30 χρόνια μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ - τι δείχνουν οι μελέτες (φωτό)

Ο κόσμος έχει προχωρήσει μετά από αυτή την καταστροφή του 1986, αλλά στο Τσερνομπίλ, ένα πράγμα δεν έχει αλλάξει πολύ: Τα νεκρά δέντρα, τα φυτά και τα φύλλα στη μολυσμένη περιοχή δεν διασπώνται με τον ίδιο ρυθμό όπως αλλού, διαπιστώνουν οι ερευνητές.

---

Σχεδόν 30 χρόνια πριν, η προσοχή του κόσμου έχει επικεντρωθεί στο Τσερνομπίλ, το πυρηνικό εργοστάσιο στην Ουκρανία που εξερράγη σε μία από τις χειρότερες πυρηνικές καταστροφές στον κόσμο. 

Ο κόσμος έχει προχωρήσει μετά από αυτή την καταστροφή του 1986, αλλά στο Τσερνομπίλ, ένα πράγμα δεν έχει αλλάξει πολύ: Τα νεκρά δέντρα, τα φυτά και τα φύλλα στη μολυσμένη περιοχή δεν διασπώνται με τον ίδιο ρυθμό όπως τα φυτά και αλλού, διαπιστώνουν οι ερευνητές.

---

"Πατούσαμε σε όλα αυτά τα νεκρά δέντρα στο έδαφος που είχαν σκοτωθεί από την αρχική έκρηξη," δήλωσε ο Tim Mousseau, καθηγητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας. "Χρόνια αργότερα, οι κορμοί ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση. Εάν ένα δέντρο είχε πέσει στην αυλή μου, θα είχε γίνει πριονίδι σε 10 χρόνια, πάνω κάτω"

Οι Mousseau και Anders Møller του Université Paris - Sud έχουν κάνει έρευνες στη βιολογία ραδιενεργών περιοχών όπως το Τσερνομπίλ και τη Φουκουσίμα, στην Ιαπωνία.

Μεγάλο μέρος της εργασίας τους τους πήγε στο Κόκκινο Δάσος, την περίφημη δασώδη περιοχή γύρω από το Τσέρνομπιλ, όπου τα δέντρα πήραν ένα δυσοίωνο καφεκόκκινο χρώμα πριν πεθάνουν. Παρατήρησαν ότι οι κορμοί των δέντρων έδειχναν σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητοι, ακόμη και μετά από μερικές δεκαετίες.

«Εκτός από λίγα μυρμήγκια, οι νεκροί κορμοί των δέντρων ήταν σε μεγάλο βαθμό αλώβητοι όταν τους βρήκαμε για πρώτη φορά», λέει ο Mousseau.

Τα πουλιά γύρω από το Τσερνομπίλ έχουν σημαντικά μικρότερο εγκέφαλο από εκείνα που ζουν σε μη δηλητηριασμένες από την ακτινοβολία περιοχές. Τα δέντρα μεγαλώνουν πιο αργά και λιγότερες αράχνες και έντομα, συμπεριλαμβανομένων των μελισσών, των πεταλούδων και των ακρίδων, ζουν εκεί. Επιπλέον, ζώα όπως το αγριογούρουνο, που παγιδεύονται έξω από τις ζώνες αποκλεισμού, εξακολουθούν να παρουσιάζουν αφύσικα και επικίνδυνα επίπεδα ακτινοβολίας.

Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη πιο θεμελιώδη ανησυχητικά περιστατικά που διαδραματίζονται στο περιβάλλον. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, αποικοδομητές οργανισμοί, όπως τα μικρόβια, οι μύκητες και ορισμένα είδη εντόμων που οδηγούν τη διαδικασία της αποσύνθεσης, υποφέρουν επίσης από τη ραδιενεργό μόλυνση. Αυτά τα πλάσματα είναι υπεύθυνα για μια βασική συνιστώσα του οικοσυστήματος: την ανακύκλωση της οργανικής ύλης πίσω στο χώμα.

Προβληματισμένοι για το αν η φαινομενική αύξηση των νεκρών φύλλων στο δασικό έδαφος και αυτή η «απολιθωμένη» εμφάνιση των πεύκων ήταν ενδείξεις για κάτι που διαδραματίζεται στην περιοχή, ο Mousseau και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να μελετήσουν τα φαινόμενα. Οι μετρήσεις των στρωμάτων των πεσμένων φύλλων σε διάφορα μέρη των ζωνών αποκλεισμού έδειξαν ότι ήταν δύο έως τρεις φορές παχύτερα στις «καυτές» περιοχές του Τσερνομπίλ όπου η μόλυνση από την ακτινοβολία ήταν πιο έντονη.

Αλλά, επειδή αυτό δεν ήταν αρκετό για να αποδείξει ότι η ακτινοβολία ήταν υπεύθυνη για αυτή τη διαφορά, οι επιστήμονες γέμισαν περίπου 600 μικρά σακούλια από δίχτυ με φύλλα που συνέλεξαν από μια αμόλυντη περιοχή, από τέσσερα διαφορετικά είδη δέντρων: δρυ, σφενδάμι, σημύδα και πεύκο. Στη συνέχεια διέσπειραν τα σακούλια σε πολλές τοποθεσίες σε όλη τη ζώνη αποκλεισμού, όπου και κατέγραψαν τους ποικίλους βαθμούς της ραδιενεργού μόλυνσης και τα άφησαν για σχεδόν έναν χρόνο, επαρκές χρονικό διάστημα για τα μικρόβια, τους μύκητες και τα έντομα ώστε να ολοκληρώσουν την αποσύνθεση της νεκρής οργανικής ύλης.

Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά : Δείγματα από τα φύλλα που είχαν τοποθετηθεί σε ιδιαίτερα μολυσμένες περιοχές παρουσίασαν 40 τοις εκατό λιγότερη αποσύνθεση από τα δείγματα που είχαν τοποθετηθεί σε καθαρές θέσεις . Ο βαθμός της φθοράς ήταν ανάλογος με το βαθμό της ραδιενεργού μόλυνσης σε κάθε περιοχή.

«Η ουσία των αποτελεσμάτων της έρευνάς μας είναι ότι η ακτινοβολία ανέστειλε τη μικροβιακή αποσύνθεση των νεκρών φύλλων στο ανώτερο στρώμα του εδάφους», λέει ο Mousseau. Αυτό σημαίνει ότι τα θρεπτικά συστατικά δεν γίνονται αποτελεσματικά όταν επιστρέφονται στο έδαφος, επισημαίνει ο ίδιος, γεγονός που θα μπορούσε να είναι μία από τις αιτίες του βραδύτερου ρυθμού ανάπτυξης των δέντρων γύρω από το Τσερνομπίλ.

Η Ακτινοβολία είναι γνωστό ότι έχει επιβλαβείς συνέπειες για μικροοργανισμούς, όπως βακτήρια και μύκητες. Πρόσφατη έρευνα έχει βρεθεί ότι θεραπεία με ακτινοβολία μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές σε ασθενείς με καρκίνο με την μείωση των πληθυσμών των βακτηρίων που είναι χρήσιμα για το έντερο. [Infographic: How Radiation Affects the Human Body]

Ο Mousseau και άλλοι ερευνητές ανησυχούν ότι η συσσώρευση των πεσμένων σε φύλλα στο δασικό έδαφος παρουσιάζει πραγματικό κίνδυνο. «Υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια καταστροφική πυρκαγιά στα επόμενα χρόνια», δήλωσε ο Mousseau.

Στην περίπτωση των δασικών πυρκαγιών, τα 28ετή αδιάσπαστα φύλλα θα είναι ένα ιδανικό καύσιμο για την πυρκαγιά, η οποία θα μπορούσε στη συνέχεια να εξαπλώσει την ακτινοβολία σε όλη την περιοχή. "Αυτό θα έχει συνέπεια να εξαπλωθεί ραδιενεργό καίσιο και άλλοι ρύποι μέσω του καπνού σε άλλες, κατοικημένες περιοχές", δήλωσε ο Mousseau .

---

Κάντε 'like' στη σελίδα μας στο f/b για κοινοποιήσεις AllΝewz |