Μαχάτμα Γκάντι, η μορφή και Jai Jagdish Hare, η υπέροχη προσευχή. 
Τα ενώσαμε και κάναμε αυτό το βίντεο. 
Τα λόγια του μας δίνουν πάντα αληθινό κουράγιο...

βίντεο & διαβάστε περισσότερα 

Ο πιο καθαρός και καταγάλανος ουρανός που είχα μέρες να δω εξελίχθηκε μετά από λίγες ώρες σε χημική φρίκη...

Άνοιξα το πρωί τα παντζούρια κι άνοιξε και η καρδιά μου -ο πιο λαμπερός ουρανός και η πιο καθαρή ατμόσφαιρα εδώ και μέρες. Μετά από λίγο βγήκα να κάνω καμιά δουλειά, ευκαιρία λέω που είναι τόσο καθαρά, κι ας έκανε λίγο δροσούλα αφύσικη για την εποχή, και αντίκρισα το γνωστό απεχθές θέαμα: 

Στη διπλανή αυλή, οι γείτονες με παρέα, έπιναν τσιπουράκι κι έτρωγαν μεζεδάκια και γέλαγαν. Τι γίνεται εκεί πάνω; Στα @@ μας... Εμείς να 'μαστε καλά, ό,τι φάμε, ότι πιούμε κι ό,τι κλπ κλπ μας... Εξάλλου ένα ζευγάρι άκληρο από επιλογή, γιατί δεν ήθελε να χάσει τι βολή του και την 'ανεμελιά' του, όπως λένε, δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό.

Μα βέβαια! Δημοκρατία έχουμε, το 'νοιάζομαι' είναι δημοκρατικό δικαίωμα, όχι υποχρέωση. Οπότε με νοιάζει ό,τι νοιάζει εμένα και μόνο κι όχι το σύνολο. Κι έτσι μπορώ να διαλέγω, βάσει δικαιώματος, να έχω την ίδια τύχη με μια κατσαρίδα. Κι επειδή στη δημοκρατία μετράει πάντα η πλειοψηφία, η μειοψηφία θα πρέπει να υποστεί τις αποφάσεις της, σωστά;

Λάθος. Όταν οι 'πεφωτισμένοι' με σύνθημα "ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα" έβγαζαν από τη μέση την αντιλαϊκή μοναρχία, το έκαναν απλά γιατί ήθελαν να είναι η ολιγαρχία στη θέση του μονάρχη. Και σε αυτή τη νέα δημοκρατία επικρατεί μια ψευδαίσθηση ελευθερίας, ισότητας και αδελφότητας. Η ελίτ εκπαιδεύει τις μάζες από νωρίς να ακούν, να υπακούν και να μην σκέφτονται. Κι αν ακόμα κάποιοι σκεφτούν και θέλουν να δράσουν να μην μπορούν, αφού οι θέσεις θα είναι ήδη κατειλημμένες με τα μικρόφωνα κλειστά και τις καλοπληρωμένες συνδικαλιστικές καρέκλες άνετες για τους στημένους κώλους.

Τα κινήματα- μόλις από κίνημα του ενός γίνουν των δυο - μπαίνουν στο στόχαστρο και είτε πυροβολούνται, είτε καπελώνονται. Παλιά η τεχνική κι ασκείται από όλες τις πλευρές -αριστερά και δεξιά. Μη μου το μαγαζί τάραττε.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο κατώτερο επίπεδο, αυτό της κατσαρίδας, που την ψεκάζουν κι αυτή κουνά για λίγο τις αντένες της και μετά... τέζα η Τερέζα!

Άρα κι εγώ, έχω ίσα ακριβώς δικαιώματα μαζί της. Κι εσύ... κι εσύ, κι εσύ.... "Ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα" κάτω από έναν ψεκασμένο ουρανό. Η παράνοια και η ψευδαίσθηση σε όλο της το μεγαλείο!!! 

Α, κοίτα... μην ξεχάσεις να πας να ψηφίσεις κάτι απ' όλα αυτά που σε αφήνει να διαλέξεις το σύστημα:

• Νέα Δημοκρατία -μας ψεκάζει εδώ και χρόνια
  
• Πασόκ/Ελιά -οι ψεκασμοί ξεκίνησαν επί εποχής Σημίτη, εντάθηκαν επί ΓΑΠ
• ΑΝΕΛ - Στο μπαράκι λέμε μας ψεκάζουν, στη Βουλή το ξεχνάμε, εξάλλου ο Καμμένος έχει υπάρχει σε κυβέρνηση όταν η Ελλάδα ψεκαζόταν και δεν μίλησε
• ΔΗΜΑΡ - Εκτός κυβέρνησης κάνουμε επερώτηση, εντός κυβέρνησης ξεχνάμε να ζητήσουμε την απάντηση
• ΛΑΟΣ - Το ίδιο ισχύει και για κάποιους βουλευτές του ΛΑΟΣ
• ΚΚΕ - Δεν νομίζω, δεν ξέρω, δεν απαντώ. Πολύ απλά γιατί έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, οι ψεκασμοί άρχισαν επί Σοβιετικής Ένωσης και μετά τις ξεσήκωσαν οι Αμερικάνοι
• ΕΠΑΜ - Ο Καζέκης σε βίντεο ακτιβιστών άλλα λέει (μιλάει για τα παράγωγα καιρού και την χειραγώγηση του κλίματος) στην εκπομπή Ευθέως τα μασάει, αλλά του ξεφεύγει και λέει ότι "ξέρει από προσωπική πείρα ότι η τεχνολογία υπάρχει". Ποια προσωπική πείρα; Ήταν στέλεχος του ΚΚΕ, μην το ξεχνάμε, άρα είναι όλοι ενήμεροι και στο κόλπο.
• Το ΠΟΤΑΜΙ - Ε, τι να πω για των αρχηγό του κινήματος "Δεν μας ψεκάζουν, είστε όλοι μαλάκες"; Αυτός το πήγε κι ένα βήμα παραπέρα. Την άρνηση την ανήγαγε σε κίνημα απομυθοποίησης. Εύγε! Και φεύγε, να μη σε βλέπω!!!
• Χρυσή Αυγή - Καλά... δεν θα σχολιάσω... Αυτοί έτσι κι αλλιώς είναι 'εθνικιστές', οπότε και δεν τους απασχολεί το 'παγκόσμιο φαινόμενο'. Το πολύ πολύ, να διεκδικήσουν περισσότερο ψέκασμα για την Ελλάδα και τους Έλληνες, έτσι, για να την πουν στους αλλοδαπούς και  μην είμαστε όλοι το ίδιο!
• ΣΥΡΙΖΑ - Και φτάνουμε στον ευλογημένο Σύριζα που κοντά είναι να αναλάβει και την εξουσία. Δεν μπορώ να σας πω τη θέση παίρνει, γιατί όταν ρώτησα τον Τσίπρα πριν από 3 χρόνια μέσω της σελίδας του στο φέις, δεν μου απάντησε, μου έσβησε την ερώτηση και με μπλόκαρε. Την επομένη τηλεφώνησα στα γραφεία και μου υποσχέθηκαν ότι θα μου στείλουν σχετικό μέηλ. Μέηλ δεν έχω λάβει ακόμα, οπότε... δεν μπορώ να σας πω τι θέση παίρνει. Προφανώς η θέση χάθηκε στις πολλές συνιστώσες και ψάχνει να βρει κάποια διέξοδο μέσα από το λαβύρινθο...

Γι' αυτό κι εγώ θα ψηφίσω ό,τι και μια κατσαρίδα, αφού έχουμε τα ίδια δικαιώματα. Οι κατσαρίδες εκλέγουν δημάρχους κι ευρωβουλευτές; Όχι. Άρα ούτε κι εγώ. Αν ποτέ γίνουμε άνθρωποι, με πνεύμα, νου και ψυχή, τότε θα αρχίσω κι εγώ να διαλέγω. Μεταξύ ανθρώπων κι όχι ψεκαστών. Μέχρι τότε όλοι μου μοιάζουν ίδιοι, με μια μπουκάλα στην πλάτη κι ένα ψεκαστήρα στο χέρι. Δημοκρατία = το νέο ζιζανιοκτόνο, όπου έχεις δικαίωμα να επιλέξεις μόνο τη μάρκα...

Αυτό είναι το ψηφοδέλτιο μου κι όποιος θέλει μπορεί ελεύθερα να το αντιγράψει. 

Aν δεν μου επιτρέπεται να είμαι άνθρωπος και πρέπει να διαλέξω κάτι άλλο, αντί κατσαρίδας, διαλέγω το γουρούνι. Τουλάχιστον αυτό, βγάζει μεγάλη τσιρίδα καθώς το πηγαίνουν στη σφαγή...

Γιάννα Μυράτ
συντάκτρια της AllNewz

Αν θες να αρρωστήσεις ένα δέντρο, στοχεύεις τα ριζά του. Αν θες να γκρεμίσεις ένα οικοδόμημα, στοχεύεις τα θεμέλια. Κι αν θες να διαλύσεις την κοινωνία, στοχεύεις τη γυναίκα. Και αυτό έπραξαν...

Δεν είναι περίεργο ότι ο φεμινισμός ξεκίνησε επίσημα ως φιλοσοφία και κίνημα, με την σύγχρονη έννοια, την ίδια εποχή με τον 'Διαφωτισμό;' Κατά τον 19ο αιώνα προωθήθηκε και στηρίχθηκε από τον Άγγλο φιλόσοφο και πολιτικό οικονομολόγο John Stuart Mill και όχι μόνο. Πολλές εξέχουσες 'ανδρικές' προσωπικότητες και ιδρύματα και οργανισμοί, οργάνωναν τις γυναίκες στο πέρασμα του χρόνου και όλοι μαζί είχαν ένα κοινό παρονομαστή: Ήταν τέκτονες, δηλαδή ανήκαν σε εκείνες τις κλειστές κοινωνίες που θέλουν να εξουσιάζουν με μυστικότητα τον κόσμο, όπου οι γυναίκες -πλην ελαχίστων μικρών στοών- απαγορεύονται! 

Για ποια 'ισότητα' μιλάμε;

Η αρχή του φεμινιστικού κινήματος, τοποθετείται γύρω από τη Γαλλική Επανάσταση. Αρχικά, είχε την μορφή ενός τετραδίου παραπόνων (1789), το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στην λεγόμενη Διακήρυξη Δικαιωμάτων των Γυναικών (1791). Έτσι ο αγώνας οργανώνεται και στη συνέχεια το ενδιαφέρον μεταφέρεται στην Αγγλία, 70 χρόνια αργότερα, με τον αγώνα για την διεκδίκηση ψήφου. Βασική αρχή δεν ήταν άλλη από την ισότητα των 2 φύλων. Κάπου στον εικοστό αιώνα εμφανίζονται και οι 'σουφραζέτες', οι οποίες ξεκίνησαν την δράση τους με εισβολές σε βουλευτικές συνεδριάσεις και συνέχισαν με εμπρησμούς δημοσίων κτηρίων.

Όμως για ποια 'ισότητα' των 2 φύλων, μιλάμε; Ισότητα στην εκμετάλλευση; Την ίδια ακριβώς περίοδο, και δεν είναι καθόλου σύμπτωση, έχουμε τη Βιομηχανική Επανάσταση (μεταξύ των ετών 1760 - 1860) και η γυναίκα είναι απαραίτητη στην παραγωγή. Η γυναίκα εργάτρια, βέβαια, η φτωχή γυναίκα, που τότε έπαιζε τον ίδιο ρόλο που παίζει στις μέρες μας ο μετανάστης: Ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια από του άντρα.

Σε πρωτόγνωρες περιπέτειες μπαίνει η δημοκρατία στην Ευρώπη. Με τη Συνθήκη της Λισαβόνας η Ε.Ε. απέκτησε το δικαίωμα να συνάπτει συμφωνίες προστασίας επενδύσεων. Το ασκεί για πρώτη φορά στα πλαίσια της εμπορικής συμφωνίας με τον Καναδά. Εκεί, εισάγει το δικαίωμα σε οποιονδήποτε ιδιώτη επενδυτή που ενοχλείται από κάποιο νέο νόμο για την προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων, του περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας κ.τλ. να ζητεί την κατάργησή του. 


Η προσφυγή γίνεται όχι σε εθνικά ή ευρωπαϊκά δικαστήρια, ούτε καν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, αλλά σε μια εξωθεσμική ειδική επιτροπή δικηγόρων. Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι σε κρίσιμες νομοθεσίες η απόφαση είναι υπέρ των εταιρειών. Με τον τρόπο αυτό οι εταιρείες αναλαμβάνουν τον ρόλο του νομοθέτη. Είναι ένας έξυπνος τρόπος για να παρακάμψουν τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία και το κράτος δικαίου.

Οι δυσμενείς επιπτώσεις αυτής της συμφωνίας στη νομοθεσία είναι εμφανείς στην υπόθεση της χημικής βιομηχανίας Ethyl εναντίον του Καναδά, που εκδικάστηκε με βάση αντίστοιχη διάταξη που υπήρχε στη  Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Βορείου Αμερικής (ΝΑFTA). Ένα πρόσθετο βενζίνης, το ΜΜΤ, που παρήγαγε η εταιρεία, είχε απαγορευθεί στον Καναδά για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας. Η Ethyl, που κατασκεύαζε το ΜΜΤ, μήνυσε τον Καναδά στην ειδική επιτροπή, όπως προέβλεπε η NAFTA. Ο Καναδάς κατέληξε σε συμβιβασμό και πλήρωσε περίπου 16 εκατομμύρια δολάρια για ζημιά που υπέστη η υπόληψη της εταιρείας, ενώ υποχρεώθηκε να ανακοινώσει ότι το ΜΜΤ δεν θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον και αναγκάστηκε να άρει την απαγόρευση.

Άλλη πρόσφατη υπόθεση αφορά τη Γερμανία, που είναι από τις χώρες που πιέζουν για την απόφαση. Η σουηδική εταιρεία Vattenfall μήνυσε τη Γερμανία το 2009 σχετικά με τους περιβαλλοντικούς όρους λειτουργίας ενός εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο Αμβούργο ζητώντας αποζημίωση ύψους 1,4 δισ. ευρώ. Η διένεξη τερματίστηκε με υποχώρηση της Γερμανίας. Επιπλέον, η ίδια εταιρεία μήνυσε τη Γερμανία ξανά το 2012, αυτή τη φορά για την απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να κλείσει τα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας. Η Vattenfall αυτή τη φορά έχει ζητήσει αποζημίωση πάνω 700 εκ. ευρώ για το κλείσιμο δύο πυρηνικών της μονάδων στη Γερμανία. Η απόφαση εκκρεμεί.

Εκκρεμεί ακόμη η κατάληξη της διαμάχης μεταξύ της καπνοβιομηχανίας Philip Morris και της Αυστραλίας. Η πολυεθνική του καπνού μήνυσε την Αυστραλία βασισμένη σε μια παρόμοια συμφωνία προστασίας επενδύσεων, που είχε περιληφθεί στη διμερή επενδυτική συνθήκη της Αυστραλίας με το Hong Kong το 1993. Ο αντικαπνιστικός νόμος, που εγκρίθηκε από το κοινοβούλιο της Αυστραλίας το 2011, έθεσε περιορισμούς στη χρήση των λογοτύπων των καπνοβιομηχανιών πάνω στις συσκευασίες των τσιγάρων και μεγάλωσε τον χώρο των προειδοποιητικών ενδείξεων για τους κινδύνους στην υγεία. Η Philip Morris, που δεν είχε παρά ένα γραφείο στην Αυστραλία, υποστήριξε ότι το νομοσχέδιο θα μείωνε την αξία των επενδύσεών της στα εμπορικά σήματα και άλλα πνευματικά δικαιώματα.

Στο πλαίσιο της εμπορικής συμφωνίας Ε.Ε.-Καναδά, αυτό σημαίνει πως οι καναδικές εταιρείες αλλά και κάθε εταιρεία που αποφασίσει να ανοίξει μια θυγατρική στον Καναδα θα είναι σε θέση να ακυρώσουν την ευρωπαϊκή, εθνική ή περιφερειακή νομοθεσία μας και να παρακάμψουν οποιοδήποτε νομικό περιορισμό  που θα θεσπιστεί για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος μέσα από τη βελτίωση των εργασιακών και  περιβαλλοντικών κανόνων, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους. Η συμφωνία βέβαια με τον Καναδά θα αποτελέσει το πρότυπο που θα ακολουθήσουν όλες οι επερχόμενες εμπορικές συμφωνίες της Ε.Ε. με ΗΠΑ, Ινδία, Σιγκαπούρη κ.ά.

Όσον αφορά τις νομικές δαπάνες υπεράσπισης μιας τέτοιας  διένεξης, υπάρχουν παραδείγματα κρατών μελών της Ε.Ε. που έπρεπε να πληρώσουν 10 έως 15 εκατομμύρια δολάρια ανά υπόθεση για την υπεράσπισή τους. Επιπλέον, οι ειδικές αυτές επιτροπές αποτελούνται από δικηγόρους (διαιτητές) που λειτουργούν χωρίς τις εγγυήσεις του ευρωπαϊκού δικαστικού συστήματος (αρχή της αμεροληψίας), ενώ κατά κανόνα δεν υπάρχει δυνατότητα άσκησης έφεσης κατά των αποφάσεών τους. Οι διαιτητές μπορούν να έχουν πολλαπλούς ρόλους, γεγονός που οδηγεί σε σύγκρουση συμφερόντων. Μπορούν να συμμετέχουν ως διαιτητές σε μια υπόθεση, ενώ σε άλλη να εργάζονται ως δικηγόροι υπέρ των επενδυτών.

Η συμφωνία επιτρέπει στους επενδυτές να προσβάλλουν όχι μόνο αποφάσεις της διοίκησης, οι οποίες θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις επενδύσεις τους, αλλά κάθε νόμο για κοινωνικά, περιβαλλοντικά και οικονομικά θέματα. Αυτό σημαίνει ακραίο κόστος για τα κράτη μέλη σε μια περίοδο δημοσιονομικής στενότητας. Υπονομεύει την ίδια την κυριαρχία των κρατών να νομοθετούν για λόγους δημοσίου συμφέροντος και διαβρώνει τη δυνατότητα των ευρωπαϊκών οργάνων, κυβερνήσεων και κοινοβουλίων να θεσπίζουν κανόνες. Τα κράτη που μηνύονται, υποχρεώνονται να καταβάλουν υπέρογκα δικαστικά έξοδα για την υπεράσπισή τους και επιπλέον να καταργήσουν τους ενοχλητικούς νόμους και να αποζημιώσουν τους επενδυτές καταβάλλοντας τεράστια ποσά από τα χρήματα των φορολογουμένων. 

Η εμπορική συμφωνία με τον Καναδά θα ολοκληρωθεί πολύ σύντομα. Αν εγκριθεί από τις κυβερνήσεις θα έρθει προς ψήφιση στο ευρωπαϊκό και στα εθνικά κοινοβούλια.. Αλλά δεν υπάρχει πίεση από τους συμπολίτες μας και είναι δύσκολο να αποδώσουν οι προσπάθειες να αποκρούσουμε την συμφωνία αυτή. Δεν υπάρχει ούτε μια οργάνωση πολιτών που να ασχολείται με το ζήτημα αυτό, δεν έχουμε λάβει ούτε ένα γράμμα που να ζητάει από τους ευρωβουλευτές να αντιδράσουν. Αν δεν διαδοθεί η είδηση, οι κυβερνήσεις θα εγκρίνουν τη συμφωνία και η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών θα την υπερψηφίσει. Και με δημοκρατικό τρόπο θα αποφασίσουμε την παραχώρηση νομοθετικών εξουσιών στις εταιρείες.

Κρίτων Αρσένης, ανεξάρτητος ευρωβουλευτής.

Αχ… τι ωραία που περνάς εκεί άνετα στον καναπέ σου, ενώ παρακολουθείς έναν άλλο “λεκέ”, έναν άλλο “bunga bunga”, έναν άλλο “ξένο οργασμό” και φτιάχνεσαι και χασκογελάς μαζί τους.
                                                                                                                              Όλα έγιναν μια μεγάλη πασαρέλα για τα διάσημα πρόσωπα και ένα μεγάλο κρεβάτι, όπου μόνο οι εραστές “περνάνε καλά”, ενώ εσύ τους παρακολουθείς από την κλειδαρότρυπα και στο τέλος πληρώνεις το λογαριασμό του δωματίου όπου συναντιούνται. Ναι, φίλε μου, μη μου πεις ότι δεν το είχες καταλάβει, γιʼ αυτό σε θέλουν, γιʼ αυτό σε αφήνουν να “παίρνεις μάτι”, στο τέλος, όπως σου είπαν “μαζί τα φάγαμε”, θα σου πουν “μαζί γ@μ@σ@μ@”… κι εσύ, πάλι θα βάλεις το χέρι στην τσέπη σου και θα πληρώσεις τους λογαριασμούς τους και τα viagra τους, γιατί χωρίς αυτά θα μπορούσαν να γευτούν μόνο καμιά σούπα!

Δε βλέπεις ότι παντού τα ίδια κάνουν; Τι κι αν αλλάζουν τα χρόνια, η μόδα, οι Χώρες ή οι εποχές. Μια φοράνε ζιβάγκο, μια κουστούμι και γραβάτα, μια κράνος, μια έχουν αεροσυνοδούς, ηθοποιούς, μια καμαριέρες, μια γραμματείς, μια ενήλικες, μια αθλήτριες, όλοι “καλοπερνάνε” κι εσύ χαίρεσαι επειδή σου δίνουν “βούτυρο για το ψωμί σου” και δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι σε λίγο δεν θα έχεις ούτε τη δυνατότητα να αγοράσεις το καθημερινό σου ψωμί.

Ασχολείσαι με τα ροζ σκάνδαλά τους, κοιτάς από την κλειδαρότρυπα, είσαι τόσο παρμένος που δεν καταλαβαίνεις ότι σε βιάζουν, σου βιάζουν την ψυχή, και σου κλέβουν τη ζωή σου, σε εξουσιάζουν και σε αφήνουν να πιστεύεις ότι είσαι ελεύθερος, ενώ τους ανήκεις… Εραστές και διάσημα πρόσωπα με τις μίζες τους κάνουν πασαρέλα μπροστά σου, χωρίς τσίπα, αγωνίζονται στο ποιος είναι πιο γόης, πιο έξυπνος, πιο μάγκας, σε καθηλώνουν στον καναπέ σου να ενημερώνεσαι για τις μπούρδες ειδήσεις τους από τις εκπομπές τους που, πάλι εσύ πληρώνεις τα δάνεια που πήραν από τις τράπεζες, και τα χρεώνουν σε σένα.

Ώρες και ώρες μαγειρική για να σε ταΐσουν με τα μάτια, μπας και χορτάσεις έτσι, αλλιώς πώς θα χορέψεις στο χορό τους; Τρέχει να αγοράσεις τα περιοδικά τους και τις εφημερίδες όπου δουλεύουν απλήρωτοι εργαζόμενοι και να μαζέψεις κάνα κουπόνι προσφοράς για να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες, να μη χάσεις ούτε πλάνο από τις περιπέτειές τους, ποιος πήγε με ποιον, σε ποιο μέρος στέγασαν τον έρωτά τους, που έκαναν διακοπές, αν κοιμούνται μαζί ή χωριστά από τους συντρόφους τους, με απλά λόγια, ποιος είναι πιο μάγκας, πιο πετυχημένος.

Σου σερβίρουν πρότυπα κενά, χωρίς περιεχόμενα… “ξεφτιλισμένα”. Αυτά σε ενδιαφέρουν; Αυτά είναι τα “είδωλά σου”; Τι και αν γκρεμίζεται κάθε μέρα η Παιδεία, η Υγεία, το βιοτικό επίπεδο της Χώρας , ακόμα και τα βασικά δικαιώματα για τα οποία έχουν δοθεί τόσοι αγώνες και θα έπρεπε να είναι εξασφαλισμένα, για κάθε πολίτη, όπως προβλέπει το Σύνταγμα της κάθε δημοκρατικής Χώρας.
Τι και αν αργοπεθαίνει δίπλα σου ο συνάνθρωπός σου, αυτοκτονούν ή πνίγονται τόσα άτομα καθημερινά σε μια θάλασσα από βάσανα. Ψιλά γράμματα όλα αυτά μπροστά στο Life Style που σου προσφέρουν απλόχερα για την ψυχαγωγία σου, για να περνάς καλά παιδί μου, “για το καλό σου”.
Με το ένα χέρι σου αφαιρούν τα πάντα και με το άλλο σου χαρίζουν ψίχουλα για να το παίξουν σωτήρες. Κι όταν έρθει η ώρα, πάλι θα καταφέρουν να σε πείσουν να τους ξαναψηφίσεις, τόσο λαμπρά πρόσωπα, τόσο πετυχημένα, καμάρι σου να τους τιμή-σεις με τη ψήφο σου…

Παίζουν θέατρο στις πλάτες σου, κάνουν πως μαλώνουν, πως υποφέρουν για την κατάσταση, πως τάχα νιώθουν τον πόνο σου, απλά δεν υπάρχει άλλη λύση για να βγούμε από το τούνελ, από την κρίση. Γινόμαστε παντού ρεζίλι, αλλά… στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάμε ποτέ για σχοινί και, δυστυχώς, είναι πολλοί τελευταία οι κρεμασμένοι και το σχοινί εμφανίζεται, όλο και περισσότερο, έτσι μαγικά, στα ντουλάπια κάθε σπίτι του Έλληνα πολίτη. Αν και χριστιανοί δεν έχουν το Θεό τους και τα αίσχη τους ξεπερνούν εκείνα των Σοδόμων και Γομόρρων.

Δεν ξέρω εσύ φίλε, αλλά εγώ έχω κουραστεί, έχω αηδιάσει και σιχαθεί μαζί τους και αρνιέμαι να συμμετέχω σε αυτό το “σκληρό πορνό”, σε αυτό το θέατρο του παραλόγου… Κλείνω την τηλεόραση, σηκώνομαι από το καναπέ και ανοίγω την πόρτα, βγαίνω έξω και διεκδικώ μια καλύτερη ζωή. Δεν θα γίνω κομπάρσος στη ζωή κανενός. Εσύ… αν θες να έχεις ζωή και να είσαι μέσα σε αυτή την ίδια πρέπει να… “βγεις έξω”, ώστε να ξυπνήσεις από το λήθαργο. Αυτός είναι ο σκοπός τους, έτσι σε θέλουν.

Αλλά εσύ μη τους κάνεις το χατίρι… συνέχισε να ονειρεύεσαι, αλλά μην κοιμάσαι. Πάλεψε για τα όνειρά σου. Γύρνα τους την πλάτη και προσπάθησε να αντικρίσεις την πραγματική ζωή, πριν να είναι πολύ αργά. Κάνε κάτι, τέρμα τα λόγια και οι υποσχέσεις, χορτάσαμε από αυτά. Σήκωσε τα μανίκια σου και άρχισε να χτίζεις μια ανθρώπινη ζωή, μια ζωή που να είναι γεμάτη ουσία και όχι βιτρίνες.
Να βιαστείς, μη χάνεις χρόνο, όσο πιο γρήγορα θα καταλάβεις ότι δεν τους έχεις ανάγκη, αλλά αυτοί σε έχουν για να ζήσουν, τότε βρίσκεσαι ήδη στο μονοπάτι της νίκης. Προχώρα… γιατί η ζωή είναι μικρή και όπως λέει και ένας στίχος του Οδυσσέα Ελύτη… “δεύτερη ζωή δεν έχει!»

Cosmina Furchi Gliatas aixmi.gr via networkedblogs.com/

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΜΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ 2014.
                      του οικονομολόγου Χρήστου Στεφανάτου

Αγαπημένε μου συμπατριώτη,

Δε θα σου δώσω ευχές για τη νέα χρονιά. Οι ευχές δεν ταιριάζουν στους καιρούς μας. Αυτό που θέλω να σου πω είναι το ΠΟΣΟ Μ@Λ@Κ@Σ ΕΙΣΑΙ και εξηγούμαι: εδώ και πέντε χρόνια συστηματικά σου καταστρέφουν τη ζωή και εσύ παραμένεις παθητικός αποδέκτης. Γιατί; Τι έχεις πάθει; Δε βλέπεις ότι στο τέλος θα τα χάσεις όλα; Την πατρίδα σου, την ελευθερία σου , τα παιδιά σου , την ψυχή σου. 

«Μα ΕΓΩ δεν έχω (ακόμα) πρόβλημα» απαντά ο νοικοκύρης. «Δεν πήρα δάνειο, έχω σπίτι, εξοχικό, μόνιμη δουλεία και καταθέσεις στην τράπεζα. Δεν θέλω να τα διακινδυνεύσω. Άλλωστε απέχω πολύ από τον γκρεμό, ας αντιδράσουν αυτοί που έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα από εμένα»… «ΕΓΩ έχω 20.000€ και δουλεύω στο δημόσιο»... «ΕΓΩ έχω 10.000€ , παίρνω και ένα νοίκι .»… «ΕΓΩ δεν έχω λεφτά στην τράπεζα αλλά ο πατέρας μου παίρνει μια καλή σύνταξη» « ΕΓΩ είμαι από γραπτό διαγωνισμό ΑΣΕΠ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι δε θα μας πειράξει, θα έχω έναν μισθό»… «ΕΓΩ έχω αυστραλιανή υπηκοότητα και άμα δω τα πολύ σκούρα θα την κάνω» ….. Ρε μ@λ@κα νοικοκύρη είμαστε σε πόλεμο δεν το βλέπεις; Ότι θεωρείς σήμερα αυτονόητο δεν θα είναι αύριο. Πουθενά δε θα είσαι ασφαλής. Ο παλιός κόσμος πέθανε. Δεν πρόκειται να σωθείς μόνος σου. Ή όλοι μαζί θα σωθούμε ή όλοι μαζί θα χαθούμε. Πρέπει να είσαι πολύ πάνω στη λίστα των προδοτών για να επιβιώσεις. Και ξέρεις οι προδότες αλλάζουν ανάλογα με τις επιθυμίες του συστήματος. ‘Όταν λοιπόν θα έρθει η σειρά σου να πέσεις στο γκρεμό (και θα έρθει μην αμφιβάλεις), δεν θα έχει μείνει κανένας για να σε σώσει. Μπες μπροστάρης στη μάχη. Ο διπλανός σου έχει χάσει τις ελπίδες του. Αυτοκτονεί! Πολέμα και γι’ αυτόν.

ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ* ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΑΝ ΑΤΟΜΟ-ΙΔΙΩΤΗΣ (IDIOT) ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ.
«Μα αν δεν κάνουμε ότι μας πούνε φοβάμαι ότι θα μας διώξουν από την Ευρωζώνη και θα καταστραφούμε» απαντά ο φοβισμένος. Ρε μ@λ@κα φοβισμένε, δεν καταλαβαίνεις ότι η ευρωζώνη δημιουργήθηκε ακριβώς για να έρθει εκείνη η μέρα που θα είσαι ευάλωτος σε εκβιασμούς και φοβέρες. Το σύστημα οσφραίνεται το φόβο σου με αποτέλεσμα να γίνεσαι όλο και πιο ευάλωτος στις ορέξεις του. Σκότωσε όλους σου τους φόβους. Άδειασε το μυαλό σου από τις μ@λ@κίες που το έχεις γεμίσει. Η μέγιστη 
*Ειδική αναφορά στο «σύστημα» θα γίνει στο τέλος της επιστολής.
κατάντια στη ζωή είναι να γίνεις αυτό που γίνεσαι σήμερα: σκλάβος στην πατρίδα σου χωρίς μάχη. Δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα περισσότερο από αυτό. «Μα θα πεινάσω» μου απαντάς. «Να πεινάσεις». Καλύτερα νηστικός και ελεύθερος παρά επαίτης και σκλάβος. Να μην σκέφτεσαι το σήμερα και το αύριο αλλά το μεθαύριο.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΠΕΡΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΕΓΙΣΤΟ ΤΩΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ: ΤΟΝ ΦΟΒΟ.
«Μα ας κάνουμε λίγο υπομονή. Θα έρθει η ανάπτυξη, θα μας «κουρέψουν» και το χρέος, εγώ ελπίζω» , απαντά ο ευκολόπιστος. Ρε μ@λ@κα ευκολόπιστε δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη χωρίς εθνική κυριαρχία. Τα προτεκτοράτα ποτέ δεν αναπτύχθηκαν. Γι’ αυτό ακριβώς είναι προτεκτοράτα για να τα απομυζούν οι κυρίαρχοί τους. Σκότωσε όλες σου τις ελπίδες. Μην ελπίζεις σε τίποτα που δεν το αντιλαμβάνεσαι σε βάθος. Ψάξε, διάβασε, κατανόησε. Μόνο έτσι θα αποκτήσεις ολοκληρωμένη προσωπική άποψη και θα πάψεις να είσαι χειραγωγούμενο πρόβατο.

ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΦΗΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΕΛΠΙΔΑΣ. ΓΙΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.
«Μα αυτοί που μας κυβερνούν δίνουν αγώνα για το μέλλον μας. Ξέρουν τι κάνουν», απαντάει ο ευθυνόφοβος. Ρε μ@λ@κα ευθυνόφοβε ξέρεις τί περιουσίες έχουν όλοι αυτοί; Η ζωή σου δεν έχει καμία σχέση με τι δική τους ζωή. Γραμμένο στα π@π@ρια τους σε έχουν .Για το δικό τους μέλλον και τη δική τους επιβίωση μεριμνούν. Μην περιμένεις κανένα σωτήρα. Μόνος σου θα σώσεις τον εαυτό σου. Ανέλαβε την ευθύνη της ζωή σου. Όχι αύριο. Σήμερα. Διαφορετικά θα είσαι αιώνια ραγιάς.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΣΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΠΟΛΥ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΟ ΑΝΘΡΩΠΟ. 
«Μα έκανα λάθη. Πήρα δάνειο για να αγοράσω το σπίτι μου , παρακάλεσα για να διορισθεί η κόρη μου και τόσα χρόνια τους ψήφιζα άρα μου αξίζει αυτό που μου συμβαίνει» απαντά ο ενοχοποιημένος. Ρε μ@λ@κα ενοχοποιημένε, λειτουργούσες μέσα σε ένα σύστημα αξιών το οποίο ναι μεν μηχανικά αποδέχτηκες και αναπαρήγαγες αλλά δεν δημιούργησες εσύ . Δεν σε απαλλάσσω από την ευθύνη σου. Σου αποδίδω την ευθύνη που σου αναλογεί. Για την καταστροφή και την ήττα πρωτίστως ευθύνεται ο στρατηγός και όχι ο στρατιώτης. Το σύστημα εξουσίας, αν διέθετε τη στοιχειώδη ευθιξία, έπρεπε ήδη να έχει κάνει χαρακίρι αναλαμβάνοντας έτσι τη βασική του ευθύνη. Αντί αυτού αυτοεξαιρείται των συνεπειών και διαποτίζει την κοινωνική πυραμίδα με ενοχές προκειμένου να την κρατά αδρανοποιημένη. Σε καθιστώ όμως υπεύθυνο πρώτον γιατί ασυνείδητα εμπιστεύτηκες το σύστημα της κοινωνικής και οικονομικής συμβίωσης χωρίς να το έχεις κατανοήσει και δεύτερον γιατί συνεχίζεις να το ανέχεσαι, μένοντας παθητικός.

ΠΕΜΠΤΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΤΟΥΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΚΑΠΟΙΑΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ Η΄ΑΣΤΟΧΙΑΣ. ΈΤΣΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΠΟΤΙΜΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ (LOOSERS) ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ. ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΔΡΑΣΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. 
«Μα τι μου ζητάς. Να τινάξω στον αέρα την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και να πω όχι στο μέλλον. Να επιστρέψω στο παρελθόν. Ο κόσμος πάει μπροστά και όχι πίσω » απαντά ο ευρωπαϊστής. Ρε μ@λ@κα ευρωπαϊστή, δεν υπάρχει καμία προοπτική. Από την αρχή αυτό ήταν το σχέδιο. Πίστεψες ότι όλη η ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρώ έγινε για το καλό σου; Ρε μ@λ@κα σκλάβους ψάχνανε και σε πιάσανε κορόιδο. Σε πείσανε ότι ευτυχία είναι ν’ αλλάζεις αυτοκίνητο κάθε δύο χρόνια και αποπροσανατολίστηκες. Σου πετάξανε το τυρί και δεν είδες τη φάκα. Αν στο λέγανε από την αρχή ότι ψάχνανε για σκλάβους θα αντιδρούσες. Για αυτό σε σιγοψήσανε τόσα χρόνια και τώρα έχεις γίνει λουκούμι. Πάψε επιτέλους να κοιτάς το περιτύλιγμα. Δες και το περιεχόμενο. Κι αν είναι πρόοδος: α) να έχουμε αύξηση των αυτοκτονιών 43% από την αρχή της κρίσης β) τα παιδιά να «ορκίζονται» στους γονείς τους ότι δε θα πεινάσουν για να μην τα αφήνουν στα ιδρύματα τις καθημερινές γ) οι μαθητές να λιποθυμάνε στα σχολεία από ασιτία δ) ο κόσμος να τρώει από τα σκουπίδια ε) οι διευθυντές των super market να ανακατεύουν φαγώσιμα με σκουπίδια καθ’ υπόδειξη των εταιριών προκειμένου οι άνθρωποι να μην μπορούν να φάνε ούτε από τα σκουπίδια κοκ ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΗΝ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!!!

ΕΚΤΗ ΜΕΡΙΜΝΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΛΑΒΟΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕΡΒΙΡΕΤΑΙ ΣΕ ΩΡΑΙΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ.
Αγαπημένε μου συμπατριώτη, διατηρώ την ψυχραιμία μου ενώ θα ήθελα να ουρλιάξω. Φοβάμαι όμως ότι θα χαρακτηριστώ παράφρων και ταραχοποιό στοιχείο και θα με κλείσουν κάπου για να με «συμμορφώσουν». Σου γράφω όχι από καπρίτσιο αλλά γιατί βλέπω ένα -όχι πολύ μακρινό- μέλλον τόσο ζοφερό που αν δεν αντιδράσεις σήμερα η ζωή σου θα γίνει ένας ατελείωτος εφιάλτης. 

Καταρχήν , την Ελλάδα όπως την ξέρεις, ξέχασέ την. Το ελληνικό έθνος οδεύει προς την οριστική εξαφάνιση του και εσύ, ο σημερινός Έλληνας, φαίνεσαι συμβιβασμένος με αυτή τη μοίρα. Οι 40 αιώνες της ελληνικής ιστορίας θα διακοπούν βίαια επί των ημερών μας. Όσοι λίγοι απομείνουν θα είναι σκλάβοι στη πατρίδα τους. Άνθρωποι-μηχανές. Χωρίς σκέψη , συναισθήματα, ανθρωπιά και όνειρα. Εθνικά ταπεινωμένοι και οικονομικά εξαθλιωμένοι. Το κράτος, αντί κοινωνικών επιδομάτων, θα μοιράζει κάρτες-barcode προκειμένου οι εξαθλιωμένοι να έχουν πρόσβαση στους κάδους απορριμμάτων των πλούσιων προαστίων τα οποία θα είναι περιφραγμένα με ειδικές μπάρες ασφαλείας. Άνθρωποι θα σκοτώνονται προκειμένου αποκτήσουν αυτές τις κάρτες. Ακόμα και το νερό της πηγής του χωριού σου θα ανήκει σε Γερμανικές εταιρίες. Την ώρα που εσύ θα μένεις διψασμένος, στο Βερολίνο θα πίνουν στην υγειά των κορόιδων. Ο γιό σου θα ξεπουλιέται στα σκλαβοπάζαρα και την κόρη σου θα σοδομούν οι ξένοι τουρίστες για ένα πιάτο φαί. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια θα αποτελέσει οριστικό παρελθόν στη χώρα όπου γέννησε τη δημοκρατία και τον δυτικό πολιτισμό γεγονός που ήδη έχει αρχίσει να αμφισβητείται έντονα.

Αγαπημένε μου συμπατριώτη, ξέρεις γιατί τα παθαίνεις αυτά; Γιατί έχασες την ταυτότητά σου. Ξέχασες από που ήρθες. Αγνοείς ποιος είσαι. Δεν ξέρεις που θες να πας. Άγεσαι και φέρεσαι. Ψάχνεις για προδότες. Μην έχεις αμφιβολία , όλοι σε προδώσαν. Αλλά και εσύ όμως πρόδωσες τον εαυτό σου. Σε πείσανε ότι για το καλό σου πρέπει να γίνεις «Ευρωπαίος» και το δέχτηκες άκριτα. Και σε ρωτάω; Ξέρεις πως περνάνε οι «Ευρωπαίοι» και ήθελες να τους μοιάσεις; Σου ταιριάζει ο τρόπος που τρώνε , που διασκεδάζουν, που εργάζονται, που σκέφτονται και που ερωτεύονται; Τον έχεις μελετήσει; Δεν λέω τι είναι καλύτερο και τι χειρότερο. Σε ρωτάω αν ταιριάζουν στην δική σου ψυχοσύνθεση;

Μετά ήθελες να αποκτήσεις το νόμισμα των Γερμανών και να διατηρήσεις την ταυτότητα και την εθνική σου ανεξαρτησία. Δε γίνονται αυτά φιλαράκο. Αν θες το νόμισμα των Γερμανών πρέπει να γίνεις και εσύ Γερμανός. Στην ψυχή.
Δεν διάβασες- ούτε καν ξέρεις- τον Κωσταντίνο Κόλμερ ο οποίος με το βιβλίο του: «Ευρώ: Η Γιγάντωση της ανεργίας» (Εκδόσεις Κάκτος), ήδη από το 2000 σε είχε προειδοποιήσει για τα δεινά που έρχονται: «…Μέσα στη γενικοτέρα αποχαύνωση που έχει οδηγήσει το μεταλαχθέν πολίτευμα της δημοκρατίας μας εις «κληρονομικόν» , ένας ευφυής λαός , ως εθεωρείτο ο Ελληνικός, έπαψε σκεπτόμενος. Εξηγοράσθει! Αυτή είναι η ορατή ηθική βλάβη της εντάξεώς του στην Ε.Ε. Έπονται οι εθνικές ζημιές από την ένταξι στην Ευρωζώνη που δε θα αργήσουν να φανούν.»

Πίστεψες όμως το Στουρνάρα, τον Παπαδήμο και το Σημίτη ο οποίος σου έγραφε: «…Θέλουμε να ανήκουμε σε ένα από τα ισχυρά κέντρα πολιτικής στον κόσμο και να έχουμε διευρυμένες δυνατότητες πολιτικής; Να είναι το νόμισμά μας ένα από τα πιο ισχυρά νομίσματα του κόσμου θωρακίζοντας την ελληνική οικονομία απέναντι στις διεθνείς κρίσεις; Ή πιστεύουμε ότι, παρά την υστέρηση και τις αδυναμίες μας, θα μπορέσουμε να ελέγξουμε μόνοι μας τις παγκόσμιες εξελίξεις προς όφελος μας; Για τη νέα κυβέρνηση η ΟΝΕ ήταν το μέσο για να πάψει η Ελλάδα να βρίσκεται στο περιθώριο των εξελίξεων, για να μη χάσει άλλες ευκαιρίες και να συμμετάσχει στις ιστορικές ανακατατάξεις στην Ευρώπη…Η ένταξη στην ΟΝΕ συμπύκνωνε με εντυπωσιακό τρόπο την απάντηση στην αγωνία της ελληνικής κοινωνίας για ένα πιο σταθερό μέλλον, για ένα τρόπο να ξεφύγουμε από την υστέρηση…Πολύ περισσότερο θα σήμαινε μια συνολικότερη αλλαγή , όχι μόνο στο πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής αλλά και στους τομείς της πολιτικής καθώς και στη θέση της χώρας στον ευρύτερο γεωπολιτικό χάρτη. … Η δραχμή ήταν αδύναμη να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε κρίση…Χωρίς την προοπτική της ένταξης …η χώρα θα περιθωριοποιούταν ταχύτατα .Η πορεία προς την ΟΝΕ… εξασφάλισε την εισαγωγή του ευρώ στην Ελλάδα και την εξάλειψη της συναλλαγματικής αβεβαιότητας, που επί χρόνια δυσκόλευε τη δραστηριότητα των ελληνικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό και απέτρεπε ξένες επενδύσεις…Εκτός όμως από τις οικονομικές επιπτώσεις, η αδυναμία ένταξης μας στην ΟΝΕ θα είχε ενσπείρει και γενικότερη αμφισβήτηση για την ικανότητα της χώρας να ανταποκριθεί έγκαιρα και με επάρκεια στις μεγάλες προκλήσεις.»

Σήμερα, 13 χρόνια μετά ξέρεις ποιος σου είπε την αλήθεια και ποιος σε κορόιδεψε. Αλλά εσύ αντί να κάνεις υπουργό οικονομικών τον Κόλμερ που επιβεβαιώθηκε κάνεις τον Στουρνάρα που σε κατέστρεψε. 
Τώρα που τα χάνεις όλα μετανιώνεις πικρά για τις επιλογές σου. Και να σου πω κάτι, ήσουνα ευτυχισμένος και δεν το ήξερες.

• Ζούσες στην πιο όμορφη πατρίδα του κόσμου. Τον παράδεισο επί της Γής. Είχες τα νησιά σου, τα βουνά σου ,τα ποτάμια σου, τις θάλασσες σου. Σήμερα η πατρίδα σου ξεπουλιέται μέρα με την ημέρα. Την ώρα που θα γίνει τόπος αναψυχής και διακοπών ευκατάστατων βόρειοευρωπαίων εσύ θα χάσει και το πατρικό σου σπίτι στο χωριό.
• Είχες το πιο ωραίο κλίμα. Ρε μαλάκα Έλληνα μόνο ο ήλιος που είχες 300 μέρες το χρόνο έφθανε για να είσαι ευτυχισμένος. Οι άλλοι βλέπουν τον ήλιο με το κιάλι.
• Είχες την παραγωγή σου. Τα φρούτα σου, τα λαχανικά σου, το γάλα, το τυρί, το κρέας, τα ψάρια σου. Όλα ιδιαίτερα και σπάνια. 
• Είχες την παράδοσή σου. Τα ήθη και έθιμά σου. Την ιδιαίτερη κουζίνα σου. Την πιο ωραία μουσική με τα πιο ωραία λόγια. Λόγια ποιητών γραμμένα στο κορυφαίο γραπτό επίτευγμα στην ιστορία της ανθρωπότητας, την ελληνική γλώσσα. 
• Είχες την πιο ωραία ιστορία. Κανένας λαός δεν έχεις τόσους λόγους να είναι περήφανος για την ιστορία της πατρίδας του. Δε θα αναφερθώ στην αρχαιότητα για να μη μου πεις ότι αυτά είναι αρχαιολογία. Θα σου μιλήσω για πρόσφατα επιτεύγματα σου. Επιτεύγματα που ανήκουν σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό και όχι σε κάποια μεμονωμένη εξαίρεση. Όταν οι Γερμανοί πριν από 70 χρόνια είχαν ξαναέρθει να καταλάβουν την πατρίδα σου όλος ο υπόλοιπος κόσμος είχε χάσει την ελπίδα του. Μονάχα εσύ ,αν και μικρός, έδωσες πανανθρώπινο μάθημα αξιοπρέπειας , πατριωτισμού και περηφάνιας. Από τα πολλά που είπαν τότε για σένα (βλ. σχετ. http://www.arkoleon.com/?p=1106)   θα σου θυμίσω μόνο αυτά που είπε ο τότε πρόεδρος των Η.Π.Α Φραγκλίνος Ρουσβελτ σε ραδιοφωνικό λόγο πού εξεφώνησε στίς 10/6/1943 : “Εις τήν Ελλάδα παρασχέθη τήν 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν’αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά καί τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θά ήτο ή ίδια.” “Οί Έλληνες εδίδαξαν δία μέσου τών αιώνων τήν αξιοπρέπειαν. Οταν όλος ό κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ό Ελληνικός λαός ετόλμησε νά αμφισβητήσει τό αήττητον τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας τό υπερήφανον πνεύμα της ελευθερίας.” Πες με ρομαντικό αλλά εμένα αυτά τα λόγια ακόμα και σήμερα με συγκινούν. Και για να έχουμε καλό ερώτημα. Και τότε οι Γερμανοί τις ίδιες «μεταρρυθμίσεις» δεν ήθελαν να επιβάλουν στην πατρίδα σου; Να επιβάλουν το δικό τους νόμο, να απομυζούνε τον πλούτο της χώρας σου τσάμπα και να σε κάνουν σκλάβο τους. Εκείνη την εποχή σου ήταν αυτονόητο ότι έπρεπε να υπερασπισθείς την πατρίδα σου χωρίς να νιώθεις ενοχές για τη νοοτροπία, τη δημόσια διοίκηση, το πολιτικό σύστημα και τις δομές σου. Γιατί σήμερα δε πράττεις το ίδιο; Μην περιμένεις άλλους να σε σώσουν. Μόνος σου θα σωθείς. Δώσε πάλι το παράδειγμά σου και στους υπόλοιπους λαούς. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο. Πότε όμως ήταν; Θα έρθει μια μέρα στο μέλλον που θα μετανιώσεις πικρά γι’ αυτή σου την παθητικότητα. Θα παρακαλάς να γυρίσεις ο χρόνος πίσω και να σου ξαναδοθεί η ευκαιρία να αγωνιστείς. Ποτέ όμως η ζωή δεν έδωσε δεύτερες ευκαιρίες. Τώρα είναι ο χρόνος. Διαφορετικά δεν πρόκειται ποτέ ξανά να σηκώσεις κεφάλι.
• Σε αυτούς που σε λένε τεμπέλη, σε βαθμό που το έχεις πιστέψει και εσύ, θα σου πω κάτι το οποίο κανονικά έπρεπε να το ξέρεις αλλά κανένας δε φρόντισε να στο πει. Αν και πολλοί μιλάνε για το γερμανικό μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα, στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα είναι το Ελληνικό. Την εικοσαετία 1953-1973 η Ελλάδα είχε τη μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη παγκοσμίως μετά την Ιαπωνία. Μέσα σε μια εικοσαετία μια χώρα ισοπεδωμένη από έναν παγκόσμιο πόλεμο και μια εμφύλια σύρραξη έφτασε τις υπόλοιπες χώρες του δυτικού κόσμου. Και τότε η Ελλάδα δεν ήταν μέλος ούτε της Ε.Ε ούτε της Ευρωζώνης. Το θαύμα αυτό ήταν αποτέλεσμα της σκληρής δουλείας και των ικανοτήτων του Ελληνικού λαού. Ούτε οι δυνατότητες της πατρίδας αλλά ούτε και οι δικές σου ικανότητές χάθηκαν. Εδώ είναι. Αυτό που σου λείπει είναι το όραμα και η βεβαιότητα ότι οι προσπάθειες σου θα πιάσουν τόπο. ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ Ε.Ε ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΑΤΑΙΕΣ.

Αγαπημένε μου συμπατριώτη πίστεψέ με. Υπάρχει ελπίδα. Ελπίδα πραγματική αρκεί να ξυπνήσεις από το λήθαργο στον οποίο βρίσκεσαι. Μη με ρωτάς τι να ψηφίσεις. Μην περιμένεις από εκεί τη λύση. Αν με την ψήφο σου μπορούσες ν’ αλλάξεις τα πράγματα θα σου την απαγόρευαν και αυτή. Η λύση βρίσκεται αποκλειστικά στη δική σου αφύπνιση. [...]

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Με λένε Χρήστο Στεφανάτο και γεννήθηκα πριν από 37 χρόνια στην ελεύθερη Αθήνα. Όταν ήμουνα παιδί έπαιζα μπάλα με τους συμμαθητές μου στο αρχαίο θέατρο του Ηρώδειου κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης βέβαιος ότι ζω και θα ζω σε μια ελεύθερη πατρίδα. Από τι στιγμή που ξεκίνησε η σύγχρονη ξένη κατοχή τίποτα για μένα δεν είναι πια το ίδιο: το φαγητό που τρώω, ο αέρας που αναπνέω, το χάδι της γυναίκας μου , το χαμόγελο των παιδιών μου. Χωρίς την ελευθερία της πατρίδας μου τίποτα για μένα δεν είναι όπως παλιά. Και δεν πρόκειται να ησυχάσω αν η πατρίδα μου δεν απελευθερωθεί από τους σύγχρονους κατακτητές της και δεν απαλλαγεί από τους προδότες που την ξεπουλάνε. Δεν μπορώ να δεχτώ μοιρολατρικά ότι το μέλλον των παιδιών μου είναι ήδη προδιαγεγραμμένο. Απλώνω το χέρι μου στο Γερμανικό λαό και του φωνάζω: «ΞΥΠΝΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Δε βλέπεις ότι σε φτωχοποιούνε προκειμένου να εξαθλιώσουνε εμένα. Μη με μισείς. Για μια ακόμα φορά μας βάζουν να αλληλοτρωγόμαστε προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Κι εγώ άνθρωπος με τις ίδιες αγωνίες με σένα είμαι»
Κλήθηκα να ζήσω σε μια πολύ σκοτεινή εποχή. Ξέρω καλά ότι τα πράγματα θα γίνουν δυσκολότερα. Είμαι όμως αποφασισμένος να μείνω όρθιος και να αγωνιστώ. Ακόμα κι αν μείνω μόνος μου. Ακόμα κι αν χρειαστεί να τα βάλω με όλον τον κόσμο. Δεν είναι θέμα επιλογής. Δεν μπορώ να ζήσω διαφορετικά. 
Αν λοιπόν είναι να ευχηθώ κάτι για τη νέα χρονιά , εύχομαι το 2014 να είναι το έτος που ο ελληνικός λαός θα αφυπνιστεί και θα ξεκινήσει το μακρύ αγώνα για την απελευθέρωση του.
Με εκτίμηση
Στεφανάτος Χρήστος

ΥΣ: Ελπίζω να μου συγχωρέσεις τον τίτλο της επιστολής αλλά αν είχε τίτλο « Τα αδιέξοδα του καπιταλισμού» ή « Η δικτατορία του χρηματοπιστωτικού συστήματος» ή « Τα μέσα χειραγώγησης των μαζών» ή κάτι αντίστοιχο μάλλον δε θα τη διάβαζες.

*ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Συχνά- πυκνά στις συζητήσεις μας, ιδίως στα χρόνια της κρίσης, αναφερόμαστε στο «σύστημα». Πως θα μπορούσαμε όμως να το ορίσουμε; Αποτελείται από τις προνομιούχες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές ομάδες του πληθυσμού οι οποίες λειτουργούν σαν ένας οργανισμός με μια σκέψη και μια συνείδηση. Το σύστημα, στρατηγικό στόχο έχει την με κάθε κόστος διατήρηση και ενίσχυση του υπάρχοντος καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος το οποίο έχει για πυλώνα την ατομική ιδιοκτησία και σαν αποτέλεσμα την ταξική κοινωνία. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, το σύστημα είναι διατεθειμένο να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια και ν’ αναλάβει κάθε κίνδυνο. Για να γίνεις «μέλος» του συστήματος δεν απαιτείται καμία ειδική ικανότητα ή ευφυΐα. Οι μόνοι περιορισμοί που υπάρχουν είναι δύο. Να είσαι διατεθειμένος «να πουλήσεις την ψυχή σου στο διάβολο» και δεύτερον να αποδεχτείς ότι η εξυπηρέτηση του συστήματος είναι πέρα και πάνω από κάθε άλλη προσωπική, δική σου επιδίωξη. Είσαι μια αναλώσιμη μονάδα στη διάθεση του. Για τη συμμετοχή σου και για όσο καιρό είσαι «απαραίτητος» θα ανταμειφτείς τόσο υλικά όσο και με θέσεις εξουσίας. Αν και όποτε όμως το σύστημα σε χρειασθεί θα πρέπει να είσαι διαθέσιμος να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου.
Κεντρικό ρόλο στην εξυπηρετήσει των στόχων του συστήματος παίζουν τα ΜΜΕ. Η βασική λειτουργία τους είναι να σχεδιάσουν και να δημιουργήσουν ένα σύστημα δογμάτων και πεποιθήσεων που θα υπονομεύει την ελεύθερη σκέψη. Το τι θα προβληθεί από τα ΜΜΕ, με ποιον τρόπο θα παρουσιασθεί σε ποια χρονική στιγμή όλα είναι ελεγχόμενα. Ακόμα και κάποια ΜΜΕ που φαντάζουν πιο αντιδραστικά απλώς λειτουργούν σαν βαλβίδες αποσυμπίεσες και σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να βλάψουν ποτέ το σύστημα. Αν μπορούσαν να το βλάψουν απλώς δε θα εξέπεμπαν. Πρέπει ο κόσμος να φτάσει να θεωρεί τόσο αυτονόητο το δεδομένο οικονομικό σύστημα σαν να είναι συνυφασμένο με την ανθρώπινη φύση. Όσο δεδομένη είναι η εναλλαγή μέρας και νύχτας το ίδιο αυτονόητο πρέπει να θεωρείται και το υπάρχον οικονομικό σύστημα. Ας κάνουμε όμως ένα διάλειμμα και ας καθαρίσουμε λίγο το μυαλό μας. Ας υποθέσουμε για μια στιγμή ότι ο άνθρωπος κάποια στιγμή έρχεται σε επαφή με έναν εξωγήινο πολιτισμό από άλλο πλανήτη. Πόσο λογικό θα μας φαινόταν, για αυτό τον άλλο πλανήτη ,κάποιοι λίγοι να ζουν πλουσιοπάροχα και οι υπόλοιποι να πεθαίνουν από την πείνα. Αν δεν μας φαίνεται λογικό γιατί το θεωρούμε τόσο αυτονόητο για το δικό μας πλανήτη; Αν και το σύστημα συστηματικά τις αποκρύβει, οι εναλλακτικές προτάσεις έχουν ήδη κατατεθεί βλ. σχετ http://kalipoli.pblogs.gr/2011/10/diakhryxh-toy-kymatos-afypnishs.html

Tην περίοδο της οικονομικής ευημερίας σπάνια κάποιος μπαίνει σε τέτοιους προβληματισμούς καθότι «περνάμε καλά». Οι εποχές όμως αυτές, με τον κόσμο «αποκοιμισμένο», αποτελούν το απαραίτητο εκείνο «εργαστήρι» πάνω στο οποίο το σύστημα σχεδιάζει τις επόμενες κινήσεις του. Είναι σημαντικό για το σύστημα να λειτουργεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μη γίνεται εύκολα αντιληπτό από τον απλό κόσμο. Στην περίοδο της κρίσης η δράση του συστήματος μπορεί να γίνει ευκολότερα αντιληπτή στον ευαισθητοποιημένο πολίτη. Απαραίτητη προϋπόθεση, η σε βάθος κατανόηση των οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων.**

**Για όποιον ενδιαφέρεται μπορεί να ανατρέξει στη μελέτη «ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΣΕ ΣΥΓΧΥΣΗ». Η μελέτη διατίθεται στο διαδίκτυο και κάποιος μπορεί να τη βρει πληκτρολογώντας στο Google: ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΣΕ ΣΥΓΧΥΣΗ και να κατεβάσει το σχετικό pdf αρχείο. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα κατανοητό και διαφωτιστικό κείμενο το οποίο εξηγεί τα πραγματικά αίτια της κρίσης και ποια είναι τα επόμενα επεισόδια της. [...]

Τελειώνοντας την αναφορά στο σύστημα πρέπει να τονίσουμε ότι το σημαντικότερο όπλο στα χέρια του είναι η βαθιά γνώση της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Το σύστημα γνωρίζει τα άτομα καλύτερα από ότι γνωρίζουν αυτά τον εαυτό τους. Μεταχειρίζεται λοιπόν του κατάλληλους ψυχολογικούς μηχανισμούς(βλ. πρώτο μέρος της επιστολής) προκειμένου να τα χειραγωγεί και να τα ελέγχει. Αν θέλουμε λοιπόν να νικήσουμε το σύστημα, αυτό που πρέπει να είναι να αρχίσουμε να μελετάμε εμείς τον τρόπο με τον οποίο αυτό «σκέφτεται» και να ενεργούμε αντίστοιχα. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουμε να «σπάσουμε» τους ψυχολογικούς μηχανισμούς που μεταχειρίζεται. 
ΜΕΛΕΤΑ ΛΟΙΠΟΝ, ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΜΕΛΕΤΑΝΕ


Διαβάστε ακόμα: 
Η τεχνική της χειραγώγησης

Τα παλιά χρόνια οι θρησκευόμενοι, νήστευαν τις ημέρες αυτές ώστε να πάνε να εξομολογηθούν και να μεταλάβουν. Πήγαιναν στον παπά του χωριού ή στον πνευματικό για να βγάλουν τα εσώψυχά τους, να πουν τις αμαρτίες τους και να «καθαρίσουν» ενόψει της νέας χρονιάς.

Πέρασαν τα χρόνια και τα έθιμα χάθηκαν. Πολύ περισσότερο χάθηκαν στην πολιτική, εκεί που η ανάγκη για λίγη αυτοκριτική, για κάθαρση της ψυχής και για μεταμέλεια ενόψει μιας νέας αρχής, έχουν μετατραπεί σε σνομπισμό, ωχαδερφισμό και θεωρίες συνωμοσίας.

«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα», λέει το τραγούδι, αλλά που να βρουν χρόνο στην κυβέρνηση και στα «υπόγεια» να μάθουν τους στίχους. Όχι ότι περιμέναμε να πάνε για εξομολόγηση εκείνοι που καθημερινά «πουλάνε και τη μάνα τους» για μια σταγόνα εξουσίας, για λίγη αίσθηση δύναμης.

Κανείς δεν τους έχει πει πόσο πρόσκαιρη είναι η δόξα, πόσο εύκολα περνάει η μπογιά της πολιτικής εξουσίας. Πώς από την ίντριγκα, τις εντολές στους παρατρεχάμενους, τα πληρωμένα δημοσιεύματα και τα «μηνύματα» σε πρόθυμους οσφυοκάμπτες φτάνουμε εύκολα στα γιαούρτια και τους κορνέδες.

Υπάρχουν ορισμένοι πέριξ της κεντρικής πολιτικής σκηνής, οι λεγόμενες «σκιές» γύρω από πρωθυπουργούς, υπουργούς και βασικά στελέχη της κρατικής μηχανής, οι οποίοι κάνουν μόνο μια δουλειά στη σύντομη καριέρα τους. Η δουλειά αυτή, ιδιαίτερα αποδοτική, λέγεται «πολιτική ίντριγκα». Έχει και παρακλάδια όπως «χτυπήματα κάτω από τη μέση στους αντιπάλους», απομόνωση του «αφεντικού» ώστε να μην ξέρει τίποτε και αυτοί να εμφανίζονται ως αυθεντίες. Κι επίσης, «στημένη» επικοινωνία από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα από επικοινωνιακά κόλπα. Διότι κανείς δεν τους έμαθε ότι η επικοινωνία είναι πάνω απ’ όλα αλήθεια. Μια του κλέφτη, μια του ψεύτη τρεις και η κακιά του ώρα λοιπόν. Και σιγά μην αισθάνθηκαν την ανάγκη μέρες που ’ναι να μετανοήσουν.

Η σύγχρονη πολιτική ιστορία έχει δείξει ότι τα «περιβάλλοντα» ήταν αυτά που έριξαν τις κυβερνήσεις και τις οδήγησαν στην κοινωνική απαξία. Όλοι αυτοί οι γνωστοί – άγνωστοι που παρασιτούν γύρω από τους πολιτικούς ηγέτες, επιδεικνύουν την αμορφωσιά και την ασχετοσύνη τους παίζοντας ύπουλα παιχνίδια.

Έχουσιν γνώσιν οι φύλακες. Εμείς θα είμαστε εδώ, αυτοί να δούμε που θα είναι. Το λαδάκι στο καντηλάκι τους τελειώνει.

Α.Ψ. για antinews.gr

Πήγα κι εγώ, σαν όλους του άλλους, σήμερα στο μάρκετ να κάνω τα ψώνια μου για το επερχόμενο τραπέζι. Κρασάκι Ελληνικό πήρα, τσιπουράκι Θεσσαλικό πήρα, τυράκια Ελληνικά πήρα και τέλος πήρα κι ένα κοτόπουλο. Βιολογικής καλλιέργειας (λίγο ακριβούτσικο, τρώει καλά η ελίτ) και πήρα και βιολογικά πορτοκάλια γιατί θέλω και τη φλούδα. Πρωτοχρονιά είναι, είπα, ας κάνουμε αποχή από τα πολλά χημικά!

Είχα παρκάρει κάπως μακριά, αδύνατον να σηκώσω όλες τις τσάντες μέχρις εκεί και ζήτησα βοήθεια από έναν νεαρό υπάλληλο να με βοηθήσει, ο οποίος προσφέρθηκε με άπειρη ευγένεια κι ευχαρίστηση.

Καθώς βγαίναμε έξω, ο προϊστάμενος του φώναξε: Εεε! που πας; Ο Τζόνυ τελειώνει!

Εδώ δίπλα, απαντάει ο υπάλληλος, σε ένα λεπτό έρχομαι. Κάνε γρήγορα, ξαναφωνάζει ο προϊστάμενος, δεν άκουσες τι σου είπα; Ο Τζόνυ μας τελείωσε στα ράφια!!!

Βγήκαμε έξω από το μάρκετ και ο νεαρός άφησε για μια στιγμή κάτω τις σακούλες, κι έκανε το σταυρό του. Ήμαρτον, Χριστέ μου, πριν λίγη ώρα τα γέμισα! Τούτο το χάλι δεν το έχω ξαναδεί! Σαν γάλα το παίρνουν!!!

Έμεινα να το κοιτάζω σαν χαζή. Τι να φταίει, άραγε; Η οικονομική κρίση; Πνίγουν οι Έλληνες τον πόνο τους στο ουίσκι; Κι έχουν λεφτά για να πνίξουν τον πόνο τους στο ξενόφερτο αυτό ποτό; Και αν θέλουν να πνίξουν τον πόνο τους, στο οινόπνευμα γιορτάρες μέρες, χάθηκε το κρασάκι, το τσιπουράκι και η τσικουδιά; 

Την παγκοσμιοποίηση μου μέσα!!! Στο ένα χέρι το ουίσκι και στο άλλο το μπεγλέρι! Και κλαιγόμαστε ο ένας στον ώμο του άλλου, αλλά καμιά προσπάθεια δεν κάνουμε να αλλάξουμε, όχι όπως το θένε αυτοί, αλλά όπως θα έπρεπε να είχαμε κάνει εμείς, από μόνοι μας, πριν γίνουμε από κέντρο της γης, κέντρο παρακμής: Ό,τι σκατά συνήθειες κυκλοφορούν στον πλανήτη τις κάναμε δικές μας! 

Ο Γκάντι κατάφερε να ξεφορτωθεί τους Άγγλους από την Ινδία σφάζοντας τους με το μπαμπάκι. Εμείς όμως και τα εισαγόμενα θέλουμε και τις ξενόφερτες ιδέες θέλουμε και μετά γκρινιάζουμε γιατί αφήσαμε η Ελληνική φέτα να γίνει Καναδική. 

Συνέχισε να περπατάς, Γιάννη... Λίγο απέχεις από τον γκρεμό. Κι αντί αρχαίου Ελληνικού πνεύματος, πάρε αγκαλιά την μπουκάλα ξενόφερτου οινοπνεύματος!

Για να καταργήσεις την εξουσία της ηγεσίας ενός κράτους και να εγκαταστήσεις μια μέθοδο ελεγχόμενης εξουσίας, δηλαδή κοινοβουλευτισμό, στον οποίο μπορείς σε χρόνο μηδέν να προωθήσεις πρόσωπα που τα ελέγχεις, μέσα από τα Μ.Μ.Ε., που εκ των προτέρων έχεις εξαγοράσει, ακολουθείς τα εξής απλά βήματα.


1. Αγοράζεις το πλειοψηφικό πακέτο των μεγάλων τηλεοπτικών καναλιών μιας χώρας, χρηματοδοτώντας κάποιους "πλούσιους" της χώρας αυτής.

2. Ωθείς τους "πλούσιους" της χώρας αυτής σε διάφορες παράνομες μεθόδους πλουτισμού, ώστε μετά να μπορείς να τους ελέγχεις ακόμη παραπάνω, έχοντας όλα τα στοιχεία στα χέρια σου. Έτσι έχεις εξασφαλίσει τον απόλυτο έλεγχο των δελτίων ειδήσεων και των ενημερωτικών εκπομπών από ένα και μόνο κέντρο ελέγχου, από όπου και προωθείς την προπαγάνδα.

3. Εξασφαλίζεις το πλειοψηφικό πακέτο στις εταιρείες ιδιωτικής τηλεφωνίας, ώστε να ελέγχεις τις παρακολουθήσεις μέσω του δικτύου τηλεπικοινωνιών.

4. Γεμίζεις τη χώρα με απόλυτα ελεγχόμενους επαγγελματίες πεμπτοφαλαγγίτες, δήθεν λαθρομετανάστες, καθώς και με ανεξέλεγκτο αριθμό εξαθλιωμένων πραγματικών λαθρομεταναστών αυξάνοντας έτσι τη μάζα των μη εχόντων στον ήλιο μοίρα. Η κρίσιμη μάζα των εξαθλιωμένων που απαιτούνται για να υπάρξει πραγματική λαϊκή έκρηξη οργής είναι το 20% του πληθυσμού των ανδρών σε ηλικίες 15 έως 45 ετών.

5. Βγάζεις στο δρόμο τους πεμπτοφαλαγγίτες, και βάζεις τα κανάλια των Μ.Μ.Ε. να "κουρδίζουν" τη λαϊκή μάζα και να την αγχώνουν μέχρι να την βγάλουν στο δρόμο.

6. Με μαζικά SMS καθοδηγείς αυτούς που είναι έξω στους δρόμους εκεί που θέλεις, δίνοντάς τους τις ψεύτικες πληροφορίες που θέλεις, αφού ξέρεις ποιοί είναι στους δρόμους "αυθορμήτως εξεγερμένοι", από την ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ της θέσης των κινητών τους από τις κεραίες της τηλεφωνίας.

7. Διαλύονται τα πάντα και ο έχων την εξουσία του κράτους χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς αμύνης, Αστυνομία, ίσως και Στρατό για να ελέγξει την κατάσταση.

8. Βάζεις τους πεμπτοφαλαγγίτες, που είναι επαγγελματίες μισθοφόροι να σκοτώσουν όσους πολίτες χρειαστεί για να κριθεί από την "διεθνή κοινότητα", την κοινότητα δηλαδή που ήδη ελέγχεται από τα λαμόγια, ο έχων την εξουσία του κράτους εγκληματίας πολέμου.

9. Τον ωθείς για να "γλιτώσει", να προχωρήσει σε "δημοκρατικές παραχωρήσεις", λέγοντάς του ότι έτσι θα σώσει το τομάρι του.

10. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που θα έχουν στις τάξεις τους όλα τα απαιτούμενα άτομα με όλα τα απαιτούμενα προσόντα παίρνουν τον έλεγχο και εγκαθιδρύουν τον "ΥΓΙΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ".

11. Αμέσως η "διεθνής κοινότης", αναγνωρίζει ότι επιτέλους κυβερνούν κάποιοι με "κύρος" και αυτό προβάλλεται από τα Μ.Μ.Ε. 

12. Τα απαιτούμενα προσόντα των πολιτικών που θα χρησιμοποιήσεις είναι:
α) Να μην έχουν δουλέψει ποτέ, ή οι δουλειές που κάνανε να είναι συστηματικές απάτες και λαμογιές.
β) Να μη τους ξέρει ούτε η μάνα τους και να έχουν γίνει γνωστοί μέσω των Μ.Μ.Ε.
γ) Να έχουν IQ ραδικιού.
δ) Να έχουν "αποκλίνουσα" σεξουαλική συμπεριφορά.
ε) Πάνω απ΄όλα να έχουν οικολογική συνείδηση και να γνωρίζουν τους "κινδύνους" από την δήθεν υπερθέρμανση του πλανήτη.
στ) Να είναι της άποψης ότι η ιστορία όλων των λαών πρέπει να ξαναγραφεί.

13. Μετά από όλα αυτά, τα Μ.Μ.Ε. φροντίζουν μέσα από το σύνολο σχεδόν του προγράμματός τους να κρατούν τον κόσμο ανήσυχο για το αύριο, ώστε να είναι απόλυτα ελεγχόμενος. Και λίγος ψεκασμός κατασταλτικών ουσιών μέσω chemtrails δεν βλάπτει.

Εφόσον δεν απαιτείται, κάποια από τα παραπάνω βήματα δεν εκτελούνται.

Κάθε ομοιότητα με γεγονότα των οποίων έχετε την προσωπική εμπειρία, ή έχετε ακούσει ότι έχουν συμβεί, δεν είναι καθόλου συμπτωματική.

Μετά την Αίγυπτο, χαμός σε Λιβύη και Συρία. Χιλιάδες πλέον οι νεκροί. Ήρθε η ώρα για "πλέρια δημοκρατία" και στη χώρα αυτή, όπως και στις υπόλοιπες της περιφέρειας της Μεσογείου. Ήρθε η ώρα της "Μεσογειακής Ένωσης".

ΜΑΛΑΚΑ "ΝΕΟ"-ΕΛΛΗΝΑ...

του Γ.Α.

Κάποιοι ρίχνουν το φταίξιμο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σε μια οργανωμένη συνωμοσία. Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Οι συνωμότες σε μια ευνομούμενη κοινωνία, εύκολα μπορούν να ανακαλυφθούν (λέω τώρα) και να παραπεμφθούν στη δικαιοσύνη. Το πρόβλημα όμως έχει τις ρίζες του σε κάτι πολύ πιο επικίνδυνο. Πρόκειται για ένα σύστημα που την κινητήρια δύναμη του δεν την αποτελούν κάποιες μικρές ομάδες ανθρώπων, αλλά μια ιδέα που στην εποχή μας έχει φτάσει να γίνεται αποδεκτή ως λόγος ευαγγελίου.

Η ιδέα ότι κάθε είδους οικονομική ανάπτυξη ωφελεί τον άνθρωπο και ότι όσο μεγαλύτερη είναι αυτή η ανάπτυξη, τόσο πιο εκτεταμένα θα είναι τα οφέλη. Άμεση απόρροια της ιδέας αυτής αποτελεί η πίστη πως οι άνθρωποι εκείνοι που διαπρέπουν στην τροφοδοσία της φλόγας που συντηρεί την οικονομική ανάπτυξη θα πρέπει να τιμώνται και να ανταμείβονται, ενώ όσοι γεννιούνται στο περιθώριο παραμένουν διαθέσιμοι προς εκμετάλλευση. Πρόκειται φυσικά για ιδέες εσφαλμένες. Γνωρίζουμε καλά πως σε πολλές χώρες η οικονομική ανάπτυξη δεν ωφελεί παρά μόνο ενα πολύ μικρο ποσοστό του πληθυσμού και μάλιστα μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα οι συνθήκες διαβίωσης της πλειοψηφίας να γίνονται όλο και περισσότερο απελπιστικές. Το φαινόμενο αυτό ενισχύεται από την πεποίθηση πως οι ηγέτες της βιομηχανίας, οι οποίοι κατευθύνουν το σύστημα, δικαιούνται να απολαμβάνουν ιδιαιτέρα προνόμια. Πρόκειται για μιαν ιδέα που αποτελεί τη ρίζα πολλών απο τα τρέχοντα προβλήματα μας και ίσως και την αιτία για την αφθονία των συνωμοσιολογικών θεωριών στις μέρες μας. Όταν οι άνθρωποι ανταμείβονται για την απληστία τους, τότε η απληστία γίνεται κίνητρο ικανό να διαφθείρει. Όταν αποδίδουμε στους αδηφάγους καταναλωτές των φυσικών πόρων ενα γόητρο που αγγίζει αυτό της αγιοσύνης, όταν μαθαίνουμε στα παιδιά μας να έχουν ως πρότυπα ανθρώπους που ζουν ανισόρροπες ζωές και όταν αποδεχόμαστε ντε φακτο κάποια τμήματα του πληθυσμού ως κατωτέρα, υπόδουλα σε μια μειοψηφική ελιτ, τότε πάμε γυρεύοντας. Και την πατάμε. Στο διαρκή αγώνα τους να προάγουν την παγκόσμια αυτοκρατορία, οι πολυεθνικές, οι τράπεζες και οι κυβερνήσεις (ενα σύστημα που συλλογικά μπορεί να ονομαστεί εταιρειοκρατία) χρησιμοποιούν την οικονομική και πολιτική τους ισχύ ώστε να εξασφαλίσουν την υποστήριξη των πανεπιστημίων, των επιχειρήσεων και των μέσων ενημέρωσης, τόσο προς την ψευδή ιδέα περι απόλυτης ωφελιμότητας της οικονομικής ανάπτυξης, όσο και προς την επακόλουθη της. Έχουν μετατρέψει τον παγκόσμιο πολιτισμό σε μια τερατώδη μηχανή που η ανάγκη της για καύσιμα και συντήρηση αυξάνεται ραγδαία. Θα φτάσει κάποια στιγμή που η μηχανή αυτή θα εχει καταναλώσει τα πάντα γύρω της και τότε πια δεν θα της μένει τίποτε άλλο από το να καταβροχθίσει τον ίδιο της τον εαυτό.

Η.Π.Α

Βρισκόμαστε στην δεκαετία του '70. Οι Η.Π.Α. μέσω των εταιρειών τους, θα πρέπει να δικαιολογήσουν τα μεγάλα δάνεια προς τις χώρες του τρίτου κόσμου, που θα διοχέτευαν χρήματα ξανά πίσω στις άλλες Αμερικανικές εταιρίες (όπως η Bechetel, η Halliburton, η Stone & Webster και η Brown & Root), με τη μορφή των τεραστίων τεχνικών και κατασκευαστικών έργων. 

Δεύτερον, θα επεδίωκαν να οδηγήσουν σε χρεοκοπία τις χώρες που θα λάμβαναν τα δάνεια αυτά, (φυσικά, αφού θα είχαν προηγουμένως εξοφλήσει το ΔΝΤ και τις άλλες Αμερικανικές ανάδοχες εταιρίες), έτσι ώστε να μείνουν για πάντα υπόχρεες στους πιστωτές τους. Με τον τρόπο αυτό θα μετατρέπονταν σε εύκολους στόχους των ΗΠΑ όποτε αυτές χρειάζονταν κάτι, όπως οι στρατιωτικές βάσεις, οι ψήφοι στα συνέδρια του ΟΗΕ ή η πρόσβαση σε κοιτάσματα πετρελαίου και άλλους φυσικούς πόρους. 

Με το πρόσχημα λοιπόν των μεγάλων έργων ανάπτυξης και επενδύσεων, όπως ακριβώς η Μαφία, έτσι και οι Αμερικανικές εταιρίες παρέχουν εξυπηρετήσεις. Οι εξυπηρετήσεις αυτές γίνονται υπό μορφή δανείων για την ανάπτυξη της υποδομής των χωρών αυτών - την κατασκευή εργοστασίων, λιμανιών, αεροδρομίων η βιομηχανικών πάρκων. Ένας από τους όρους των δανείων είναι ότι όλα αυτά τα έργα πρέπει να γίνουν απο τεχνικές και κατασκευαστικές εταιρίες της Αμερικής (όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος! Δες Ιράκ, Αφγανιστάν κ.λ.π.). Στην ουσία, το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων δεν φεύγει ποτέ από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Απλά μεταβιβάζεται από τα τραπεζικά γραφεία της Ουάσιγκτον στα τεχνικά γραφεία της Νέας Υόρκης, του Χιούστον η του Σαν Φρανσίσκο. 

Παρά το γεγονός, ότι με τον τρόπο αυτό τα χρήματα επιστρέφονται σχεδόν αμέσως στις εταιρίες - μέλη της "εταιρειοκρατίας" (με άλλα λόγια στον πιστωτή), η υπόσχεση της χώρας να εξοφλήσει το δάνειο που έλαβε, μαζί με τους τόκους, παραμένει. Τα δάνεια είναι τόσο μεγάλα που ο οφειλέτης μετά από λίγα χρόνια αδυνατεί να πληρώσει τις δόσεις τους. Όταν συμβεί αυτό, απαιτείται κάποιο αντίτιμο, κατά τα πρότυπα τής Μαφίας. Το αντίτιμο αυτό συχνά περιλαμβάνει ένα 'η και περισσότερα από τα παρακάτω:

•  Έλεγχο πάνω στη ψήφο της χώρας στον ΟΗΕ
  
• Εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων 
• Πρόσβαση σε κερδοφόρες πρώτες ύλες ή υπηρεσίες, όπως είναι το πετρέλαιο και η Διώρυγα του Παναμά. 

Φυσικά ο οφειλέτης εξακολουθεί να οφείλει τα χρήματα που έχει δανειστεί - και άλλη μια χώρα προστίθεται στην παγκόσμια αυτοκρατορία. Τα έργα αυτά είχαν και έχουν μια άλλη διάσταση που, αν και δεν αναφερόταν ποτέ, αποτελούσε κοινό μυστικό. Σκοπός τους ήταν να αποφέρουν μεγάλα κέρδη στις ανάδοχες εταιρίες και σε λιγοστές (ντόπιες) πλούσιες οικογένειες με επιρροή στις δανειολήπτριες χώρες, εδραιώνοντας ταυτόχρονα τη μακροπρόθεσμη οικονομική εξάρτηση των χωρών αυτών από τις ΗΠΑ και κατά συνέπεια την πολιτική δέσμευση των κυβερνήσεων τους. Όσο μεγαλύτερο το δάνειο, τόσο το καλύτερο. Το γεγονός ότι το χρέος θα είχε ως συνέπεια να στερηθούν τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού της χώρας την ιατρική περίθαλψη, την παιδεία και άλλες κοινωνικές παροχές, δεν λαμβανόταν υπόψη. 

Για παράδειγμα, το ακαθόριστο προϊόν μιας χώρας μπορεί να σημειώσει αύξηση ακόμα και αν δεν κερδίζει παρά μόνο ένα πρόσωπο, όπως ας πούμε ο ιδιοκτήτης μιας εταιρίας κοινής ωφελείας, και ας βαρύνεται με χρέη η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Και όμως, από τη σκοπιά της στατιστικής, κάτι τέτοιο θεωρείται οικονομική ανάπτυξη! Με την πρακτική αυτή, το χρέος των χωρών του τρίτου κόσμου ανερχόταν (το 2004) σε περισσότερα από 2,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το κόστος εξόφλησης του - πάνω από 375 δισεκατομμύρια ετησίως από το 20004 και μετά -είναι περισσότερο από το ποσό που διαθέτει στο σύνολο του ο τρίτος κόσμος για την υγεία και την παιδεία. Ισούται επίσης με το εικοσαπλάσιο του ποσού της ετήσιας οικονομικής βοήθειας προς τις αναπτυσσόμενες χώρες. 

Πάνω από το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με λιγότερα από δυο δολάρια την ημέρα, ποσό που έχει παραμείνει σχεδόν αμετάβλητο από τις αρχές της δεκαετίας του '70. Εν τω μεταξύ, μόλις το 1 %  των νοικοκυριών του τρίτου κόσμου κατέχει το 70 ως 90 % (ανάλογα με την χώρα) του σύνολου του ιδιωτικού πλούτου και της ακίνητης περιουσίας της κάθε χώρας. Το Εκουαδόρ π.χ. (όπως και άλλες χώρες της λατινικής Αμερικής, η Νιγηρία, η Ινδονησία κ.λ.π.), αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα χώρας της "εταιρειοκρατίας" που έχουν εισάγει στο παγκόσμιο οικονομικό - πολιτικό ποιμνιοστάσιο. Από κάθε 100 δολάρια αργού πετρελαίου που βγαίνει από τα τροπικά δάση του, οι εταιρίες παίρνουν τα 75. Από τα 25 δολάρια που απομένουν, τα τρία τέταρτα αναγκαστικά πηγαίνουν στην εξόφληση του εξωτερικού χρέους. Το μεγαλύτερο μέρος από το υπόλοιπο 1/4 καλύπτει έξοδα του στρατού και κυβέρνησης, έτσι ώστε για την υγεία, την παιδεία και τα προγράμματα βοηθείας προς τους φτωχούς να μην απομένουν παρά 2,5 περίπου δολάρια. 

Ανά 100 δολάρια λοιπόν αξίας πετρελαίου που αποσπάται από το υπέδαφος του Αμαζονίου, λιγότερα από 3 δολάρια φτάνουν στους ανθρώπους που έχουν περισσότερο ανάγκη, σε εκείνους δηλαδή των οποίων οι ζωές έχουν δυσκολευτεί σε αβάσταχτο βαθμό από τα φράγματα, τις γεωτρήσεις και τους αγωγούς, σε εκείνους που πεθαίνουν από έλλειψη τροφής και πόσιμου νερού. Εξαιτίας λοιπόν των "έργων ανάπτυξης", που κατασκευάστηκαν, το Εκουαδόρ (και οι άλλες χώρες), πνίγεται στα εξωτερικά χρέη και είναι αναγκαίο να διαθέτει ένα τεράστιο κομμάτι του εθνικού του εισοδήματος για την εξόφληση τους, αντί να χρησιμοποιεί τα κεφάλαια αυτά για να βοηθήσει τα εκατομμύρια των πολιτών του που επίσημα πλέον έχουν περάσει σε επικίνδυνο επίπεδο ανέχειας. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι -εκατομμύρια στο Εκουαδόρ, δισεκατομμύρια σε ολόκληρο τον πλανήτη - είναι εν δυνάμει "τρομοκράτες". Απλούστατα επειδή βρίσκονται σε απόγνωση. 

Σας θυμίζει μήπως πρακτικές τις σύγχρονης Γερμανίας και της τρόικας αυτό το άρθρο, αξιοποίηση της δημοσίας περιούσιας και της εκμετάλλευσης των φυσικών μας πόρων; Και όμως η Ελλάδα σήμερα είναι διαφορετική περίπτωση. Υπομονή θα φτάσουμε και εκεί.

Η.Π.Α και πολυεθνικές.

Στις μέρες μας, στο διαρκή αγώνα τους να προάγουν την παγκόσμια αυτοκρατορία, οι πολυεθνικές, οι τράπεζες και οι κυβερνήσεις (ενα σύστημα που συλλογικά μπορεί να ονομαστεί εταιρειοκρατία), στέλνουν τα στελέχη τους, άνδρες και γυναίκες, στην Ταϊλάνδη, στις Φιλιππίνες, στην Μποτσουάνα, στη Βολιβία και σε όποια άλλη χώρα υπάρχει πιθανότητα να βρουν ανθρώπους που αναζητούν απεγνωσμένα δουλειά. 

Πηγαίνουν στις χώρες αυτές με μοναδικό στόχο την εκμετάλλευση των εξαθλιωμένων ανθρώπων - ανθρώπων των οποίων τα παιδιά υποσιτίζονται, η και πεθαίνουν ακόμη από την πείνα, ανθρώπων που ζουν σε παραγκουπόλεις και έχουν χάσει κάθε ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, που έχουν πάψει ακόμη και να ονειρεύονται την επομένη ημέρα. Εκείνοι οι άνδρες και εκείνες οι γυναίκες (τα στελέχη των πολυεθνικών), αφήνουν τα πολυτελή γραφεία τους στο Μανχάταν, στο Σαν Φρανσίσκο η το Σικάγο, διασχίζουν ηπείρους και ωκεανούς μέσα σε υπερσύγχρονα αεροσκάφη, μένουν στα καλύτερα ξενοδοχεία και γευματίζουν στα πιο εκλεκτά εστιατόρια της κάθε χώρας. Έπειτα βγαίνουν σε αναζήτηση απελπισμένων ανθρώπων. Οι δουλέμποροι δεν χάθηκαν. Υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Δεν είναι απαραίτητο για αυτούς να μπουν στις αφρικανικές ζούγκλες για να αναζητήσουν εκλεκτά δείγματα σκλάβων που θα τους αποφέρουν καλές τιμές στις εξέδρες δημοπρασιών του Τσάρλστον, της Καρταγκένα και τής Αβάνας. Απλά στρατολογούν τους απελπισμένους και τους εξαθλιωμένους κάτοικους της κάθε χώρας και τους βάζουν να δουλεύουν στα εργοστάσια τους, που παράγουν τα μπουφάν, τα μπλου τζιν, τα αθλητικά παπούτσια, τα ανταλλακτικά αυτοκινήτων και χιλιάδες αλλά είδη που μπορούν να διαθέσουν στις αγορές της επιλογής τους. 

Μπορεί ακόμη να μην κατέχουν καν οι ίδιοι τα εργοστάσια, αλλά έχουν προσλάβει κάποιον ντόπιο επιχειρηματία για να κάνει εκείνος όλη την βρόμικη δουλειά. Αυτοί οι άντρες και αυτές οι γυναίκες θεωρούν τους εαυτούς τους έντιμους. Επιστρέφουν στα σπίτια τους και δείχνουν στα παιδιά τους φωτογραφίες με γραφικά τοπία και αρχαία μνημεία. Παρακολουθούν σεμινάρια , στα οποία χτυπούν ο ένας τον άλλο φιλικά στην πλάτη και ανταλλάσσουν συμβουλές για την αντιμετώπιση των εκκεντρικών εθίμων των μακρινών χωρών. Τα αφεντικά τους έχουν στη δούλεψη τους δικηγόρους, οι οποίοι τους διαβεβαιώνουν πως όλα όσα κάνουν είναι απολύτως νόμιμα. Έχουν στη διάθεση τους μια στρατιά από ψυχοθεραπευτές και άλλους ειδικούς ανθρώπινου δυναμικού, οι οποίοι τους διαβεβαιώνουν πως με τις πράξεις τους βοηθούν τους απεγνωσμένους εκείνους ανθρώπους. 

Ο δουλέμπορος του παλιού καιρού έλεγε στον εαυτό του οτι τα πλάσματα που εμπορευόταν ανήκαν σε ένα είδος κατώτερο από το ανθρώπινο, καθώς και ότι τους προσέφερε την ευκαιρία να εκχριστιανιστούν. Κατανοούσε επίσης το γεγονός ότι οι σκλάβοι ήταν απαραίτητοι για την επιβίωση της κοινωνίας του, ότι αποτελούσαν το θεμέλιο της οικονομίας του. Ο σύγχρονος δουλέμπορος πείθει τον εαυτό του ότι είναι προτιμότερο οι εξαθλιωμένοι και απελπισμένοι άνθρωποι να κερδίζουν ένα δολάριο την ημέρα, παρά να μην κερδίζουν τίποτα απολύτως, καθώς και ότι έτσι έχουν κι αυτοί μια ευκαιρία να ενταχθούν στην παγκόσμια κοινότητα. Αντιλαμβάνεται επίσης ότι οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν βασική προϋπόθεση για την επιβίωση της εταιρίας του, ότι είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία έχει χτιστεί ο τρόπος ζωής του. Ούτε στιγμή δεν του περνούν από το μυαλό οι συνέπειες που έχουν οι πράξεις του, ο τρόπος ζωής του και το οικονομικό σύστημα που τον στηρίζει για όλο τον κόσμο, αλλά και για το μέλλον των ίδιων των παιδιών του.

Ο Σαντάμ σώζει τη Βενεζουέλα!

Οι Ηνωμένες πολιτείες... υποστήριξαν απολυταρχικά καθεστώτα σε όλη την κεντρική και νότια Αμερική (όπως άλλωστε και στην Ινδονησία, το Ιράν, το Ιράκ, την Σαουδική Αραβία, Ελλάδα και αλλού), στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και μετά τη λήξη του, υπερασπιζόμενες τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα τους. Στην μικρή χώρα της Γουατεμάλας, η CIA οργάνωσε το 1954 ένα πραξικόπημα που ανέτρεψε την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, ενώ τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες υποστηρίζει τις μετέπειτα ακροδεξιές κυβερνήσεις ενάντια στις μικρές αριστερές επαναστατικές ομάδες. Περίπου 200.000 πολίτες σκοτώθηκαν το διάστημα αυτό. 

Στη Χιλή, το πραξικόπημα που στήριξε η CIA το 1973 κατά του Αλιέντε κράτησε στην εξουσία το στρατηγό Αουγκουστο Πινοσετ ως το 1990. Στο Περού η εύθραυστη δημοκρατική κυβέρνηση δεν έχει ακόμη διαλευκάνει το ρόλο της CIA στην υποστήριξη της δεκαετούς εξουσίας του καθαιρεμένου και ατιμασμένου πλέον προέδρου Αλμπέρτο Κ. Φουτζιμορι και του επαίσχυντου αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών Βλαντιμιρο Λ. Μοντεσινος. Οι Ηνωμένες πολιτείες εισβάλουν το 1989 στον Παναμά για να ανατρέψουν τον Μανουέλ Α. Νοριεγκα, ο οποίος για 20 χρόνια υπήρξε πολύτιμος πληροφοριοδότης των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών. Η εισβολή στον Παναμά, ήταν αποτέλεσμα της απόρριψης εκ μέρους των ΗΠΑ κάθε σεναρίου σύμφωνα με το οποίο ο έλεγχος της Διώρυγας του Παναμά θα μπορούσε να βρεθεί στο μέλλον στα χέρια του ανεξάρτητου και εθνικά κυρίαρχου κράτους του Παναμά - υποστηριζόμενου από την Ιαπωνία (νέα διάνοιξη διώρυγας)...Οι κυβερνήσεις Ρέιγκαν και Μπους έτρεμαν στο ενδεχόμενο να τεθεί η Ιαπωνία επικεφαλής της κατασκευής μιας νέας Διώρυγας. Πέρα από την -εντελώς άστοχη - ανησυχία για το ζήτημα της ασφάλειας, υπήρχε και το θέμα του εμπορικού ανταγωνισμού. 

Οι Αμερικανικές κατασκευαστικές εταιρίες κινδύνευαν να χάσουν δισεκατομμύρια δολάρια μέσα από τα χέρια τους. Εν τω μεταξύ, ο Μπους, o Σουλτς που υπήρξε ανώτερο στέλεχος της πολυεθνικής κατασκευαστικής εταιρίας Bechtel και ο υπουργός άμυνας Κασπαρ Ουαινμπεργεκερ που είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της ίδιας εταιρείας, προσποιούμενοι πως δρουν με γνώμονα το κοινό συμφέρον και εκμεταλλευόμενοι την άγνοια του λαού τους, σχετικά με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντά τα οποία εκπροσωπούσαν, είχαν εξαπολύσει μια προπαγανδιστική εκστρατεία με σκοπό να τον βγάλουν απο την μέση τον Νοριεγκα. Η εισβολή των ΗΠΑ στον Παναμά αποτελεί επαίσχυντη κατάχρηση στρατιωτικής δύναμης (όπως και στην Γρανάδα το 1983) Η εισβολή εξυπηρετούσε πρωτίστως τους στόχους των αλαζόνων αμερικανικών πολιτικών και των συμμάχων τους στον Παναμά, στόχους που επιτεύχθηκαν με αντάλλαγμα την ασυνείδητη αιματοχυσία. 3.000 με 5.000 άμαχοι σκοτώθηκαν, ενώ άλλοι 25.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι. Ο Παναμάς και ο λαός του δεν αποτελούσαν την παραμικρή απειλή για τις ΗΠΑ, ούτε και για καμιά άλλη χώρα. Οι πολιτικοί, οι κυβερνήσεις και ο τύπος σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης αποκήρυξαν τη μονομερή επέμβαση των ΗΠΑ, χαρακτηρίζοντας την << κατάφωρη παραβίαση των κανονισμών του διεθνούς δικαίου >> Φυσικά είχε προηγηθεί η δολοφονία του προηγούμενου και πολύ δημοφιλούς και οραματιστή προέδρου του Παναμά Ομαρ Τοριχος Χερερα από την CIA (?), στις 31/7/1981 (αεροπορικό δυστύχημα το είπαν). Προηγήθηκε η δολοφονία ενός άλλου πολύ δημοφιλούς και οραματιστή προέδρου του Εκουαδόρ Χαιμε Ρολαντος το 1981 από την CIA (?), στις 24//1981 (αεροπορικό δυστύχημα το είπαν και αυτό, μόνο που ήταν ελικόπτερο αυτή την φορά ) 

Τον Αύγουστο του 1990 ο Σανταμ στο πλούσιο σε πετρέλαιο Ιράκ ,που δεν θέλησε να συμμορφωθεί με τις επιταγές των ΗΠΑ, παρά τις έμμεσες απειλές ότι θα έχει την τύχη του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου του Ιράν Μοσαντεκ, που είχε προσπαθήσει να εκτοπίσει τα βρετανικά πετρελαϊκά συμφέροντα και τον ανέτρεψε η CIA αντικαθιστώντας τον με τον σάχη, εισέβαλε στο πλούσιο σε πετρέλαιο κρατίδιο του Κουβέιτ. Ο Μπους ανταποκρίθηκε στην πρόκληση κατηγορώντας τον Σανταμ για παραβίαση του διεθνούς δικαίου, κι ασ μην είχε περάσει ούτε ένας χρόνος από τότε που ο ίδιος είχε οργανώσει την παράνομη και μονομερή εισβολή των ΗΠΑ στον Παναμά! Τέλος, την δεκαετία του '80, ο αγώνας για την οργάνωση άοπλης αντίδρασης ενάντια στις αριστερές επαναστατικές ομάδες της Νικαράγουας με οποιοδήποτε μέσο, συμπεριλαμβανομένης και της πώλησης όπλων στο Ιράν με αντάλλαγμα μετρητά, οδήγησε σε διώξεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων της κυβέρνησης Ρέιγκαν. Η ΗΠΑ μέσω της Σαουδικής Αραβίας, συνεισέφερε στη χρηματοδότηση του Οσαμα μπιν Λαντεν και στην προστασία διεθνών εγκληματιών όπως ο Ιντι Αμιν, ο δικτάτορας της Ουγκάντας. Υπάρχουν αδιάψευστα στοιχεία οτι η Σαουδική Αραβία, μακροχρόνιος σύμμαχος των ΗΠΑ και η μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο, είχε με κάποιον τρόπο εξελιχτεί, στον σημαντικότερο χρηματοδότη της τρομοκρατίας....Οι ΗΠΑ δεν κράτησαν κρυφή την επιθυμία τους να αναλάβει ο Οίκος των Σαουντ τη χρηματοδότηση του πολέμου που διεξήγαγε ο Οσαμα μπιν Λαντεν στο Αφγανιστάν εναντίον των Σοβιετικών την δεκαετία του '80. Η Ριάντ και η Ουάσιγκτον προσέφεραν απο κοινού στους μουζαχεντιν χρηματικά ποσά που το ύψος τους εκτιμάται στα 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια. η οικογένεια Μπους και ο Οίκος των Σαουντ, οι δυο πιο ισχυρές δυναστείες στον κόσμο, διατηρούν στενούς προσωπικούς, εμπορικούς και πολιτικούς δεσμούς εδώ και περισσότερα από 25 χρόνια...

Στον ιδιωτικό τομέα οι Σαουδάραβες υποστήριξαν την Harken Energy, μια εταιρία πετρελαίου που αγωνιζόταν να κρατηθεί στη ζωή, ένας από τους επενδύτες της οποίας ήταν και ο Τζορτζ Μπους Υιός. Πρόσφατα, ο πρώην πρόεδρος Τζορτζ Μπους πατήρ και ο πρώην υπουργός εξωτερικών Τζέιμς Μπεικερ, ζήτησαν από τους Σαουδάραβες να χρηματοδοτήσουν την εταιρεία Carlyle Group, η οποία θεωρείται η μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρία επενδύσεων στον κόσμο. Σήμερα ο πρώην πρόεδρος Μπους εξακολουθεί να διατηρεί τον τίτλο του ανώτερου σύμβουλου στην εταιρία, ανάμεσα στους επενδύτες της οποίας φέρεται να είναι ένας Σαουδάραβας που έχει κατηγορηθεί για δεσμούς με τρομοκρατικές ομάδες... Λίγες μόνο ημέρες μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, κάποιοι πλούσιοι Σαουδάραβες, μεταξύ των οποίων και μέλη της οικογενείας μπιν Λαντεν, απομακρύνθηκαν τάχιστα από τις ΗΠΑ με ιδιωτικά αεροσκάφη. Κανείς δεν παραδέχεται πως έδωσε άδεια απογείωσης, ενώ οι επιβάτες δεν ανακρίθηκαν. Βοήθησε άραγε στην επιχείρηση εκείνη η μακρόχρονη σχέση της οικογένειας Μπους με τον Οίκο του Σαουντ...;

Πάμε τώρα στο πως Ο Σαντάμ σώζει τη Βενεζουέλα. Τον Ιανουάριο του 2003, οι τιμές του αργού πετρελαίου εκτοξεύτηκαν στα ύψη και τα αποθέματα των ΗΠΑ άγγιξαν τη χαμηλότερη στάθμη τα τελευταία 26 χρονια. Δεδομένης της κατάστασης στην Μέση Ανατολή και δεδομένου ο Δημοκρατικά εκλεγμένος (αντιαμερικανός) Τσαβεζ αψηφούσε (όπως και ο Σανταμ) τον Μπους, η κυβέρνηση Μπους έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να τον ανατρέψει. Αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπους ανέφεραν πως για αρκετούς μήνες συζητούσαν με στρατιωτικούς και πολιτικούς παράγοντες της Βενεζουέλας το ενδεχόμενο βίαιης απομάκρυνσης του προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσαβες...(Μήπως σας θυμίζει Κούβα;). Πολλοί πιστεύουν ότι η αποφυγή μιας σοβαρής κρίσης στη Βενεζουέλα - προς το παρόν τουλάχιστον- και η σωτηρία του Τσαβεζ οφειλόταν στον Σανταμ Χουσειν. Η κυβέρνηση Μπους δεν μπορούσε να τα βάλει ταυτόχρονα με το Αφγανιστάν, το Ιράκ και την Βενεζουέλα. Προς το παρόν δεν διέθετε ούτε την στρατιωτική ισχύ, ούτε και την πολιτική στήριξη για κάτι τέτοιο. Όμως τέτοιου είδους συνθήκες μπορούν να αλλάξουν πολύ γρήγορα και πως ο πρόεδρος Τσαβεζ να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα στο άμεσο μέλλον. Παρ'όλα αυτά, η Βενεζουέλα αποτελούσε υπενθύμιση πως ελάχιστα είχαν αλλάξει τα τελευταία 50 χρόνια, κι ας ήταν διαφορετικό το αποτέλεσμα από εκείνο του εγχειρήματος στο Ιράν (Περσία)

Οι Η.Π.Α. οι πολυεθνικές και οι ανταγωνιστές της αυτοκρατορίας.

"Ο επιθανάτιος ρόγχος της Αμερικανικής ηγεμονίας, μια αυτοκρατορία πεθαίνει";

Aν εξετάσουμε το βαθμό ενσωμάτωσης ολόκληρου του κόσμου στο μοντέλο της οικονομικής παγκοσμιοποίησης που βασίζεται στη μυθική ανωτερότητα του καπιταλισμού της ελεύθερης αγοράς, βλέπουμε πως πρόκειται για μια πραγματική "αυτοκρατορία"... 

Κανένα έθνος δεν έχει μέχρι στιγμής καταφέρει να αντισταθεί στη ακατανίκητη έλξη της παγκοσμιοποίησης. Ελάχιστοι μπόρεσαν να ξεφύγουν από τις "δομικές ρυθμίσεις" και τους όρους που θέτει η παγκόσμια τράπεζα, το διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, οι διεθνείς αυτοί οικονομικοί οργανισμοί οι οποίοι, αν και ανεπαρκείς, είναι εκείνοι που καθορίζουν την έννοια της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, που θέτουν τους κανόνες και που κρίνουν ποιος θα ανταμειφθεί αν δηλώσει υποταγή και ποιος θα τιμωρηθεί αν παραβεί του κανόνες. Τόση είναι η δύναμη τής παγκοσμιοποίησης ώστε είναι πολύ πιθανό να δούμε πολύ σύντομα την ενσωμάτωση, έστω και άνιση όλων των εθνικών οικονομιών του κόσμου σε ένα μοναδικό παγκόσμιο σύστημά ελεύθερης αγοράς. (δηλαδή αυτό που ζούμε σήμερα). 

Ας πάρουμε για παράδειγμα το Εκουαδόρ. Η μικρή αυτή χώρα έχει εξελιχθεί σε τυπικό θύμα της εταρειοκρατίας που κατάφερε βασικά να την βυθίσει στην χρεωκοπία (όπως και την Αργεντινή και άλλες χώρες). Της δάνεισαν δισεκατομμύρια δολάρια, ώστε να μπορεί να προσλάβει τις τεχνικές και κατασκευαστικές εταιρίες των ΗΠΑ, για να κατασκευαστούν έργα που θα ωφελούσαν τις πλούσιες οικογένειες της. Ως αποτελέσματα, μέσα στο διάστημα τριών δεκαετιών το επίσημο επίπεδο φτώχειας ανέβηκε από το 50 στο 70 τοις εκατό, το ποσοστό υποαπασχόλησης και ανεργίας αυξήθηκε από 15 στο 70 τοις εκατό, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε από τα 240 εκατομμύρια στα 16 δισεκατομμύρια δολάρια (στοιχεία του 2003) και το ποσοστό των εθνικών πλουτοπαραγωγικών πηγών που αντιστοιχεί στα φτωχότερα στρώματα των πολιτών μειώθηκε απο 20 σε 6 τοις εκατό. Σήμερα το Εκουαδόρ είναι αναγκασμένο να διαθέτει το 50 τοις εκατό σχεδόν του κρατικού προϋπολογισμού στην εξόφληση των χρεών του, αντί να το χρησιμοποιήσει για να βοηθήσει τα εκατομμύρια των πωλητών του που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ζουν σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας. Να και ένα στατιστικό στοιχείο που τα λέει όλα. Ο λόγος του εισοδήματος του ενός πέμπτου του πληθυσμού των πλουσιοτέρων χωρών προς το εισόδημα του ενός πέμπτου του πληθυσμού των φτωχότερων χωρών από 30 προς 1 που ήταν το 1960, ως το 1995 είχε ανέβει στο 74 προς 1. 

Και η Παγκόσμια τράπεζα, η Αμερικανική Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όλες οι υπόλοιπες τράπεζες, εταιρίες και κυβερνήσεις που ασχολούνται με την διεθνή << βοήθεια >> εξακολουθούν να μας λένε πως κάνουν την "δουλειά" τους και πως η "πρόοδος" συνεχίζεται! Η οικονομική κρίση κι ύφεση, όπως και η ανάπτυξη, κρατά ιστορικά γύρω στα 5 με 7 χρόνια (κάνει κύκλους). Το 2014 ούτε που θα το θυμόμαστε, έτσι γίνεται πάντα. Μέχρι δηλαδή, που ο διεθνής καπιταλισμός (η παγκόσμια Αμερικανό-Εβραϊκή αυτοκρατορία) βρει νέες αγορές και φτηνές πρώτες ύλες και νέους τρόπους για να καθυποτάξει τους εχθρούς του και τους ανταγωνιστές τους. (θα είναι όμως για πολύ καιρό ακόμη έτσι τα πράγματα;) 

Σε τελική ανάλυση, η παγκόσμια αυτοκρατορία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το γεγονός ότι το δολάριο λειτουργεί ως επίσημο παγκόσμιο νόμισμα, το οποίο όμως τυπώνεται αποκλειστικά από το Νομισματοκοπείο των ΗΠΑ. Δίνουνε δάνεια σε χώρες όπως το Εκουαδόρ και την ΕΛΛΑΔΑ, εν πλήρη γνώσει ότι δεν πρόκειται ποτέ να εξοφληθούν πλήρως. Μάλιστα, δεν θέλουνε να εξοφληθούν, αφού έτσι αποκτούν εξουσία πάνω στις χώρες αυτές, αφού έτσι τους δίνεται η δυνατότητα να απαιτήσουν το αντίτιμό τους. (Π.Χ. στο Ιράκ, πολλές εταιρίες έχουν αναφερθεί κατά καιρούς ως πιθανοί υποψήφιοι για την ανάληψη της "ανοικοδόμησης" του Ιράκ, είτε ως κύριοι πλειοδότες είτε ως μέλη κοινοπραξιών. Ανάμεσα τους βρίσκεται και η (KBR), θυγατρική της Halliburton, της οποίας πρόεδρος υπήρξε ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντικ Τσενι....

Στην Halliburton έχει (ήδη) παραχωρηθεί ένα συμβόλαιο, η αξία του οποίου μπορεί να φτάσει τα 7 δισεκατομμύρια δολάρια και η διάρκεια του τα δυο χρόνια (στοιχεία του 2004), για άμεσες εργασίες "επιδιόρθωσης" στην πετρελαϊκή υποδομή του Ιράκ. Μια άλλη εταιρεία η Bechtel διατηρεί μακροχρόνιους δεσμούς με το κατεστημένο της εθνικής ασφάλειας... Ένας από τους διευθυντές της είναι ο Τζορτζ Π. Σουλτς, ο οποίος είχε διατελέσει υπουργός εξωτερικών της προεδρίας Ρολαντ Ρέιγκαν. Πριν απο αυτό. ο "κύριος" Σουλτς, ο οποίος είναι επίσης ένας από τους ανώτερους συμβούλους της Bechtel, υπήρξε πρόεδρος της εταιρίας. Κατά την περίοδο εκείνη συνεργάστηκε με τον Κασπαρ Γ. Ουαινμπεργκερ, ο οποίος πριν αναλάβει καθήκοντα ως υπουργός άμυνας υπήρξε διευθυντικό στέλεχος της εταιρίας που εδρεύει στο Σαν Φρανσίσκο. Ο πρόεδρος Μπους διόρισε στο Προεδρικό Συμβούλιο Εξαγωγών τον διευθύνοντα σύμβουλο της Bechtel, Ραιλι Π. Μπεκτελ. << όμορφος κόσμος ηθικός αγγελικά πλασμένος >>) Με την τακτική αυτή, σε κανονικές συνθήκες, οι ΗΠΑ, θα κινδύνευαν να αποδεκατίσουν τα ίδια τους τα κεφαλαία. Στο κάτω-κάτω, κανένας δανειστής δεν μπορεί να δίνει συνεχώς δάνεια που παραμένουν ανεξόφλητα. Όμως οι συνθήκες των ΗΠΑ κάθε άλλο παρά κανονικές είναι. Οι ΗΠΑ τυπώνουν ένα νόμισμα που δεν υποστηρίζεται απο τα αποθέματα χρυσού του κράτους. Το μόνο από το οποίο υποστηρίζεται είναι μια γενική και παγκόσμια πίστη στην οικονομία τους και στην ικανότητα τους να διευθύνουν τις δυνάμεις και τους πόρους της αυτοκρατορίας που έχουνε δημιουργήσει για να τους στηρίζει. (Μιλάμε για μια παγκόσμια οικονομική "φούσκα' - θα είναι όμως για πολύ καιρό ακόμη έτσι τα πράγματα;)

Η δυνατότητα να τυπώνουν οι ΗΠΑ το παγκόσμιο νόμισμα τους χαρίζει πρωτοφανή δύναμη. Ανάμεσα σε άλλα, σημαίνει ότι μπορούνε να εξακολουθήσουν να δίνουνε δάνεια τα οποία δεν θα εξοφληθούν ποτέ πλήρως - καθώς και το ότι οι ΗΠΑ μπορούνε άφοβα (για πόσο ακόμη) να συσσωρεύουν τεράστια χρέη. Στις αρχές του 2003, το εθνικό εξωτερικό χρέος των ΗΠΑ υπερέβαινε τα 6 τρισεκατομμύρια δολάρια και πριν το τέλους του ιδίου έτους υπολογιζόταν να φτάσει τα 7 τρισεκατομμύρια - περίπου 24.000 δολάρια για κάθε Αμερικανό πολίτη. Ένα μεγάλο μέρους του ποσού αυτού είναι χρέη προς ασιατικές χώρες, ειδικά προς την Ιαπωνία και την Κίνα, οι οποίες αγοράζουν κρατικά έντοκα γραμμάτια (που στη ουσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά έγγραφες αναγνωρίσεις οφειλής - κάτι σαν τα δικά μας "κουρεμένα" ομόλογα) από τις ΗΠΑ, κεφάλαια τα οποία έχουν συγκεντρώσει από τις πωλήσεις καταναλωτικών αγαθών (όπως είναι οι ηλεκτρονικές και ηλεκτρικές συσκευές, οι υπολογιστές, τα αυτοκίνητα και τα ρούχα) στις ΗΠΑ και την παγκόσμια αγορά. Όσο ο κόσμος αποδέχεται το δολάριο ως το επίσημο νόμισμά του, το υπερβολικό αυτό χρέος δεν αποτελεί σοβαρό εμπόδιο για την εταιρειοκρατία.

ΑΝ ΩΣΤΟΣΟ, παρουσιαζόταν κάποιο άλλο ΝΟΜΙΣΜΑ που θα μπορούσε να ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ το ΔΟΛΑΡΙΟ και αν κάποιοι από τους πιστωτές των ΗΠΑ (η ΙΑΠΩΝΙΑ η η ΚΙΝΑ, για παράδειγμα) αποφάσιζαν να απαιτήσουν την εξόφληση των χρεών προς αυτούς, η κατάσταση θα άλλαζε δραματικά. Οι ΗΠΑ θα βρίσκονταν ξαφνικά σε εξαιρετικά επισφαλή θέση (με απρόβλεπτες συνέπειές π.χ. πόλεμος).
Η ύπαρξη ενός τέτοιου νομίσματος έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί απλή υπόθεση. Το ΕΥΡΩ, που εμφανίστηκε στην παγκόσμια οικονομική σκηνή την 1η Ιανουαρίου του 2002, κάθε μήνα που περνά αυξάνει το κύρος και την ισχύ του. Το Ευρωπαϊκό νόμισμα προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στον ΟΠΕΚ, αν ποτέ θελήσει να δημιουργήσει αντίποινα για την εισβολή στο Ιράκ η για οποιοδήποτε λογο αποφασίσει να κάνει μια επίδειξη δύναμης στις ΗΠΑ. (καθώς και Ιαπωνία, η Κίνα, η βραζιλια, η Ρωσία, η Ινδία και άλλες χώρες). Μια απόφαση εκ μέρους του ΟΠΕΚ να αλλάξει το επίσημο νόμισμά του, αντικαθιστώντας το δολάριο με το Ευρω, θα κλόνιζε τα θεμέλια της αυτοκρατορίας. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ενώ ταυτόχρονα ένας η δυο από τους μεγάλους δανειστές των ΗΠΑ απαιτούσε να τους εξοφλήσουν οι ΗΠΑ τα χρέη τους σε ΕΥΡΩ, οι επιπτώσεις θα ήταν τεράστιες για την αυτοκρατορία των ΗΠΑ (αλλά και για το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα - έτσι πως το ξέρουμε τουλάχιστον) Στο κάτω-κάτω, το χρήμα είναι μια επινόηση, μια προσωρινή ανάκληση της δυσπιστίας. Η αξία δεν είναι παρά αυτό που συνομολογούν δυο πλευρές σε κάθε δεδομένη στιγμή.

Ο βασιλεύς πέθανε! ζήτω ο βασιλεύς

Λέγαμε λοιπόν στο προηγούμενο κεφάλαιο ότι, <<ΑΝ ΩΣΤΟΣΟ, παρουσιαζόταν κάποιο άλλο ΝΟΜΙΣΜΑ που θα μπορούσε να ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ το ΔΟΛΑΡΙΟ και αν κάποιοι από τους πιστωτές των ΗΠΑ (η ΙΑΠΩΝΙΑ η η ΚΙΝΑ, για παράδειγμα) αποφάσιζαν να απαιτήσουν την εξόφληση των χρεών προς αυτούς, η κατάσταση θα άλλαζε δραματικά. Οι ΗΠΑ θα βρίσκονταν ξαφνικά σε εξαιρετικά επισφαλή θέση (με απρόβλεπτες συνέπειές π.χ. πόλεμος).
Η ύπαρξη ενός τέτοιου νομίσματος έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί απλή υπόθεση. Το ΕΥΡΩ, που εμφανίστηκε στην παγκόσμια οικονομική σκηνή την 1η Ιανουαρίου του 2002, κάθε μήνα που περνά αυξάνει το κύρος και την ισχύ του. 

Το Ευρωπαϊκό νόμισμα προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στον ΟΠΕΚ, αν ποτέ θελήσει να δημιουργήσει αντίποινα για την εισβολή στο Ιράκ η για οποιοδήποτε λογο αποφασίσει να κάνει μια επίδειξη δύναμης στις ΗΠΑ. (καθώς και Ιαπωνία, η Κίνα, η βραζιλια, η Ρωσία, η Ινδία και άλλες χώρες). Μια απόφαση εκ μέρους του ΟΠΕΚ να αλλάξει το επίσημο νόμισμά του, αντικαθιστώντας το δολάριο με το Ευρω, θα κλόνιζε τα θεμέλια της αυτοκρατορίας. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, ενώ ταυτόχρονα ένας η δυο απο τους μεγάλους δανειστές των ΗΠΑ απαιτούσε να τους εξοφλήσουν οι ΗΠΑ τα χρέη τους σε ΕΥΡΩ, οι επιπτώσεις θα ήταν τεράστιες για την αυτοκρατορία των ΗΠΑ (αλλά και για το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα - έτσι πως το ξέρουμε τουλάχιστον)
Στο κάτω-κάτω, Το χρήμα είναι μια επινόηση, μια προσωρινή ανάκληση της δυσπιστίας. Η αξία δεν είναι παρά αυτό που συνομολογούν δυο πλευρές σε κάθε δεδομένη στιγμή.>>

Ο Αυτοκράτορας πέθανε(;)! Ζήτω ο βασιλιάς της Ευρώπης. 

Και έτσι μας προέκυψε το ΕΥΡΩ και η ΓΕΡΜΑΝΙΑ (βοήθειά μας).

Έλα όμως που οι Ρωμιοί ειναι αλάνια και ζουν στη πιάτσα από τα γεννοφάσκια τους για να έρθουν μας πουλήσουν μούρη οι ξενέρωτοι επαγγελματίες απατεώνες κουτόφραγκοι της τρόικας! Τους έχουμε μπερδέψει τόσο πολύ που μάλλον θα καταρρεύσει εξ αιτίας μας το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα και χωρίς τις μ@λ@κιες της Αμερικής!

Πέρα όμως από την πλάκα και την εθνική μας μοναξιά, το πρόβλημα της Ελλάδος, συν της άλλης, ήταν τα ψέματα της εθνικής μας "στατιστικής" υπηρεσίας (από ανικανότητα άρα ηθελημένα). Προσπαθήσαμε με ρωμαίικες πουστιές, να πείσουμε τους "κουτόφραγκους" ότι είμαστε "πλούσιοι" και "ανεπτυγμένοι", για να παίρνουμε της επιδοτήσεις τους. Π.Χ. Έλεγε ο μπάρμπας μου στην Κρήτη ότι είχε 100 ρίζες ελιές, ενώ είχε 10 ψωρόδεντρα! Το υπέγραφε ο κοινοτάρχης άρχοντας και ιδού τα ευρώ! Οι κουτόφραγκοι το έχαβαν, είτε επειδή είναι όντως κουτόφραγκοι, είτε επειδή έτσι συνέφερε τα λογιστικά τους βιβλία. Και να τα χαμηλότοκα δάνεια, με αποτέλεσμα την σημερινή μας καταστροφή, όταν η αλήθεια βγήκε αναγκαστικά στον αέρα. Πάνω σε αυτά τα σαθρά στοιχειά βασίστηκε η τρόικα, και γιαυτό απέτυχαν τα "μνημόνια" και θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν, αφού συνεχίζουμε να μην ξέρουμε τι μας γίνεται και κανείς πραγματικά δεν ενδιαφέρεται αλλά και δεν ξέρει τι να κάνει, αφού όλη μας η οικονομική, πολιτιστική και κοινωνική "τεχνογνωσία" από καταβολής του σύγχρονου Ρωμαϊκού (Ελληνικού) κράτους, βασίζεται στις πρακτικές των "α(ρ)μα(ρ)τωλών και κλεφτών" (Αρβανίτες και λοιποί σλαβοβαλκάνιοι στην πλειοψηφία). Δηλαδή, από την εποχή πριν και μετά της "επανάστασης" των τσιφλικάδων και των κοτζαμπάσηδων (στο τέλος μύρισε ψητό και κόλλησε "περήφανα και ηρωικά" και η εκκλησία). Έσκασε λοιπόν η φούσκα και ήρθαμε στα "ίσια" μας! Να η ευκαιρία να ξαναρχίσουμε αυτήν την φορά, σωστά, ορθολογιστικά, πολιτισμένα, Ευρωπαϊκά και ακόμα καλύτερα, ΕΛΛΗΝΙΚΑ!

Έλλην το σέβας ειμί!
Μάρκος Στεφανάκης

Υ.Γ. Το άρθρο γράφηκε το 2011 με την τότε αισιοδοξία ότι κάποιες μεταρρυθμίσεις θα δώσουν μια ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα της Ελληνικής οικονομίας. 3 χρόνια μετά, η 'ευκαιρία' που δεν έρχεται αρχίζει να θυμίζει... συνωμοσία...