Eγώ πεινώ, εσύ πεινάς, όλοι μαζί πεινούμε βλέπω το πιάτο σου αδειανό, καθόλου δε λυπούμαι... Μες στο λειψό μου το μυαλό ψάχνω εγώ τη λύση ΜΟΝΟ για το πιατάκι μου πως θα ξαναγεμίσει. Λιμοκτονώ, λιμοκτονείς κι όλοι λιμοκτονούμε σ' αντικρινά στρατοπεδα μας μάθανε να ζούμε. Μόνο το κωλαράκι μας μας νοιάζει, τιποτ' άλλο και όλοι μας φερόμαστε μ' εγωισμό μεγάλο. Κοινά είναι τα προβλήματα μα τα προσωποποιούμε εμείς να είμαστε καλά κι άλλοι ας πνιγουνε. Η μόνη μου ενασχόληση νά ναι καλά ο κλάδος και για τους άλλους χέστηκα, να 'ναι καλά ο κάδος!... Έτσι νομίζω πάω μπροστά προβλήματα θα λύσω αδιαφορώ για σένανε τα χέρια μου θα νίψω. Τι κι αν αυτός ο διχασμός σ' αδιέξοδο μας πάει; Ο κώλος μου να 'ναι καλά κι ωραία να περνάει... της Λίτσας Βιντζιλέου Τσακαλάκη Και η απορία όλων μας: Γιατί δεν διοργανώνουν οι αξιαγάπητοι συνδικαλιστές πανελλαδική απεργία διαρκείας; Μάλλον γιατί δεν δουλεύουν για το λαό αλλά για τις καρέκλες και τα πολιτικά μαγαζάκια τους. σχετικό άρθρο: Συνδικάτα, ο εχθρός του λαού
0 Comments
Leave a Reply. |
΄ΑρθραΆρθρα, ιδέες, σκέψεις, αναζήτηση, φιλοσοφία, αυτογνωσία... Αρχείο
August 2014
Θέματα
All
|