Το πρωί πηγαίνοντας στη δουλειά, το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου ανοικτό και ακούω αφηρημένα το Ακρόαμα... Με βοηθάει να ξυπνήσω η πρωινή προπαγάνδα υπέρ του Μπέου που κάνουν τελευταία, ως... σωτήρα της πόλης του Βόλου. Είναι σαν να ακούω μια δεύτερη φωνή πίσω από του δημοσιογράφου να λέει: Επ! μην κοιμάσαι, τα πράγματα ήταν πολύ άσκημα και τώρα θα πάνε ακόμα χειρότερα, γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημα, ως λερναία ύδρα. Της κόβεις ένα κεφάλι, αλλά αυτή έχει κι άλλα να φυτρώσει. Κι εκεί που άκουγα τον Δημόπουλο, βγαίνει στον αέρα ένας επιχειρηματίας να σχολιάσει. Όχι τυχαίος επιχειρηματίας, η δουλειά του είναι... γραφείο τελετών! "Πως πάνε οι δουλειές;" ρωτάει ο Δημόπουλος μεταξύ αστείου και σοβαρού. "Οι δουλειές πάνε καλά", απαντάει ο άλλος, "ολοένα και ανεβαίνουν. 6 με 7 άτομα τη μέρα"... κάτι τέτοιο έπιασε το αυτί μου κι εκεί άρχισα να δίνω περισσότερη σημασία. Στη συνέχεια ο καλός αυτός επιχειρηματίας είπε και τον δικό του τον καημό. "Ναι, οι δουλειές πάνε καλύτερα, αλλά ο κόσμος κλαίει. Όχι, δεν κλαίει για τους δικούς του που χάθηκαν, αλλά γιατί δεν έχει να πληρώσει την κηδεία τους!" Άρα... τι να το κάνεις να πεθαίνει ο κόσμος κι εσύ να μην έχεις κέρδος από αυτό; άφησε να εννοηθεί ο καλός αυτός κύριος. Και στη συνέχεια μας ενημέρωσε και τι θα ψηφίσει: 30 χρόνια, είπε, ήταν ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ και τώρα τέρμα! 'Ξύπνησε' και θα ψηφίσει Μπέο. (μήπως να βγάζαμε το 'ο' στο τέλος και να μείνει μόνο του το 'μπε';) Είχα μείνει σπίτσλες!!! Τι άκουγα πρωί πρωί; Κάποιον ιδιοκτήτη γραφείου τελετών να τρίβει τα χέρια του που έχει δουλειά, μετά να μας κάνει και μάθημα πολιτικής, τον Δημόπουλο να σχολιάζει μόνο το οικονομικό στοιχείο του θέματος -"ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει"- γιατί αυτό λαϊκίζει ωραία και μετά πέφτει ακόμα πιο ωραία το 'εγώ θα ψηφίσω Μπέο'. Αλλά ως δημοσιογράφος, δεν έκανε τον κόπο να κάνει κανέναν μα κανέναν σχολιασμό ή ερώτηση για το ποιος είναι ο λόγος που οι δουλειές του κου αυτού πάνε καλά! Για ποιο λόγο αυξάνονται οι θάνατοι στο Βόλο; Μήπως για τον ίδιο λόγο που αυξάνονται κι αλλού; Μήπως λόγω δυσκολιών επιβίωσης το ζήτημα αύξησης του αριθμού αποβίωσης δεν έχει πια κανείς μυαλό να το αγγίξει και να προβληματιστεί; Μήπως αυτό δεν γίνεται τυχαία; Μήπως το ότι υπάρχει πρόγραμμα μείωσης του παγκόσμιου πληθυσμού που είναι σε εξέλιξη, δεν είναι απλή θεωρία συνωμοσίας, τελικά; Πως είναι δυνατόν να συμφιλιώνεται ένα κοινωνικό σύνολο με τον θάνατο τόσο εύκολα χωρίς αντίσταση; Σε τι καιρούς ζούμε; Την απάντηση μου την έδωσε ο ίδιος ο Δημόπουλος άθελά του όταν λίγα μόλις λεπτά μετά ανέφερε ότι έχουν γίνει ΚΑΙ ΠΑΛΙ καταγγελίες για σατανιστικές τελετουργίες στο λόφο της Γορίτσας και για σεξουλικά όργια. Θέμα που βγαίνει κάθε τόσο στην επιφάνεια, αλλά γρήγορα ξανακυλάει στον πάτο. Το είχα πρόσφατα εξάλλου αναφέρει κι εδώ. Όταν χρόνια τώρα επιτρέπεις, είτε ως αξιωματούχος, είτε ως απλός πολίτης, να λατρεύεται ο διάολος στην πόλη σου κι εσύ να μην κάνεις τίποτα, αυτά κι άλλα χειρότερα θα είναι τα αποτελέσματα. Γιατί, στα περισσότερα από 20 χρόνια που ζω στο Βόλο, φήμες άκουσα, καταγγελίες άκουσα, αλλά δεν άκουσα ΠΟΤΕ να γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να ξεκαθαριστεί αυτή η υπόθεση. Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά. Και τελικά οι φήμες ότι εμπλέκονται σε αυτή τη φωτιά της κόλασης και μεγαλοτζάκια της πόλης του Βόλου, μάλλον και δεν είναι τυχαίες, γι' αυτό και η βρώμα παραμένει στη θέση της. Κρίμα... η ομορφιά αυτού του ξεχωριστού μέρους, του συνδυασμού του βουνού και της θάλασσας, η κληρονομημένη ομορφιά από την αρχαιότητα, να αμαυρώνεται από ανίερες τελετουργίες που όπως φαίνεται έχουν καταφέρει να εισχωρήσουν και στην ψυχή των κατοίκων. Το έχω ξαναπεί: Η κρίση αυτή δεν είναι οικονομική, είναι κρίση αξιών. Και ο πόλεμος είναι ιερός. Και οι μάχες που δίνουμε ίσως να είναι και οι τελευταίες. Οι σελίδες γυρίζουν σε ένα διαφορετικό αύριο, που από μας εξαρτάται αν θα είναι λαμπερό ή βυθισμένο στο απόλυτο σκοτάδι... Κάντε 'like' στη σελίδα μας στο f/b και στη συνέχεια στο like από κάτω “get notifications”- “θέλω να παίρνω κοινοποιήσεις” AllΝewz |
0 Comments
Ο όρος απάθεια καταρχάς σημαίνει έλλειψη πάθους, έλλειψη δράσης ή αντίδρασης. Είναι συνώνυμο της αδιαφορίας. Συναισθήματα όπως ενδιαφέρον, συμπόνια, κίνητρο, πάθος, ενθουσιασμός, θυμός, χαρά και πολλά άλλα, συμπιέζονται και τη θέση τους παίρνει ένα κενό. Δεν είναι ηρεμία ή γαλήνη, ούτε και δύναμη αυτοσυγκράτησης εκεί που άλλοι θα έδειχναν ταραχή, αλλά η απουσία επαφής και επικοινωνίας με το οποιοδήποτε ερέθισμα που μπορεί να προέρχεται από έναν εξωτερικό παράγοντα. Τα άτομα που χαρακτηρίζονται από αυτήν παρουσιάζουν στο σύνολο τους μια ουσιαστική έλλειψη του σκοπού ή της έννοιας για ζωή. Σ' αυτά, απουσιάζει κάθε κοινωνικό, συναισθηματικό, πνευματικό ή σωματικό ενδιαφέρον στη ζωή, έννοιες όπως αναζήτηση, αγωνιστικότητα, συντροφικότητα, γι' αυτά είναι τελείως άγνωστες. Θα μπορούσε να γράψει κανείς τόμους ολόκληρους για το θέμα και να μην το έχει καλύψει, καθώς τα αίτια αλλά και συμπτώματα είναι τόσο κοινωνικά, όσο και ψυχολογικά και πνευματικά, ακόμα και ιατρικά. Η αρρώστια των καιρών μας... στα πεδία μάχης, ανέπτυξαν ένα μούδιασμα αποσύνδεσης κι αδιαφορίας προς κάθε φυσιολογική κοινωνική αλληλεπίδραση. Το σοκ αυτό ονομάστηκε 'σόκ του βομβαρδισμού'.
Τέλος, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε και την καθαρά ιατρική περίπτωση της απάθειας, η οποία σχετίζεται με κάποια σωματική ασθένεια που ΕΠΙΣΗΣ μπορεί να είναι απόρροια του σύγχρονου δυτικού τρόπου ζωής. Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η απάθεια εμφανίζεται λόγω βλάβης στον εγκέφαλο ή από νευροψυχιατρικές ασθένειες όπως η άνοια, Alzheimer, η νόσος του Πάρκινσον ή η νόσος του Huntington, ή αλλιώς ένα γεγονός, όπως ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Ακόμα και το σύνδρομο CADASIL, η νόσος του Chagas, η ασθένεια Creutzfeldt-Jakob, το σύνδρομο Korsakoff, η υπερβολική βιταμίνη D, Υποθυρεοειδισμός και πολλές άλλες, καθώς και ορισμένα φάρμακα και η βαριά χρήση των ναρκωτικών όπως η ηρωίνη μπορούν να φέρουν απάθεια ως παρενέργεια. Όμως ΟΛΕΣ αυτές οι ασθένειες που είτε έχουν είτε όχι άμεση σχέση με την απάθεια, έχουν σχέση με το πως ζούμε, που ζούμε και τι τρώμε. Άρα, τα αίτια της απάθειας, από ιατρικής πλευράς και βλέποντας την ως καθαρή χημική αντίδραση του οργανισμού θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι:
Τελειώνοντας, ο βάτραχος που έχει αρχίσει να νυστάζει από το χλιαρό νερό, έχει μια μοναδική ευκαρία: Να ξεχάσει τον μύθο του βάτραχου που τελικά έβρασε! Να ξεχάσει τους νόμους της βαρύτητας και ν' αρχίσει να ανεβαίνει κάνοντας ένα βήμα προς τα πάνω τη φορά. Τι μου συμβαίνει; Αυτό. Γιατί μου συμβαίνει; Γι' αυτό. Θέλω να μου συμβαίνει; Όχι. Μπορώ να κάνω κάτι; ΝΑΙ! Και το κύριο, είναι να ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ! Χωρίς αυτό το θέλω δεν γίνεται τίποτα. Κι επειδή ακούμε πολλές φορές να φωνάζουν κάποιοι σε άλλους γιατί δεν κάνουν κάτι για να βγουν από την απάθεια, θα τους πούμε ότι ΑΥΤΟ, είναι το μεγαλύτερο σύμπτωμα απάθειας. Να περιμένεις από τον διπλανό σου να κάνει κάτι κι όχι να το κάνεις εσύ. Κι όπως λέει και ο Μέσλιν στο βίντεο, τέρμα οι ήρωες που σου έβαλαν στο μυαλό να πιστεύεις. Ο σούπερμαν είσαι εσύ μαζί με εκείνον κι εκείνην, μαζί με εμάς, μαζί με όλους. Ο 'Σώζων Εαυτόν', αχ! ξέχασαν επίτηδες να σου πουν ότι το 'Εαυτόν' γράφεται με κεφαλαίο Ε και σημαίνει το Πνεύμα, το Όλον, το σύνολο... © AllNewz (όροι χρήσης) |
΄ΑρθραΆρθρα, ιδέες, σκέψεις, αναζήτηση, φιλοσοφία, αυτογνωσία... Αρχείο
August 2014
Θέματα
All
|