Από το σύνολο των 28 κρατών – μελών της ΕΕ η αποχή ξεπέρασε το 50% στις 20 από αυτές. Η αποχή ξεπέρασε το 40% στις 24 από τις 28 χώρες…

Σε νούμερα: 

Η αποχή από τις κάλπες των ευρωεκλογών ανήλθε στην Σλοβακία στο 87%. Στην Τσεχία 80,5%. Στην Πορτογαλία 65,5%. Στην Βρετανία 64%. Στην Ολλανδία 63%. Στην Ισπανία 55,3%. Στην Γερμανία 52%. Στην Αυστρία 55%. Στην Πολωνία 77%. Στην Ουγγαρία 71%.  Στην Κροατία 76%. Στην Σλοβενία 79%. Στην Ρουμανία 65%. Στην Λετονία 70%. Στην Σουηδία και στην Ιρλανδία 49%.  Στην Κύπρο 58%

Παρ' όλη την προεκλογική καμπάνια (τριαλαρί τριαλαρό) το φαινόμενο της μεγάλης αποχής του 2009 επαναλήφθηκε. Στις ευρωεκλογές του 2009, σε όλες τις χώρες της ΕΕ  «πρώτο κόμμα» ήταν και τότε η αποχή. Στο σύνολο των χωρών της ΕΕ το ποσοστό των Ευρωπαίων ψηφοφόρων που δεν είχαν προσέλθει να ψηφίσουν είχε ανέλθει και τότε στο 57%. Όπως τώρα, έτσι και στις τότε ευρωεκλογές, η αποχή σχηματίζει πανευρωπαϊκή «κυβέρνηση» και μάλιστα… αυτοδύναμη!

Αυτή η εικόνα φανερώνει την πραγματική "ευρωπαϊκή" σχέση των λαών της Ευρώπης με την ΕΕ: Καμία. Απαξίωση, έλλειψη εμπιστοσύνης, αδιαφορία, αλλά πάνω απ' όλα, συνειδητοποίηση ότι τα κόμματα (και δεν είναι Ελληνικό φαινόμενο αυτό) άλλα λένε κι άλλα κάνουν. 

Η Ε.Ε. των λόμπις δεν πείθει. Όπως χρόνια τώρα δεν πείθονται οι Αμερικάνοι να προσέλθουν στις κάλπες. Κατάφερε να κερδίσει το ενδιαφέρον ο ... μαυρούλης Ομπάμα, το 2009, αλλά αποδείχθηκε κι αυτός μαύρος με κεφάλι λευκού. 

Το φαινόμενο της αποχής μπορεί και πρέπει να μην πάει χαμένο. Κάποιοι -συνήθως οι έχοντες κομματικά συμφέροντα- το παρουσιάζουν ως σύμπτωμα αδιαφορίας και ωχαδελφισμού. Όμως στην πλειοψηφία του δεν είναι έτσι. Ούτε και πάνε όλοι οι Ευρωπαίοι για μπάνιο στη θάλασσα. Είναι μια πολιτική στάση, μια άρνηση του να πρέπει να επιλέξεις παράταξη μεταξύ στημένων παρατάξεων. Μια άρνηση ενός άνισου στην πληροφόρηση αντιδημοκρατικού συστήματος που κατέχει όλα τα εργαλεία της προπαγάνδας και μετά "δημοκρατικά" σου ζητάει να επιλέξεις ως κομπάρσος. 

Το πρώτο βήμα έχει γίνει εδώ και χρόνια, η συνειδητοποίηση. Για να πιάσει τόπο πρέπει -και γρήγορα- να γίνει και το επόμενο. Η οργάνωση των λαών χωρίς αφεντικά. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο, γιατί θέλει συλλογική συνείδηση και ενεργή συμμετοχή. Εδώ είναι πάντα που κολλάμε... Κι αυτό είναι που εκμεταλλεύονται, την αδρανοποίηση που έρχεται ως επακόλουθο της συνειδητής άρνησης. 

Ίσως η οργάνωση σε κατά τόπους ομάδες, μια συνειδητή πολιτική παρέα, που αργότερα θα έρθει σε επαφή με άλλες παρέες, χτισμένη πάνω σε αρχές και θεμέλια μιας κοινωνίας που θέλουμε να δούμε αύριο, είναι η μόνη απάντηση ώστε η αποχή να γίνει όπλο κι όχι πολιτική μοναξιά...

Τη δική του εκδοχή έδωσε ο πρώην ισχυρός άνδρας του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν σε συνέντευξη που παραχώρησε στο γαλλικό κανάλι «France 2» κάνοντας μία αποκάλυψη - βόμβα για τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου: Το 2009 του είχε πει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να μπει στο ΔΝΤ. Αποκάλυψε μάλιστα κι έναν διάλογο που είχε τότε με τον πρώην πρωθυπουργό, ο οποίος επικοινώνησε μαζί του.

Ο διάλογος Στρος Καν - Παπανδρέου

• Γιώργος Παπανδρέου: Ντομινίκ, απ' αυτά που βλέπω εδώ, θα έχουμε ανάγκη από ένα σχέδιο του ΔΝΤ
• Ντομινίκ Στρος Καν: Χωρίς αμφιβολία, αλλά εδώ υπάρχει κι ένας επιπλέον παράγοντας που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα πρέπει να μιλήσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους σου ώστε να είναι σίγουροι πως το ΔΝΤ θα έρθει να ασχοληθεί με τις υποθέσεις τις Ελλάδας
• Γιώργος Παπανδρέου: Α ναι, το πιστεύεις;
• Ντομινίκ Στρος Καν: Ναι, το πιστεύω

Το τρίτο δημοσίευμα των Financial Times σχετικά με το δημοψήφισμα του ΓΑΠ, τη συνάντηση στις Κάννες και την περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ - Πώς η καγκελάριος αναγκάστηκε να «ευλογήσει» την απόφαση Ντράγκι να κάνει «ό,τι χρειαστεί» για το ευρώ. Ο «συνασπισμός» Ομπάμα-Μόντι στο G20. Το παρασκήνιο πίσω από τις κινήσεις της ΕΚΤ. Η στρατηγική που έκαμψε τις γερμανικές αντιδράσεις.

Τρίτο δημοσίευμα:
Η Μέρκελ, ο Ομπάμα και το... μπαζούκα


Όταν η Άγκελα Μέρκελ πήρε στα χέρια της το έγγραφο που είχε μόλις μοιράσει ο Μπαράκ Ομπάμα στο τραπέζι πέρασε στην αντεπίθεση. «Τι είναι αυτό;» ρώτησε. «Δεν το έχω ξαναδεί».

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ χαρακτήρισε το έγγραφο λίστα από θέματα προς συζήτηση τα οποία μπορούσαν να εξετάσουν αυτός και οι επτά Ευρωπαίοι ομόλογοί του στην αίθουσα, όταν θα τελείωνε το απόγευμα η σύνοδος του G20 στο Λος Κάμπος του Μεξικού.

Tα περισσότερα επαναλάμβαναν όσα είχαν ήδη συμφωνηθεί. Αλλά το τελευταίο σημείο ήταν κάτι καινούργιο, ανέφεραν αξιωματούχοι που είχαν διαβάσει το κείμενο: μια πλήρη αποδοχή ενός σχεδίου που είχε κυκλοφορήσει άτυπα στη σύνοδο από τον άνθρωπο που καθόταν δίπλα στην Α. Μέρκελ, τον Μάριο Μόντι, τον Ιταλό πρωθυπουργό. Το σχέδιο, το οποίο προετοίμαζαν ο κ. Μόντι και οι συνεργάτες του μήνες πριν από τη σύνοδο του Ιουνίου, καλούσε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να προστατέψει τις χώρες της ευρωζώνης όταν θα δέχονταν επίθεση από τις αγορές, μέσω της αυτόματης αγοράς των ομολόγων τους.

Μόνο οι «ενάρετες» χώρες που υπάκουαν στους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε. θα είχαν δικαίωμα στη βοήθεια. Αλλά το σχέδιο Μόντι θα διασφάλιζε ότι το κόστος δανεισμού, που στην περίπτωση της Ιταλίας και της Ισπανίας ανέβαινε και πάλι σε επικίνδυνα επίπεδα, θα έμενε σε ελεγχόμενα επίπεδα.

«Θέλαμε να κάνουμε να εξελιχθεί κάτι που δεν θα ήταν επικίνδυνο για τον έλεγχο της προσφοράς χρήματος στην Ευρώπη, δεν θα προσέβαλε τη γερμανική αυστηρότητα, θα βοηθούσε στον μετριασμό των spreads των ομολόγων, αλλά θα μπορούσε να αποκτηθεί μόνο ως αντάλλαγμα στην πειθαρχία», ανέφερε ο κ. Μόντι στους Financial Times.

Kαθώς διάβαζε το χαρτί που είχε μπροστά της, ο εκνευρισμός της Α. Μέρκελ μεγάλωνε. «Ήταν πραγματικά εξαγριωμένη» ανέφερε πρόσωπο που βρισκόταν στην αίθουσα. Αν και οι αντιρρήσεις της ήταν διαδικαστικές, ήταν ξεκάθαρο ότι οι αντιπροσωπίες της Ιταλίας και των ΗΠΑ είχαν συνεργαστεί για να την κάνουν να αποδεχτεί ένα σχέδιο αγοράς ομολόγων από την ΕΚΤ που θα άλλαζε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο η ευρωζώνη καταπολεμούσε την κρίση.

H Ουάσιγκτον ήταν υπέρ της δημιουργίας ενός τείχους προστασίας με τη στήριξη της ΕΚΤ από την έναρξη σχεδόν της κρίσης, υποστηρίζοντας ότι η Fed είχε αποδειχθεί αναντικατάστατη στην αντιμετώπιση του τραπεζικού πανικού στις ΗΠΑ. Ο Λευκός Οίκος αντιμετώπιζε τον κ. Μόντι ως τον πιο ισχυρό του σύμμαχο, ειδικά αφότου ο Νικολά Σαρκοζί, ο Γάλλος πρόεδρος, δεν επανεξελέγη έναν μήνα νωρίτερα.

Ο Μ. Ομπάμα πίεσε την Α. Μέρκελ να αποδεχθεί τον συγκρατημένο Ιταλό. Σε μια μεταξύ τους συνομιλία κατά τη διάρκεια γεύματος στην εξοχική του κατοικία στο Καμπ Ντέιβιντ, ο Μ. Ομπάμα της είπε: «Πρέπει να συνεργαστείς μαζί του».

Ωστόσο, όταν ήρθε αντιμέτωπος με τις έντονες αντιρρήσεις της θυμωμένης Μέρκελ στο Λος Κάμπος, στράφηκε στον συνεργάτη του, τον επικεφαλής διεθνών οικονομικών του Λευκού Οίκου, Μάικλ Φρόμαν, για να ρωτήσει αν δεν το είχε μοιραστεί με τις υπόλοιπες αντιπροσωπείες, κίνηση που πολλοί εξέλαβαν ως έναν ευγενικό τρόπο για να λήξει τη μονομαχία. Όταν ο κ. Φρόμαν αναγνώρισε την παράλειψη, η συζήτηση έληξε.

Εκείνη την ώρα, η διαμάχη έμοιαζε να είναι το τελευταίο επεισόδιο σε μια σειρά αποτυχημένες προσπάθειες του Μπ. Ομπάμα και των συνωμοτών του στην Ε.Ε. να πιέσουν τη Μέρκελ να αποδεχθεί ένα μεγαλύτερο τείχος προστασίας για τις πολιορκούμενες χώρες της ευρωζώνης. Την προηγούμενη χρονιά, είχε ενώσει δυνάμεις με τον Σαρκοζί στη σύνοδο του G20 στις Κάννες. Αυτήν τη φορά ήταν με τον Μ. Μόντι.

Εκ των υστέρων, φαίνεται ότι σηματοδοτήθηκε η αρχή της τελευταίας καμπής της κρίσης. Τρεις μήνες μετά την έντονη αντιπαράθεση, η Α. Μέρκελ θα έδινε τη συγκατάθεσή της σε ένα εξίσου φιλόδοξο σχέδιο αγοράς ομολόγων που είχε σχεδιαστεί από έναν άλλο Ιταλό τεχνοκράτη, τον πρόεδρο της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι. Αυτό θα έβαζε τέλος στην υπαρξιακή κρίση που αντιμετώπιζε το ευρώ για πάνω από τρία χρόνια.

Το σχέδιο αυτό -το οποίο αποκαλύφθηκε αφότου οι υπάλληλοι της ΕΚΤ πέρασαν ένα δύσκολο καλοκαίρι για να το προετοιμάσουν, μετά τη δήλωση του Ντράγκι ότι θα κάνει «whatever it takes» για να διασφαλίσει την επιβίωση του ευρώ- αντιμετωπιζόταν για καιρό ως το τελειωτικό χτύπημα στην κρίση της ευρωζώνης. Αλλά το πρόγραμμα του Ντράγκι δεν θα ηρεμούσε τις αγορές χωρίς τη συγκατάθεση της Μέρκελ, η οποία δόθηκε παρά τις δημόσιες αντιρρήσεις της πανίσχυρης Bundesbank. Αυτή ήταν η σιωπηρή πολιτική νίκη, που αποδείχτηκε ο ακρογωνιαίος λίθος της επιτυχίας της ΕΚΤ.

Mια χρονιά νέων ιδεών

Όσοι μίλησαν εκείνη την εποχή με την Α. Μέρκελ είπαν ότι οι δισταγμοί της για το σχέδιο του Μ. Μόντι προέρχονταν από την άποψή της για το πώς πρέπει να λειτουργεί η ευρωζώνη. Δεν ήταν δουλειά των πολιτικών να θέτουν τα επιτόκια των ομολόγων. Από την άλλη πλευρά, η απόφαση ενός τέτοιου σχεδίου από την ΕΚΤ ήταν μια ακατάλληλη απόφαση για μια ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα. Αλλά πολλοί αξιωματούχοι, ειδικά αυτοί που εργάζονταν στην ομάδα της σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, υποστήριξαν ότι η αποδοχή του προγράμματος του Ντράγκι από την ίδια ήρθε μετά από στροφή στον τρόπο σκέψης του Βερολίνου. Αν το αρχικό όραμα της Γερμανίας για την ευρωζώνη -χωρίς προγράμματα διάσωσης, κοινό χρέος και σε ορισμένους κύκλους χωρίς Ελλάδα- γινόταν ανεφάρμοστο, το Βερολίνο έπρεπε να διασφαλίσει ότι η κοινή ανάληψη των βαρών θα συνοδεύεται και από μεγαλύτερη συγκέντρωση των εξουσιών.

Τον Δεκέμβριο η Α. Μέρκελ είχε κερδίσει τη συμφωνία για ένα δημοσιονομικό σύμφωνο που απαιτούσε από τις χώρες της ευρωζώνης να εγγράψουν αυστηρούς δημοσιονομικούς κανόνες στα συντάγματά τους. Και δύο εβδομάδες μετά την πτήση στο Λος Κάμπος πέτυχε μια συμφωνία που θα σηματοδοτούσε τη μεγαλύτερη στροφή όσον αφορά την εθνική κυριαρχία από τότε που δημιουργήθηκε το ευρώ: ως αντάλλαγμα στο να επιτραπεί στα κοινά ταμεία της ευρωζώνης να σώσουν τις χρεοκοπημένες τράπεζες της Ευρώπης, η εποπτεία και η εκκαθάριση των θεσμών αυτών θα πήγαινε από τα έθνη κράτη στον έλεγχο της Ε.Ε. Και στις δύο πρωτοβουλίες βρήκε έναν ενεργητικό σύμμαχο στον Μ. Ντράγκι.

Γερμανοί αξιωματούχοι επιμένουν ότι η Α. Μέρκελ δεν στήριξε τις πολιτικές αυτές για να ανοίξει τον δρόμο στην ανάληψη δράσης από την ΕΚΤ. Παρομοίως, ο Μ. Ντράγκι δεν υποσχέθηκε ποτέ ρητά στους πολιτικούς της Ε.Ε. ότι θα λάμβανε μέτρα αν αυτοί έσφιγγαν το ζωνάρι. «Έχετε ακούσει ποτέ δύο Ιησουίτες να μιλάνε μεταξύ τους;» ανέφερε πρόσωπο που έλαβε μέρος σε συναντήσεις όπου ο Ντράγκι πίεζε για κυβερνητική δράση. «Πρέπει να ακούς όχι αυτά που λένε, αλλά αυτά που δεν λένε».

Ορισμένοι αξιωματούχοι της ΕΚΤ που εργάστηκαν με τον Ντράγκι υποστηρίζουν ότι η εξασφάλιση της στήριξης της Μέρκελ για το πρόγραμμα επαναγοράς ομολόγων, γνωστό ως «απευθείας νομισματικές συναλλαγές» ή OMT, ήταν το αποτέλεσμα μιας προσεκτικά σχεδιασμένης προσπάθειας αντιμετώπισης της καγκελαρίου.

«Η πραγματική διαφορά ήταν η σχέση του με τη Μέρκελ», ανέφερε πρώην αξιωματούχος της ΕΚΤ που εργάστηκε στενά με τον Ντράγκι. «Ήξερε ότι αν μια μέρα έπρεπε να αποφασιστεί κάτι δύσκολο, έπρεπε να έχει την εμπιστοσύνη της».

Ανώτατοι αξιωματούχοι που βρίσκονται κοντά στους δύο ηγέτες αναγνώρισαν ότι ο Μ. Ντράγκι ήταν πολύ πιο πρόθυμος να συζητήσει μαζί της και με άλλους πολιτικούς ηγέτες από τον προκάτοχο του, Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο οποίος ήταν πιο πιθανό να κρατήσει τους προβληματισμούς του μόνο για τους συναδέλφους του στην τράπεζα.

Χωρίς να υπονομεύσει την ανεξαρτησία της ΕΚΤ, ο Ντράγκι εργάστηκε άτυπα με τη Μέρκελ, ελέγχοντας προσεκτικά τι θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό, ενώ ο Τρισέ προτιμούσε πιο τυπικές συναντήσεις όπως οι σύνοδοι της Ε.Ε., ανέφεραν αξιωματούχοι.

Όμως άλλοι επιμένουν ότι η επίθεση γοητείας από τον Μ. Ντράγκι είναι μια εξαιρετικά απλοϊκή εξήγηση για τη συμφωνία της Μέρκελ. Ακόμα και οι επικριτές του Ντράγκι εντός της γερμανικής κυβέρνησης αποκλείουν κάθε συζήτηση για συμφωνία μεταξύ των δύο ηγετών. «Δεν ήταν μια συμφωνία» τόνισε Γερμανός αξιωματούχος. «Δεν πήραμε τίποτα ως αντάλλαγμα».

Αντίθετα, σύμφωνα με διάφορους αξιωματούχους η προθυμία της Μέρκελ να στηρίξει το ΟΜΤ αποτελούσε μια αντανάκλαση για το πόσο είχε διογκωθεί η κρίση εκείνο το καλοκαίρι. Ακόμα περισσότερο αποτελούσε την τελευταία κίνηση σε μια συνεργασία μεταξύ πολιτικών και κεντρικών τραπεζιτών που ήταν απαραίτητη σε κάθε κρίσιμη καμπή της κρίσης.

Ομάδα καταπολέμησης κρίσεων

Από τότε που ξεκίνησε η κρίση, οι πυροσβεστικές δυνάμεις της ΕΚΤ περιορίζονταν πολιτικά από τη Γερμανία. Την ιδέα του Μόντι για αγορές ομολόγων προβληματικών οικονομιών από την ΕΚΤ θεωρούσαν επί μακρόν λύση στην κρίση οι ρυθμιστές από την Ουάσιγκτον ως το Παρίσι.

Αν η ΕΚΤ έπαιρνε τέτοια δέσμευση, ιδιαίτερα αν ήταν για απεριόριστα ποσά, κανένας trader ομολόγων δεν θα τολμούσε να αμφισβητήσει τις απύθμενες «τσέπες» της. Οι πανικόβλητες πωλήσεις θα τελείωναν μέσα σε μια νύχτα, έλεγαν οι υποστηρικτές.

Υπήρχαν όμως πολλοί στο Βερολίνο που θεωρούσαν ανάρμοστη για την ΕΚΤ μια τέτοια κίνηση. Οι αγορές ομολόγων της ευρωζώνης ήταν, στην ουσία, σαν να δανείζουν σε αυτές τις κυβερνήσεις χρήματα που τύπωνε η κεντρική τράπεζα, πρακτική γνωστή ως νομισματική χρηματοδότηση. Κι αυτό όχι μόνο θα ανέβαλλε την ημέρα που θα αποφάσιζαν οι υπουργοί να ασχοληθούν με τον ισοσκελισμό των προϋπολογισμών τους, αλλά και θα πυροδοτούσε πληθωρισμό.

Ο κ. Τρισέ είχε τραβήξει δύο φορές το ευρώ από το χείλος του γκρεμού - όταν συμφώνησε να αγοράσει ελληνικά ομόλογα στο ξεκίνημα της κρίσης τον Μάιο του 2010 και όταν επέκτεινε το πρόγραμμα αγορών ομολόγων στην Ιταλία και στην Ισπανία το ταραγμένο καλοκαίρι του 2011.

Αλλά τα σχέδιά του πάντα χαρακτηρίζονταν περιορισμένα. «Ήταν ένας τρόπος για να κερδίσουν χρόνο οι κυβερνήσεις», σχολίασε ο Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι, στέλεχος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ υπό τον κ. Τρισέ. «Δεν ήταν κάτι που θα έσωζε το ευρώ».

Η εμφάνιση του Ντράγκι

Όταν ανέλαβε ο Ντράγκι την ηγεσία της ΕΚΤ τον Νοέμβριο 2011, η κεντρική τράπεζα έμοιαζε με ξένο φυλάκιο σε εχθρικό έδαφος. Η γερμανική κοινή γνώμη, που ποτέ δεν ενθουσιάστηκε με τις διασώσεις, ήταν εξαρχής εχθρική με τις αγορές ομολόγων του κ. Τρισέ.

Οι προσπάθειές του, επισήμως γνωστές ως το πρόγραμμα αγορών χρεογράφων SMP, είχαν προσβληθεί στο γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο, αλλά επέζησαν. Οδήγησαν όμως επίσης στην παραίτηση του Αξελ Βέμπερ, επικεφαλής της Bundesbank. Η απόφαση του κ. Τρισέ τον Αύγουστο 2011 να επεκτείνει το SMP στην Ισπανία και την Ιταλία, οδήγησε στην απώλεια ενός δεύτερου Γερμανού ο οποίος, μέχρι τότε, κρατούσε για τον εαυτό του τις αντιρρήσεις του: Του Γιούργκεν Σταρκ.

Μοναδικός Γερμανός στο εκτελεστικό συμβούλιο της ΕΚΤ, ο κ. Σταρκ δεν ένοιωθε άνετα με την προσέγγιση του κ. Τρισέ, αλλά απέφευγε τις δημόσιες αντιρρήσεις. «Έμεινα πιστός ίσως για υπερβολικά μεγάλο διάστημα στην ΕΚΤ», είπε ο κ. Σταρκ. Την επομένη ημέρα από την έγκριση της αγοράς ομολόγων Ιταλίας και Ισπανίας από την ΕΚΤ, ο κ. Σταρκ παραιτήθηκε.

Δεν υπήρχε αμφιβολία στο Βερολίνο ποιος θα ήταν ο επόμενος: Ο Γιοργκ Άσμουσεν, ο οικονομολόγος με το ξυρισμένο κεφάλι, που υπήρξε ο άνθρωπος κλειδί του υπουργείου Οικονομικών από τότε που ξέσπασε η κρίση.

Μοναδική σχεδόν περίπτωση μεταξύ των Γερμανών αξιωματούχων, ο κ. Άσμουσεν είχε διατηρήσει εγκάρδιες σχέσεις σε όλη την ευρωζώνη, παρά τις διαμαρτυρίες για γερμανική υπεροψία από τον καταπονημένο Νότο, που θα έπρεπε να εγκρίνει τον διορισμό του.

Οι κοντινοί του άνθρωποι, δηλώνουν ότι ο κ. Άσμουσεν έτρεμε την δουλειά του, αφού ήξερε ότι εντέλει θα αντιμετωπίσει την ίδια επιλογή με τον κ. Σταρκ και τον κ. Βέμπερ: Να συμφωνήσει σε ένα πρόγραμμα που θεωρείτο ραδιενεργό στην πατρίδα του ή να παραιτηθεί.

«Είτε θα κάνεις το σωστό για την Ευρώπη και θα σε σταυρώσουν στην Γερμανία είτε θα γίνεις ο ήρωας της [συντηρητικής εφημερίδας] Frankfurter Allgemeine Zeitung και θα καταστρέψεις την Ευρώπη», είπε σε έμπιστό του.

Όταν ανακοινώθηκε η γερμανική επιλογή του κ. Άσμουσεν, οι Γάλλοι αξιωματούχοι συνειδητοποίησαν ό τι χρειάζονταν έναν υποψήφιο που θα μπορούσε να δουλέψει στενά με έναν άνθρωπο ο οποίος πίστευαν ότι θα δώσει στον κ. Ντράγκι την γερμανική κάλυψη που χρειάζονταν για να γίνει πιο επιθετικός. Κατέληξαν στον Μπενουά Κερέ, έναν οικονομολόγο της γενιάς και της πολιτικής κλίσης του κ. Ασμουσεν που γνώριζε καλά τους Γερμανούς.

Όπως ο κ. Ντράγκι, που πέρασε το μεγαλύτερο τμήμα της κυβερνητικής καριέρας του ως υπουργός Οικονομικών στην Ιταλία, πριν αναλάβει την κεντρική τράπεζα της Ιταλίας, ο κ. Άσμουσεν και ο κ. Κερέ δεν ήταν παραδοσιακοί κεντρικοί τραπεζίτες. Και οι δύο είχαν αναρριχηθεί μέσα από τα αντίστοιχα υπουργεία Οικονομικών, όπου συνήθισαν την σκληρότητα και τα σκαμπανεβάσματα της πολιτικής. Οι τόνοι στην Φρανκφούρτη άρχιζαν να αλλάζουν.

«Οι κεντρικοί τραπεζίτες είναι πολύ ευαίσθητοι. Αν υπάρχει μισή πρόταση σε μια εφημερίδα με επικριτικό περιεχόμενο, νοιώθουν εντελώς προσβεβλημένοι», σχολίασε αξιωματούχος που γνωρίζει καλά και τους τρεις άνδρες. «Όταν προέρχεσαι από το υπουργείο Οικονομικών, το ζεις αυτό κάθε μέρα... Και οι τρεις ήταν συνηθισμένοι σε πολύ μεγαλύτερη κοινωνική πίεση και πιο 'βρόμικο' περιβάλλον».

Οι δύο ορθολογιστές, θα γίνονταν η καρδιά της νέας ομάδας καταπολέμησης της κρίσης του κ. Ντράγκι, χτίζοντας γέφυρες στο Παρίσι και το Βερολίνο, έτσι όπως δεν τα είχαν καταφέρει οι προκάτοχοί τους.

Νέα ομάδα στην ΕΚΤ

Ντράγκι, Ασμουνσεν και Κερέ έκαναν σκληρό λόμπινγκ για την αποδοχή του νέου σχεδίου έναντι της κρίσης

Εν μέσω του χάους των δυο εκλογών στην Ελλάδα που σχεδόν οδήγησαν στο Grexit και νέους φόβους για τις ισπανικές τράπεζες ο πανικός επέστρεψε στις αγορές ομολόγων τον Μάιο. Η Bankia, που δημιουργήθηκε από την συγχώνευση ισπανικών αποταμιευτικών τραπεζών που γονάτισαν από το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων στη χώρα, έφτασε στα όρια και αυτή, γεγονός που απαίτησε μερική κρατικοποίηση. Η ανησυχία απλώθηκε για την υγεία όλων των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Ο Ντράγκι ήξερε ότι η ΕΚΤ έπρεπε να κάνει περισσότερα. Αρχές Ιουνίου άρχισε να συζητά με μια μικρή έμπιστη ομάδα, περιλαμβανομένων των Ασμουνσεν και Κερέ την ανάγκη για να ένα νέο πρόγραμμα κατά της κρίσης, λένε αξιωματούχοι.

Πληροφορίες για το σχέδιο Μόντι έφτασαν στους αξιωματούχους της ΕΚΤ πριν το παρουσιάσει στο Los Cabos, αλλά αυτοί το έκριναν ανεφάρμοστο. Καθώς ξεκίνησαν να συζητούν το δικό τους σχέδιο, οι κεντρικοί τραπεζίτες στην Φραγκφούρτη ήξεραν ότι οποιοδήποτε πρόγραμμα αγοράς ομολόγων θα προκαλούσε πολιτικά προβλήματα στον Ασμουνσεν. Μοιράστηκε την οικονομική κοσμοθεωρία των Σταρκ και Βέμπερ αλλά πίστευε ότι μια ακραία κρίση απαιτούσε έκτακτα μέτρα.

«Οι άνθρωποι παραβιάζουν αρχές κάθε μέρα. Πρέπει να αντιστέκεσαι στο 99% των περιπτώσεων και να πεις: αυτό δεν είναι μια έκτακτη κατάσταση», είπε ο Ασμουνσεν. «Εχεις καιρό ειρήνης και μετά έχεις καιρό πολέμου. Στην ειρήνη είμαι στην γραμμή της Bundesbank αλλά η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη».

Μαζεύονταν αποδείξεις ότι η περίοδος του πολέμου είχε έρθει. Εταιρείες κατέστρωναν έκτακτα σχέδια για ενδεχόμενη διάλυση του ευρώ. Οι τράπεζες της ευρωζώνης κρατούσαν μέρα προς μέρα μετρητά σε απομακρυσμένες θυγατρικές, μια ακριβή στρατηγική η οποία όμως θα τους προστάτευε αν διαλύονταν το ευρώ. Το κόστος δανεισμού Ιταλίας και Ισπανίας εκτοξεύονταν.

Στην ΕΚΤ οι συζητήσεις για το πώς θα σταματήσει ο πανικός είχαν ενταθεί. Αλλά ακόμα και αυτοί που ήταν κοντά στον Ντράγκι ξαφνιάστηκαν όταν, στα τέλη Ιουλίου, δήλωσε πως η ΕΚΤ θα κάνει «ότι χρειαστεί» για να αποτρέψει τη διάλυση του νομίσματος.

Η δήλωση λειτούργησε άμεσα κατευναστικά για τις αγορές. Τώρα οι αξιωματούχοι της ΕΚΤ έπρεπε να αναπτύξουν μια στρατηγική ώστε να την καλύψουν, μια στρατηγική που θα περνούσε το τεστ εκεί που ήταν δυσκολότερο: στη Γερμανία.

Στην Φραγκφούρτη οι σύμμαχοι του Ντράγκι δούλεψαν σκληρά για να εξαλείψουν αντιδράσεις στο σχέδιο, με μικροαλλαγές ώστε να κερδίσουν τους συντηρητικούς του συμβουλίου της ΕΚΤ περιλαμβανομένων του κκ. Ασμουνσεν και των επικεφαλείς κεντρικών τραπεζιτών της Ολλανδίας και της Φινλανδίας. Μόλις πέτυχαν, ο πρόεδρος της Bundesbank κος Βάιντμαν είχε απομονωθεί με την άρνησή του.

Ως τότε η Μέρκελ είχε πλέον πειστεί για την αίσθησή της ότι το να αφήσει το ευρώ να διαλυθεί μπορούσε να είναι πολύ επικίνδυνο. Το να αποσπάσει την έγκρισή της το πλάνο απαιτούσε κάτι το οποίο επιδίωκε από την αρχή: το αντάλλαγμα για βοήθεια απαιτούσε οι προβληματικές χώρες να συμφωνήσουν σε οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Αυτή η «προϋπόθεση» έπρεπε να είναι λεπτομερής και νομικά δεσμευτική

Όταν ο Ντράγκι παρουσίασε το τελικό σχέδιο τον Σεπτέμβριο οι πολιτικοί άνεμοι είχαν αλλάξει στο Βερολίνο. Εχοντας εξασφαλίσει την τραπεζική της ένωση, η Μέρκελ έδωσε στον Ντράγκι δημόσια τις ευλογίες της. Μιλώντας μια μέρα μετά την ανακοίνωση του Ντράγκι τόνισε την προϋπόθεση της οικονομικής μεταρρύθμισης. «Οι δεσμεύσεις είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι», είπε. «Ελεγχος και βοήθεια πάνε χέρι χέρι».

Τα ομόλογα

Τη μέρα που μίλησε τα επιτόκια στα 10ετή ιταλικά ομόλογα έπεσαν κάτω από το 5,1% για πρώτη φορά σε πέντε μήνες. Της Ισπανίας έπεσαν κάτω από το 6% για πρώτη φορά σε τέσσερις μήνες. Αυτά τα επίπεδα δεν θα εμφανίζονταν ξανά. Η κρίση στην Ευρώπη είχε τελειώσει

Δυο χρόνια μετά είναι ξεκάθαρο ότι οι φρενήρεις, αυτοσχέδιες δράσεις την τελευταία χρονιά της κρίσης έσωσαν το ευρώ. Κι' όμως η ευρωζώνη απέχει από το να είναι πλήρως υγιής. Τα επίπεδα χρέους στο Νότο είναι υπερβολικά. Η ανεργία παραμένει κοντά σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, μια παρενέργεια από το πικρό φάρμακο που επέβαλαν αυτοί που πολέμησαν κατά της κρίσης. Τα αντιευρωπαϊκά κόμματα μπορεί να είναι οι κερδισμένοι από τις ευρωπαϊκές εκλογές που έρχονται.

Το ήδη 15 ετών ευρωπαϊκό νόμισμα, όμως, πέρασε το ποιο σημαντικό τεστ: την ποιο δύσκολη στιγμή οι ηγέτες έκαναν ότι έπρεπε για να το κρατήσουν. Και κανείς δεν είχε μεγαλύτερη σημασία από την Αγκελα Μέρκελ, την αναθρεμμένη στην Ανατολική Γερμανία καγκελάριο της ενωμένης Γερμανίας και, εξαιτίας εν μέρει και της κρίσης, ισχυρότερου ηγέτη της Ευρώπης.

Επέλεξα για την Ευρώπη και το ευρώ και γι' αυτό για την Ελλάδα, είπε κοντά στο τέλος της κρίσης. «Αν το ευρώ πέσει, τότε πέφτει η Ευρώπη».

Πηγή: FT.com via euro2day.gr

Διαβάστε τα δυο πρώτα δημοσιεύματα : 
Financial Times και σχέδιο "Ζ"

Τα δυο, προς το παρόν, δημοσιεύματα των Financial Times σχετικά με το δημοψήφισμα του ΓΑΠ, τη συνάντηση στις Κάννες και την περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ

Επίπεδα διαφθοράς που παραπέμπουν σε χώρες του τρίτου κόσμου και εναγκαλισμό της πολιτικής από επιχειρηματικά συμφέροντα, σε βαθμό που δεν έχει προηγούμενο στην ευρωπαϊκή ιστορία, φέρνουν στο φως πρόσφατες έρευνες κορυφαίων ιδρυμάτων λίγες εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές. 

Τα τελευταία στοιχεία περιγράφουν μια τρομακτική κατάσταση, όπου χιλιάδες εκπρόσωποι πολυεθνικών δαπανούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να επηρεάσουν τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων ακόμη και στο ανώτατο θεσμικό επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για πρώτη φορά μάλιστα οργανώσεις όπως η Διεθνής Διαφάνεια στρέφουν τα πυρά τους και προς το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, το οποίο κατηγορούν ευθέως ότι συμμετέχει στο μηχανισμό συγκάλυψης της διαφθοράς αρνούμενο να συνεργαστεί με ανεξάρτητους παρατηρητές. 

 
Μια νέα μελέτη 63 σελίδων από την Υπηρεσία Ερευνών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ονομάζεται «Χαρτογραφώντας το Κόστος της Μη Ευρώπης» και αναφέρει τις πιο σημαντικές πρωτοβουλίες που πρότεινε το Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της τελευταίας νομοθετικής περιόδου, και τις οποίες δεν εφάρμοσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή τα κράτη-μέλη.

«Η δημιουργία, ας πούμε, μιας ενιαίας ψηφιακής αγοράς από μόνη της θα μπορούσε να αυξήσει τις οικονομικές επιδόσεις της ΕΕ κατά 260 δισ. ευρώ τον χρόνο. Η περαιτέρω κατάργηση των εμπορικών φραγμών εντός της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ θα μπορούσε επίσης να αυξήσει την απόδοση κατά 235 δισ. ευρώ. Μια ενεργειακή ένωση που θα επιτρέψει στα 28 κράτη-μέλη να διαπραγματεύονται με μία φωνή με τους προμηθευτές ενέργειας θα μπορούσε να μειώσει το κόστος κατά 50 δισ. ευρώ. Συνολικά, η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ΕΕ θα μπορούσε να εξοικονομήσει 800 δισ. ευρώ ετησίως, αν γίνονταν νόμοι οι προτάσεις του Κοινοβουλίου. Αλλά αν η συμμετοχή των ψηφοφόρων στις επικείμενες ευρωεκλογές είναι τόσο χαμηλή όσο το 43% που καταγράφηκε την προηγούμενη φορά, τότε θα είναι ευκολότερο για τους ηγέτες της ΕΕ να αγνοήσουν τις επιθυμίες του Κοινοβουλίου» γράφει το έγκυρο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel».

60 δευτερόλεπτα σε κάθε ομιλητή

«Είναι ένα ηλιόλουστο απόγευμα Δευτέρας, τον Απρίλιο, και δεν υπάρχει παρά μόνο ένα θέμα στην ημερήσια διάταξη της Ευρωβουλής: ότι δεν την παίρνουν σοβαρά υπόψη. Στην έδρα της στο Στρασβούργο, ένα κτίριο 200.000 τ.μ. με 1.133 γραφεία που μένουν αχρησιμοποίητα 321 ημέρες τον χρόνο, ήλθε η ώρα για τις "ομιλίες του ενός λεπτού". Κάθε βουλευτής έχει 60 δευτερόλεπτα για να πει ό,τι θέλει, όπως ορίζει ο Κανονισμός του Ευρωκοινοβουλίου» τονίζει το άρθρο που συνυπογράφουν οι Γκρεγκόρ Πέτερ Σμιτς και Κριστόφ Σουλτ.

«Οι ομιλητές έχουν καρφωμένο το βλέμμα μπροστά τους, αν και σχεδόν κανένας δεν τους ακούει, και τα περισσότερα έδρανα στην αίθουσα της Ολομέλειας είναι άδεια. Αργότερα το προσωπικό τους θα ανεβάσει τα βίντεο των παρεμβάσεων του ενός λεπτού στο YouTube, ώστε οι ψηφοφόροι πίσω στην πατρίδα να μπορούν να παρακολουθήσουν τη σημαντική ομιλία που μόλις εκφώνησε ο εκπρόσωπός τους» λένε οι αρθρογράφοι.

Τα 540 «ναι» ενός Ρουμάνου

Και προσθέτουν: «Πράγματι, η Ευρωβουλή είναι ένα νομοθετικό σώμα που θυμίζει περιοδεύον τσίρκο. Κάθε μήνα μετακινείται από τις Βρυξέλλες στο Στρασβούργο για μία εβδομάδα, προτού γυρίσει πάλι πίσω - κάτι που κοστίζει 200 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Οι 751 αντιπρόσωποι που θα εκλεγούν σε δύο εβδομάδες θα επιλεγούν σύμφωνα με 28 διαφορετικές εθνικούς εκλογικούς νόμους. Μόλις φθάσουν στις Βρυξέλλες, τα λόγια τους θα μεταδοθούν σε 24 επίσημες γλώσσες και σε τρία αλφάβητα: λατινικό, ελληνικό και κυριλλικό. Περισσότεροι από 1.000 μεταφραστές είναι επιφορτισμένοι με την προετοιμασία περισσότερων από ένα εκατομμύριο σελίδες εγγράφων κάθε χρόνο για τους βουλευτές - μεταξύ των άλλων, και για τον ρουμάνο ευρωβουλευτή, ο οποίος είναι γνωστός ως "κύριος Ναι", γιατί ψήφισε "ναι" πάνω από 540 φορές στη σειρά, όποιο και αν ήταν το ζήτημα. Ενας ευρωβουλευτής λαμβάνει το ημερήσιο επίδομα των 304 ευρώ μόνο αν συμμετέχει σε τουλάχιστον τις μισές από τις ονομαστικές ψηφοφορίες σε μια δεδομένη ημέρα - εκτός από τον μηνιαίο μισθό των 8.229 ευρώ».

Αλλά σχεδόν απαρατήρητα από τους πολίτες της ΕΕ, η Ευρωβουλή έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο σημαντικά κοινοβουλευτικά σώματα του πλανήτη, πολιορκημένη από περίπου 20.000 λομπίστες κάθε είδους.

«Οι ευρωβουλευτές δεν νομοθετούν πρωτογενώς. Δύνανται μόνο να μπλοκάρουν ή να βελτιώνουν τους νόμους, χωρίς να έχουν το δικαίωμα να προτείνουν οι ίδιοι νομοθεσία. Αλλά περίπου το 90% όλων των σχεδίων και των προτάσεων της ΕΕ εξαρτώνται πλέον από τη συναίνεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι ευρωπαίοι ψηφοφόροι δεν δίνουν συνήθως μεγάλη σημασία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά με την πάροδο των ετών το Σώμα έχει αποκτήσει όλο και περισσότερη εξουσία - και έχει γίνει πιο ισχυρό από όσο νομίζουν πολλοί. Ηδη ένας βουλευτής στις Βρυξέλλες ασκεί μεγαλύτερη επιρροή από έναν στο Βερολίνο. Και το χάσμα διευρύνεται» γράφει το «Spiegel».

πηγή: tovima.gr

Αυτή είναι η πραγματικότητα για την Ευρωβουλή, ένα καλοστημένο θέατρο -και καλοπληρωμένο- του οποίου οι αποφάσεις παίρνονται στα διάφορα think tank κατόπιν συμφωνιών με τους λομπίστες. Και για να έχετε μια ΠΛΗΡΗ εικόνα του πως ακριβώς γίνεται το παιγνίδι πρέπει οπωσδήποτε να δείτε το ντοκυμαντέρ που δεν έχουν προβάλει καθόλου στην Ελλάδα,

"Οι μπίζνες των Βρυξελλών" - Ποιος κάνει κουμάντο στην Ε.Ε.; 

Το ντοκυμαντέρ τελειώνει με Ελλάδα και αρχές μνημονίου. Θα δείτε πολλά πολιτικά πρόσωπα του Ελληνικού 'τσίρκου' μας πλάι σε εκείνα του διεθνούς. A must watch video!!! *****

Σε σκληρή ευρωπαϊκή εποπτεία και με το νόμο, τουλάχιστον μέχρι το 2052, εισέρχεται η ελληνική οικονομία μετά την υιοθέτηση της περίφημης Κοινοτικής Οδηγίας 85, η οποία ενισχύει την προληπτική παρακολούθηση και την άμεση παρέμβαση από την Κομισιόν για τη διόρθωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και τη μείωση του δημοσίου χρέους. Παράλληλα προβλέπει την επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των κρατών-μελών.






Το υπουργείο Οικονομικών κατέθεσε στη Βουλή το σχέδιο νόμου με τίτλο «Αρχές Δημοσιονομικής Διαχείρισης και Εποπτείας - Δημόσιο Λογιστικό», με το οποίο υιοθετεί τη δέσμη κανονισμών του 2013 που είναι γνωστή ως Two-Pack. Με τη συγκεκριμένη Οδηγία, τα κράτη-μέλη παραχωρούν στην πραγματικότητα στην Κομισιόν το δικαίωμα να καταρτίζει τους κρατικούς προϋπολογισμούς και να έχει σε απόλυτο έλεγχο τις οικονομίες όλων των κρατών-μελών της Ε.Ε.

Ταυτόχρονα, η Οδηγία προβλέπει ότι οι χώρες όπως η Ελλάδα που έχουν δανειστεί από τους εταίρους, θα βρίσκονται σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας από την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έως ότου αποπληρώσουν το 75% αυτών των δανείων που έχουν λάβει.

Αυτό σημαίνει ότι βάσει της υφιστάμενης διάρκειας ωρίμανσης των δανείων που έχει λάβει η χώρα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), η Ελλάδα θα βρίσκεται σε ενισχυμένη εποπτεία για τουλάχιστον ακόμα 25 χρόνια.

Ωστόσο, αν επικρατήσει η γερμανική πρόταση αναφορικά με μετακύλιση των λήξεων των ελληνικών δανείων στα 50 χρόνια, τότε η Ελλάδα θα βρίσκεται στη «μέγκενη» για ακόμα 38 χρόνια. Δηλαδή έως και το 2052!

Η συνθήκη, που σύντομα θα γίνει και νόμος του ελληνικού κράτους, ορίζει συγκεκριμένες ημερομηνίες για τα διάφορα στάδια κατάρτισης του προϋπολογισμού γενικής κυβέρνησης και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής, ούτως ώστε αυτές να είναι συμβατές με το αντίστοιχο ευρωπαϊκό κοινό χρονοδιάγραμμα.

Επιπλέον, το σημαντικότερο στοιχείο είναι ότι η Κομισιόν θα έχει τον απόλυτο έλεγχο των προϋπολογισμών και μαζί το δικαίωμα να τον επιστρέφει πίσω στην κυβέρνηση, μαζί με τις αλλαγές που επιθυμούν οι εταίροι να γίνουν πριν από την ψήφισή του στην ελληνική Βουλή.

Επίσης, καθορίζεται το πλαίσιο κατάρτισης και υλοποίησης των δημοσιονομικών στόχων στη γενική κυβέρνηση, επιβολής προϋποθέσεων ορθής εκτέλεσης του προϋπολογισμού γενικής κυβέρνησης, καθώς και επιβολής κυρώσεων σε περιπτώσεις απόκλισης από τους δημοσιονομικούς στόχους.

Η συνθήκη βέβαια δεν σταματά μόνο στον έλεγχο και στην «κατάρτιση» στην πραγματικότητα των προϋπολογισμών όλων των ευρωπαϊκών κρατών από την Κομισιόν, αλλά επιβάλλει και αυστηρή και διαρκή λιτότητα. Οπως προβλέπεται στο άρθρο 3 της εν λόγω Συνθήκης «η δημοσιονομική θέση της γενικής κυβέρνησης (του κάθε) συμβαλλόμενου μέρους πρέπει να είναι ισοσκελισμένη ή πλεονασματική». Το συγκεκριμένο άρθρο σημαίνει ότι στο εξής απαγορεύεται οποιαδήποτε ελλειμματική πολιτική, με μόνη εξαίρεση αν υπάρχει ομόφωνη συμφωνία των κρατών-μελών.

Οπως έγραφε η «Ε» στις 3/11/2013, η Κομισιόν στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο των μνημονίων, έχει στείλει μέσω κοινοτικών παραγόντων μήνυμα στην Ελλάδα, με σαφές περιεχόμενο: «Η υπογραφή του Ευρωπαϊκού σύμφωνου Euro Plus, παραχωρεί τον έλεγχο και την έγκριση των προϋπολογισμών στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ως εκ τούτου αν προϋπολογισμός δεν εγκριθεί από την Κομισιόν δεν μπορεί να κατατεθεί προς ψήφιση».

Οπως έλεγαν τότε στην «Ε» κοινοτικές πηγές, η διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος, την οποία έχει αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση υπογράφοντας την ευρωπαϊκή συνθήκη, προβλέπει την έγκριση του προϋπολογισμού από την Ε.Ε., ο οποίος θα στηρίζεται σε υποθέσεις με αξιόπιστη βάση και θα αποδεικνύει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος.

Πλέον η ευρωπαϊκή Οδηγία δίνει στις ευρωπαϊκές αρχές τη δυνατότητα άμεσης παρέμβασης στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής των κυβερνήσεων των κρατών-μελών της Ε.Ε., ώστε να διορθωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα και να μειωθεί το δημόσιο χρέος, ενώ προβλέπει και την επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των κρατών-μελών.

Οπως αναφέρει σε σχετική του ανακοίνωση το υπουργείο Οικονομικών «στόχος του νομοσχεδίου είναι να θωρακισθεί η πρωτόγνωρη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας από μελλοντικές δημοσιονομικές και μακροοικονομικές ανισορροπίες, ώστε να μην τεθούν σε κίνδυνο οι τεράστιες θυσίες της ελληνικής κοινωνίας, και να ενσωματωθούν οι νέοι ευρωπαϊκοί κανόνες οικονομικής και δημοσιονομικής διακυβέρνησης».

Στην ανακοίνωση μάλιστα εμμέσως πλην σαφώς το υπουργείο Οικονομικών παραδέχεται ότι η συνθήκη βάζει για πολλά χρόνια χειροπέδες στις ελληνικές κυβέρνησης, καθώς «οι κανόνες είναι πιο αυστηροί και δεσμευτικοί, και ισχύουν για όλα τα κράτη-μέλη, ακόμη και για αυτά που είναι σε προγράμματα προσαρμογής όταν βγουν από τα μνημόνια»


πηγή: enet.gr

Η υποκρισία των Ευρωπαίων σε όλο της το μεγαλείο ξεδιπλώνεται μέρα με τη μέρα με δηλώσεις αξιωματούχων, εκθέσεις του Ευρωκοινοβουλίου και επιτροπών της Ε.Ε. και συνεχή δημοσιεύματα, μόλις λίγους μήνες πριν από τις ευρωεκλογές

Αφού πρώτα θυσίασαν την Ελλάδα ως άλλη Ιφιγένεια, καταδίκασαν τους Ελληνες πολίτες σε παρατεταμένη φτώχεια, αγνόησαν επιδεικτικά και με την κάλυψη των ελληνικών κυβερνήσεων τις φωνές κατά της τρόικας και των Μνημονίων, θωράκισαν τις δικές τους οικονομίες, τις τράπεζές τους και τα δικά τους συμφέροντα, αλλάζουν στάση.


Αφού πρώτα θυσίασαν την Ελλάδα ως άλλη Ιφιγένεια, καταδίκασαν τους Ελληνες πολίτες σε παρατεταμένη φτώχεια, αγνόησαν επιδεικτικά και με την κάλυψη των ελληνικών κυβερνήσεων τις φωνές κατά της τρόικας και των Μνημονίων, θωράκισαν τις δικές τους οικονομίες, τις τράπεζές τους και τα δικά τους συμφέροντα, αλλάζουν στάση.

Στο πλαίσιο αυτό:

1 Χθες ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς στην κοινή συνέντευξή του με τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά στο Στρασβούργο είπε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα εργασθεί προκειμένου να κάνει την τρόικα περισσότερο υπόλογη για το έργο της.

2 Στο προσχέδιο της πρώτης έκθεσης των δύο εισηγητών της Ευρωβουλής, Οτμαρ Κάρας και Λίεμ Χοάνγκ Νγκοκ, για το ρόλο της τρόικας, που θα παρουσιαστεί αύριο στην αρμόδια επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής, γίνεται λόγος για έλλειψη διαφάνειας, για μη δημοκρατική νομιμοποίηση, καταστρατήγηση της πολιτικής της Λισαβόνας για την ανάπτυξη, τυφλές περικοπές κοινωνικών δαπανών και επιδομάτων που οδήγησαν σε φτώχεια τμήματα του πληθυσμού των μνημονιακών χωρών και έκρηξη της ανεργίας των νέων -ορισμένες από τις επικρίσεις των εισηγητών κατά της τρόικας.

3 Στο πλαίσιο της διερεύνησης του ρόλου της τρόικας προχθές ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Ολι Ρεν, δήλωσε με κυνικό τρόπο ότι δεν έγινε αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας το 2010 για να μην πληγούν οι άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες και οι τράπεζες. Μια ομολογία που αποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο θυσίασαν την Ελλάδα οι Ευρωπαίοι μέσω σκόπιμων λαθών και απαιτήσεων του προγράμματος της τρόικας.

4 Πριν από μερικές μέρες ο επικεφαλής της Ομάδας των Σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο, Αυστριακός ευρωβουλευτής Χάνες Σβόμποντα, ζήτησε από την ελληνική προεδρία να καταργήσει την τρόικα, ενώ και χθες στο Στρασβούργο απευθυνόμενος στον κ. Σαμαρά τού ζήτησε να κατονομάσει την τρόικα ως βασική υπεύθυνη για τα δεινά που πέρασε και περνάει ο ελληνικός λαός με τις μνημονιακές πολιτικές της, διευκρινίζοντας ότι, στην περίπτωση της Ελλάδας, «πολλές από τις απαιτήσεις της τρόικας είναι απαράδεκτες και καταστρέφουν τον κοινωνικό ιστό της χώρας».

5 Η επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων της Ε.Ε. με έκθεσή της, που δημοσίευσε χθες η «Ε», δίνει 15 ηχηρά χαστούκια στην τρόικα για το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και τις επιπτώσεις του στον κοινωνικό τομέα και στην εργασία, ενώ επισείει τον κίνδυνο κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος.

6 Χθες τη σκυτάλη πήραν δύο «αντιτροϊκανά» δημοσιεύματα μεγάλων εφημερίδων:

Πρώτον: Η γερμανική εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung» έγραψε ότι «οι μέρες της αμφιλεγόμενης τρόικας είναι μετρημένες» και υπάρχει σχέδιο αντικατάστασής της μέχρι το φθινόπωρο του 2014. «Οι τρεις κύριοι με τα μαύρα κουστούμια. Πρόκειται για τους εκπροσώπους της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, που στα μάτια των κατοίκων του χειμασμένου λόγω κρίσης Ευρωπαϊκού Νότου θεωρούνται ως οι πραγματικοί υπαίτιοι της οικονομικής μιζέριας. Οι μέρες της αμφιλεγόμενης τρόικας (...) είναι μετρημένες» γράφει η εφημερίδα του Μονάχου, σύμφωνα με τη «Deutsche Welle». Στο άρθρο φιλοξενούνται δηλώσεις του αντιπροέδρου του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Οτμαρ Κάρας, ο οποίος αποκαλύπτει ότι γίνονται σκέψεις για τρεις εναλλακτικές σε σχέση με ένα διάδοχο μοντέλο της τρόικας. «Την εργασία της τρόικας στο μέλλον θα την αναλάβει είτε το ΔΝΤ μόνο του, είτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή -επίσης μόνη της- είτε ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) θα γίνει κάτι σαν Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο».

Δεύτερον: Σύμφωνα με τους «Financial Times», «ένα τρίο από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες διοικεί την Ευρωζώνη και οδηγεί σε άνοδο της ακροδεξιάς». Η εφημερίδα έχει μια μακροσκελή ανάλυση, που καταλήγει ως εξης:

«...Η μάλλον αναπόφευκτη οικονομική κρίση έχει πλέον γεννήσει μια σειρά από άλυτα ακόμη προβλήματα. Οι δυσκολίες των οικονομιών που πλήττονται από κρίση είναι προφανείς: Τεράστια ύφεση, εξαιρετικά υψηλή ανεργία, μαζική μετανάστευση και βαριά συσσώρευση του χρέους. Αυτά τα προβλήματα είναι όλα πολύ γνωστά.

Ωστόσο, η συνταγματική διαταραχή της Ευρωζώνης είναι λιγότερο γνωστή. Εντός της Ευρωζώνης, η εξουσία συγκεντρώνεται σήμερα στα χέρια των κυβερνήσεων των πιστωτριών χωρών, κυρίως της Γερμανίας, και ένα τρίο από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες -η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οι λαοί των χωρών που θίγονται δεν έχουν καμία επιρροή επάνω τους. Οι πολιτικοί, οι οποίοι είναι υπόλογοι σε αυτούς, είναι ανίσχυροι. Αυτό το διαζύγιο μεταξύ της υποχρέωσης λογοδοσίας χτυπά δυνατά στην καρδιά της κάθε έννοιας δημοκρατικής διακυβέρνησης. Η κρίση της Ευρωζώνης δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και συνταγματική».

πηγή: enet.gr/

“ Σύμφωνα με τους «Financial Times», «ένα τρίο από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες διοικεί την Ευρωζώνη και οδηγεί σε άνοδο της ακροδεξιάς»...  


Δεν τα κατάφεραν με τον Χίτλερ αλλά με την βραβευμένη με νόμπελ Ειρήνης Ευρωπαϊκή Ένωση: 

"Οι μπίζνες των Βρυξελλών" - Ποιος κάνει κουμάντο στην Ε.Ε.; 

"Οι μπίζνες των Βρυξελλών" είναι ένα ντοκυμαντέρ-θρίλερ που βουτάει στη γκρίζα ζώνη κάτω από την ευρωπαϊκή δημοκρατία. 

Μια αποστολή στον κόσμο των 15.000 λομπιστών στο κεφάλαιο της ΕΕ, τους κλειστά κλαμπ των PR, τις δεξαμενές σκέψης και αγκαλιάζει όλα τα δίκτυα της εξουσίας τους και τους στενούς δεσμούς τους με τις πολιτικές ελίτ.

Οι διεθνείς δανειστές «παρέλειψαν να συμπεριλάβουν τα ζητήματα προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε πολλά από τα προγράμματα βοήθειας που εφάρμοσαν σε ευρωπαϊκές χώρες», υπογραμμίζει ο επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης Νιλς Μουίζνιεκς.

Στην εργασία του που δόθηκε την Τρίτη στη δημοσιότητα, ο επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης Νιλς Μουίζνιεκς ασκεί σκληρή κριτική και στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, εκτός από τους διεθνείς δανειστές.

«Έχουν ξεχάσει τις υποχρεώσεις τους για σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κυρίως την προστασία κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων των πλέον ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού», αναφέρει χαρακτηριστικά στην έκθεση του ο Νιλς Μούιζνιεκς. 

«Όταν η ΕΕ, ως κεντρικός παράγοντας στην αντιμετώπιση της κρίσης, ελάμβανε αποφάσεις για την οικονομική διακυβέρνηση στα κράτη - μέλη και όταν η τρόικα έθετε όρους για τα πακέτα διάσωσης και δανειακές συμβάσεις, θα έπρεπε να είχαν λάβει καλύτερα υπόψη τους τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας πάνω στα ανθρώπινα δικαιώματα» υπογραμμίζει ο επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Αναφερόμενος στις επιπτώσεις που είχε η εφαρμογή των μέτρων λιτότητας στα ανθρώπινα δικαιώματα, ο Μούιζνιεκς σημειώνει μεταξύ άλλων: «Από τις εθνικές αποφάσεις σχετικά με τα μέτρα λιτότητας και τα διεθνή πακέτα διάσωσης απουσιάζει η διαφάνεια, η συμμετοχή του κοινού και η δημοκρατική λογοδοσία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, επαχθείς όροι εμπόδισαν τις κυβερνήσεις στο να επενδύουν σε βασικά προγράμματα κοινωνικής προστασίας, υγείας και εκπαίδευσης».

Στην εργασία του, χαρακτηρίζει ως ολέθριες τις συνέπειες που είχε η εφαρμογή των μέτρων λιτότητας στις ευάλωτες ομάδες των πληθυσμών και ιδιαίτερα στα παιδιά και τους νέους.

«Η ανεργία των νέων στην Ευρώπη έχει φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ, ενώ εκατομμύρια οικογένειες υφίστανται τις συνέπειες των περικοπών στα παιδικά βοηθήματα και τις οικογενειακές παροχές, στην υγειονομική περίθαλψη και στην εκπαίδευση» επισημαίνει ο επίτροπος.

Κάνοντας ιδιαίτερη μάλιστα αναφορά στο γεγονός ότι «ολοένα και αυξάνεται ο αριθμός των παιδιών που εγκαταλείπουν το σχολείο για να βρουν απασχόληση και να υποστηρίξουν τις οικογένειές τους, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις επανεμφάνισης της εκμετάλλευσης της παιδικής εργασίας».

Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να θέσουν ως άμεση προτεραιότητα τη μείωση της ανεργίας των νέων και την υπεράσπιση της κοινωνικής προστασίας των μακροχρόνια ανέργων κατά τη διάρκεια της κρίσης, καταλήγει στην εργασία του ο επίτροπος Νιλς Μουίζνιεκς.  

πηγή: topontiki.gr


Το νομπελάκι Ειρήνης το τσέπωσαν, πάντως. Διαβάστε οπωσδήποτε και δείτε το βίντεο: 
"Οι μπίζνες των Βρυξελλών" - Ποιος κάνει κουμάντο στην Ε.Ε.; 

Αν ανήκετε στους αιθεροβάμονας που πιστεύουν ότι με ένα Petition υπάρχει κάποια πιθανότητα να εισακουσθείτε στην Ε.Ε. και μόλις βλέπετε ένα το υπογράφετε ή φτιάχνετε και δικά σας, τουλάχιστον κάντε το σωστά.

Όλοι μας έχουμε υπογράψει κατά καιρούς και πάνω από ένα, αλά ποτέ δεν μάθαμε τη συνέχεια. Τι απέγιναν οι υπογραφές μας και τι αποτέλεσμα είχαν. 

Το πρώτο που πρέπει να κοιτάτε είναι όχι ΤΙ σας ζητούν να στηρίξετε με την υπογραφή σας, (γιατί εκεί είναι το σκουληκάκι) αλλά ΠΟΙΟΣ σας το ζητάει. Η Avaaz.org που πολλές φορές χρησιμοποιείται για αυτόν τον σκοπό, δεν είναι καθόλου αγνή και αθώα. 

Ποια είναι η Avaaz.org 

Ιδρύθηκε σχετικά πρόσφατα, το 2007, για την στήριξη ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικαιωμάτων των ζώων, αλλά κύρια... για την κλιματική αλλαγή! Η λέξη Avaaz είναι περσική και σημαίνει 'φωνή', αλλά χρησιμοποιείται και σε άλλες γλώσσες με παρόμοια έννοια, όπως τα Τουρκικά, Ινδικά κλπ Συνεργάζεται και με άλλες οργανώσεις κι ένας από τους λαμπρούς υποστηρικτές της είναι ο G. Soros. Μην ενθουσιάζεστε, λοιπόν, μόλις δείτε ένα θέμα της αρεσκείας σας, κοιτάτε πρώτα ποιος φορέας το στηρίζει και ποιος το διοργανώνει. Πολλές φορές, οι υπογραφές χρησιμοποιούνται, στην καλύτερη περίπτωση, απλά σαν poll, στην χειρότερη και για φακέλωμα, αφού για να είναι έγκυρη η συμμετοχή σας χρειάζονται και έγκυρα προσωπικά στοιχεία.

Στα δικά μας τώρα, τα της Ε.Ε. 

Η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών δίνει το δικαίωμα υποβολής μιας πρωτοβουλίας προς συζήτηση στην Ε.Ε. Υπάρχουν όμως κανόνες και διαδικασία και μπόλικος χρόνος αναμονής για έγκριση, οπότε, αν είναι κάτι το σούπερ επείγον, απλά ξεχάστε το.

Μόλις επιβεβαιωθεί η καταχώριση της προτεινόμενης πρωτοβουλίας σας, μπορείτε να αρχίσετε να μαζεύετε υπογραφές/ δηλώσεις υποστήριξης από πολίτες. Έχετε 12 μήνες για να συγκεντρώσετε τον απαιτούμενο αριθμό που είναι 1 εκατομμύριο συνολικά, με ελάχιστο αριθμό από τουλάχιστον 7 κράτη μέλη – βλέπε παρακάτω.

Πάντως η όλη διαδικασία τραβάει περίπου στα 2 χρόνια, χώρια το τρέξιμο για να μαζευτούν οι υπογραφές. Και πάμε και στοίχημα, αν είστε κάποια ΜΚΟ που 'νοιάζεται' για κάποιο θέμα που θέλουν οι ίδιοι να προωθήσουν αλλά χρειάζονται back up φωνής λαού, κάτι σαν 'σώστε τον πλανήτη από την κλιματική αλλαγή και τις πολλές γεννήσεις', τα πράγματα θα τρέξουν και οι δρόμοι θα ανοιχτούν και το θελημά σας θα... 'γεννηθεί'! 

Καλά σας κουράγια!!!

© AllNewz  (όροι χρήσης)