“ Η ελπίδα είναι το μεγαλύτερο βάρος που ένας άνθρωπος μπορεί να φέρει. Είναι το δεινό του ιδεαλιστή. | Υλική υγιεινή. Ψυχική υγιεινή. Εδώ, δεν ξέρω ποια είναι πιο δύσκολη να εφαρμόσεις. | Καταραμένος αυτός που εγκαταλείπει εαυτόν. 
Αυτές οι λέξεις δείχνουν ότι ακόμα και τη χειρότερη κατάσταση, ποτέ -ποτέ ένας άνθρωπος δεν πρέπει να τη θεωρεί ως χαμένη.

Το όνομά του είναι Raimundo Sobrinho, αλλά υπογράφει τα ποιήματά του, ως 'Ο Εγκλιματισμένος'. 

Ήταν ένας ποιητής χωρίς αναγνώστες, γράφοντας κάθε μέρα για 35 χρόνια. Τα μόνα πράγματα που ο ποιητής είχε τότε ήταν ένα στυλό, χαρτί και λέξεις. Η πρώτη μου εντύπωση όταν είδα αυτόν τον άνθρωπο ήταν ότι δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε την ελπίδα μας. Αυτός ο άνθρωπος δεν μοιάζει με έναν άνθρωπο χωρίς ελπίδα. Δεν μοιάζει με κάποιον χωρίς την θέληση να ζήσει. Είναι ένα σημαντικό παράδειγμα.

 Ήταν ένας ξένος στο δρόμο: όλοι τον έβλεπαν, αλλά κανείς δεν τον ήξερε. Αλλά ποτέ δεν σταμάτησε να κάνει ό, τι αγάπησε και πίστευε μέσα του: να γράφει τα ποιήματα του. Και τότε, μια μέρα... όλα άλλαξαν.

Raimundo Arruda Sobrinho ήταν άστεγος στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, για σχεδόν 35 χρόνια. Τον Απρίλιο του 2011, έγινε φίλος με μια νεαρή γυναίκα που ονομάζεται Shalla Monteiro. Η νεαρή γυναίκα, εντυπωσιασμένη από την ποίηση του και θέλοντας να τον βοηθήσει στο όνειρό του να δημοσιεύσει το βιβλίο του, δημιούργησε μια σελίδα στο Facebook για να προβάλει τα γραπτά του. Ούτε καν μπορούσε να φανταστεί τι θα γινόταν στη συνέχεια. 

Η Shalla δέχτηκε ένα μήνυμα από τον αδελφό του, ο οποίος τον αναζητούσε για χρόνια. Τον πήρε σπίτι του, στην οικογένειά του, η οποία τον αγκάλιασε με πολύ αγάπη. Έτσι τώρα όχι μόνο δεν είναι άστεγος, αλλά ζει σε ένα περιβάλλον γεμάτο ζεστασιά και φροντίδα, ενώ η σοφία των γραπτών του θα δει επί τέλους το φως της δημοσιότητας. 

Το πρωί πηγαίνοντας στη δουλειά, το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου ανοικτό και ακούω αφηρημένα το Ακρόαμα... Με βοηθάει να ξυπνήσω η πρωινή προπαγάνδα υπέρ του Μπέου που κάνουν τελευταία, ως... σωτήρα της πόλης του Βόλου. Είναι σαν να ακούω μια δεύτερη φωνή πίσω από του δημοσιογράφου να λέει: Επ! μην κοιμάσαι, τα πράγματα ήταν πολύ άσκημα και τώρα θα πάνε ακόμα χειρότερα, γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημα, ως λερναία ύδρα. Της κόβεις ένα κεφάλι, αλλά αυτή έχει κι άλλα να φυτρώσει.

Κι εκεί που άκουγα τον Δημόπουλο, βγαίνει στον αέρα ένας επιχειρηματίας να σχολιάσει. Όχι τυχαίος επιχειρηματίας, η δουλειά του είναι... γραφείο τελετών!

"Πως πάνε οι δουλειές;" ρωτάει ο Δημόπουλος μεταξύ αστείου και σοβαρού.
"Οι δουλειές πάνε καλά", απαντάει ο άλλος, "ολοένα και ανεβαίνουν. 6 με 7 άτομα τη μέρα"... κάτι τέτοιο έπιασε το αυτί μου κι εκεί άρχισα να δίνω περισσότερη σημασία.

Στη συνέχεια ο καλός αυτός επιχειρηματίας είπε και τον δικό του τον καημό. "Ναι, οι δουλειές πάνε καλύτερα, αλλά ο κόσμος κλαίει. Όχι, δεν κλαίει για τους δικούς του που χάθηκαν, αλλά γιατί δεν έχει να πληρώσει την κηδεία τους!"

Άρα... τι να το κάνεις να πεθαίνει ο κόσμος κι εσύ να μην έχεις κέρδος από αυτό; άφησε να εννοηθεί ο καλός αυτός κύριος. Και στη συνέχεια μας ενημέρωσε και τι θα ψηφίσει: 30 χρόνια, είπε, ήταν ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ και τώρα τέρμα! 'Ξύπνησε' και θα ψηφίσει Μπέο. (μήπως να βγάζαμε το 'ο' στο τέλος και να μείνει μόνο του το 'μπε';)

Είχα μείνει σπίτσλες!!! Τι άκουγα πρωί πρωί; Κάποιον ιδιοκτήτη γραφείου τελετών να τρίβει τα χέρια του που έχει δουλειά, μετά να μας κάνει και μάθημα πολιτικής, τον Δημόπουλο να σχολιάζει μόνο το οικονομικό στοιχείο του θέματος -"ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει"- γιατί αυτό λαϊκίζει ωραία και μετά πέφτει ακόμα πιο ωραία το 'εγώ θα ψηφίσω Μπέο'. Αλλά ως δημοσιογράφος, δεν έκανε τον κόπο να κάνει κανέναν μα κανέναν σχολιασμό ή ερώτηση για το ποιος είναι ο λόγος που οι δουλειές του κου αυτού πάνε καλά! 

Για ποιο λόγο αυξάνονται οι θάνατοι στο Βόλο; Μήπως για τον ίδιο λόγο που αυξάνονται κι αλλού; Μήπως λόγω δυσκολιών επιβίωσης το ζήτημα αύξησης του αριθμού αποβίωσης δεν έχει πια κανείς μυαλό να το αγγίξει και να προβληματιστεί; Μήπως αυτό δεν γίνεται τυχαία; Μήπως το ότι υπάρχει πρόγραμμα μείωσης του παγκόσμιου πληθυσμού που είναι σε εξέλιξη, δεν είναι απλή θεωρία συνωμοσίας, τελικά;

Πως είναι δυνατόν να συμφιλιώνεται ένα κοινωνικό σύνολο με τον θάνατο τόσο εύκολα χωρίς αντίσταση; Σε τι καιρούς ζούμε; Την απάντηση μου την έδωσε ο ίδιος ο Δημόπουλος άθελά του όταν λίγα μόλις λεπτά μετά ανέφερε ότι έχουν γίνει ΚΑΙ ΠΑΛΙ καταγγελίες για σατανιστικές τελετουργίες στο λόφο της Γορίτσας και για σεξουλικά όργια. Θέμα που βγαίνει κάθε τόσο στην επιφάνεια, αλλά γρήγορα ξανακυλάει στον πάτο. Το είχα πρόσφατα εξάλλου αναφέρει κι εδώ. 

Όταν χρόνια τώρα επιτρέπεις, είτε ως αξιωματούχος, είτε ως απλός πολίτης, να λατρεύεται ο διάολος στην πόλη σου κι εσύ να μην κάνεις τίποτα, αυτά κι άλλα χειρότερα θα είναι τα αποτελέσματα. Γιατί, στα περισσότερα από 20 χρόνια που ζω στο Βόλο, φήμες άκουσα, καταγγελίες άκουσα, αλλά δεν άκουσα ΠΟΤΕ να γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να ξεκαθαριστεί αυτή η υπόθεση. Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά. Και τελικά οι φήμες ότι εμπλέκονται σε αυτή τη φωτιά της κόλασης και μεγαλοτζάκια της πόλης του Βόλου, μάλλον και δεν είναι τυχαίες, γι' αυτό και η βρώμα παραμένει στη θέση της. 

Κρίμα... η ομορφιά αυτού του ξεχωριστού μέρους, του συνδυασμού του βουνού και της θάλασσας, η κληρονομημένη ομορφιά από την αρχαιότητα, να αμαυρώνεται από ανίερες τελετουργίες που όπως φαίνεται έχουν καταφέρει να εισχωρήσουν και στην ψυχή των κατοίκων.

Το έχω ξαναπεί: Η κρίση αυτή δεν είναι οικονομική, είναι κρίση αξιών. Και ο πόλεμος είναι ιερός. Και οι μάχες που δίνουμε ίσως να είναι και οι τελευταίες. Οι σελίδες γυρίζουν σε ένα διαφορετικό αύριο, που από μας εξαρτάται αν θα είναι λαμπερό ή βυθισμένο στο απόλυτο σκοτάδι...

Το περίμενα, ήταν θέμα χρόνου να αρχίσει το ντόμινο της εκδίκησης να ξετυλίγεται μπροστά μας, μ' εκείνη τη γνώριμη εκπληκτική κίνηση του συμπαρασύροντας το ένα κομμάτι μετά το άλλο σε μια ανεξέλεγκτη  πτώση - ανεξέλεγκτη και ανελέητη μαζί και, που θα σταματήσει, παρά μονάχα αν βρεθεί το ένα και μοναδικό κομμάτι που θα καταφέρει να σταθεί στο 'ύψος' του!

• Αλβανός ισοβίτης σκοτώνει τον φύλακα του γιατί δεν του συμπεριφερόταν όπως εκείνος θα ήθελε και δεν του συμπαραστάθηκε για να πάρει αποφυλάκιση
• Κάποιοι εκδικούνται τον θάνατο του φύλακα και δολοφονούν τον Αλβανό δολοφόνο παίρνοντας το νόμο στα χέρια τους
• Τώρα 'αναρχικοί' ζητούν εκδίκηση για το «άδικο» θάνατο του «θύματος»