Λεφτά υπάρχουν και πάνε Μουντιάλ! - 6 λόγοι να σιχαθείτε το ποδόσφαιρο

Εκατοντάδες είναι οι Έλληνες που θα ταξιδέψουν στη Βραζιλία για το Μουντιάλ. Έξι χιλιάδες ευρώ θα πληρώσουν όσοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν τους αγώνες της εθνικής Ελλάδας στη Βραζιλία, ποσό που για αρκετούς από τους φιλάθλους ισούται με τον ετήσιο μισθό τους. 
Ελλάδα των πολλών ταχυτήτων, έχεις φάει τελείως γκολ! 

«Στο Ρίο θα φωνάζουμε Ελλάδα σ’ αγαπώ» είναι το κεντρικό σύνθημα του Γαλανόλευκου Φάρου, του πανελληνίου συλλόγου φιλάθλων Εθνικής Ελλάδος ενόψει του Μουντιάλ, αν και πιο ταιριαστός στίχος θα ήταν «ένας γαλάζιος ουρανός, παράθυρο και σκέπη, να ’χαμε τρεις δραχμές στην τσέπη και τρεις ο διπλανός», γράφει η Καθημερινή... 

Συνεχίζεται η διάθεση των σχετικών πακέτων και περίπου 200 οπαδοί θα ταξιδέψουν στη Λατινική Αμερική. Για να πάει κανείς και στους τρεις αγώνες κοστίζει περί τα 8.000 ευρώ. Και σύμφωνα με τους ταξιδιωτικούς πράκτορες, πολλοί σκέφτονται -αφού θα κάνουν που θα κάνουν ένα τέτοιο μεγάλο ταξίδι- σκέφτονται... τι 5.000 ευρώ, τι 8.000 ευρώ!

 6 λόγοι που σιχαίνομαι το ποδόσφαιρο

---

1. Η αναμετάδοση 'κακών συχνοτήτων': Στην δεκαετία του '60, δεν υπήρχε περίπτωση να διανοηθεί κανείς να πάει ένα τέτοιο νεόπλουτο ταξιδάκι. Ελάχιστοι μπορούσαν να το κάνουν. 

Το ποδόσφαιρο 'λατρευόταν' στο γήπεδο ή από το ραδιόφωνο, καθώς ακόμα δεν είχε μπει στη ζωή μας η τηλεόραση. Πολλοί μπαμπάδες πήγαιναν με τα αγόρια τους στο Κυριακάτικο ματς, όσο τα θηλυκά της οικογένειας έβρισκαν να κάνουν κάτι άλλο στο σπίτι. Αλλά και πάλι, δεν ήταν πολλοί αυτοί που μπορούσαν να πάνε κι άκουγαν τα διάφορα ματς από το ραδιόφωνο. Ή το μικρό τρατζιστοράκι. Η φωνή του εκφωνητή - δημοσιογράφου που περιέγραφε τον αγώνα ξεχυνόταν από τα ανοικτά παράθυρα κι ακουγόταν σε όλη τη γειτονιά. Ήθελες δεν ήθελες, άκουγες την αγωνιώδη περιγραφή, που προσπαθούσε να αποδώσει με κάθε λεπτομέρεια τις διάφορες φάσεις, αντιδράσεις του κοινού κλπ Την έβρισκα τόσο ανώφελη αυτή την αγωνία, αφού όλη ήταν σε φωνή παθητική: Κανείς από όσους άκουγαν δεν μπορούσαν να αλλάξουν το αποτέλεσμα. Φώναζαν, συμμετείχαν 'ψυχικά', έβριζαν για κάτι που γινόταν χωρίς αυτούς. 

Τ' αγόρια που έπαιζαν ποδόσφαιρο στη γειτονιά δεν με ενοχλούσαν, όσο αυτοί που κάθονταν να ακούν και να φωνάζουν με πάθος για τον αθλητισμό κάποιου άλλου... Το έβρισκα ανόητο και γελοίο, ενώ η ασθμαίνουσα φωνή του εκφωνητή μου τσίτωνε στην κυριολεξία το νευρικό σύστημα και περίμενα μαρτυρικά πότε θα τελειώσει η αναμετάδοση... κακών συχνοτήτων...

2. Προς το τέλος της δεκαετίας '60, και με τη Χούντα πλέον στη ζωή μας, η τηλεόραση μπήκε στα σπίτια μας. Όπως στην δικτατορία της Ισπανίας, έτσι και στη δική μας, το ποδόσφαιρο άνθισε, αφού χρησιμοποιήθηκε ως 'λαϊκό όπιο': Φανατισμός, αντιπαλότητες, εκτόνωση πάθους, διαίρει και βασίλευε... Οτιδήποτε φτάνει να μην σκέφτεται ο λαός και αντιδρά. 

3. Στις επερχόμενες δεκαετίες οι πατεράδες και νοικοκυραίοι άρχισαν να το ξανασκέφτονται αν θα πάνε με τα παιδιά τους γήπεδο. Ο χουλιγκανισμός έδειξε το αληθινό πρόσωπο ενός αθλήματος που μόνο τέτοιο δεν είναι. Ένας χώρος συμφερόντων, παράλογων απολαβών, ελέγχου φιλάθλων ακόμα και πολιτικού. Οι γειτονιές στις μεγαλουπόλεις χάνουν τα παιδιά που παίζουν ανέμελα κι όλα οργανώνονται ώστε οι φίλαθλοι από μικροί να είναι δηλητηριασμένοι με τη νέα ιδεολογία. Η τηλεόραση κρατά γερά το ρόλο της κι έχουν αρχίσει πλέον και τα ταξίδια των οπαδών. Ευημερείτε!!! 

---

4. Το 2004, τότε που η Εθνική Ελλάδας κέρδισε το πρωτάθλημα, ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που ένιωσα μια ξαφνική επιθυμία να παρακολουθήσω κάποιους από τους τελευταίους της αγώνες. Δεν αντιστάθηκα σε αυτή την πρωτόγνωρη επιθυμία μου, μόνο παραξενεύτηκα. Λίγα χρόνια μετά μου λύθηκε η απορία: Ήμουν κι εγώ ένα από τα πειραματόζωα του PEAR. Συνδεδεμένη με το συλλογικό συνειδητό, αφέθηκα στη 'συλλογική επιθυμία' που το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον κατέγραφε κάνοντας πειράματα. Πόσοι από τους φιλάθλους το γνώριζαν; 
My guess....ΟΥΔΕΙΣ!!!

5. Κι ερχόμαστε στα χρόνια της μνημονιακής χολέρας και βλέπω τίποτα δεν άλλαξε από τα παλιά. Ένας δήμαρχος, ο Αχ. Μπέος,  μιας πόλης, που υποτίθεται έχει κουλτούρα, του Βόλου, είναι το τρανό αποτέλεσμα: Οι οπαδοί μιας ομάδας κατάφεραν να τον εκλέξουν δήμαρχο και να ξεπλύνουν κυριολεκτικά -όπως ξεπλένεται το μαύρο χρήμα- τις πολιτικές του ρίζες κι επαφές που είναι η δεξιά και ακροδεξιά. Περιστατικό καθόλου μεμονωμένο κι ελλαδικό, το οργανωμένο ποδόσφαιρο δείχνει επί τέλους τον σκοπό του. Τυχαίο που τις ομάδες διεκδικούν λάτρεις χρήματος κι εξουσίας;

---

6.  Φτάνοντας και στο φετινό Μουντιάλ, για να κλείσω τη λίστα μου που θα μπορούσε να είναι πολύ πιο μεγάλη, ο λαός της Βραζιλίας βροντοφώναξε, με όλη του τη δύναμη: ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ - ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΡΟΦΗ!!! Ένας λαός ταλαιπωρημένος από την φτώχεια και την εγκληματικότητα είδε τα κονδύλια του κράτους να πετιούνται στη διοργάνωση κι έγινε έξαλλος. Ο λαός του οποίου οι φαβέλλες έχουν γίνει μουσείο για τους τουρίστες, προς παραδειγματισμό και για να νιώθουν αυτοί καλά που δεν είναι σε τέτοια κατάσταση. Και οι Έλληνες, ένας άλλος λαός βασανισμένος, θα έπρεπε να εισακούσουν τ' αδέλφια τους στην άλλη άκρη της γης με κάθε τρόπο. Ούτε καν να ανοίξουν τηλεόραση. Τι είναι η εθνική; Πιο πάνω από το έθνος; Πιο πάνω από τα έθνη; 

---

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΒΡΑΖΙΛΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΔΑΤΕ !!!

Post by Gerix Root.

Οι νεόπλουτοι μαυραγορίτες θα πετάξουν μέχρι το Ρίο να παρακολουθήσουν από κοντά και να φωνάξουν "Ελλάδα σ' αγαπώ;" Γιατί προσωπικά δεν ξέρω κανέναν τίμιο μισθωτό ή συνταξιούχο (πόσο μάλλον άνεργο) που να αντέχει η τσέπη του αυτή τη στιγμή μια τέτοια πολυτέλεια. Ούτε καν έχει και τη διάθεση. Φαίνεται, όλοι αυτοί... μισούσαν τόσο καιρό την Ελλάδα και δεν φρόντισαν να ανήκουν στη λίστα εκείνων που τα 'έφαγαν μαζί'. 

Post by AllΝewz.

---

Κάντε 'like' στη σελίδα μας στο f/b και στη συνέχεια στο like από κάτω “get notifications”- “θέλω να παίρνω κοινοποιήσεις” AllΝewz |