Για το τέλος Μαΐου στη Δανία ορίστηκε να γίνει η 62η συνάντηση της λέσχης Bilderberg. Μια από της πολλές λέσχες των οποίων οι συναντήσεις πολιτικών προσώπων αλλά κι επιχειρηματικού κόσμου καθορίζουν τις τύχες των κοινών θνητών, αυτών που δεν έχουν την ίδια 'πεφωτισμένη' θέση στον πλανήτη γη. 




Η λίστα των καλεσμένων βγήκε στη δημοσιότητα, αλλά να σημειωθεί ότι υπάρχουν άτομα τα οποία θα παραστούν, που όμως δεν επιθυμούν τη δημοσιοποίηση του ονόματος τους. Στη φετινή συνάντηση έχουν κληθεί να παραστούν τρία Ελληνικά ονόματα. Εδώ όπως παρουσιάζονται με σχολιασμούς σε ξένο ιστολόγιο, αλλά όχι ξένο ως προς την ελληνική πραγματικότητα... 

Στο... παζάρι, λοιπόν, θα παραβρεθούν από ελληνικής πλευράς οι τρεις αλεπούδες: Αλεξάνδρα Μητσοτάκη (του μπαμπά της κόρη), Γιώργος Ζάνας και Λουκάς Τσούκαλης.  Ο Τσούκαλης, πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ και guest star της τηλεόρασης του ΣΚΑΙ και αρθρογράφος της Καθημερινής έχει παραστεί ξανά σε συνάντηση της λέσχης. Ο Γιώργος Ζάνας, για να σας φρεσκάρουμε τη μνήμη, είχε αναλάβει το Υπουργείο Οικονομικών μέχρι τη διενέργεια εκλογών στις 17 Ιουνίου 2012 επί Υπηρεσιακής Κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένου (άλλη πίκρα κι αυτή).

Κι ίσως εδώ κάνουμε μια ερώτηση - μαντεψιά: Μήπως θα είναι και πάλι υπουργός οικονομικών και αντικαταστήσει τον Στουρνάρα; Πριν γίνει ο Στουρνάρας υπουργός οικονομικών, είχε κι αυτός 'περάσει' μια βόλτα από τη λέσχη...

Τα βασικά θέματα προς συζήτηση αυτό το έτος περιλαμβάνουν:

• Είναι η οικονομική ανάκαμψη της βιώσιμη; (με τη λέξη βιώσιμη δεν εννοούν αυτό που καταλαβαίνετε, αλλά αν πηγαίνει σύμφωνα με την Ατζέντα 21, και τη βιώσιμη της ανάπτυξη, δηλαδή τον αφανισμό μας)
• Ποιος θα πληρώσει για τα δημογραφικά στοιχεία; (?!?!?!? Νόμιζα η κάθε χώρα πληρώνει τα δικά της, όχι;)
• Υπάρχει προστασία της ιδιωτικής ζωής; (όχι και καιρός να μην την παράσχετε με περισσότερη αστυνόμευση και παρακολούθηση, σωστά;)
• Πόσο ιδιαίτερη είναι η σχέση στην ανταλλαγή πληροφοριών; (εννούν μεταξύ μυστικών υπηρεσιών)
• Μεγάλες αλλαγές στην τεχνολογία και την απασχόληση 
• Το μέλλον της δημοκρατίας και η παγίδα της μεσαίας τάξης (η παγίδα στην οποία την έριξαν...)
• Η πολιτική της Κίνας και οικονομικές προοπτικές 
• Η νέα αρχιτεκτονική της Μέσης Ανατολής (χτίζεται... για να γίνει περισσότερο φιλική προς το Ισραήλ)
• Ουκρανία (την έχουν βάλει στο μάτι εδώ και χρόνια, όπως έχει ήδη γράψει ο Μπρζεζίνσκι από τα τέλη της δεκαετίας '90)
• Τι σχεδιάζεται για την Ευρώπη; (χάος)
• Τρέχοντα γεγονότα

Όλη η λίστα:

Chairman
FRA Castries, Henri de Chairman and CEO, AXA Group

DEU Achleitner, Paul M. Chairman of the Supervisory Board, Deutsche Bank AG
DEU Ackermann, Josef Former CEO, Deutsche Bank AG
GBR Agius, Marcus Non-Executive Chairman, PA Consulting Group
FIN Alahuhta, Matti Member of the Board, KONE; Chairman, Aalto University Foundation
GBR Alexander, Helen Chairman, UBM plc
USA Alexander, Keith B. Former Commander, U.S. Cyber Command; Former Director, National Security Agency
USA Altman, Roger C. Executive Chairman, Evercore
FIN Apunen, Matti Director, Finnish Business and Policy Forum EVA
DEU Asmussen, Jörg State Secretary of Labour and Social Affairs
HUN Bajnai, Gordon Former Prime Minister; Party Leader, Together 2014
GBR Balls, Edward M. Shadow Chancellor of the Exchequer
PRT Balsemão, Francisco Pinto Chairman, Impresa SGPS
FRA Baroin, François Member of Parliament (UMP); Mayor of Troyes
FRA Baverez, Nicolas Partner, Gibson, Dunn & Crutcher LLP
USA Berggruen, Nicolas Chairman, Berggruen Institute on Governance
ITA Bernabè, Franco Chairman, FB Group SRL
DNK Besenbacher, Flemming Chairman, The Carlsberg Group
NLD Beurden, Ben van CEO, Royal Dutch Shell plc
SWE Bildt, Carl Minister for Foreign Affairs
NOR Brandtzæg, Svein Richard President and CEO, Norsk Hydro ASA
INT Breedlove, Philip M. Supreme Allied Commander Europe
AUT Bronner, Oscar Publisher, Der STANDARD Verlagsgesellschaft m.b.H.
SWE Buskhe, Håkan President and CEO, Saab AB
TUR Çandar, Cengiz Senior Columnist, Al Monitor and Radikal
ESP Cebrián, Juan Luis Executive Chairman, Grupo PRISA
FRA Chalendar, Pierre-André de Chairman and CEO, Saint-Gobain
CAN Clark, W. Edmund Group President and CEO, TD Bank Group
INT Coeuré, Benoît Member of the Executive Board, European Central Bank
IRL Coveney, Simon Minister for Agriculture, Food and the Marine
GBR Cowper-Coles, Sherard Senior Adviser to the Group Chairman and Group CEO, HSBC Holdings plc
BEL Davignon, Etienne Minister of State
USA Donilon, Thomas E. Senior Partner, O’Melveny and Myers; Former U.S. National Security Advisor
DEU Döpfner, Mathias CEO, Axel Springer SE
GBR Dudley, Robert Group Chief Executive, BP plc
FIN Ehrnrooth, Henrik Chairman, Caverion Corporation, Otava and Pöyry PLC
ITA Elkann, John Chairman, Fiat S.p.A.
DEU Enders, Thomas CEO, Airbus Group
DNK Federspiel, Ulrik Executive Vice President, Haldor Topsøe A/S
USA Feldstein, Martin S. Professor of Economics, Harvard University; President Emeritus, NBER
CAN Ferguson, Brian President and CEO, Cenovus Energy Inc.
GBR Flint, Douglas J. Group Chairman, HSBC Holdings plc
ESP García-Margallo, José Manuel Minister of Foreign Affairs and Cooperation
USA Gfoeller, Michael Independent Consultant
TUR Göle, Nilüfer Professor of Sociology, École des Hautes Études en Sciences Sociales
USA Greenberg, Evan G. Chairman and CEO, ACE Group
GBR Greening, Justine Secretary of State for International Development
NLD Halberstadt, Victor Professor of Economics, Leiden University
USA Hockfield, Susan President Emerita, Massachusetts Institute of Technology
NOR Høegh, Leif O. Chairman, Höegh Autoliners AS
NOR Høegh, Westye Senior Advisor, Höegh Autoliners AS
USA Hoffman, Reid Co-Founder and Executive Chairman, LinkedIn
CHN Huang, Yiping Professor of Economics, National School of Development, Peking University
USA Jackson, Shirley Ann President, Rensselaer Polytechnic Institute
USA Jacobs, Kenneth M. Chairman and CEO, Lazard
USA Johnson, James A. Chairman, Johnson Capital Partners
USA Karp, Alex CEO, Palantir Technologies
USA Katz, Bruce J. Vice President and Co-Director, Metropolitan Policy Program, The Brookings Institution
CAN Kenney, Jason T. Minister of Employment and Social Development
GBR Kerr, John Deputy Chairman, Scottish Power
USA Kissinger, Henry A. Chairman, Kissinger Associates, Inc.
USA Kleinfeld, Klaus Chairman and CEO, Alcoa
TUR Koç, Mustafa Chairman, Koç Holding A.S.
DNK Kragh, Steffen President and CEO, Egmont
USA Kravis, Henry R. Co-Chairman and Co-CEO, Kohlberg Kravis Roberts & Co.
USA Kravis, Marie-Josée Senior Fellow and Vice Chair, Hudson Institute
CHE Kudelski, André Chairman and CEO, Kudelski Group
INT Lagarde, Christine Managing Director, International Monetary Fund
BEL Leysen, Thomas Chairman of the Board of Directors, KBC Group
USA Li, Cheng Director, John L.Thornton China Center,The Brookings Institution
SWE Lifvendahl, Tove Political Editor in Chief, Svenska Dagbladet
CHN Liu, He Minister, Office of the Central Leading Group on Financial and Economic Affairs
PRT Macedo, Paulo Minister of Health
FRA Macron, Emmanuel Deputy Secretary General of the Presidency
ITA Maggioni, Monica Editor-in-Chief, Rainews24, RAI TV
GBR Mandelson, Peter Chairman, Global Counsel LLP
USA McAfee, Andrew Principal Research Scientist, Massachusetts Institute of Technology
PRT Medeiros, Inês de Member of Parliament, Socialist Party
GBR Micklethwait, John Editor-in-Chief, The Economist
GRC Mitsotaki, Alexandra Chair, ActionAid Hellas
ITA Monti, Mario Senator-for-life; President, Bocconi University
USA Mundie, Craig J. Senior Advisor to the CEO, Microsoft Corporation
CAN Munroe-Blum, Heather Professor of Medicine and Principal (President) Emerita, McGill University
USA Murray, Charles A. W.H. Brady Scholar, American Enterprise Institute for Public Policy Research
NLD Netherlands, H.R.H. Princess Beatrix of the
ESP Nin Génova, Juan María Deputy Chairman and CEO, CaixaBank
FRA Nougayrède, Natalie Director and Executive Editor, Le Monde
DNK Olesen, Søren-Peter Professor; Member of the Board of Directors, The Carlsberg Foundation
FIN Ollila, Jorma Chairman, Royal Dutch Shell, plc; Chairman, Outokumpu Plc
TUR Oran, Umut Deputy Chairman, Republican People’s Party (CHP)
GBR Osborne, George Chancellor of the Exchequer
FRA Pellerin, Fleur State Secretary for Foreign Trade
USA Perle, Richard N. Resident Fellow, American Enterprise Institute
USA Petraeus, David H. Chairman, KKR Global Institute
CAN Poloz, Stephen S. Governor, Bank of Canada
INT Rasmussen, Anders Fogh Secretary General, NATO
DNK Rasmussen, Jørgen Huno Chairman of the Board of Trustees, The Lundbeck Foundation
INT Reding, Viviane Vice President and Commissioner for Justice, Fundamental Rights and Citizenship, European Commission
USA Reed, Kasim Mayor of Atlanta
CAN Reisman, Heather M. Chair and CEO, Indigo Books & Music Inc.
NOR Reiten, Eivind Chairman, Klaveness Marine Holding AS
DEU Röttgen, Norbert Chairman, Foreign Affairs Committee, German Bundestag
USA Rubin, Robert E. Co-Chair, Council on Foreign Relations; Former Secretary of the Treasury
USA Rumer, Eugene Senior Associate and Director, Russia and Eurasia Program, Carnegie Endowment for International Peace
NOR Rynning-Tønnesen, Christian President and CEO, Statkraft AS
NLD Samsom, Diederik M. Parliamentary Leader PvdA (Labour Party)
GBR Sawers, John Chief, Secret Intelligence Service
NLD Scheffer, Paul J. Author; Professor of European Studies, Tilburg University
NLD Schippers, Edith Minister of Health, Welfare and Sport
USA Schmidt, Eric E. Executive Chairman, Google Inc.
AUT Scholten, Rudolf CEO, Oesterreichische Kontrollbank AG
USA Shih, Clara CEO and Founder, Hearsay Social
FIN Siilasmaa, Risto K. Chairman of the Board of Directors and Interim CEO, Nokia Corporation
ESP Spain, H.M. the Queen of
USA Spence, A. Michael Professor of Economics, New York University
FIN Stadigh, Kari President and CEO, Sampo plc
USA Summers, Lawrence H. Charles W. Eliot University Professor, Harvard University
IRL Sutherland, Peter D. Chairman, Goldman Sachs International; UN Special Representative for Migration
SWE Svanberg, Carl-Henric Chairman, Volvo AB and BP plc
TUR Taftalı, A. Ümit Member of the Board, Suna and Inan Kiraç Foundation
USA Thiel, Peter A. President, Thiel Capital
DNK Topsøe, Henrik Chairman, Haldor Topsøe A/S
GRC Tsoukalis, Loukas President, Hellenic Foundation for European and Foreign Policy
NOR Ulltveit-Moe, Jens Founder and CEO, Umoe AS
INT Üzümcü, Ahmet Director-General, Organisation for the Prohibition of Chemical Weapons
CHE Vasella, Daniel L. Honorary Chairman, Novartis International
FIN Wahlroos, Björn Chairman, Sampo plc
SWE Wallenberg, Jacob Chairman, Investor AB
SWE Wallenberg, Marcus Chairman of the Board of Directors, Skandinaviska Enskilda Banken AB
USA Warsh, Kevin M. Distinguished Visiting Fellow and Lecturer, Stanford University
GBR Wolf, Martin H. Chief Economics Commentator, The Financial Times
USA Wolfensohn, James D. Chairman and CEO, Wolfensohn and Company
NLD Zalm, Gerrit Chairman of the Managing Board, ABN-AMRO Bank N.V.
GRC Zanias, George Chairman of the Board, National Bank of Greece
USA Zoellick, Robert B. Chairman, Board of International Advisors, The Goldman Sachs Group

Από το σύνολο των 28 κρατών – μελών της ΕΕ η αποχή ξεπέρασε το 50% στις 20 από αυτές. Η αποχή ξεπέρασε το 40% στις 24 από τις 28 χώρες…

Σε νούμερα: 

Η αποχή από τις κάλπες των ευρωεκλογών ανήλθε στην Σλοβακία στο 87%. Στην Τσεχία 80,5%. Στην Πορτογαλία 65,5%. Στην Βρετανία 64%. Στην Ολλανδία 63%. Στην Ισπανία 55,3%. Στην Γερμανία 52%. Στην Αυστρία 55%. Στην Πολωνία 77%. Στην Ουγγαρία 71%.  Στην Κροατία 76%. Στην Σλοβενία 79%. Στην Ρουμανία 65%. Στην Λετονία 70%. Στην Σουηδία και στην Ιρλανδία 49%.  Στην Κύπρο 58%

Παρ' όλη την προεκλογική καμπάνια (τριαλαρί τριαλαρό) το φαινόμενο της μεγάλης αποχής του 2009 επαναλήφθηκε. Στις ευρωεκλογές του 2009, σε όλες τις χώρες της ΕΕ  «πρώτο κόμμα» ήταν και τότε η αποχή. Στο σύνολο των χωρών της ΕΕ το ποσοστό των Ευρωπαίων ψηφοφόρων που δεν είχαν προσέλθει να ψηφίσουν είχε ανέλθει και τότε στο 57%. Όπως τώρα, έτσι και στις τότε ευρωεκλογές, η αποχή σχηματίζει πανευρωπαϊκή «κυβέρνηση» και μάλιστα… αυτοδύναμη!

Αυτή η εικόνα φανερώνει την πραγματική "ευρωπαϊκή" σχέση των λαών της Ευρώπης με την ΕΕ: Καμία. Απαξίωση, έλλειψη εμπιστοσύνης, αδιαφορία, αλλά πάνω απ' όλα, συνειδητοποίηση ότι τα κόμματα (και δεν είναι Ελληνικό φαινόμενο αυτό) άλλα λένε κι άλλα κάνουν. 

Η Ε.Ε. των λόμπις δεν πείθει. Όπως χρόνια τώρα δεν πείθονται οι Αμερικάνοι να προσέλθουν στις κάλπες. Κατάφερε να κερδίσει το ενδιαφέρον ο ... μαυρούλης Ομπάμα, το 2009, αλλά αποδείχθηκε κι αυτός μαύρος με κεφάλι λευκού. 

Το φαινόμενο της αποχής μπορεί και πρέπει να μην πάει χαμένο. Κάποιοι -συνήθως οι έχοντες κομματικά συμφέροντα- το παρουσιάζουν ως σύμπτωμα αδιαφορίας και ωχαδελφισμού. Όμως στην πλειοψηφία του δεν είναι έτσι. Ούτε και πάνε όλοι οι Ευρωπαίοι για μπάνιο στη θάλασσα. Είναι μια πολιτική στάση, μια άρνηση του να πρέπει να επιλέξεις παράταξη μεταξύ στημένων παρατάξεων. Μια άρνηση ενός άνισου στην πληροφόρηση αντιδημοκρατικού συστήματος που κατέχει όλα τα εργαλεία της προπαγάνδας και μετά "δημοκρατικά" σου ζητάει να επιλέξεις ως κομπάρσος. 

Το πρώτο βήμα έχει γίνει εδώ και χρόνια, η συνειδητοποίηση. Για να πιάσει τόπο πρέπει -και γρήγορα- να γίνει και το επόμενο. Η οργάνωση των λαών χωρίς αφεντικά. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο, γιατί θέλει συλλογική συνείδηση και ενεργή συμμετοχή. Εδώ είναι πάντα που κολλάμε... Κι αυτό είναι που εκμεταλλεύονται, την αδρανοποίηση που έρχεται ως επακόλουθο της συνειδητής άρνησης. 

Ίσως η οργάνωση σε κατά τόπους ομάδες, μια συνειδητή πολιτική παρέα, που αργότερα θα έρθει σε επαφή με άλλες παρέες, χτισμένη πάνω σε αρχές και θεμέλια μιας κοινωνίας που θέλουμε να δούμε αύριο, είναι η μόνη απάντηση ώστε η αποχή να γίνει όπλο κι όχι πολιτική μοναξιά...

Είναι κάτι στιγμές... κακή ώρα σαν αυτή... που η αγάπη και η κατανόηση παίρνει το ρεπό της. Κάνει τόπο στον βαρύ λόγο -ακόμα και ο πιο αγαπητός γονιός κάποια στιγμή χρειάζεται να μπήξει φωνή ή να δώσει μια στον κώλο όταν το κακό παραγίνεται.

Έτσι νιώθω αυτή τη στιγμή για πολύ κόσμο που έτρεξε να ψηφίσει αλλά και να ψηφίσει ό,τι του καπνίσει, και πιο πολύ για τους Βολιώτες, τους συντοπίτες μου, που πιο χαμηλά δεν θα μπορούσαν να φτάσουν!

Η επιλογή τους για δήμαρχο του Βόλου ήταν ο Αχιλλέας Μπέος. Τον διάλεξαν για... να εκδικηθούν το σύστημα που τους ταλαιπώρησε όλα τα τελευταία χρόνια, έτσι λένε. Με 53% βγήκε, ο άνθρωπος που τάζει να κάνει το Βόλο Μονακό, χωρίς να εξηγεί τι εννοεί και πως θα το κάνει, που δεν έχει σχεδόν καθόλου θέσεις, απλά ύβρεις προς το πολιτικό κατεστημένο. Λέγεται ότι πίσω του κρύβεται η Χρυσή Αυγή, αλλά αυτός δεν το επιβεβαιώνει. Το επιβεβαιώνει όμως και ο τρόπος του, αλλά και το σκεπτικό επιλογής του: Η εκδίκηση!!!

Με τις πλάτες του Ολυμπιακού Βόλου και με όλο το χουλιγκανισμό και την έλλειψη παιδείας που δυστυχώς χαρακτηρίζει τους φανατικούς του αθλήματος, πήρε ψήφους από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, και δεν εννοώ τους ψηφοφόρους μόνο, αλλά τη στήριξη ανθρώπων που προέρχονται από το χώρο, δηλαδή το ίδιο το κατεστημένο που λέει ότι θα γα@@σει!!!

«Οεο-οεο, γάμησε τους Μπέο» φωνάζουν οι οπαδοί του! Κι αυτός τάζει στο Βόλο να γίνει της... Πάολας!!!

Ας υποθέσουμε ότι θα πάρει κι άλλο χρόνο ώσπου να συνειδητοποιήσει η πλειοψηφία του κόσμου ότι η 'δημοκρατία', όπως λειτουργεί, απλά... δεν είναι δημοκρατία. Ότι η κομματική επιλογή για εκπροσώπηση είναι ανύπαρκτη, ένα τέχνασμα του κοινωνικο-πολιτικού Μάτριξ, του συστήματος που επιλέγει για μας πριν από μας.  Ότι ενεργός πολίτης δεν είναι αυτός που επιλέγει νταβατζή κάθε 4 ή 5 χρόνια, αλλά αυτός που δεν επιτρέπει στον εαυτό του να εκδίδεται.  Ότι ακόμα και μέσα σε αυτό το Μάτριξ έχεις πολύ περισσότερες επιλογές απ' όσες σε κάνουν να πιστεύεις και τη μεγαλύτερη: Να κατασκευάσεις κι άλλες.

Λένε ο έρωτας και το χρήμα δεν κρύβονται, αλλά το ίδιο ισχύει και για τη χυδαιότητα. Μια έξαρση για "καινοτόμες ιδέες" που επικρατεί τελευταία και που κοντεύει να πάρει διαστάσεις επιδημίας κάνουν να ξεπερνιούνται τόσο κάποιες απαραίτητες "κόκκινες γραμμές" όσο και ένα μίνιμουμ πλαφόν αισθητικής. 

«Αίσχος» το διαφημιστικό βίντεο για την «πρώτη φορά» δύο γυναικών δηλώνει ο υποψήφιος του κόμματος Το Ποτάμι Περικλής Βαλλιάνος για το σποτάκι του ...δικού του κόμματος!

Η πρώτη αντίδραση για τα διαφημιστικά βίντεο που παρουσιάζουν την εξομολόγηση δύο γυναικών για την πρώτη φορά που... ψήφισαν, αφήνοντας να εννοηθεί στην αρχή κάτι άλλο, ήρθε από το εσωτερικό του ίδιου του κόμματος. 

Τι έγραψε χτες ο υποψήφιος Ευρωβουλευτής Περικλής Βαλλιάνoς σε ανάρτησή του στο facebook: 

Τη δική του εκδοχή έδωσε ο πρώην ισχυρός άνδρας του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν σε συνέντευξη που παραχώρησε στο γαλλικό κανάλι «France 2» κάνοντας μία αποκάλυψη - βόμβα για τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου: Το 2009 του είχε πει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να μπει στο ΔΝΤ. Αποκάλυψε μάλιστα κι έναν διάλογο που είχε τότε με τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος επικοινώνησε μαζί του.

Ο διάλογος Στρος Καν - Παπανδρέου

• Γιώργος Παπανδρέου: Ντομινίκ, απ' αυτά που βλέπω εδώ, θα έχουμε ανάγκη από ένα σχέδιο του ΔΝΤ
• Ντομινίκ Στρος Καν: Χωρίς αμφιβολία, αλλά εδώ υπάρχει κι ένας επιπλέον παράγοντας που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα πρέπει να μιλήσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους σου ώστε να είναι σίγουροι πως το ΔΝΤ θα έρθει να ασχοληθεί με τις υποθέσεις τις Ελλάδας
• Γιώργος Παπανδρέου: Α ναι, το πιστεύεις;
• Ντομινίκ Στρος Καν: Ναι, το πιστεύω

Το τρίτο δημοσίευμα των Financial Times σχετικά με το δημοψήφισμα του ΓΑΠ, τη συνάντηση στις Κάννες και την περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ - Πώς η καγκελάριος αναγκάστηκε να «ευλογήσει» την απόφαση Ντράγκι να κάνει «ό,τι χρειαστεί» για το ευρώ. Ο «συνασπισμός» Ομπάμα-Μόντι στο G20. Το παρασκήνιο πίσω από τις κινήσεις της ΕΚΤ. Η στρατηγική που έκαμψε τις γερμανικές αντιδράσεις.

Τρίτο δημοσίευμα:
Η Μέρκελ, ο Ομπάμα και το... μπαζούκα


Όταν η Άγκελα Μέρκελ πήρε στα χέρια της το έγγραφο που είχε μόλις μοιράσει ο Μπαράκ Ομπάμα στο τραπέζι πέρασε στην αντεπίθεση. «Τι είναι αυτό;» ρώτησε. «Δεν το έχω ξαναδεί».

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ χαρακτήρισε το έγγραφο λίστα από θέματα προς συζήτηση τα οποία μπορούσαν να εξετάσουν αυτός και οι επτά Ευρωπαίοι ομόλογοί του στην αίθουσα, όταν θα τελείωνε το απόγευμα η σύνοδος του G20 στο Λος Κάμπος του Μεξικού.

Tα περισσότερα επαναλάμβαναν όσα είχαν ήδη συμφωνηθεί. Αλλά το τελευταίο σημείο ήταν κάτι καινούργιο, ανέφεραν αξιωματούχοι που είχαν διαβάσει το κείμενο: μια πλήρη αποδοχή ενός σχεδίου που είχε κυκλοφορήσει άτυπα στη σύνοδο από τον άνθρωπο που καθόταν δίπλα στην Α. Μέρκελ, τον Μάριο Μόντι, τον Ιταλό πρωθυπουργό. Το σχέδιο, το οποίο προετοίμαζαν ο κ. Μόντι και οι συνεργάτες του μήνες πριν από τη σύνοδο του Ιουνίου, καλούσε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να προστατέψει τις χώρες της ευρωζώνης όταν θα δέχονταν επίθεση από τις αγορές, μέσω της αυτόματης αγοράς των ομολόγων τους.

Μόνο οι «ενάρετες» χώρες που υπάκουαν στους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε. θα είχαν δικαίωμα στη βοήθεια. Αλλά το σχέδιο Μόντι θα διασφάλιζε ότι το κόστος δανεισμού, που στην περίπτωση της Ιταλίας και της Ισπανίας ανέβαινε και πάλι σε επικίνδυνα επίπεδα, θα έμενε σε ελεγχόμενα επίπεδα.

«Θέλαμε να κάνουμε να εξελιχθεί κάτι που δεν θα ήταν επικίνδυνο για τον έλεγχο της προσφοράς χρήματος στην Ευρώπη, δεν θα προσέβαλε τη γερμανική αυστηρότητα, θα βοηθούσε στον μετριασμό των spreads των ομολόγων, αλλά θα μπορούσε να αποκτηθεί μόνο ως αντάλλαγμα στην πειθαρχία», ανέφερε ο κ. Μόντι στους Financial Times.

Kαθώς διάβαζε το χαρτί που είχε μπροστά της, ο εκνευρισμός της Α. Μέρκελ μεγάλωνε. «Ήταν πραγματικά εξαγριωμένη» ανέφερε πρόσωπο που βρισκόταν στην αίθουσα. Αν και οι αντιρρήσεις της ήταν διαδικαστικές, ήταν ξεκάθαρο ότι οι αντιπροσωπίες της Ιταλίας και των ΗΠΑ είχαν συνεργαστεί για να την κάνουν να αποδεχτεί ένα σχέδιο αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ που θα άλλαζε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο η ευρωζώνη καταπολεμούσε την κρίση.

H Ουάσιγκτον ήταν υπέρ της δημιουργίας ενός τείχους προστασίας με τη στήριξη της ΕΚΤ από την έναρξη σχεδόν της κρίσης, υποστηρίζοντας ότι η Fed είχε αποδειχθεί αναντικατάστατη στην αντιμετώπιση του τραπεζικού πανικού στις ΗΠΑ. Ο Λευκός Οίκος αντιμετώπιζε τον κ. Μόντι ως τον πιο ισχυρό του σύμμαχο, ειδικά αφότου ο Νικολά Σαρκοζί, ο Γάλλος πρόεδρος, δεν επανεξελέγη έναν μήνα νωρίτερα.

Ο Μ. Ομπάμα πίεσε την Α. Μέρκελ να αποδεχθεί τον συγκρατημένο Ιταλό. Σε μια μεταξύ τους συνομιλία κατά τη διάρκεια γεύματος στην εξοχική του κατοικία στο Καμπ Ντέιβιντ, ο Μ. Ομπάμα της είπε: «Πρέπει να συνεργαστείς μαζί του».

Ωστόσο, όταν ήρθε αντιμέτωπος με τις έντονες αντιρρήσεις της θυμωμένης Μέρκελ στο Λος Κάμπος, στράφηκε στον συνεργάτη του, τον επικεφαλής διεθνών οικονομικών του Λευκού Οίκου, Μάικλ Φρόμαν, για να ρωτήσει αν δεν το είχε μοιραστεί με τις υπόλοιπες αντιπροσωπείες, κίνηση που πολλοί εξέλαβαν ως έναν ευγενικό τρόπο για να λήξει τη μονομαχία. Όταν ο κ. Φρόμαν αναγνώρισε την παράλειψη, η συζήτηση έληξε.

Εκείνη την ώρα, η διαμάχη έμοιαζε να είναι το τελευταίο επεισόδιο σε μια σειρά αποτυχημένες προσπάθειες του Μπ. Ομπάμα και των συνωμοτών του στην Ε.Ε. να πιέσουν τη Μέρκελ να αποδεχθεί ένα μεγαλύτερο τείχος προστασίας για τις πολιορκούμενες χώρες της ευρωζώνης. Την προηγούμενη χρονιά, είχε ενώσει δυνάμεις με τον Σαρκοζί στη σύνοδο του G20 στις Κάννες. Αυτήν τη φορά ήταν με τον Μ. Μόντι.

Εκ των υστέρων, φαίνεται ότι σηματοδοτήθηκε η αρχή της τελευταίας καμπής της κρίσης. Τρεις μήνες μετά την έντονη αντιπαράθεση, η Α. Μέρκελ θα έδινε τη συγκατάθεσή της σε ένα εξίσου φιλόδοξο σχέδιο αγοράς ομολόγων που είχε σχεδιαστεί από έναν άλλο Ιταλό τεχνοκράτη, τον πρόεδρο της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι. Αυτό θα έβαζε τέλος στην υπαρξιακή κρίση που αντιμετώπιζε το ευρώ για πάνω από τρία χρόνια.

Το σχέδιο αυτό -το οποίο αποκαλύφθηκε αφότου οι υπάλληλοι της ΕΚΤ πέρασαν ένα δύσκολο καλοκαίρι για να το προετοιμάσουν, μετά τη δήλωση του Ντράγκι ότι θα κάνει «whatever it takes» για να διασφαλίσει την επιβίωση του ευρώ- αντιμετωπιζόταν για καιρό ως το τελειωτικό χτύπημα στην κρίση της ευρωζώνης. Αλλά το πρόγραμμα του Ντράγκι δεν θα ηρεμούσε τις αγορές χωρίς τη συγκατάθεση της Μέρκελ, η οποία δόθηκε παρά τις δημόσιες αντιρρήσεις της πανίσχυρης Bundesbank. Αυτή ήταν η σιωπηρή πολιτική νίκη, που αποδείχτηκε ο ακρογωνιαίος λίθος της επιτυχίας της ΕΚΤ.

Mια χρονιά νέων ιδεών

Όσοι μίλησαν εκείνη την εποχή με την Α. Μέρκελ είπαν ότι οι δισταγμοί της για το σχέδιο του Μ. Μόντι προέρχονταν από την άποψή της για το πώς πρέπει να λειτουργεί η ευρωζώνη. Δεν ήταν δουλειά των πολιτικών να θέτουν τα επιτόκια των ομολόγων. Από την άλλη πλευρά, η απόφαση ενός τέτοιου σχεδίου από την ΕΚΤ ήταν μια ακατάλληλη απόφαση για μια ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα. Αλλά πολλοί αξιωματούχοι, ειδικά αυτοί που εργάζονταν στην ομάδα της σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, υποστήριξαν ότι η αποδοχή του προγράμματος του Ντράγκι από την ίδια ήρθε μετά από στροφή στον τρόπο σκέψης του Βερολίνου. Αν το αρχικό όραμα της Γερμανίας για την ευρωζώνη -χωρίς προγράμματα διάσωσης, κοινό χρέος και σε ορισμένους κύκλους χωρίς Ελλάδα- γινόταν ανεφάρμοστο, το Βερολίνο έπρεπε να διασφαλίσει ότι η κοινή ανάληψη των βαρών θα συνοδεύεται και από μεγαλύτερη συγκέντρωση των εξουσιών.

Τον Δεκέμβριο η Α. Μέρκελ είχε κερδίσει τη συμφωνία για ένα δημοσιονομικό σύμφωνο που απαιτούσε από τις χώρες της ευρωζώνης να εγγράψουν αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες στα συντάγματά τους. Και δύο εβδομάδες μετά την πτήση στο Λος Κάμπος πέτυχε μια συμφωνία που θα σηματοδοτούσε τη μεγαλύτερη στροφή όσον αφορά την εθνική κυριαρχία από τότε που δημιουργήθηκε το ευρώ: ως αντάλλαγμα στο να επιτραπεί στα κοινά ταμεία της ευρωζώνης να σώσουν τις χρεοκοπημένες τράπεζες της Ευρώπης, η εποπτεία και η εκκαθάριση των θεσμών αυτών θα πήγαινε από τα έθνη κράτη στον έλεγχο της Ε.Ε. Και στις δύο πρωτοβουλίες βρήκε έναν ενεργητικό σύμμαχο στον Μ. Ντράγκι.

Γερμανοί αξιωματούχοι επιμένουν ότι η Α. Μέρκελ δεν στήριξε τις πολιτικές αυτές για να ανοίξει τον δρόμο στην ανάληψη δράσης από την ΕΚΤ. Παρομοίως, ο Μ. Ντράγκι δεν υποσχέθηκε ποτέ ρητά στους πολιτικούς της Ε.Ε. ότι θα λάμβανε μέτρα αν αυτοί έσφιγγαν το ζωνάρι. «Έχετε ακούσει ποτέ δύο Ιησουίτες να μιλάνε μεταξύ τους;» ανέφερε πρόσωπο που έλαβε μέρος σε συναντήσεις όπου ο Ντράγκι πίεζε για κυβερνητική δράση. «Πρέπει να ακούς όχι αυτά που λένε, αλλά αυτά που δεν λένε».

Ορισμένοι αξιωματούχοι της ΕΚΤ που εργάστηκαν με τον Ντράγκι υποστηρίζουν ότι η εξασφάλιση της στήριξης της Μέρκελ για το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων, γνωστό ως «απευθείας νομισματικές συναλλαγές» ή OMT, ήταν το αποτέλεσμα μιας προσεκτικά σχεδιασμένης προσπάθειας αντιμετώπισης της καγκελαρίου.

«Η πραγματική διαφορά ήταν η σχέση του με τη Μέρκελ», ανέφερε πρώην αξιωματούχος της ΕΚΤ που εργάστηκε στενά με τον Ντράγκι. «Ήξερε ότι αν μια μέρα έπρεπε να αποφασιστεί κάτι δύσκολο, έπρεπε να έχει την εμπιστοσύνη της».

Ανώτατοι αξιωματούχοι που βρίσκονται κοντά στους δύο ηγέτες αναγνώρισαν ότι ο Μ. Ντράγκι ήταν πολύ πιο πρόθυμος να συζητήσει μαζί της και με άλλους πολιτικούς ηγέτες από τον προκάτοχο του, Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο οποίος ήταν πιο πιθανό να κρατήσει τους προβληματισμούς του μόνο για τους συναδέλφους του στην τράπεζα.

Χωρίς να υπονομεύσει την ανεξαρτησία της ΕΚΤ, ο Ντράγκι εργάστηκε άτυπα με τη Μέρκελ, ελέγχοντας προσεκτικά τι θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό, ενώ ο Τρισέ προτιμούσε πιο τυπικές συναντήσεις όπως οι σύνοδοι της Ε.Ε., ανέφεραν αξιωματούχοι.

Όμως άλλοι επιμένουν ότι η επίθεση γοητείας από τον Μ. Ντράγκι είναι μια εξαιρετικά απλοϊκή εξήγηση για τη συμφωνία της Μέρκελ. Ακόμα και οι επικριτές του Ντράγκι εντός της γερμανικής κυβέρνησης αποκλείουν κάθε συζήτηση για συμφωνία μεταξύ των δύο ηγετών. «Δεν ήταν μια συμφωνία» τόνισε Γερμανός αξιωματούχος. «Δεν πήραμε τίποτα ως αντάλλαγμα».

Αντίθετα, σύμφωνα με διάφορους αξιωματούχους η προθυμία της Μέρκελ να στηρίξει το ΟΜΤ αποτελούσε μια αντανάκλαση για το πόσο είχε διογκωθεί η κρίση εκείνο το καλοκαίρι. Ακόμα περισσότερο αποτελούσε την τελευταία κίνηση σε μια συνεργασία μεταξύ πολιτικών και κεντρικών τραπεζιτών που ήταν απαραίτητη σε κάθε κρίσιμη καμπή της κρίσης.

Ομάδα καταπολέμησης κρίσεων

Από τότε που ξεκίνησε η κρίση, οι πυροσβεστικές δυνάμεις της ΕΚΤ περιορίζονταν πολιτικά από τη Γερμανία. Την ιδέα του Μόντι για αγορές ομολόγων προβληματικών οικονομιών από την ΕΚΤ θεωρούσαν επί μακρόν λύση στην κρίση οι ρυθμιστές από την Ουάσιγκτον ως το Παρίσι.

Αν η ΕΚΤ έπαιρνε τέτοια δέσμευση, ιδιαίτερα αν ήταν για απεριόριστα ποσά, κανένας trader ομολόγων δεν θα τολμούσε να αμφισβητήσει τις απύθμενες «τσέπες» της. Οι πανικόβλητες πωλήσεις θα τελείωναν μέσα σε μια νύχτα, έλεγαν οι υποστηρικτές.

Υπήρχαν όμως πολλοί στο Βερολίνο που θεωρούσαν ανάρμοστη για την ΕΚΤ μια τέτοια κίνηση. Οι αγορές ομολόγων της ευρωζώνης ήταν, στην ουσία, σαν να δανείζουν σε αυτές τις κυβερνήσεις χρήματα που τύπωνε η κεντρική τράπεζα, πρακτική γνωστή ως νομισματική χρηματοδότηση. Κι αυτό όχι μόνο θα ανέβαλλε την ημέρα που θα αποφάσιζαν οι υπουργοί να ασχοληθούν με τον ισοσκελισμό των προϋπολογισμών τους, αλλά και θα πυροδοτούσε πληθωρισμό.

Ο κ. Τρισέ είχε τραβήξει δύο φορές το ευρώ από το χείλος του γκρεμού - όταν συμφώνησε να αγοράσει ελληνικά ομόλογα στο ξεκίνημα της κρίσης τον Μάιο του 2010 και όταν επέκτεινε το πρόγραμμα αγορών ομολόγων στην Ιταλία και στην Ισπανία το ταραγμένο καλοκαίρι του 2011.

Αλλά τα σχέδιά του πάντα χαρακτηρίζονταν περιορισμένα. «Ήταν ένας τρόπος για να κερδίσουν χρόνο οι κυβερνήσεις», σχολίασε ο Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι, στέλεχος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ υπό τον κ. Τρισέ. «Δεν ήταν κάτι που θα έσωζε το ευρώ».

Η εμφάνιση του Ντράγκι

Όταν ανέλαβε ο Ντράγκι την ηγεσία της ΕΚΤ τον Νοέμβριο 2011, η κεντρική τράπεζα έμοιαζε με ξένο φυλάκιο σε εχθρικό έδαφος. Η γερμανική κοινή γνώμη, που ποτέ δεν ενθουσιάστηκε με τις διασώσεις, ήταν εξαρχής εχθρική με τις αγορές ομολόγων του κ. Τρισέ.

Οι προσπάθειές του, επισήμως γνωστές ως το πρόγραμμα αγορών χρεογράφων SMP, είχαν προσβληθεί στο γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο, αλλά επέζησαν. Οδήγησαν όμως επίσης στην παραίτηση του Αξελ Βέμπερ, επικεφαλής της Bundesbank. Η απόφαση του κ. Τρισέ τον Αύγουστο 2011 να επεκτείνει το SMP στην Ισπανία και την Ιταλία, οδήγησε στην απώλεια ενός δεύτερου Γερμανού ο οποίος, μέχρι τότε, κρατούσε για τον εαυτό του τις αντιρρήσεις του: Του Γιούργκεν Σταρκ.

Μοναδικός Γερμανός στο εκτελεστικό συμβούλιο της ΕΚΤ, ο κ. Σταρκ δεν ένοιωθε άνετα με την προσέγγιση του κ. Τρισέ, αλλά απέφευγε τις δημόσιες αντιρρήσεις. «Έμεινα πιστός ίσως για υπερβολικά μεγάλο διάστημα στην ΕΚΤ», είπε ο κ. Σταρκ. Την επομένη ημέρα από την έγκριση της αγοράς ομολόγων Ιταλίας και Ισπανίας από την ΕΚΤ, ο κ. Σταρκ παραιτήθηκε.

Δεν υπήρχε αμφιβολία στο Βερολίνο ποιος θα ήταν ο επόμενος: Ο Γιοργκ Άσμουσεν, ο οικονομολόγος με το ξυρισμένο κεφάλι, που υπήρξε ο άνθρωπος κλειδί του υπουργείου Οικονομικών από τότε που ξέσπασε η κρίση.

Μοναδική σχεδόν περίπτωση μεταξύ των Γερμανών αξιωματούχων, ο κ. Άσμουσεν είχε διατηρήσει εγκάρδιες σχέσεις σε όλη την ευρωζώνη, παρά τις διαμαρτυρίες για γερμανική υπεροψία από τον καταπονημένο Νότο, που θα έπρεπε να εγκρίνει τον διορισμό του.

Οι κοντινοί του άνθρωποι, δηλώνουν ότι ο κ. Άσμουσεν έτρεμε την δουλειά του, αφού ήξερε ότι εντέλει θα αντιμετωπίσει την ίδια επιλογή με τον κ. Σταρκ και τον κ. Βέμπερ: Να συμφωνήσει σε ένα πρόγραμμα που θεωρείτο ραδιενεργό στην πατρίδα του ή να παραιτηθεί.

«Είτε θα κάνεις το σωστό για την Ευρώπη και θα σε σταυρώσουν στην Γερμανία είτε θα γίνεις ο ήρωας της [συντηρητικής εφημερίδας] Frankfurter Allgemeine Zeitung και θα καταστρέψεις την Ευρώπη», είπε σε έμπιστό του.

Όταν ανακοινώθηκε η γερμανική επιλογή του κ. Άσμουσεν, οι Γάλλοι αξιωματούχοι συνειδητοποίησαν ό τι χρειάζονταν έναν υποψήφιο που θα μπορούσε να δουλέψει στενά με έναν άνθρωπο ο οποίος πίστευαν ότι θα δώσει στον κ. Ντράγκι την γερμανική κάλυψη που χρειάζονταν για να γίνει πιο επιθετικός. Κατέληξαν στον Μπενουά Κερέ, έναν οικονομολόγο της γενιάς και της πολιτικής κλίσης του κ. Ασμουσεν που γνώριζε καλά τους Γερμανούς.

Όπως ο κ. Ντράγκι, που πέρασε το μεγαλύτερο τμήμα της κυβερνητικής καριέρας του ως υπουργός Οικονομικών στην Ιταλία, πριν αναλάβει την κεντρική τράπεζα της Ιταλίας, ο κ. Άσμουσεν και ο κ. Κερέ δεν ήταν παραδοσιακοί κεντρικοί τραπεζίτες. Και οι δύο είχαν αναρριχηθεί μέσα από τα αντίστοιχα υπουργεία Οικονομικών, όπου συνήθισαν την σκληρότητα και τα σκαμπανεβάσματα της πολιτικής. Οι τόνοι στην Φρανκφούρτη άρχιζαν να αλλάζουν.

«Οι κεντρικοί τραπεζίτες είναι πολύ ευαίσθητοι. Αν υπάρχει μισή πρόταση σε μια εφημερίδα με επικριτικό περιεχόμενο, νοιώθουν εντελώς προσβεβλημένοι», σχολίασε αξιωματούχος που γνωρίζει καλά και τους τρεις άνδρες. «Όταν προέρχεσαι από το υπουργείο Οικονομικών, το ζεις αυτό κάθε μέρα... Και οι τρεις ήταν συνηθισμένοι σε πολύ μεγαλύτερη κοινωνική πίεση και πιο 'βρόμικο' περιβάλλον».

Οι δύο ορθολογιστές, θα γίνονταν η καρδιά της νέας ομάδας καταπολέμησης της κρίσης του κ. Ντράγκι, χτίζοντας γέφυρες στο Παρίσι και το Βερολίνο, έτσι όπως δεν τα είχαν καταφέρει οι προκάτοχοί τους.

Νέα ομάδα στην ΕΚΤ

Ντράγκι, Ασμουνσεν και Κερέ έκαναν σκληρό λόμπινγκ για την αποδοχή του νέου σχεδίου έναντι της κρίσης

Εν μέσω του χάους των δυο εκλογών στην Ελλάδα που σχεδόν οδήγησαν στο Grexit και νέους φόβους για τις ισπανικές τράπεζες ο πανικός επέστρεψε στις αγορές ομολόγων τον Μάιο. Η Bankia, που δημιουργήθηκε από την συγχώνευση ισπανικών αποταμιευτικών τραπεζών που γονάτισαν από το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων στη χώρα, έφτασε στα όρια και αυτή, γεγονός που απαίτησε μερική κρατικοποίηση. Η ανησυχία απλώθηκε για την υγεία όλων των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Ο Ντράγκι ήξερε ότι η ΕΚΤ έπρεπε να κάνει περισσότερα. Αρχές Ιουνίου άρχισε να συζητά με μια μικρή έμπιστη ομάδα, περιλαμβανομένων των Ασμουνσεν και Κερέ την ανάγκη για να ένα νέο πρόγραμμα κατά της κρίσης, λένε αξιωματούχοι.

Πληροφορίες για το σχέδιο Μόντι έφτασαν στους αξιωματούχους της ΕΚΤ πριν το παρουσιάσει στο Los Cabos, αλλά αυτοί το έκριναν ανεφάρμοστο. Καθώς ξεκίνησαν να συζητούν το δικό τους σχέδιο, οι κεντρικοί τραπεζίτες στην Φραγκφούρτη ήξεραν ότι οποιοδήποτε πρόγραμμα αγοράς ομολόγων θα προκαλούσε πολιτικά προβλήματα στον Ασμουνσεν. Μοιράστηκε την οικονομική κοσμοθεωρία των Σταρκ και Βέμπερ αλλά πίστευε ότι μια ακραία κρίση απαιτούσε έκτακτα μέτρα.

«Οι άνθρωποι παραβιάζουν αρχές κάθε μέρα. Πρέπει να αντιστέκεσαι στο 99% των περιπτώσεων και να πεις: αυτό δεν είναι μια έκτακτη κατάσταση», είπε ο Ασμουνσεν. «Εχεις καιρό ειρήνης και μετά έχεις καιρό πολέμου. Στην ειρήνη είμαι στην γραμμή της Bundesbank αλλά η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη».

Μαζεύονταν αποδείξεις ότι η περίοδος του πολέμου είχε έρθει. Εταιρείες κατέστρωναν έκτακτα σχέδια για ενδεχόμενη διάλυση του ευρώ. Οι τράπεζες της ευρωζώνης κρατούσαν μέρα προς μέρα μετρητά σε απομακρυσμένες θυγατρικές, μια ακριβή στρατηγική η οποία όμως θα τους προστάτευε αν διαλύονταν το ευρώ. Το κόστος δανεισμού Ιταλίας και Ισπανίας εκτοξεύονταν.

Στην ΕΚΤ οι συζητήσεις για το πώς θα σταματήσει ο πανικός είχαν ενταθεί. Αλλά ακόμα και αυτοί που ήταν κοντά στον Ντράγκι ξαφνιάστηκαν όταν, στα τέλη Ιουλίου, δήλωσε πως η ΕΚΤ θα κάνει «ότι χρειαστεί» για να αποτρέψει τη διάλυση του νομίσματος.

Η δήλωση λειτούργησε άμεσα κατευναστικά για τις αγορές. Τώρα οι αξιωματούχοι της ΕΚΤ έπρεπε να αναπτύξουν μια στρατηγική ώστε να την καλύψουν, μια στρατηγική που θα περνούσε το τεστ εκεί που ήταν δυσκολότερο: στη Γερμανία.

Στην Φραγκφούρτη οι σύμμαχοι του Ντράγκι δούλεψαν σκληρά για να εξαλείψουν αντιδράσεις στο σχέδιο, με μικροαλλαγές ώστε να κερδίσουν τους συντηρητικούς του συμβουλίου της ΕΚΤ περιλαμβανομένων του κκ. Ασμουνσεν και των επικεφαλείς κεντρικών τραπεζιτών της Ολλανδίας και της Φινλανδίας. Μόλις πέτυχαν, ο πρόεδρος της Bundesbank κος Βάιντμαν είχε απομονωθεί με την άρνησή του.

Ως τότε η Μέρκελ είχε πλέον πειστεί για την αίσθησή της ότι το να αφήσει το ευρώ να διαλυθεί μπορούσε να είναι πολύ επικίνδυνο. Το να αποσπάσει την έγκρισή της το πλάνο απαιτούσε κάτι το οποίο επιδίωκε από την αρχή: το αντάλλαγμα για βοήθεια απαιτούσε οι προβληματικές χώρες να συμφωνήσουν σε οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Αυτή η «προϋπόθεση» έπρεπε να είναι λεπτομερής και νομικά δεσμευτική

Όταν ο Ντράγκι παρουσίασε το τελικό σχέδιο τον Σεπτέμβριο οι πολιτικοί άνεμοι είχαν αλλάξει στο Βερολίνο. Εχοντας εξασφαλίσει την τραπεζική της ένωση, η Μέρκελ έδωσε στον Ντράγκι δημόσια τις ευλογίες της. Μιλώντας μια μέρα μετά την ανακοίνωση του Ντράγκι τόνισε την προϋπόθεση της οικονομικής μεταρρύθμισης. «Οι δεσμεύσεις είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι», είπε. «Ελεγχος και βοήθεια πάνε χέρι χέρι».

Τα ομόλογα

Τη μέρα που μίλησε τα επιτόκια στα 10ετή ιταλικά ομόλογα έπεσαν κάτω από το 5,1% για πρώτη φορά σε πέντε μήνες. Της Ισπανίας έπεσαν κάτω από το 6% για πρώτη φορά σε τέσσερις μήνες. Αυτά τα επίπεδα δεν θα εμφανίζονταν ξανά. Η κρίση στην Ευρώπη είχε τελειώσει

Δυο χρόνια μετά είναι ξεκάθαρο ότι οι φρενήρεις, αυτοσχέδιες δράσεις την τελευταία χρονιά της κρίσης έσωσαν το ευρώ. Κι' όμως η ευρωζώνη απέχει από το να είναι πλήρως υγιής. Τα επίπεδα χρέους στο Νότο είναι υπερβολικά. Η ανεργία παραμένει κοντά σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, μια παρενέργεια από το πικρό φάρμακο που επέβαλαν αυτοί που πολέμησαν κατά της κρίσης. Τα αντιευρωπαϊκά κόμματα μπορεί να είναι οι κερδισμένοι από τις ευρωπαϊκές εκλογές που έρχονται.

Το ήδη 15 ετών ευρωπαϊκό νόμισμα, όμως, πέρασε το ποιο σημαντικό τεστ: την ποιο δύσκολη στιγμή οι ηγέτες έκαναν ότι έπρεπε για να το κρατήσουν. Και κανείς δεν είχε μεγαλύτερη σημασία από την Αγκελα Μέρκελ, την αναθρεμμένη στην Ανατολική Γερμανία καγκελάριο της ενωμένης Γερμανίας και, εξαιτίας εν μέρει και της κρίσης, ισχυρότερου ηγέτη της Ευρώπης.

Επέλεξα για την Ευρώπη και το ευρώ και γι' αυτό για την Ελλάδα, είπε κοντά στο τέλος της κρίσης. «Αν το ευρώ πέσει, τότε πέφτει η Ευρώπη».

Πηγή: FT.com via euro2day.gr

Διαβάστε τα δυο πρώτα δημοσιεύματα : 
Financial Times και σχέδιο "Ζ"

Τα δυο, προς το παρόν, δημοσιεύματα των Financial Times σχετικά με το δημοψήφισμα του ΓΑΠ, τη συνάντηση στις Κάννες και την περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ

Πήρα τους δρόμους σήμερα στην πόλη του Βόλου και πέρασα σχεδόν απ' όλα τα εκλογικά κέντρα, χαμογελαστή, για να τους πω για ποιο λόγο δεν πρόκειται να τους ψηφίσω...

«Καλημέρα σας...» :)
«Καλή σας μέρα!!!»
«Ήρθα να σας πω γιατί δεν θα ψηφίσω ούτε εσάς, αλλά ούτε και κανέναν άλλον!»

Η αντίδραση σχεδόν όλων ήταν... συγκρατημένα ευγενική. Πλην δυο τρανταχτών εξαιρέσεων.

Η εξήγηση δόθηκε και με μεγάλη μου έκπληξη δεν χρειάστηκε και... πολύ εξήγηση:

«Έξω αυτή τη στιγμή ψεκάζουν του σκοτωμού, κι εσείς το χαβά σας! Δεν έχω ακούσει από ΚΑΝΕΝΑΝ να μιλάει γι' αυτό το θέμα που ταλανίζει σχεδόν το πανελλήνιο, που μας έχει κουράσει, που μας έχει αρρωστήσει, που έρχεται ΠΑΝΩ απ' όλα κι από μισθούς και καθαριότητα δρόμων και φόρους κλπ Γιατί... τι να τα κάνω τα λόγια τα μεγάλα, αν με ψεκάζουν σαν να είμαι κατσαρίδα! Και δεύτερον, μιλάτε για δήμους και περιφέρειες και δεν λέτε ΛΕΞΗ για την Ατζέντα 21 που έχουμε υπογράψει ως χώρα και που είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόζουμε ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΜΕ. Ούτε ΚΑΝ για την τοπική Ατζέντα 21, που αφορά στις περιφέρειες και δήμους».

Οι αντιδράσεις:

«Έεεχετε δίκιο.... τι να πούμε... ότι δεν έχετε; Τι να σας πούμε.... κάντε ό, τι νομίζετε...»

«Αυτό που νομίζω είναι ότι οι πολιτικοί δεν δικαιούνται την ψήφο μου, από τη στιγμή που δεν αφουγκράζονται τους πολίτες και επιμένουν να παραμένουν εκτός πραγματικότητας. Όσο αυτό θα συνεχίζεται, τόσο και θα αυξάνει ο αριθμός όσων θα τους αγνοούν. Στο τέλος, κι αυτό το τέλος είναι κοντά, θα ψηφίζετε μόνοι σας...»

Κανείς -προς μεγάλη περιέργεια- δεν έφερε αντίρρηση ότι μας ψεκάζουν. Ένας μάλιστα είπε, αμ δεν το γνωρίζουμε; Αλλά ξέρετε... Ξεράδια!!! του λέω... Δεν ξέρω τίποτα και δεν θέλω να ξέρω τίποτα απ' όσα ΕΣΥ θες να ξέρω, είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Σε δυο εκλογικά κέντρα συνάντησα την αλαζονεία του "σε έχω απολύτως χεσμένη". Το ένα ήταν το κε΄ντρο του απερχόμενου δημάρχου Πάνο Σκοτινιώτη και το άλλο του αναδυόμενου αστεριού της πολιτικής, Αχιλλέα Μπέου. 

Στο πρώτο με διέκοψαν πριν ολοκληρώσω, για να μου πουν ξερά: Δεν μας ενδιαφέρει, κυρία μου, γιατί δεν θα μας ψηφίσετε! Η ψυχολογία του πανικόβλητου που ήρθε η ώρα να αρχίσει να χάνει τη θεσούλα του και δεν έχει καν το κουράγιο να το παίξει ευγενικός, μπας και καταφέρει με ανατροπή και επιχειρήματα να κερδίσει ένα χαμένο ψηφαλάκι.

Στο δεύτερο του μέγα Μπέου, του επερχόμενου δημάρχου, βάσει δημοσκοπήσεων, αντιμετώπισα την μεταχείριση του "σε έχω απολύτως χεσμένη" από την άλλη πλευρά του νομίσματος, του έχω το γάιδαρον δεμένο και δεν πα να λες...

Είχα την 'τύχη' σε αυτό το κέντρο να τα πω όχι σε εκπροσώπους αλλά στον ίδιο τον υποψήφιο αυτοπροσώπως. Είχα μπροστά μου έναν συνομιλητή (αν μπορείς να τον πεις έτσι) που τον διέκρινε απόλυτη ειρωνεία, διέκοπτε συνέχει και ήταν και παντελώς άσχετος για το τι είναι Ατζέντα 21. Επί της ουσίας; Καμία απάντηση. 

Φεύγοντας με ρώτησε μάλιστα αν ακούω Πάολα και Καρά. Του είπα ότι είναι πολύ ψηλό αυτό το μουσικό άκουσμα για μένα, δεν το φτάνω. Εξάλλου, η επίσκεψή μου δεν ήταν για να μιλήσουμε για μουσική. Χαιρετώ τη νέα πολιτική αλητεία, του είπα κι έφυγα.

Αυτός θα είναι ο νέος μας δήμαρχος, γιατί ο κόσμος πιστεύει ότι θα 'τακτοποιήσει' το παλιό πολιτικό κατεστημένο και θα τους κάνει ντα! Και θα το πετύχει χρησιμοποιώντας 3Χ: Χρήμα, Χυδαιότητα, Χουλιγκανισμό.

Τελικά, είσαι ό,τι τρως, αλλά και κυβερνιέσαι ανάλογα με αυτό που σου αξίζει. Δεν φυτρώνουν δημάρχοι και περιφερειάρχες και βουλευτές στους αγρούς από μόνοι τους. Καλλιεργούνται σε 'ειδικά' μποστάνια από επιτήδειους καλλιεργητές.  Κι ο παθητικός καταναλωτής, καλείται να τους χρυσοπληρώσει και να καταναλώσει τα βρόμικα προϊόντα τους. Κι αυτό, ονομάζουν στη σύγχρονη δημοκρατία, 'ενεργός πολίτης': Ψηφίζεις και μετά κάτσε να υποστείς τις συνέπειες των επιλογών σου ως τις άλλες εκλογές.

Και ρωτώ: Αν όλοι έκαναν μια βόλτα από τα κέντρα και δήλωναν ξερά και νέτα: Δεν σε ψηφίζω γιατί δεν μιλάς για τους χημικούς αεροψεκασμούς και την Α21, τι θα γινόταν; Απλή ερώτηση, απλή κίνηση, που αν γινόταν μαζικά, μπορεί να έφερνε κι ένα Ρουά Ματ!!!

Επίπεδα διαφθοράς που παραπέμπουν σε χώρες του τρίτου κόσμου και εναγκαλισμό της πολιτικής από επιχειρηματικά συμφέροντα, σε βαθμό που δεν έχει προηγούμενο στην ευρωπαϊκή ιστορία, φέρνουν στο φως πρόσφατες έρευνες κορυφαίων ιδρυμάτων λίγες εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές. 

Τα τελευταία στοιχεία περιγράφουν μια τρομακτική κατάσταση, όπου χιλιάδες εκπρόσωποι πολυεθνικών δαπανούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να επηρεάσουν τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων ακόμη και στο ανώτατο θεσμικό επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για πρώτη φορά μάλιστα οργανώσεις όπως η Διεθνής Διαφάνεια στρέφουν τα πυρά τους και προς το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, το οποίο κατηγορούν ευθέως ότι συμμετέχει στο μηχανισμό συγκάλυψης της διαφθοράς αρνούμενο να συνεργαστεί με ανεξάρτητους παρατηρητές.