010, με την ευκαιρία μιας συνέντευξής μου στην «Καθημερινή» και συγκεκριμένα στον δημοσιογράφο Αθανάσιο Ελις, σε σχετική ερώτησή του για τις ενστάσεις που τέθηκαν αρχικά στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ για το δάνειο, ότι οι ενστάσεις αφορούσαν την καθυστέρηση της Ευρώπης να αντιμετωπίσει το ελληνικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα να αυξηθεί το κόστος στο πολύ υψηλό επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (πέντε τοις εκατό έναντι τρία τοις εκατό του ΔΝΤ), στην αναξιοπιστία των στατιστικών στοιχείων της Ελλάδας, στο εάν θα έπρεπε η Ελλάδα να λάβει ένα τόσο υψηλό δάνειο σε σχέση με την ποσόστωσή της στο ΔΝΤ ή στο κατά πόσο το πρόγραμμα θα μπορούσε να εξασφαλίσει την επιστροφή του δανείου, ιδιαίτερα λόγω της ραγδαίας αύξησης του δημοσίου χρέους. Στις 28-1-2011 ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας σε τριάντα κορυφαίους δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο, σε σχετική ερώτηση, απέκλεισε κατηγορηματικά την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, λέγοντας συγκεκριμένα ότι, αν ήταν η Ελλάδα να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση ή κούρεμα, θα το είχε κάνει από την αρχή της κρίσης.

Επίσης προσπάθησα μέσω μιας συνέντευξής μου στην «Ελευθεροτυπία» στις 6-1-2011 να διευκολύνω τη συζήτηση γύρω από τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους λέγοντας ότι συζητάμε στο ΔΝΤ την επιμήκυνση για όλο το χρέος. Η επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους αποτελεί μια μορφή αναδιάρθρωσής του αλλά δεν ήταν ικανή από μόνη της να επιλύσει ριζικά το θέμα της βιωσιμότητάς του.

Παράλληλα, στις 15-1-2011, ο υπουργός Οικονομικών της Σλοβακίας Ιβάν Μίλκος ανάφερε, σε συνέντευξή του, ότι το ελληνικό πρόγραμμα ήταν λάθος γιατί δεν συμπεριλήφθηκε σε αυτό η αναδιάρθρωση του χρέους. Τρεις μέρες αργότερα, στις 18-1-2011, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Θεόδωρος Πάγκαλος αναφέρθηκε στο θέμα της αναδιάρθρωσης ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διέψευσε κατηγορηματικά τον κ. Πάγκαλο. Στις 15-3-2011, στην ημερίδα του υπουργείου Οικονομικών για το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής, και πάλι ο κ. Παπακωνσταντίνου απέρριψε την ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους. Επίσης, στις 16-4-2011, επανέλαβε σε δημοσιογράφους στην Ουάσιγκτον ότι δεν απαιτείται αναδιάρθρωση του χρέους. Ομως, στις 17-4-2011, ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Σημίτης, σε σχετικό άρθρο του, προέβλεψε ότι η αναδιάρθρωση είναι αναπόφευκτη. Τρεις μέρες αργότερα, ο κ. Παπακωνσταντίνου ζήτησε εισαγγελική έρευνα για τις πληροφορίες που είχε η τράπεζα City Group για επικείμενη αναδιάρθρωση του χρέους. Εν τω μεταξύ οι ανησυχίες του ΔΝΤ για τη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους είχαν διογκωθεί. Στις 3 Μαΐου του 2011 με κάλεσε και πάλι στο γραφείο του ο Ντομινίκ Στρος - Καν. Μου ανακοίνωσε ότι, με βάση τους υπολογισμούς των εμπειρογνωμόνων του ΔΝΤ, το χρέος είχε καταστεί μη βιώσιμο και θα έπρεπε, για να εκταμιευθεί η επόμενη δόση του Ταμείου προς την Ελλάδα, είτε να γίνει αναδιάρθρωση του χρέους είτε να εξευρεθούν επιπλέον πόροι από τους Ευρωπαίους της τάξης των 55 δισ. ευρώ.

Δυστυχώς, οι αρχικές επιφυλάξεις του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους επαληθεύτηκαν. Η εσωτερική υποτίμηση δημιούργησε μεγαλύτερη ύφεση στην ελληνική οικονομία, πράγμα το οποίο αναιρούσε την αρχική εκτίμηση του Ταμείου και της τρόικας ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της μέσα από τις αγορές προς τα τέλη του 2011 αρχές του 2012. Επομένως, οι εμπειρογνώμονες του Ταμείου και ο γενικός διευθυντής δεν μπορούσαν να προτείνουν την εκταμίευση της επόμενης δόσης εφόσον δεν τηρούνταν δύο καταστατικές δεσμεύσεις και συγκεκριμένα το χρέος δεν ήταν βιώσιμο και η κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της Ελλάδας για τους επόμενους δώδεκα μήνες δεν ήταν εξασφαλισμένη λόγω της αδυναμίας της να χρηματοδοτηθεί από τις αγορές από τα τέλη του 2011 και αρχές του 2012. Τα προβλήματα αυτά τα μετέφερα τόσο στον κ. Παπανδρέου όσο και στον κ. Παπακωνσταντίνου καθώς επίσης και στον πρόεδρο του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων καθηγητή κ. Γεώργιο Ζανιά. Στις 12-5-2011 συναντήθηκα στην Αθήνα με τον πρώην πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου. Συζήτησα και πάλι τα δύο αυτά θέματα μαζί του και με διαβεβαίωσε ότι θα κάνει μια επιτροπή για να εξετάσει το θέμα της ανδιάρθρωσης του χρέους. Οι ανησυχίες μου όμως δεν σταμάτησαν. Οπως αποκαλύπτουν και τα «Νέα», σε πρόσφατο δημοσίευμά τους στις 11-12 Αυγούστου 2012, δεν σταματούσα να ανησυχώ και να ζητώ ακόμη και από συμβούλους του κ. Παπακωνσταντίνου την αναδιάρθρωση του χρέους. Στις 8-6-2011 συνεδρίασε το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, το οποίο διαπίστωσε και επίσημα ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και απαιτείται, για να καταστεί βιώσιμο, η αναδιάρθρωσή του ή και η κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού των 55 δισ. ευρώ, στην οποία αναφέρθηκα προηγουμένως. Ετσι, κάτω από την πίεση του Ντομινίκ Στρος Καν, μία ημέρα προτού συλληφθεί για τη γνωστή υπόθεση στη Νέα Υόρκη, οι Ευρωπαίοι εταίροι αποφάσισαν επιτέλους με μεγάλη καθυστέρηση την επιμήκυνση της πληρωμής του δανείου προς την Ελλάδα, των 80 δισ. ευρώ, και τη μείωση του επιτοκίου από 5% σε 3% ετησίως προκειμένου να βελτιώσουν το προφίλ του χρέους. Βεβαίως, η λύση αυτή δεν καθιστούσε και πάλι το χρέος βιώσιμο. Στις 17-6-2011 έγινε ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης και ανέλαβε τα καθήκοντα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και του υπουργού Οικονομικών ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Κάτω από την πίεση του Ταμείου, οι Ευρωπαίοι αναγκάζονται τελικά να αποδεχθούν το κούρεμα του ελληνικού χρέους αρχικά κατά 21%. Είναι η περίφημη απόφαση της 21ης-7-2011. Αλλά και η απόφαση αυτή αποδείχθηκε ανεφάρμοστη στην πορεία. Δεν καθιστούσε το ελληνικό χρέος βιώσιμο. Οι προσπάθειες του Ταμείου να πείσουν τους Ευρωπαίους για μεγαλύτερο κούρεμα συνεχίστηκαν το επόμενο δίμηνο. Αντανακλώντας τις απαιτήσεις του Ταμείου, δήλωσα, σε συνέντευξή μου στην εφημερίδα «Ημερησία» στις 8-9/10/2011, ότι όσοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να συμφωνήσει σε μεγαλύτερο PSI, δηλαδή κούρεμα, πρέπει να μας εξηγήσουν πώς θα μπορέσει η Ελλάδα να ανταποκριθεί σε ένα χρέος που με μαθηματική ακρίβεια οδεύει προς το 190-200% του ΑΕΠ. Επειτα από αυτά για πρώτη φορά ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε στις 23-10-2011 ότι στόχος του ήταν να ελαφρυνθεί το χρέος, το οποίο επιβάρυνε τις πλάτες του ελληνικού λαού. Η επανάκτηση της ανταγωνιστικότητας μέσα από την εσωτερική υποτίμηση και η διατήρηση της δημοσιονομικής προσαρμογής θα είναι ακραία πρόκληση. Σε ό,τι αφορά την εσωτερική υποτίμηση, υπήρχαν από την αρχή ανησυχίες στο Ταμείο επειδή ήταν γνωστό στους οικονομολόγους του ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα και υπήρχαν λίγες μόνο περιπτώσεις χωρών που πέτυχαν τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητά τους με εσωτερική υποτίμηση (δηλαδή χωρίς υποτίμηση του εθνικού νομίσματος). Εξάλλου, στην τελευταία έκθεση του ΔΝΤ σχετικά με την έγκριση του δεύτερου Μνημονίου επιβεβαιώνονται σε ειδική ανάλυση οι αρχικές ανησυχίες του Ταμείου σχετικά με την εσωτερική υποτίμηση. Το σχετικό απόσπασμα από την ανάλυση αυτή του ΔΝΤ μεταφράστηκε και αναδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Επίκαιρα» της 8ης-8-2010. Συγκεκριμένα, στην ανάλυση αυτή αναφέρεται ότι το να πετύχει η εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μέσω της μείωσης μισθών και εισοδημάτων γενικότερα ώστε να μειωθούν οι εσωτερικές τιμές, είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα, απαιτεί χρόνο και προκαλεί μεγάλη ύφεση. Εξάλλου, όπως σημειώνουν στην ίδια ανάλυση οι εμπειρογνώμονες του Ταμείου, οι προϋποθέσεις επιτυχίας του εγχειρήματος της εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα δεν είναι δεδομένες. Οσον αφορά τη μικρή περίοδο προσαρμογής που αποφάσισε η Ευρωζώνη, ήταν από την αρχή γνωστό σε όλους ότι καμία χώρα στον κόσμο δεν είχε πετύχει τόσο μεγάλη μείωση του δημοσιονομικού της ελλείμματος σε τόσο μικρή χρονική περίοδο. Γι' αυτό και σήμερα η κυβέρνηση αγωνίζεται για την επιμήκυνση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής ώστε να περιοριστούν οι υφεσιακές παρενέργειες στην οικονομία. Στις συζητήσεις του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΝΤ και στα επίσημα έγγραφα που δημοσιεύτηκαν στη συνέχεια ότι η δημοσιονομική προσαρμογή όπου απαιτείται 16% του ΑΕΠ σωρευτικά σε τρία χρόνια είναι χωρίς προηγούμενο. Τέλος, όσον αφορά το υψηλό επιτόκιο της Ευρωζώνης, ήταν γνωστό από την αρχή ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε ένα τόσο υψηλό επιτόκιο. Εξάλλου, η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση αποφάσισε τη μείωσή του, όπως προανέφερα. Επομένως, οι δηλώσεις μου στους «New York Times» αποτυπώνουν όλες τις ανησυχίες αυτές, οι οποίες στηρίζονταν στο γεγονός ότι δεν υπήρχε, τόσο από οικονομική όσο και από πολιτική άποψη, κανένα επιτυχημένο παράδειγμα ενός τόσο φιλόδοξου προγράμματος λιτότητας. Επομένως, οι δηλώσεις μου αυτές δεν αποτελούν κάτι το καινούργιο και ούτε έβλαψαν τα εθνικά συμφέροντα.

Αντίθετα, έτυχαν μεγάλης διεθνούς προβολής και εναρμονίζονται πλήρως με τις επιδιώξεις της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης. Τι θα έπρεπε άραγε να πούμε για τις εκατοντάδες δηλώσεις, άρθρα, συνεντεύξεις, τοποθετήσεις όλων εκείνων που κερδοσκοπούν σε βάρος της Ελλάδας με το να υποστηρίζουν ότι είναι θέμα χρόνου η έξοδός της από το ευρώ, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της τρόικας, καθυστερεί τις μεταρρυθμίσεις και άλλα πολλά; Τι θα έπρεπε να πούμε για εκείνους που παρομοίαζαν την ελληνική οικονομία με τον Τιτανικό που βουλιάζει και εκείνους που δήλωναν στους ξένους ομολόγους τους ότι κυβερνούν μια διεφθαρμένη χώρα; Κατηγορήθηκα ότι γνώριζα πράγματα τα οποία δεν ανέφερα στην ελληνική κυβέρνηση. Από την κατάθεσή μου προκύπτει ότι τα πράγματα αυτά που υποστήριζα στις συνεντεύξεις μου και στους «New York Times», ήταν από την αρχή γνωστά σε όλους ανεξάρτητα από το γεγονός ότι τα είχα μεταφέρει και στις ελληνικές αρχές. Εξάλλου, πρέπει να σας υπενθυμίσω ότι, ως αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, δεν ελάμβανα καμία απόφαση και ούτε συμμετείχα στη λήψη των αποφάσεων της ελληνικής κυβέρνησης. Το γεγονός και μόνο ότι δεν μου επιτρεπόταν, με βάση το καταστατικό του Ταμείου, να λαμβάνω το λόγο και να υποστηρίζω είτε τις απόψεις της ελληνικής πλευράς είτε εκείνες του ΔΝΤ αποδεικνύει ότι δεν είχα κανέναν αποφασιστικό ρόλο. Πιστεύω ακράδαντα ότι πάντοτε εξέφραζα στις συνεδρίασεις του Δ.Σ. του ΔΝΤ τις επίσημες ελληνικές απόψεις με βάση τα επίσημα κείμενα που κατέθετε η κυβέρνηση στο ΔΝΤ. Εξάλλου, αυτό είναι εύκολο να διαπιστωθεί εφόσον εγώ ο ίδιος ζητούσα από το ΔΝΤ, κατά παρέκκλιση της τακτικής του, να δημοσιεύονται οι τοποθετήσεις μου στο Δ.Σ. μαζί με τις εκθέσεις αξιολόγησης του Ταμείου για την Ελλάδα.

Οι δηλώσεις μου μετά την παραίτησή μου από το Ταμείο δεν είναι αντιφατικές, εφόσον εγώ δεν συμμετείχα στις αποφάσεις που λαμβάνονταν από την ελληνική κυβέρνηση. Θεωρώ υποχρέωσή μου να εκφράζω τις επιστημονικές μου και τεχνοκρατικές μου απόψεις χωρίς να θέλω να θεμελιώσω μομφή για κανέναν. Πραγματικά, δεν κατανοώ τις αντιδράσεις του πρώην πρωθυπουργού κ. Γιώργου Παπανδρέου. Δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε τις προβληματικές όψεις του πρώτου Μνημονίου. Δεν μπορεί να υποστηρίζει ότι δήθεν εγώ γνώριζα πράγματα τα οποία εκείνος δεν γνώριζε και του τα απέκρυψα. Συμμετείχε σε όλες τις συναντήσεις κορυφής, ενημερωνόταν από συμβούλους διεθνούς περιωπής, είχε επαφές απευθείας με το γενικό διευθυντή του ΔΝΤ και γνώριζε και από πρώτο χέρι τις ανησυχίες του. Ο ίδιος ανέφερε σε συνεντεύξεις του μετά την παραίτησή του από πρωθυπουργός, όπως αναπαράγεται στο ίδιο άρθρο των «New York Times» που περιλαμβάνει και τις δικές μου δηλώσεις, ότι στην Ευρώπη υπήρχε η ιδέα του ηθικού κινδύνου. «Δεν μπορούμε (οι Ευρωπαίοι) να δώσουμε στην Ελλάδα πολύ φθηνό χρήμα». Το νόημά τους ήταν: «Τιμωρήστε τους. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί· εάν κάνουμε την αναχρηματοδότηση πολύ εύκολη, άλλοι θα θελήσουν τα ίδια πράγματα». Πώς μπορεί να ισχυριστεί ο κ. Παπανδρέου ότι δεν γνώριζε για τη βιωσιμότητα του χρέους και την ανάγκη αναδιάρθρωσής του, όταν ο ίδιος ο σύμβουλός του, η Τράπεζα ΛΑΖΑΡ, του υποδείκνυε να απαιτήσει την άμεση αναδιάρθρωσή του; Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ και σε ένα άλλο θέμα που έθιξε ο κ. Παπανδρέου, ότι δήθεν εγώ τα υποστηρίζω αυτά σήμερα γιατί είμαι μη εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Τράπεζας Πειραιώς, με την οποία είχε συγκρουστεί στο παρελθόν. Αυτό αποτελεί έναν κακόβουλο ισχυρισμό.

Ο κ. Παπανδρέου συγκρούστηκε με την Τράπεζα Πειραιώς επειδή η τελευταία είχε εναντιωθεί στο κούρεμα του ελληνικού χρέους. Αντίθετα, εγώ σε όλες μου τις διαλέξεις και συνεντεύξεις υποστηρίζω ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ότι το κούρεμα του ελληνικού χρέους έπρεπε να είχε γίνει το συντομότερο δυνατό για να αποφύγει η Ελλάδα να περιέλθει στη δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα. Συμπερασματικά θέλω να υπογραμμίσω και πάλι ότι οι θέσεις που ανέπτυξα τόσο στους «New York Times» όσο και σε συνεντεύξεις-διαλέξεις μου ήταν γνωστές και δεν περιείχαν κάτι καινούργιο. Εγώ εκφράζω τις επιστημονικές και τεχνοκρατικές μου απόψεις χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μέμφομαι τον οποιονδήποτε. Ωστόσο θεωρώ απαράδεκτη τη συμπεριφορά εκείνων που, επειδή δεν συμφωνούν με τις θέσεις μου, προσπαθούν να με κατηγορήσουν όταν γνωρίζουν ότι ανταποκρίθηκα στα καθήκοντά μου στο ΔΝΤ με τον καλύτερο τρόπο. Τέλος, θα πρέπει να επισημάνω και το γεγονός ότι εγώ πήγα στο Ταμείο έπειτα από παράκληση του ίδιου του πρωθυπουργού, όχι μόνο λόγω των γνώσεων και της εμπειρίας μου με τον Ντομινίκ Στρος - Καν, με τον οποίον γνωριζόμαστε από τα φοιτητικά μας χρόνια. Και ενώ παραιτήθηκα από τη θέση αυτή τον Ιούλιο του 2010 για να αναλάβω αναπληρωτής εκτελεστικός γραμματέας στην Ενωση για τη Μεσόγειο, που εδρεύει στη Βαρκελώνη, αναγκάστηκα να παραμείνω στην Ουάσιγκτον γιατί δεν μπορούσαν να βρουν αντικαταστάτη. Οταν επιτέλους ανέλαβε τα καθήκοντα του νέου υπουργού Οικονομικών ο κ. Βενιζέλος, προσπάθησα και πάλι να αποδεσμευτώ από τα καθήκοντά μου αλλά με παρεκάλεσε να τον βοηθήσω για έξι μήνες στην κρίσιμη εκείνη φάση της υπουργίας του. Με τον κ. Βενιζέλο είχαμε μία άριστη συνεργασία και δεν νομίζω ότι θα ισχυριζόταν ποτέ είτε ότι δεν τον ενημέρωνα είτε ότι αυτά που λέω τα λέω για να εξυπηρετήσω τα συμφέροντα της Τράπεζας στην οποία εργάζομαι σήμερα.

πηγή: enet.gr


Οι προδότες κυκλοφορούν ελεύθεροι και οι κληρονόμοι της προδοσίας συνεχίζουν ακάθεκτοι το έργο τους.

Ερχεται το πρώτο σουπερμάρκετ αγροτών, χωρίς μεσάζοντες, που θα λειτουργεί στον Αγιο Στέφανο, τόσο με νωπά όσο και τυποποιημένα προϊόντα από 150 παραγωγούς, παρέχοντας παράλληλα τη δυνατότητα για online παραγγελίες και διανομή στο σπίτι.

Πρόκειται για μια ιδέα του επιχειρηματία Δημήτρη Κουτσολιούτσου, που μετά το Γίνε Αγρότης, εφαρμόζει τώρα και στην Ελλάδα έναν θεσμό δοκιμασμένο στο εξωτερικό, τις αγορές παραγωγών, γνωστές ως farmer markets, όπου μικροί αγρότες διαθέτουν τα προϊόντα τους απευθείας στους καταναλωτές σε χαμηλές τιμές.

Με τη διαφορά ότι η συγκεκριμένη αγορά θα είναι στεγασμένη, θα έχει σε πρώτη φάση έκταση 1.200 τ.μ., θα διαθέτει ράφια για τουλάχιστον 100 τυποποιημένα αγροτικά προϊόντα, ενώ θα λειτουργεί καθημερινά ως σουπερμάρκετ, αλλά τα Σάββατα και ως λαϊκή αγορά με 40 πάγκους.

Εύκολη Πρόσβαση

Ως περιοχή επελέγη ο Αγιος Στέφανος επειδή είναι εύκολη η πρόσβαση από την Εθνική Οδό και τα εγκαίνια του Farmers Republic, όπως ονομάζεται το εγχείρημα, έχουν προγραμματιστεί για τις 25 Ιανουαρίου. Σημειωτέον ότι η έναρξη λειτουργίας της επιχειρηματικής αυτής ιδέας συμπίπτει χρονικά με τη θεσμοθέτηση των λαϊκών αγορών για παραγωγούς, καθώς τις ημέρες αυτές συζητείται στη Βουλή το σχετικό νομοσχέδιο του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.

Το Farmers Republic θα επιλέγει αγρότες, οι οποίοι πρέπει να είναι κατ' επάγγελμα παραγωγοί και τα προϊόντα τους να είναι κατά προτίμηση βιολογικά (τουλάχιστον κατά την πρώτη φάση της λειτουργίας), γι' αυτό και πρέπει να συνοδεύονται από σχετικές πιστοποιήσεις, οι οποίες και ελέγχονται.

Από την πλευρά της η επιχείρηση βάζει τον χώρο και τη διαχείρισή του. Εναντι ενός ενοικίου, τα Σάββατα οι παραγωγοί θα διαθέτουν τα νωπά προϊόντα τους σε πάγκους, αφού τις ημέρες αυτές ο χώρος θα λειτουργεί και ως λαϊκή αγορά. Σε αυτήν οι καταναλωτές θα βρίσκουν νωπά προϊόντα προερχόμενα αποκλειστικά από γειτονικές περιοχές (π.χ. Αττική, Βοιωτία).

Όλες τις μέρες

Και τις επτά ημέρες της εβδομάδας, όπου ο χώρος θα λειτουργεί ως στεγασμένο παντοπωλείο, ένα είδος πρωτότυπου σουπερμάρκετ, η επιχείρηση θα φιλοξενεί στα ράφια τυποποιημένα προϊόντα αγροτών απ' όλη την Ελλάδα έναντι μιας μικρής προμήθειας.

Τέτοια προϊόντα θα είναι από ελαιόλαδα, τυροκομικά, αλλαντικά και κρέας, μέχρι μέλι, ξηρούς καρπούς, ζυμαρικά, σπιτικά γλυκά και είδη αρτοποιίας.

«Πρόκειται στην ουσία για ένα μοντέλο δίκαιου εμπορίου, με δίκαιες τιμές για τον καταναλωτή, αλλά και για τον αγρότη», λέει ο κ. Κουτσιολούτσος.

Ο χώρος θα διαθέτει και κουζίνα, όπου κάποιος θα μπορεί να δοκιμάσει τα προϊόντα. Πέραν των παραπάνω, η επιχείρηση θα παρέχει στους παραγωγούς υπηρεσίες marketing και βελτίωσης των καλλιεργειών τους, καθώς συνεργάζεται με γεωπόνους, τεχνολόγους τροφίμων, φορείς ελέγχου και πιστοποίησης, εταιρείες διάθεσης σπόρων, αγροτικών εργαλείων, εξοπλισμού κ.ά. [πηγή: Τα Νέα]

Όλα καλά, αλλά αυτό το "τα προϊόντα τους να είναι κατά προτίμηση βιολογικά (τουλάχιστον κατά την πρώτη φάση της λειτουργίας)" δεν μας άρεσε. Μετά, δηλαδή, τι θα είναι; 

Συμφωνία για την πώληση του συνόλου της παραγωγής πετρελαίου των κοιτασμάτων του Πρίνου -των μοναδικών που εκμεταλλεύεται η Ελλάδα- στη βρετανική πολυεθνική BP υπογράφηκε χτες στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής…

Οι τυμπανοκρουσίες για το «μήνυμα εμπιστοσύνης για την ελληνική οικονομία»   δεν πέρασαν απαρατήρητες από τα ΜΜΕ. Εκτός συζήτησης, όμως, έμειναν οι πραγματικές παράμετροι και οι συνέπειες της συμφωνίας.

Χτες λοιπόν, η εταιρεία Ενεργειακή Αιγαίου (Energean Oil & Gas), που εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα της περιοχής του Πρίνου, υπέγραψε συμφωνία με τους εκπροσώπους της εταιρείας BP Oil International, παρουσία της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ. Ταυτόχρονα το ελληνικό Δημόσιο, δια χειρός του υπουργού ΠΕΚΑ Γ. Μανιάτη, υπέγραψε νέα τροποποιητική σύμβαση με την Ενεργειακή Αιγαίου, προκειμένου να ανατραπεί το σημερινό νομικό καθεστώς (ισχύει από το 1999), που ορίζει ότι το σύνολο της παραγωγής του Πρίνου πωλείται υποχρεωτικά στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛΠΕ). Τι είναι αυτό που πανηγυρίζει ο υπουργός; Ότι άνοιξε το δρόμο ώστε, μέσω της BP, να μεταφερθεί το σύνολο της εγχώριας παραγωγής πετρελαίου εκτός Ελλάδας.

Τη συγκεκριμένη συμφωνία, εξαετούς διάρκειας, μαζί με τις παραμέτρους που υπάρχουν πίσω από αυτή και κυρίως τις σκανδαλώδεις διαδικασίες για την απευθείας παραχώρηση από την κυβέρνηση των αδειών εκμετάλλευσης των πετρελαϊκών κοιτασμάτων του Πρίνου στον επιχειρηματικό όμιλο «Ενεργειακή Αιγαίου», που είναι ο μεγαλομέτοχος της «Καvala Οil», είχαμε αποκαλύψει στο UNFOLLOW 19, στο ρεπορτάζ μας με τον Αυγουστίνο Ζενάκο, σημειώνοντας από τότε ότι πίσω από τις συγκεκριμένες κινήσεις κρυβόταν η παραχώρηση του ενεργειακού πλούτου της χώρας σε αμερικανικά κεφάλαια και τον μονοπωλιακό κολοσσό ΒP. Δυστυχώς, δικαιωθήκαμε…

Το συγκεκριμένο σχέδιο είχαν δρομολογήσει εδώ και καιρό η διοίκηση της Ενεργειακής Αιγαίου σε συνεργασία με την ΒP και με τη συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης. Θυμίζουμε, επίσης, ότι στη μετοχική σύνθεση της Ενεργειακής Αιγαίου, εισήλθε πρόσφατα το αμερικάνικο fund Third Point LLC, με έδρα τη Νέα Υόρκη, επενδύοντας 60 εκατομμύρια δολάρια.

Η βρετανική πολυεθνική, με βάση τη συγκεκριμένη συμφωνία για την εξαγορά της παραγωγής πετρελαίου του Πρίνου για τα επόμενα έξι χρόνια, επιδιώκει να βάλει στο χέρι το σύνολο της μελλοντικής παραγωγής από τα κοιτάσματα της Ελλάδας. Η Ενεργειακή Αιγαίου συμμετέχει στους διαγωνισμούς «open door», που βρίσκονται σε εξέλιξη για τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε τρεις περιοχές της χώρας: δύο θαλάσσιες (Κατάκολο και Δυτικός Πατραϊκός) και μία χερσαία (Ιωάννινα). Επίσης η εταιρεία, έχει θέσει ως στόχο για το επόμενο διάστημα να διπλασιάσει την παραγωγή του Πρίνου από 2.000 βαρέλια τη μέρα που ανέρχεται σήμερα σε 4.000 βαρέλια τη μέρα.

Η επανάκαμψη, λοιπόν, της BP στην ελληνική αγορά, από την οποία είχε αποχωρήσει το 2009, σχετίζεται με τις έρευνες για υδρογονάνθρακες στην ελληνική επικράτεια και ειδικά για την παραχώρηση περιοχών για έρευνα και εκμετάλλευση στο Ιόνιο και τη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης. Περιοχές που αναμένεται να αποτελέσουν πεδίο έντονων ανταγωνισμών ανάμεσα σε μερικά από τα μεγαλύτερα ενεργειακά μονοπώλια του κόσμου.

Δεν είναι τυχαίο ότι στη χτεσινή τελετή υπογραφής της συμφωνίας παραβρέθηκε ο πρεσβευτής της Βρετανίας στην Αθήνα Τζον Κίτμερ, καθώς και η επικεφαλής του τομέα Εφοδιασμού, Εμπορίας και Χρηματοδοτήσεων της ΒΡ για ολόκληρη την Ευρώπη Κάλολ Χόουλ. Η τελευταία συνυπέγραψε μαζί με τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Ενεργειακής Αιγαίου Μαθιό Ρήγα την εμπορική συμφωνία των δύο εταιρειών.

Σύντομα η τροποποιητική σύμβαση του νόμου 2779/1999, που υπέγραψε το ΥΠΕΚΑ εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου, με την εταιρεία Energean Oil & Gas θα εισαχθεί για κύρωση στην ελληνική Βουλή. Τότε ο υπουργός θα πρέπει να εξηγήσει ποια ακριβώς θα είναι τα οφέλη για το ελληνικό δημόσιο από τη συγκεκριμένη συμφωνία, που παραδίδει το σύνολο των πετρελαϊκών αποθεμάτων της χώρας στη βρετανική BP.


πηγή:unfollow.com.gr/

Διαβάστε ακόμα για το πως μας ξεπουλάνε -δημόσια και ιδιωτική περιουσία:

• "Πεφωτισμένες" συμβουλές για επενδύσεις σε βάρος των κορόιδων - πως να βουτήξεις την ιδιοκτησία τους!
  
• Ελλάδα – Ισραήλ: Το ξεπούλημα των έξι ημερών
  

Αν είσαι από αυτούς που χρωστάνε παντού και το άγχος σου είναι πως να σώσεις το σπίτι σου, αν δεν σου περισσεύει ούτε ένα ευρώ και τα φέρνεις δύσκολα βόλτα, αν οι επενδύσεις δεν είναι αυτή τη στιγμή το κύριο μέλημα σου αλλά πως θα 'ντύσεις' τα παιδιά σου, αν το 'άνεργος' μοστράρει πλέον στη θέση του επαγγέλματος, ε.. σίγουρα δεν θα αγοράσεις την "Ειδική Έκδοση" του περιοδικού Forbes για να μάθεις: "Πως να επενδύσετε σε ακίνητα χωρίς 'χαράτσι' και... γραφειοκρατία" 

Ο τίτλος όμως στο εξώφυλλο μας ιντρίγκαρε και το αγοράσαμε για να το διαβάσουμε, όχι γιατί έχουμε σκοπό να επενδύσουμε -το σπορ ανήκει αποκλειστικά στην ελίτ, εκτός κι αν δημιουργηθεί κι εδώ ανάλογη εβδομάδα με την 'λευκή' του σκι, και κλείσουν τα σχολεία για να πάνε τα παιδάκια εκπαιδευτική εκδρομή στο Χρηματιστήριο...

Το πήραμε για να μπούμε για λίγο στο μυαλό εκείνων των λίγων που ζουν σε βάρος των πολλών: της ελίτ.

Παρουσιάζει, λοιπόν, το άρθρο την ευκαιρία των ημερών μας -τις εταιρείες επένδυσης σε ακίνητη περιουσία, τις γνωστές ΑΕΕΑΠ. Και λέει ότι τη στιγμή που στην Ελλάδα της κρίσης οι φόροι πλήττουν τα ελληνικά ακίνητα, στο εξωτερικό οι εταιρείες επένδυσης κάνουν χρυσές δουλειές κάτω από ένα ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς. Ναι... γιατί ήδη τους έχουν πάρει τα σπίτια, ενώ εδώ εμείς μόλις ξεκινήσαμε...

Δεν είναι τυχαίο, αναφέρει, ότι τα Ευρωπαϊκά REITs (Real Estate Investment Τrust) έχουν μετατραπεί σε στόχο εξαγοράς από μεγάλα funds, με την αξία τους να αναμένεται να αυξηθεί κατά τους επόμενους μήνες σε ποσοστό 14%.

κλικ στις φωτό: Οι προοπτικές των εγχώριων ΑΕΕΑΠ

Διαβάσατε προσεκτικά;

"...στην κορυφή των εταιριών επένδυσης βρίσκεται η Eurobank Properties η οποία μετά το deal με την Fairfax έχει ανεξαρτοποιηθεί [...] η αγορά των 14 κρατικών κτιρίων sale&leaseback και των 4 καταστημάωτν της αλυσίδας Praktiker ενίσχυσε το βαθμό χαρτοφυλακίου της  Eurobank Properties [...]"


Ποια είναι τα 14 κτίρια; -Σκάναδαλο: Στην Eurobank Properties πουλήθηκαν τα υπουργεία Παιδείας, Υγείας, Δικαιοσύνης και η ΓΑΔΑ! 

Μεταξύ, δε, των ονομάτων στη λίστα των βασικών μισθωτών της αναφέρονται διάφορες εταιρείες όπως: Carrefour Μαρινόπουλος, Praktier, Vodafone κλπ αλλά εμάς μας 'συγκινεί' πιο πολύ η Procter & Gamble, της οποίας ο δισεκατομμυριούχος αμερικανός ιδιοκτήτης μας υπόσχεται τον επίγειο παράδεισο με το παραπλανητικό του κίνημα Thrive [Το κίνημα "THRIVE" - Μην πέσεις στην παγίδα του] και κατ' επέκταση του Vinus Project, το οποίο αποβλέπει στην κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, ώστε να μπορέσουν να χτιστούν οι φυλακές - ουρανοξύστες του μέλλοντος για καλύτερο έλεγχο των πληθυσμών. ["The Venus Project" - το σχέδιο ενός εφιαλτικού μέλλοντος]

Ήταν μια προσπάθεια της AllNewz να απαντήσει σε όλους αυτούς που ακόμα νομίζουν ότι δεν θα μας πάρουν τα σπίτια γιατί οι τράπεζες δεν έχουν τι να τα κάνουν και άρα δεν κινδυνεύουν. Επίσης στο ίδιο τεύχος του Forbes υπάρχει και δεύτερο άρθρο με τίτλο "Αμερικάνικη επέλαση την Ελληνική αγορά": 'Πρόκειται για ξένα funds που αναζητούν ευκαιρίες σε οικονομίες που βρίσκονται στο σημείο καμπής και εκμεταλλεύονται τις μειωμένες τιμές των αποκρατικοποιήσεων...'  

Με λίγα λόγια και απλά... μας κυβερνούν προδότες, τσιράκια της σιωνοκρατούμενης παγκόσμιας ελίτ.


© AllNewz
(όροι χρήσης - Διαβάστε προσεκτικά τους όρους & σε ποια μπλογκ απαγορεύουμε την αναδημοσίευση)